Madan no Ou to Vanadis (Маcedonian):Volume01 Chapter1

Поглавје 1 - Запознавање со Борбената Принцеза

"Тигре-сама"

Гласот на девојката на кој бесе се навикнал веке дојде до неговите уши,и чуствуваше како неговото тело му се тресеше.

Бидејки од јаката светлина што доаѓаше од прозорецот,он разбра дека утрината дошла.

Но сепак него му се спиеше.

"Малку подолго....Уште малку подолго."

"Колку долго е тоа "малку подолго" ако смеам да прашам?"

"Нема планови за одење на лов денес....затоа до попладне"

"Престани со тоа и разбуди се веќе."

Девојката се извика многу гласно.

Тој беше соголен од неговото ќебе,неговите рамења му бе фатени,и беше разбуден жестоко.

Кога ги отвори неговите очи,го виде светло црвеното лице на девојката,вриејки со лутина,и беше во близина.

Таа имаше детско лице,кое немаше никаква застрашувачка моќ кога ќе се налутеше.Нејзината костен боја коса беше врзана во двојни опашки.Нејзиното мало тело беше облечено во униформа со црни долги ракави,црн фустан што се протегаше до нејзините нозе,исто така и бела престилка која даваше чуство на чистота.Тоа е како треба една слугинка да личи.

"Ах.....Добро утро,Теита."

Со успан и спор глас,Тигре го извикна името на слугинката која беше една година помлада од него.Гледајки дека се разбудил,Теита ја ослободува раката.

"Војниците ги завршија своите подготовки одамна,и сите те чекаат тебе Тигре-сама"

Тигре беше збунет,и размислуваше за тоа што таа го кажа сега.

Крвта му зоврие од лицето одма кога релеазацијата му потона внатре.

".....Ах срање!"

Како да истркала од креветот,он стана,и Теита дршеше колекција од здиплени алишта за него.До нејзините нозе имаше мала кофа полна со вода.

"Благодарам.Ти си добро подготвена како сегокаш"

"Ова е вака бидејки јас веке очекував ова да се случи.Јас ке одам и ке подготвам доручек,затоа те молам измиј си го лицето и пресоблечи се во меѓувреме."

Со лутината која и замина од нејзиното лице,Теита направи весела насмевка,се поклони,повлечувајки го работ на нејзиниот фустан како поклон,и си замина од собата благородно.

Тигре си го изми лицето,ладното и освежувачко чувство му ја отстрани успаноста од лицето.Додека се облекуваше,истрча од собата,и трчаше долу во коридорот.

"Иако немам многу време останато...Сепак не треба да се влечам."

Он оригинално планираше да оди право во кујната,но он тргна кон малата соба на крајот на коридорот.

Ова беше толку мала соба каде што 3 возрасни луѓе неможат да седат заедно.Спроти влезот имаше ексклузивно декориран решетка,и на неа имаше еден лак.

Лаковата жица беше цврста и стегната,и изгледаше како да можеше да се користи било кога.

Ако некој би можел да го опише лакот со еден збор,тоа би било зборот "црн".

Рачката,лаковата жица,целиот лак беше тотално црн,без никаков сјај.

Не би било неверливо ако луѓето ако кажат дека стрелата била исечена и извадена од темнината.

--Самиот поглед кон тој лак даваше опресивно чувство.

Лакот со мистериозна атмосфера,беше земејно богатство на Ворн семејството,било кажано дека било користено од нивните ловџешки предци.

Таткото на тигре остави една узлуга за лакот.

„Само кога навистрина ти треба лакот,тогаш мошеж да го користиш.Под никој друг услов освен наведениот.“

По сослушување на татковината волја,Тигре почуствува неописливо чувство на морнличаво од тоа,и се одлучи да не го допира.

Тигре застана право,го регулираше своето дишење,ја стави стиснатата тупаница до неговото срце,мрдајки ја хоризонтално.Потоа се поклони на своите предци.

Завршувајки ја својата акција,тивко ја напушти својата соба,и се упати кон трпезаријата.

Тигреврумуд Ворн беше 16 оваа година.Роден во Грофовска куќа во Кралството на Брун,он го наследил семејството кога татко му умре од болест.