Editing High School DxD Tom 23 Żywot 4 (section)

===Część 1===
I tak oto nadszedł dzień meczu.....

Nasza Drużyna Sekiryuuteia Płonącej Prawdy, przybyła na miejsce meczu pół dnia przed rozpoczęciem gry. Dotarliśmy tutaj tak wcześnie, gdyż dzisiejszy dzień był wolny od szkoły. Mecz miał się rozegrać na Stadionie Ajuki, na terytorium Rodu Astaroth. Zbudowano go, aby upamiętnić Ajukę Belzebuba-sama, więc był bardzo nowoczesny i nawet wykorzystywał jakąś nieznaną technologię. Po korytarzach poruszały się roboty sprzątające i znajdowały się tutaj wszelkiego rodzaju urządzenia. Poczekalnia także była bardzo przestronna; nie było problemów, aby weszła tu istota wyglądająca jak człowiek, ani ktoś wielkości tytana, w swojej naturalnej postaci. Dlatego też Bova wrócił do swojej postaci wielkiego smoka. Nawiasem mówiąc, nasi nowi członkowie, Nakiri i Elmenhilde, nosili mundurki naszej drużyny. Zostały specjalnie przygotowane na ten dzień. Było tu jednak tyle miejsca, że nie wiedziałem co zrobić…. Jego rozległość sprawiała, że nie mogłem się uspokoić.

– Daj z siebie wszystko, Ise!

Kunou też z nami była. Ophis i Lilith, które jej zwykle towarzyszą, zostały dzisiaj w domu. Bez względu na wszystko nie byłoby dobrze, gdy wyszły na zewnątrz. Osobą która przyszła po Kunou, był......

– Hejże, Ise, Asia-chan i wy wszyscy też.

Tou-san! Wprawdzie dałem im bilety, ale nie myślałem, że przyjdą!

– Tou-san! Przyszedłeś popatrzeć na mecz?

– Tak, przyszedłem zobaczyć wspaniały mecz mojego syna i córek. Mimo wszystko to dziwne, przyjść do świata diabłów.

Tou-san dostał się tutaj za pomocą magicznego kręgu, który znajdowała się w piwnicy Rezydencji Hyoudou. To było coś, do czego już przywykłem.

– Tak naprawdę bałem się spotkać z tobą przed meczem, gdyż myślałem że wywoła to u ciebie dziwne emocje i napięcie, co wpłynie na twój udział w grze – powiedział swobodnie Tou-san.

– …A co z kaa-san? Więc ostatecznie tutaj nie przyszła huh.

Dałem im dwa bilety, ale nigdzie nie widziałem kaa-san. Tou-san westchnął.

– Cóż, nie musisz się o nią martwić, Ise. Jesteś jej jedynym, ukochanym synem, więc nawet jeśli to tylko zwykła gra, to i tak się tu nie pojawi. Kaa-san po prostu zbyt się martwi, że nie będzie sobie w stanie z tym poradzić, więc to oczywiste, że boi się przyjść. Asia-chan też jest dla nas jak rodzona córka, i także będzie brała udział w meczu. Nie sądzę aby serce twojej matki było na to gotowe, zwłaszcza jeśli ma na to patrzeć.

– …Hmm, w domu parę razy wypytywała mnie o bezpieczeństwo tego typu gier. Wprawdzie nie wyraziła sprzeciwu… Ale odniosłem wrażenie, że nie była zadowolona.

– Kaa-san jest po prostu zwykłą kobietą – Rias powiedziała mi coś takiego.

…Nie miała takiej mentalności jak my, gdyż trenowaliśmy w nadnaturalnym świecie. Była zwykłą matką, jakich wiele można było spotkać…. Po prostu nie chciała oglądać, jak jej dziecku dzieje się krzywda. …Mimo tego dalej miałem nadzieję, że zobaczą mnie walczącego podczas meczu….

– Kaa-san będzie oglądała transmisję. Po jakimś czasie na pewno tu przyjedzie. Cóż, będę ci kibicował w jej imieniu, więc pokaż mi dzisiaj na co się stać! – Tou-san rozwiał moje rozczarowanie.

– Oczywiście, zostaw to mnie! Wprawdzie nasz przeciwnik jest silny, ale zobaczysz jacy świetni jesteśmy ja, Asia i pozostali! Prawda, Asiu!? – zapytałem Asie, która z radością podniosła ręce.

– Zgadza się! Zdecydowanie damy ci dobre przedstawienie, otou-san ! – oznajmiła.

Czas mijał nam na rozmowach, aż wreszcie nadszedł czas, aby gracze weszli do gry. Zakończyliśmy nasze przygotowania; Asia, Xenovia, Irina, Ravel, Rossweisse-san, Bina-shi, Bova i ja, a także nasi nowi członkowie, Nakiri i Elmenhilde, która wyglądała na nieco zdenerwowaną.

– Wprawdzie to twój pierwszy mecz, ale wyczekuję twojego udziału i będę cię wspierał – oznajmiłem.

– T-tak – odparła Elmenhilde trzęsącym się głosem.

…Nie spodziewałem się, że tą dziewczynę będzie zżerała taka trema z powodu entuzjazmu widzów i atmosfery turnieju.

– Dalej, nadszedł czas. Ruszajmy już – powiedziała Ravel.

Opuściliśmy poczekalnię i ruszyliśmy w stronę areny. Okrzyki widzów towarzyszyły nam przez całą drogę, co tylko zwiększyło nasze napięcie, mimo że doświadczyliśmy tego już przedtem… Jednak już się tak nie stresowaliśmy jak wcześniej. Teraz czuliśmy spokój i byliśmy pewni naszych własnych emocji. Gdy szliśmy korytarzem w stronę miejsca gry, natknęliśmy się na Drużynę Karty Atutowej Niebios. Utrzymywaliśmy wobec siebie dystans, gdy szliśmy na arenę. Przy wyjściu stanęliśmy na chwilę, czekając aż komentator wyczyta nasze imiona.

