Editing High School DxD Tom 22 Żywot 1 (section)

===Część 1===
Koniec lutego i początek marca, to okres, kiedy licealiści muszą się zmierzyć z egzaminami semestralnymi.

Obecnie leżę bez życia na ławce po tym, jak już wszystko zaliczyłem.

– Ach, semestr się wreszcie skończył…..

Nie mam już energii na to, aby o czymkolwiek myśleć po tym, jak zmusiłem mój mózg do pracy na najwyższych obrotach…… Od początku tego roku, nie, nawet od poprzedniego, walczyliśmy z Qlippothem, któremu przewodził Rizevim. Tak więc to wszystko całkowicie pozbawiło moje ciało energii.

Te potwory w ogóle nie dały nam wytchnienia, abyśmy mogli się uczyć w spokojnych czasach.

Nagle do mojej ławki zbliżyło się Kościelne Trio.

– Z powodu tych wszystkich rzeczy, które nam się przytrafiły, z pewnością pozostaliśmy w tyle z nauką – powiedziała Asia.

– Musimy wykonywać nasze obowiązki, ale nie wolno nam jednocześnie zaniedbywać szkoły. Na pewno dobrze się spisałeś – powiedziała do mnie Irina, masując moje ramiona.

– Ja tam dobrze się bawię. I jedno i drugie dostarcza mi dużo radości – osobą która odpowiedziała w taki energiczny sposób, była Xenovia.

Irina westchnęła, gdy spojrzała na pełną energii Xenovię.

– Ja też się dobrze bawię, ale ty masz za dużo energii.

– Fufufu, jestem w końcu przewodniczącą szkoły. Nie będę w stanie nic zrobić, jeśli nie będę miała energii – odparła Xenovia.

Od kiedy została przewodniczącą, jest jeszcze bardziej energiczna niż poprzednio.

Nagle, w zasięgu mojego wzroku pojawili się ci dwaj goście co zwykle.

– Och, Ise! Jak ci poszły egzaminy?

– Nie powiesz chyba, że napisałeś jakieś zboczone odpowiedzi?

To dwójka zboczeńców, okularnik i łysol.

– Och, Matsuda i Motohama. A jak poszło wam? – zapytałem, uśmiechając się dwuznacznie.

– Fufufu, wiesz że tym razem chyba nieźle?

– Cóż, zrobiliśmy tyle, ile mogliśmy.

Normalnie rozpaczają po egzaminach, ale tym razem są bardzo pewni siebie.

Jednak po chwili ich uśmiechy zmieniły się w strumienie łez! Nagle obaj zaczęli rozpaczać:

– Skończyło się na tym, że uczyłem się sam z Matsudą, ponieważ za każdym razem nas ignorowałeś, kiedy cię zapraszałem, abyś się z nami pouczył! ……Przez to skończyło się na tym, że naprawdę się uczyliśmy!

– Ja też się chciałem uczyć w twoim domu, dzięki czemu moglibyśmy się uczyć z Asią-chan i pozostałymi dziewczynami aaagch!

W-więc to tak, uczyli się razem.

Pamiętam że ich imiona znajdowały się na liście nieodebranych połączeń w mojej komórce. Jednak stoczyłem ostatnio tyle zaciekłych bitew, że nie miałem czasu, aby skoncentrować się na tej dwójce.

– W twoim domu mieszkają Rias-senpai i Himejima-senpai, które są Dwiema Wielkimi Onee-sama naszej szkoły oraz Trzy Piękności z naszej klasy, Asia-chan, Xenovia-chan i Irina-chan! Do tego Toujou Koneko-chan i Ravel Feneks-chan, które są najpopularniejszymi pierwszoklasistkami, też u ciebie mieszkają! – zaczęli się skarżyć, roniąc przy tym krwawe łzy. – Nawet piękna nauczycielka z Europy północnej, Rossweisse-chan, też u ciebie mieszka! Tak więc twój dom jest najlepszym miejscem do nauki!

Ci goście myślą tylko o zboczeństwach! Idźcie do diabła! Nie ma mowy, abym pozwolił wam się uczyć z Rias i Asią! Tylko ja mogę patrzyć zboczonym wzrokiem na dziewczyny, które mieszkają w moim domu! To przywilej, który należy tylko do mnie!

