Editing High school DxD Tom 20 Żywot 1 (section)

===Część 1===
''Kilka dni później, rano...''

…Mimo iż pogoda była wspaniała, mój nastrój nie poprawił się ani trochę. Obudziłem się wcześnie, ale od tamtego dnia nie byłem w stanie dobrze spać, ponieważ martwiłem się o bezpieczeństwo Ravel. Nie tylko zresztą ja, pozostali też. Nie spałem dobrze ostatniej nocy i byłem ponury podczas śniadania. …Ponieważ Rias i Asia spały ze mną, też im trudno było zasnąć, gdyż ciągle nie było żadnych wieści, więc rozmawialiśmy o bezsensownych rzeczach. Podczas śniadania jak zwykle siedzieliśmy z moimi rodzicami, Kuroką i Ophis. Ponieważ nasze nastroje były inne niż zwykle, nie rozmawialiśmy… Kiedy jedliśmy, Kaa-san westchnęła.

– Ise! Jutro jest trójstronne spotkanie, prawda? Rozumiesz to? – powiedziała.

…Rozumiem, więc to tak. Jutro jest to spotkanie.

– …Tak, wiem – tylko w taki sposób byłem w stanie odpowiedzieć.

– Naprawdę, powinieneś odpowiedzieć bardziej energicznie. Jutrzejsze spotkanie dotyczy twojej przyszłości, prawda? Pytałam się, czy to rozumiesz – powiedziała z nutą zdziwienia, po czym uśmiechnęła się. – Na twoje też pójdę, Asia-chan.

– Tak, dziękuję ci, Okaa-san.

Asia uśmiechnęła się delikatnie.

– Naprawdę, w przeciwieństwie do ciebie, Asia-chan jest taka urocza… Naprawdę nie potrafię zrozumieć chłopców w twoim wieku.

Tou-san złożył gazetę.

– Ise, przyszłość jest dla mężczyzny bardzo ważna. Jutro powinieneś być bardziej energiczny, kiedy będziesz rozmawiał o tym ze swoją mamą i nauczycielem – powiedział do mnie spokojnym głosem.

Moi rodzice są tacy gadatliwi. Jedząc odpowiadałem nonszalancko ''Tak, tak''. Moi rodzice zamilkli i Xenovia zaczęła mówić:

– Konsultacje zawodowe. Na moje pójdzie pewnie Siostra Griselda… Jednak jest dość zajęta, więc nie wiem jak to będzie.

Irina też postanowiła dołączyć się do rozmowy

– W moim przypadku… Tata i mama są za granicą, więc w moim przypadku także pójdzie Siostra Griselda…

Czy Siostra Griselda jest odpowiedzialna za wszystkich będących pod opieką Kościoła? Cóż, rodzice Iriny są w Anglii, więc nie przyjadą tu na czas. Rossweisse-san dołączyła do rozmowy

– Wprawdzie nie jestem nauczycielką w twojej klasie, ale pomogę ci, przygotowując pewne informacje. W każdym razie przyszłość jest bardzo ważna. Dyskusja z twoimi rodzicami w sprawie wyboru twojej drogi w przyszłości, jest bardzo ważna.

Hm, to co mówi Rossweisse-san ma sens. Kiedy była Walkirią nie tylko miała talent, ale była też genialna, gdy chodziło o magię. Kiedy była odpowiedzialna za opiekowanie się tym staruchem, Odynem, nie miała szansy, aby błysnąć swoimi talentami. Ale teraz jej zdolności wreszcie wyszły na jaw. Mimo iż jej wiek niewiele różnił się od mojego, to doświadczyła już wielu rzeczy… Kaa-san spojrzała w stronę Rias i Akeno-san.

– Rias-san i Akeno-san czekają na zakończenie szkoły. Ich ścieżki kariery zostały już ustalone, więc mają spokój aż do wiosny – powiedziała.

– Byłoby świetnie, gdybyśmy mogły spocząć na laurach, ale ciągle potrzebne są przygotowania, więc nie możemy być beztroskie i zrelaksowane.

– Ufufu, to dlatego, bo będziemy kwitnącymi studentkami.

Kaa-san uśmiechnęła się w odpowiedzi.

– Tak, to prawda, będziecie studentkami. Nie będzie tak samo jak w liceum, więc przygotowania są bardzo ważne.

Studenckie życie, huh, nie mogę sobie tego wyobrazić. Ale czy w następnym roku będę to w stanie zrozumieć?

– A co z tobą, Koneko? Kto przyjdzie dla ciebie na to spotkanie? – zapytała Xenovia Koneko-chan.

– Dla mnie.....

Zanim skończyła, wtrąciła się Kuroka.

