Editing High School DxD Tom 22 Żywot 2 (section)

===Część 1===
''Następnego dnia, dzień przed ceremonią awansu na wysokoklasowego diabła.''

Przebywam obecnie z pewną osobą i wraz z nią odwiedzam opustoszałą Akademię Kuou.

– Och, więc to jest Akademia Kuou!

Tą podekscytowaną osobą, która ogląda szkolny budynek, jest dziewczynka z lisimi uszami, Kunou.

Od nowego semestru Kunou dołączy do wydziału gimnazjalnego Akademii Kuou. Przyjechała tu z Kioto, gdyż chciała zobaczyć szkołę.

Jednak obecnie pokazuję jej nasze liceum, do którego wszyscy chodzimy. Przyszliśmy tu, gdyż je także chciała obejrzeć.

Podstawówka i gimnazjum znajdują się w tym samym kompleksie. Liceum i uczelnia znajdują się kawałek dalej. Planujemy iść na uczelnię, gdy się już tutaj rozejrzymy. Rias i Akeno-san będą tam niedługo uczęszczały. Mogę więc sprawdzić i tamto miejsce, chociaż byłem już tam kilka razy, gdy załatwiałem różne sprawy.

Kunou ma już na sobie szkolny mundurek. Jest jednak inny od tego, który noszę i z pewnością ma odświeżające uczucie. Cóż, dołączyłem do Akademii Kuou jako licealista, więc to oczywiste że nie zaznajomiłem się z mundurkiem z niższych poziomów.

Z tego co słyszałem, Kunou będzie mieszkać w Rezydencji Hyoudou od lata. Będzie chodzić do gimnazjum, jak już tutaj zamieszka i przyzwyczai się do mieszkania w tym miejscu.

Nagle, kiedy ja i Kunou oglądaliśmy szkolny budynek z zewnątrz, spotkaliśmy kogoś znajomego.

– Ach, Zenkaichou Sona.

To była przewodnicząca Sona. Przyglądała się szkolnemu budynkowi od strony bramy wejściowej.

Usłyszała nas i uśmiechnęła się na nasz widok.

– Och, Ise-kun. Jak się masz. Och, to musi być księżniczka z Kioto, jak sądzę? Z tego co pamiętam, to od wiosny będziesz chodziła do gimnazjum.

Kunou skinęła głową.

– Przypuszczam że jesteś Sitri-dono. Jestem córką Yasaki, która jest przywódczynią youkai w Kioto i nazywam się Kunou. Cieszę się ze mogłam cię poznać.

Zenkaichou odpowiedziała na jej oficjalne przywitanie i pozdrowiła ją.

– Korzystam z moich wolnych dni, aby rozejrzeć się po Akademii Kuou – powiedziała Zenkaichou, ponownie patrząc w stronę budynku. Miała zmrużone oczy, jakby odczuwała nostalgię. – Bardzo dobrze pamiętam, kiedy przyszłam tu po raz pierwszy. Rias mnie tutaj przyprowadziła.

Myślę że Rias powiedziała mi już o tym wcześniej. Najwyraźniej zmusiła ją do przyjścia tutaj, gdy nie kręciło się tu za wielu ludzi i pokazała jej całe to miejsce.

– Jestem pewna że Rias chciała mi pokazać szkołę do której będzie uczęszczała, gdyż byłam jej przyjaciółką z dzieciństwa. Wciąż pamiętam jaką miała szczęśliwą twarz, gdy pokazywała mi całe to miejsce – powiedziała Zenkaichou.

– Zapisałaś się tutaj po wpływem sugestii Rias? – zapytałem.

– Rias nie zasugerowała mi tego, ale to miejsce zauroczyło mnie, gdy je oglądałam. Postanowiono już, że będę uczęszczała do liceum w Zaświatach, ale przeniosłam moje papiery tutaj. Mina mojej siostry, kiedy ta się o tym dowiedziała, była bezcenna, ufufu – odpowiedziała mi Zenkaichou, po czym zachichotała i spojrzała, a następnie kontynuowała z delikatnym wyrazem twarzy. – W ciągu tych trzech lat wydarzyło się wiele rzeczy. A gdy zostałam trzecioklasistką, niespodzianka goniła niespodziankę.

Zenkaichou miała swoje własne trzy lata tutaj. Spotykały ją zupełnie inne doświadczenia niż Rias.

A Lewiatana-sama, która obserwowała ją ciepłym wzrokiem przez te trzy lata, już tutaj nie ma. Obecnie toczy walkę z Trihexą w bardzo długiej bitwie w odizolowanym miejscu.

Według słów Rias, smutek który odczuwała Zenkaichou, był czymś, czego nie można było opisać słowami.

Sona, Zenkaichou była bardzo związana ze swoją siostrą, która przez większość czasu nie zachowywała się poważnie…… Jednak martwi się o Lewiatana-sama bardziej, niż ktokolwiek inny, a kocha ją i szanuje także bardziej niż ktokolwiek inny.

Słyszałem że najbardziej smuci ją właśnie to, że jej siostra nie będzie mogła zobaczyć jak kończy szkołę.

