Editing High School DxD:Tom DX6 Żywot 6 (section)

===Część 1===
Wydarzyło się to pewnego dnia.

Ja, Rias, Akeno-san i Ravel, czekaliśmy na gości w piwnicy, w pokoju z magicznym kręgiem w Rezydencji Hyoudou.

Poprzedniej nocy Rias powiedziała mi coś takiego:

– Odwiedzą nas goście z Zaświatów,

– Goście? Czyli diabły? – zapytałem.

– Tak, i to powiązane z Belzebubem i Asmodeuszem, czyli innymi słowy, z rodami Astaroth i Glasja-Labolas – odparła Rias.

W świecie diabłów, Zaświatach, było czterech Maou, których stanowiska nie były dziedziczne, a raczej byli na nie wybierani. 

Obecni Maou pochodzili z następujących rodów: Gremory, Astaroth, Sitri i Glasja-Labolas.

Podobno te cztery rodziny rywalizowały z rodami Wielkiego Króla i Arcyksięcia Agares, które stały na czele 72 rodów diabłów czystej krwi. 

Tych sześć rodów szczególnie się wyróżniało w Zaświatach.

Dziś miała nas odwiedzić dwójka gości, pochodzących właśnie z rodów Astaroth i Glasja-Labolas.

Do tego mieli zamiar poprosić o pomoc Rias, która była następczynią rodu, z której pochodził obecny Lucyfer, Sirzechs-sama….

Gdyby to była Sona-senpai z Rodu Sitri, która przyjaźniła się z Rias od dzieciństwa i którą sami dobrze znaliśmy, członkowie Klubu Okultystycznego mogliby zachowywać się swobodniej, ale...Rias powiedziała, że będą to rzadcy goście.

Przez to co wydarzyło się ostatniej nocy, przygotowaliśmy się, aby ich powitać.

Po tym jak przeczekaliśmy kilka minut, olbrzymi magiczny krąg na podłodze zalśnił i ktoś się w nim pojawił.

Była to grupka czterech ludzi; mężczyznę i trzy kobiety.

Najbardziej wyróżniała się piękna dziewczyna z długimi blond-włosami (których końcówki były niebieskie) i migdałowymi oczami. Wydawała się być mniej więcej w moim wieku i miała na sobie szlachecką sukienkę. Dodatkowo miała tak wielkie piersi, że mogłaby rywalizować z Rias!

Jej proporcje były idealne!

Dziewczyna o migdałowych oczach trzymała w dłoni elegancki wachlarz. W jakiś sposób mogłem poczuć emanującą od niej dominującą osobowość. Najwyraźniej była silną dziewczyną...

Towarzyszył jej szczupły mężczyzna w garniturze (przystojny!). Sądząc po atmosferze, która go otaczała, musiał być jej podwładnym, albo nawet i ochroniarzem.

Była tu jednak jeszcze jedna piękna dziewczyna!

Miała srebrnego koloru włosy i drobną sylwetkę. Jej włosy były zaczesane do góry i była ubrana w nieznany mi mundurek szkolny. Mimo swojej skromnej budowy, posiadała wspaniałe piersi!

Nie były tak wielkie, jak dziewczyny o migdałowych oczach, ale niczego im nie brakowało.

– Issei-sama, za bardzo gapisz się gdzie nie trzeba – ostrzegła mnie cicho Ravel.

Przepraszam, przepraszam.

Jednak taka już moja natura, że zawsze kiedy po raz pierwszy spotykam jakąś dziewczynę, najpierw patrzę się na jej piersi...

Srebrnowłosej dziewczynie towarzyszyła wysoka kobieta ubrana w garsonkę, która też była piękna! Pewnie była ochroniarzem, tak jak mężczyzna w garniturze.

Więc te dwie piękne dziewczyny przybyły razem ze swoimi podwładnymi.

Dziewczyna o migdałowych ukłoniła się nam.

– Jak się macie, Drużyno DxD. Awansowałam w szeregach Rodu Astaroth i teraz jestem następną spadkobierczynią. Nazywam się Latia Astaroth. Miło mi was poznać, skoro spotykamy się po raz pierwszy – pozdrowiła nas.

─!

N-następna spadkobierczyni Rodu Astaroth!?

Zaskoczyła mnie ta informacja! To chyba oczywiste! W końcu poprzednim spadkobiercą tej rodziny był ten bydlak, Diodora.

Współpracował z Brygadą Chaosu i knuł przeciwko nam.

Ostatecznie został jednak zdradzony i zabity... 

Przez to, że był następnym spadkobiercą i jednocześnie wspierał terrorystów, obecna głowa rodu została zdymisjonowana, a sam ród stracił możliwość otrzymania w przyszłości stanowiska Maou… Byli w trudnej sytuacji...

Rozumiem, więc wybrali następną głowę rodziny.

Dlatego Latia-san powiedziała, że awansowała w rodowym rankingu.

Latia-san uśmiechnęła się do Rias.