– Z pewnością jest tu wielu fanów „Oppai Smoka”, Ise-kun – powiedział do mnie Dulio.

Trybuny były wypełnione moimi fanami, którzy wspierali mnie, trzymając transparenty. Wydawało mi się, że nasze zwycięstwa tylko potęgują ich entuzjazm. Dulio wskazał pewną część trybun. Była tam flaga, która informowała o wsparciu Drużyny Karty Atutowej Niebios. Były też dzieci, które siedziały w rzędzie i trzymały transparent.

– Nasi fani też przyszli. Siedzą w tamtym rogu, nawet jeśli jest ich niedużo.

Tak, w porównaniu z moimi fanami, byli jak kropla wody w wielkim morzu… Jednak Dulio był bardzo zadowolony.

– Tylu mi wystarczy. …Moi bracia aniołowie powiedzieli mi, że głosy tych dzieci mogą zostać przyćmione przez wiwaty fanów Iseia-kun. Ja jednak wierzę że to niemożliwe. A co sądzisz ty, Ise-kun?

– Oczywiście, choćby było ich niewielu, albo nawet i jeden, to jego wsparcie dotarłoby do moich uszu! – odparłem bez wahania.

Dulio uśmiechnął się z zadowoleniem i zapytał:

– …Ise-kun, mogę cię o coś zapytać przed meczem?

– Jasne, o co chodzi?

Dulio spojrzał na Asię, która stała kawałek dalej od nas.

– Zastanawiałeś się kiedyś, czy gdyby Asia-chan żyła dalej jako zwykła zakonnica, to czy byłaby szczęśliwsza, niż jest teraz? – zapytał.

– Oczywiście że o tym myślałem i to wiele razy. Przedtem ja też nienawidziłem biblijnego Boga, Nieba i Kościoła.

Myślałem o tym przez ostatni rok, ale czasu nie można cofnąć. Asia ciężko pracowała w swoim obecnym życiu, a ja i moi towarzysze wspieraliśmy ją, aby czuła się pewnie. 

– Jeśli zaś chodzi o obecne życie Asi-chan, to nie sądzisz że jest cięższe niż wtedy, gdy była zwykłym człowiekiem? – zapytał ponownie Dulio.

– Zawsze uważałem że powinno być lepsze niż było, dlatego robię wszystko, aby była szczęśliwa.

To dlatego, że jest dla mnie bardzo ważna i chcę ją chronić!

– Z powodu niedoskonałości Boskich Darów, wierni żyli w cierpieniu... Jednak to właśnie  dzięki temu, jej obecne życie stało się możliwym… Żyje w Japonii jako zwykła dziewczyna i cieszy się swoim codziennym życiem. Czy to najlepsza odpowiedź dla Asi-chan, z powodu niedoskonałości Boskiego Daru? Trudno powiedzieć, czy jej obecne uczucia są prawidłową odpowiedzią na niedoskonałość systemu. To samo tyczy się Yuuto, Tosci-chan, Gya-kuna, Valerie-san i Parostwa Sitri. Doświadczyli nieszczęścia z powodu jego niekompletności, ale właśnie dzięki temu nieszczęściu osiągnęli swoje obecne życie…. Ale jest wiele dzieci, które nie mogą osiągnąć tego celu, ponieważ nie mogą uzyskać nowego życia dla siebie – powiedział Dulio, patrząc w stronę trybun.

Gdy zobaczyłem, jak Dulio patrzył na swoją drużynę wskrzeszonych aniołów, potrafiłem sobie wyobrazić, czego sobie zażyczy, jeśli zwycięży. To coś, o co zawsze dbał.

– Dulio, ja.......

Chciałem odpowiedzieć na jego słowa, ale Dulio wyciągnął tylko rękę i pokręcił głową. Ostatecznie nie mogłem mu powiedzieć tego, co chciałem.

– …Ise-kun, jest w porządku tak długo, jak jesteś najlepszą odpowiedzą Asi-chan. Ponieważ to odpowiedź której ja, nie, której my wszyscy szukamy – oznajmił, po czym wyciągnął palec w moją stronę. – Pokonam cię, Ise-kun. Nie, zwyciężę cię, Sekiryuuteiu.

…Rozumiem, więc to jest celem Dulia. Miał nadzieję że nie będziemy się powstrzymywać, aby osiągnąć nasze własne cele. Chciał to potwierdzić, aby wszyscy mogli dać z siebie wszystko, dla swoich własnych marzeń. W odpowiedzi, wymierzyłem moje pięści w Dulia.

– Nie, to ja zwyciężę. W końcu nie ważne jakie są moje marzenia, albo twoje, gdyż ważne jest tylko to, aby dać z siebie wszystko na polu walki, Dulio. …To coś, czego nauczył mnie mój towarzysz broni.

– Wygląda na to, że będzie to wspaniały mecz.

Uśmiechnęliśmy się do siebie. Teraz będziemy ze sobą walczyć na tym stadionie, ale jest jedna rzecz, którą powinieneś zapamiętać, Dulio, jeśli będziesz kiedykolwiek potrzebował pomocy, to zawsze chętnie podam ci pomocną dłoń. Ponieważ jesteśmy przyjaciółmi i towarzyszami. Kiedy to sobie utrwaliłem, nasza bitwa przeciwko Atutowej Karcie Niebios nareszcie się zaczęła.