Jednak wygląda na to, że nauka dobrze im poszła właśnie dlatego, że ich marzenie się nie spełniło……!

Westchnąłem i przemówiłem do nich:

– Cóż, spotkało mnie wiele rzeczy. W-wiecie że wydarzyło się tak wiele, ponieważ zamieszkało u mnie tyle dziewczyn. Przepraszam że do was nie oddzwoniłem.

To prawda że dziewczyny mieszkające w moim domu miały wiele kłopotów. Ja zresztą też byłem zajęty i nie mogłem do nich oddzwonić. Nie kłamię!

Nagle pojawiła się dziewczyna w okularach.

– Ach, niepopularny gość i jeszcze bardziej niepopularny gość z Trójki Idiotów robią zamieszanie. Nie zarażajcie nas zarazkami niepopularności.

Motohama i Matsuda wściekli się, gdy usłyszeli te kąśliwe słowa.

– Przeklinam cię, Kiryuu! Nazywasz nas niepopularnym gościem i jeszcze bardziej niepopularnym gościem!?

– Kim jest ta wiedźma!? Musisz sformułować tą część jasnooooo!

Obaj ryczeli z rozpaczy, ale Kiryuu jak zwykle ignorowała ich słowa……

Nagle Motohama zmienił temat.

– Ale wiecie że ta historia o Azazelu-sensei była szokiem – powiedział.

…………

……Ja i dziewczyny z Klubu Okultystycznego zamilkliśmy.

– Ach, to prawda! Nigdy bym nie pomyślał, że wróci do swojego kraju bez słowa pożegnania – dodał Matsuda.

– Ci uczniowie którzy go lubili, nie mogli ukryć szoku. Był w końcu bardzo popularny – oznajmił Motohama.

Azazel-sensei, który był nauczycielem w tej szkole, złożył z pewnego powodu dymisję. Tak w każdym razie powiedziano uczniom.

– Ise, wy pewnie coś o tym wiecie, prawda? Był w końcu opiekunem waszego klubu – zapytał Matsuda.

– Ach, tak… Podobno coś się stało w jego rodzinie. My……też byliśmy w szoku – to jedyne co mogłem im odpowiedzieć.

……Tak, Azazela-sensei…… już tutaj nie ma…… Wprawdzie nie umarł, ale jest w niedostępnym miejscu.

Wygląda na to, że Kościelne Trio też się głęboko zamyśliło. Miały też ponure miny.

– …………

– …………

– …………

Kiryuu, która zna naszą tożsamość, wie co się naprawdę stało, więc bardzo się stara, aby zachować kamienną twarz.

– Już dobrze, nie smućcie się tak wszyscy. Przecież nie odszedł na zawsze, prawda? Więc jestem pewna że spotkamy go w przyszłości. Wiecie jaki jest ten nauczyciel. Może szybko sobie ze wszystkim poradzi i zobaczymy go lada dzień.

– T-tak, masz rację. 

Ja też dawałem z siebie wszystko, aby się uśmiechnąć.

Każdy się tak zachowywał, od kiedy Sensei odszedł. Rias, Akeno-san, pierwszoklasistki i Rossweisse-san, miały jednak czasami smutne miny.

Prawdę mówiąc dalej nie wierzę, że stało się coś takiego. Nic na to nie poradzę, że myślę iż po prostu wyjechał na którąś ze swoich długich wycieczek i wkrótce wyskoczy znikąd, mówiąc do nas „Hejka, wróciłem!”.

Ale coś takiego wydarzy się dopiero w przyszłości po wiecznym okresie oczekiwania.

……Rozumiem powód i okoliczności, dla których zniknął.

Ale Sensei...... Nic nie możemy na to poradzić, że czujemy się samotni……

Do tego Międzynarodowy Turniej Królewskiej Gry i słyszałem też, że mam zostać awansowany na wysokoklasowego diabła…… a jeśli połączyć to ze zniknięciem Senseia……

Jeśli mam wyrazić moje prawdziwe uczucia, to muszę wyznać, że czuję się niepewnie..........