– Dawno się nie widzieliśmy, Rias-san.

– Racja. Jak się masz, Latia?

Sądząc po odpowiedzi Rias, obie dziewczyny dobrze się znają.

– Znałam się z Latią, jeszcze zanim zaczęłam uczęszczać do Akademii Kuou...często się spotykałyśmy ze sobą, gdy mieszkałam jeszcze w Zaświatach. Jesteśmy też rówieśniczkami – wyjaśniła mi Rias.

─!

Och, więc to tak!

Znajoma Rias z czasów, zanim przybyła do Japonii. Obie były szlachciankami i pochodziły z rodzin, które wydały na świat obecnych Maou, więc pewnie się ze sobą przyjaźniły w Zaświatach, gdy uczęszczały na różne szlacheckie bale.

Skoro była w tym samym wieku co Rias, to w szkole byłaby o klasę wyżej ode mnie. To onee-sama!

– Latia-sama pochodzi z bocznej gałęzi rodziny Astaroth...i jest bratanicą Ajuki Belzebuba-sama. Tak przy okazji, jej matka pochodzi z Rodu Arcyksięcia Agares – wyjaśniła mi cicho Ravel.

Bratanica Ajuki Belzebuba-sama! Niesamowite! Do tego jest kuzynką Seekvairy-san.

Ale matka Lati-san nie była jakąś maniaczką robotów, prawda? Trochę się tego bałem.

– Nazywam się Iryuka Glasja-Labolas. W jakiś sposób zostałam następcą spadkobierczynią Rodu Glasja-Labolas. Miło mi was poznać – przedstawiła się srebrnowłosa dziewczyna. 

Dziewczyna-boku<ref>Dziewczyna która mówi z zaimkiem osobowym „僕=boku”, który jest zwykle używany tylko przez mężczyzn. </ref>! Miała też pokerowy wyraz twarzy.

Ona też była spadkobierczynią swojej rodziny!? W końcu Ród Glasja-Labolas też miał problem z tym, kogo obsadzić na stanowisku następnej głowy rodu. Poprzedni posiadacz tego tytułu został zamordowany przez Brygadę Chaosu i od tamtej pory ten wakat pozostawał nieobsadzony.

Tak przy okazji, kandydatem był poprzednio źle wychowany typek o imieniu Zephyrdor, ale nadal nie potrafił wziąć się w garść po tym, jak przegrał mecz z Sairaorgiem-san.

Takie rzeczy się wydarzyły, ale ostatecznie Klan Glasja-Labolas wybrał nowego spadkobiercę.

– Iryuka-san pochodzi z głównej gałęzi Rodu Glasja-Labolas…. – wyjaśniła mi Ravel.

– Dawno się nie widzieliśmy, Ravel – powiedziała nagle Iryuka-san do Ravel.

– Tak, to dobrze że u ciebie też wszystko w porządku, Iryuka-san – odparła Ravel z uśmiechem.

– Też znasz tą dziewczynę, tak jak Rias Latię-san? – zapytałem.

– Byłyśmy w tej samej klasie od podstawówki – odparła Ravel.

– Ravel przeniosła się do innej szkoły, ale nadal jesteśmy przyjaciółkami – dodała Iryuka-san.

Koleżanki od czasów podstawówki!

Były nimi dopóki Ravel nie przeniosła się do Akademii Kuou.

Innymi słowy była w tym samym wieku co Ravel i rok młodsza ode mnie.

– Iryuka uczęszcza do prestiżowej szkoły w stolicy, Lilith, w diabelskiej części Zaświatów – powiedziała Rias.

Więc dlatego miała na sobie ten mundurek szkolny.

Potem Latia-san i Iryuka-san wyjaśniły nam, że mężczyzna i kobieta to Skoczkowie z ich parostw.

Poczynając od Rias, każdy wysokoklasowy diabeł będący Królem, zawsze zabiera ze sobą swoją Królową lub Skoczka, gdy udaje się gdzieś z wizytą.

Cóż, w każdym razie nie spodziewałem się, że następnymi spadkobiercami rodów Astaroth i Glasja-Labolas będą dwie piękne dziewczyny...

Rias postanowiła wyjaśnić, dlaczego nas odwiedziły:

– Właściwie to kilka dni temu skontaktowali się ze mną politycy powiązani z Belzebubem-sama. Poprosili nas o pomoc, ponieważ spadkobierczynie rodów Astaroth i Glasja-Labolas także chciałyby mieć swoją bazę w Japonii.

– Ech? W takim razie te dwie chciałyby mieć swoją bazę operacyjną jako diablice, czy też może swoje terytorium w tym kraju, tak jak ty i Sona-senpai? – zapytałem

Rias skinęła głową, a Akeno-san nie wyglądała na zaskoczoną. Rias powiedziała jej pewnie o tym już wcześniej.