Jestem pewien że Lewiatan-sama chciałaby zobaczyć jak jej siostra lśni na ceremonii zakończenia szkoły……

Nagle pojawiła się nowa osoba.

– Ach, tutaj jesteś Kaichou.

To Saji. Najwyraźniej przyszedł tutaj po nią.

– Coś się stało, Saji? – zapytała Zenkaichou.

– Wygląda na to, że sprawa z wcześniej może zostać załatwiona. Tsubaki-san prosiła mnie żebym cię znalazł – odparł Saji.

Nagle Zenkaichou poprawiła okulary i z powrotem przybrała swoją chłodną postawę.

– Więc to tak. Skoro się już tutaj rozejrzałam, to powinniśmy wracać. Tak więc Ise-kun, gratuluję ci z okazji twojego awansu. Pojawię się na ceremonii.

– D-dziękuję.

Zenkaichou odeszła.

– Och tak. Hyoudou, słyszałem o twoim awansie na wysokoklasowego diabła. Gratuluję! W przyszłości także uzyskam ten status! – pogratulował mi Saji z uśmiechem i poklepał mnie po plecach.

– Cóż, ciągle nie mogę w to uwierzyć…… ale dziękuję.

– Tak przy okazji, Hyoudou......... – oznajmił nagle Saji z poważnym wyrazem twarzy.

– Hmm? O co chodzi?

– Co zamierzasz zrobić z turniejem? My zdecydowanie weźmiemy w nim udział. Ja będę walczył pod rozkazami Sony-kaichou, jako jej Pion. Zamierzasz walczyć pod rozkazami Rias-senpai? A może.......

Pewnie pyta, czy wezmę udział jako Król z własną drużyną.

– Pytasz o to samo co Vali. Cóż, kto wie – odparłem wymijająco.

– Ja mam zostać awansowany na średnioklasowego diabła – powiedział Saji patrząc w niebo.

– Naprawdę? Gratuluję! – powinszowałem mu z głębi mojego serca.

Wow, to dobre wieści! Cóż, w końcu przetrwał tyle ciężkich bitew! Ponadto słyszałem że największym osiągnięciem Grupy Sitri była bitwa o zamek Wielkiego Króla Baela, który został napadnięty przez trzeciego najlepszego gracza w Królewską Grę.

Słyszałem że zostali pochwaleni nie tylko przez frakcję Wielkiego Króla, ale też frakcję Maou. A to rzadka okazja, aby oba stronnictwa zgadzały się w jakiejś sprawie.

Skoro członkowie naszego parostwa mają awansować, to awans Sajiego także nie jest niczym dziwnym.

– Tsubaki-san też dostała propozycję awansu, ale sądzę że bitwy w których walczyliśmy jako członkowie D×D, odegrały w tym największą rolę – powiedział Saji trwożnie. Następnie odetchnął głęboko i zadał kolejne pytanie, patrząc mi prosto w oczy. – Ty…… stałeś się moim celem, który jednak poszedł znacznie dalej ode mnie, ale dlatego właśnie...... Nie jestem pewien, czy mogę z tobą walczyć, ale pokaż mi swoją „grę”. Nie zamierzasz poszaleć w Królewskich Grach? Jako równorzędny Pion, chcę stanąć na tej samej scenie co ty…… Naprawdę chcę!

———!

……Wysłuchałem pełnych pasji słów od Sajiego, który jest takim samym Pionem co ja!

Cholera! Vali i jeszcze ty. Naprawdę się zastanawiam, dlaczego zawsze docieracie do tego punktu bez mówienia w mglisty sposób!

– Przepraszam, powiedziałem nagle coś dziwnego. Nie bierz tego na poważnie – przeprosił nagle Saji.

Jednak zaczął walić pięścią w moją pierś.

– W każdym razie przyjdź, bez względu na wszystko. Nie myślę nawet że ten mecz, który stoczyliśmy w Zaświatach był moim zwycięstwem. Dlatego chcę kontynuować tę walkę, od kiedy się starliśmy w turnieju. Obaj jesteśmy znacznie silniejsi niż wtedy.

Kontynuować tamtą walkę......

Podczas ostatniego lata doświadczyłem czegoś gorzkiego. Bitwa którą trudno było uznać za moje zwycięstwo.

Zawsze myślałem o rozstrzygnięciu tego wyniku.

Ja też uderzyłem pięścią w pierś Sajiego.

– Tak, skoro to się wydarzyło, to kontynuujmy tamtą walkę. Zawsze myślałem o pokonaniu cię na polu bitwy Królewskiej Gry – takie słowa w naturalny sposób wypłynęły z moich ust.

Jeśli wezmę udział w turnieju......

Saji potwierdził to i odszedł.

Nasza dwójka, ja i Kunou, zostaliśmy sami. Nagle Kunou pokiwała głową.

– Wokół Iseia z pewnością kręci się wielu pełnych pasji chłopców!

Tak, masz zupełną rację.

Czułem się jakby ważny przełącznik w mojej piersi został włączony z powodu ich żaru.