– Ja pójdę ~♪ Jestem w końcu jej starszą siostrą.

– …Mimo, iż powiedziałam, że nie musisz przychodzić, to wydajesz się mieć na to chęć.

Koneko-chan westchnęła z na wpółprzymkniętymi oczami.

– Jesteś taka chłodna, Shirone. Nie martw się i zostaw to mi. Uwiodę ich tekstem „Naprawdę bardzo mi zależy na dziecku mojej rodziny, które jest pod twoją opieką ~♪”. Wszystkie dokumenty zostaną załatwione właśnie w ten sposób.

– …Wychowawcą naszej klasy jest kobieta – odparła Koneko-chan.

– Ara ara, to doprawdy powoduje ból głowy, miau.

Mimo, iż Kuroka powiedziała coś takiego, miała zakłopotany wyraz twarzy, kiedy wpychała sobie tamagoyaki<ref>Japoński rolowany omlet</ref> do ust. Rias westchnęła po tym, jak usłyszała odpowiedzi od wszystkich uczniów.

– Mimo, że koncentrujecie się na czymś innym, to konsultacje zawodowe są bardzo ważne. Skoro ja i Akeno możemy swobodnie uczęszczać do szkoły, to dlaczego nie pozwolicie nam zająć się innymi sprawami. Powinniście myśleć o swojej przyszłości i szkolnym życiu, rozumiecie? – powiedziała.

– Tak – odpowiedzieliśmy chórem.

…Konsultacje zawodowe huh. …Przypomniała mi się Ravel, która obiecała, że będziemy ciężko pracować…. Jeśli będę miał takie myśli, to mój umysł będzie bardzo niestabilny. Teraz trzeba było pokładać nadzieję w Sirzechsie-sama, Azazelu-sensei i Rias. Potrząsnąłem głową mówiąc „Proszę o dokładkę!” i wręczyłem moją miskę Kaa-san.

Kiedy zakładałem buty przed drzwiami wyjściowymi, przyszła do mnie Kuroka.

– Martwisz się o Ptaszynę, prawda? – zapytała.

Ptaszyna to Ravel. Tak nazywa ją Kuroka.

– Oczywiście, nie mogę się doczekać, aby ją odnaleźć, ale…

– Jak to powiedział były naczelnik, trzeba wierzyć, że jest bezpieczna, prawda? Skoro chodzi o niego, to chyba powinniśmy mu po prostu uwierzyć? – przerwała mi Kuroka.

Nie sądzę, że naprawdę wierzy Azazelowi-sensei. To dlatego, bo podczas śniadania zachowywała się tak jak zawsze. …Nie, po prostu przywykła do takiego stylu życia bez żadnych zmian. 

– Shirone, wprawdzie martwisz się o Ptaszynę, ale czasem w porządku jest zaufać dorosłym, prawda? – powiedziała Kuroka do Koneko-chan która skończyła zmieniać buty.

– …Czasem nie mogę zaufać onee-sama.

Kuroka wybuchnęła śmiechem słysząc odpowiedź swojej siostry.

– Miau ha ha, naprawdę, „czasem” nie możesz mi zaufać.

Wyraz twarzy Kuroki była naprawdę delikatny. Codzienna rozmowa z młodszą siostrą bardzo ją cieszyła. Obecnie była najprawdopodobniej najszczęśliwsza wśród nas. To dlatego, bo znów była w stanie żyć ze swoją cenną młodszą siostrą, z którą tak długo była rozdzielona.

– Kuroka-san, jestem gotowa – powiedziała Le Fay stając obok niej.

– Le Fay i ja mamy własne sposoby na odnalezienie Ptaszyny. Też się o nią martwię, więc.... –  odpowiedziała Kuroka.

Kuroka objęła Koneko-cha.

– Powinniście się martwić o swoje szkolne życie. Jeśli nie weźmiecie swoich konsultacji zawodowych na poważnie, to Ptaszyna będzie zła, prawda? – dodała

Mn. …Nigdy bym nie pomyślał, że Kuroka powie coś tak przemyślanego. Nawet oczy Koneko-chan były lekko wilgotne. Tak, było jak mówiła Kuroka. Jeśli nie weźmiemy naszych konsultacji zawodowych na poważnie, Ravel zdecydowanie będzie zła kiedy wróci. Mimo, iż była bardzo słodka, to była także bardzo surowa.

– Ach, nie musisz mi o tym mówić.

– …Tak, racja.

Kuroka uśmiechnęła się, kiedy patrzyła na mnie i Koneko-chan. Nawet jeśli martwiliśmy się o bezpieczeństwo Ravel, dni mijały.