– Ja i Iryuka mamy już bazy operacyjne w innych krajach świata ludzi, ale starszyzna wydała nam polecenia, abyśmy stworzyli je też w tym kraju – powiedziała Latia-san.

– Polecenie starszyzny? A jakie okoliczności do tego doprowadziły?

– Odkąd spadkobierczynie rodów Gremory i Sitri, z których pochodzą Maou Lucyfer i Lewiatan, mają swoje bazy operacyjne w Japonii i są powiązane z Drużyną DxD, następczynie rodów Astaroth i Glasja-Labolas, z których pochodzą Maou Belzebub i Asmodeusz, także powinny tu mieć swoje siedziby. Najwyraźniej starszyzna doszła doszła do takich właśnie wniosków i postanowiła, że ja i Iryuka założymy własne bazy w tym kraju, abyśmy mogły zdobyć doświadczenie i rozszerzyć nasze światopoglądy – odparła Latia-san.

– Doszły też do nas plotki o waszych osiągnięciach, no i usłyszałam, że Japonia jest fascynującym krajem,  więc pomyślałam, że dobrze by było mieć tutaj swoją bazę – dodała Iryuka-san.

Rozumiem, więc to tak.

Rody Gremory (włącznie z moim parostwem) oraz Sitri, uczyniły miasto Kuou i jego okolice swoim terytorium (rząd też miał w tym swój interes). Mimo tego, spadkobierczynie rodów z których pochodzili dwaj inni Maou, też chciały mieć tutaj swoje bazy.

– Wiecie w ogóle, że ten obszar to strefa zagrożenia, gdyż jest ciągle atakowany przez wrogie organizacje? Wasze rody zdają sobie z tego sprawę? – zapytała Rias Latię-san i Iryukę-san.

Ma rację. Skoro wielu członków Drużyny DxD mieszkało w tej okolicy, to było to nagromadzenie dużej siły bojowej, ale z drugiej strony wrogowie często obierali sobie to miejsce za cel ataków.

Na dobrą sprawę, to miasto często stawało się naszym polem bitwy.

Rias chciała pewnie potwierdzić, czy Latia-san i Iryuka-san zdawały sobie sprawę z tego, że zakładając bazę w tym mieście, mogą trafić prosto w środek walki. 

– Jestem gotowa podjąć to ryzyko, aby naprawić nadwyrężone zaufanie Rodu Astaroth. Jestem bardzo zdeterminowana, aby wykorzystać taką szansę – odparła Latia-san.

– Ja również. Dodatkowo będzie to dobre doświadczenie. Może to trochę nierozsądne, ale uważam, że to będzie też świetna zabawa – dodała  Iryuka-san.

Mimo że miały swoje motywy i zdawały sobie sprawę z niebezpieczeństwa, to chciały zdobyć doświadczenie. Spojrzenie Latii-san w ogóle zdradzało, że jest zdeterminowana do zrealizowania swoich celów. Chciała choć trochę odzyskać publiczne zaufanie do swojego rodu, które zostało nadwyrężone przez wyczyny Diodory.

Rias skinęła głową ze zrozumieniem.

– Zrozumiałam. W takim razie poszukajmy miejsc, w których mogłybyście założyć swoje bazy. Ja i Ravel już wypytałyśmy naszych pracowników odpowiedzialnych za nieruchomości, więc powinnyście znaleźć dobre lokacje – powiedziała.

Obie dziewczyny uśmiechnęły się szeroko, kiedy usłyszały jej słowa

– Hyoudou Isseiu-san, czy mogłabym spotkać się z Asią Argento-san z twojego parostwa? – powiedziała Latia-san, patrząc na mnie.

– Ech? A w jakiej sprawie? – zapytałem.

– Jako obecna spadkobierczyni Rodu Astaroth, chciałabym przeprosić ją za całe zło, jakie wyrządził jej mój poprzednik, Diodora. Chciałbym też przeprosić za to Rias-san, która była wtedy Królem Asi-san, oraz ciebie, jej obecnego Króla – odparła Latia-san.

Pomimo swojego wyniosłego wyglądu, zdawała się być szczera, kiedy to mówiła.

Kiedy byłem zaskoczony, Rias szepnęła mi coś do ucha:

– Latia jest dobrą dziewczyną. Wydaje się być niedostępną osobą, ale tak jak Ajuka Belzebub-sama, nie dyskryminuje ludzi o innym statusie społecznym. Myślę że taka była edukacja w jej gałęzi rodziny.

Rozumiem. Więc była naprawdę dobrą osobą, pomimo swojego wyniosłego wyglądu.

Tak jak rody Gremory i Sitri, ta gałąź rodziny Astaroth musiała należeć do liberalnej frakcji arystokratów.

Kiedy to zrozumiałem….

– Zrozumiałem. Powiem jej o tym – powiedziałem i poszedłem poszukać Asi.

Tak oto zdecydowano, że ja, Rias, Akeno-san, Ravel, Latia-san i Iryuka-san, poszukamy wspólnie miejsca na bazę.