Editing Moc 2: Bohaterowie i Chłopcy (section)

===Część 1===

Ten chłopiec urodził się w wiosce, położonej gdzieś w odległych, chińskich górach.

Dom w których przyszedł na świat, zamieszkiwali ludzie, którzy zgodnie z rodzinną tradycją, z dziada pradziada byli rolnikami.

Ten chłopiec także rozpoczął życie jako rolnik i uczył się uprawy ziemi od swoich rodziców.

To była bardzo prosta, rolnicza wieś. Nie było tu telewizji, nie wspominając o elektryczności.

Dom w którym mieszkał ten chłopiec, był zwykłą chatą, ale wszystkie domy we wsi tak wyglądały.

Żył w taki właśnie sposób.

Chłopiec lubił biegać po górach i bawić się ze swoimi rówieśnikami.

Jego serce biło szybciej, gdy słuchał opowieści o „potworach” i ze swoimi przyjaciółmi, bawił się w górach w „polowanie na potwory”.

Chłopiec… miał miejsce, do którego chodził, kiedy był szczęśliwy, smutny, albo zmartwiony. Jego specjalne miejsce… Wspiął się na najwyższe drzewo we wsi i spojrzał przed siebie na nienazwane góry.

Najwyższa góra, którą widział ze swojej wsi… Chłopiec marzył, aby pewnego dnia wejść na sam szczyt.

Myślał, że jego zwykłe i spokojne życie we wsi nigdy się nie zmieni.

Ale pewnego dnia coś się wydarzyło.

Kiedy udał się w góry, aby pobawić się ze swoimi przyjaciółmi, zabłądził i zgubił się gdzieś w głębokim lesie.

Wtedy spotkał… Potwora, którego nigdy wcześniej nie widział.

Chłopiec zobaczył potwora, gdy ten pożerał jakieś zwierze i niefortunnie zwrócił na siebie jego uwagę. Potwór powiedział wtedy, że dawno już nie kosztował ludzkiego mięsa i rzucił się na niego.

Chłopiec biegł przed siebie, ile miał sił w nogach, ale znajdował się w środku lasu, co nieco utrudniało mu ucieczkę. Ze swoim dziecięcym chodem, nie miał szans, aby uciec przed potworem.

Kiedy już zmęczyła go ucieczka i pogodził się z tym, że zostanie zjedzony, przed oczami przeleciało mu całe jego życie i nagle przypomniał sobie, jak bawił się ze swoimi przyjaciółmi w polowanie na potwory.

„Achhh, byłoby wspaniale, gdybym naprawdę miał moc, zdolną do pokonania potwora…”

Kiedy tak myślał, poczuł jak w jego sercu coś pulsuje. Wraz z silnym błyskiem światła, pojawił się przed nim pewien przedmiot.

Włócznia, otoczona świętą aurę.

Potwór był oszołomiony, gdy jego ciało ucierpiało od samego światła włóczni.

Chłopiec chwycił włócznię, zupełnie tak, jakby od zawsze wiedział, jak należy się nią posługiwać i zaatakował potwora.

Kilka minut później stał, cały pokryty krwią, w miejscu, gdzie jeszcze przedtem stał potwór....

Godzinę później został odnaleziony przez ludzi ze wsi, którzy go szukali w lesie. Wszyscy, włącznie z jego rodzicami, byli w szoku, gdy zobaczyli go pokrytego krwią.

Po tym incydencie jego życie toczyło się normalnie… Z jednym wyjątkiem.

Teraz w każdej chwili mógł przyzwać Świętą Włócznię.

Nie rozumiał, co się stało z jego ciałem. Było to tak niesamowite, że nie powiedział o tym ani swoim rodzicom, ani przyjaciołom.

Ale kiedy wpatrywał się we włócznię, jego umysł uspokajał się.

Przed jego oczami, oczami chłopca żyjącego w odległej wsi, pojawiała się piękna włócznia.

W tej chwili miał coś, co mógł „pokazać” innym.

Pół roku później chłopiec spotkał kolejnego potwora.

– Oho~ widzę że włócznia wpadła w ręce kłopotliwego dzieciaka.

Potwór przypominał małpę i nazywał siebie samego „Sun Wukong”.

– Hej dzieciaku, ta włócznia strasznie zburzy spokojne życie chłopca, który mieszka w tak odległej wiosce. Ale ty jesteś sobą, a ta włócznia nie jest tobą. Musisz sprawić, aby ta włócznia stała się częścią ciebie – powiedział małpi potwór, głaszcząc chłopca po głowie.

Zaraz potem powiedział coś w stylu „Tak, co powinienem powiedzieć w Niebie?”, po czym uśmiechnął się kwaśno.

– Nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę dzieciaku, ale w twoich żyłach płynie krew bohatera tego kraju, Cao Cao. Cóż, póki co jesteś tylko jego potomkiem. To, czy obudzisz w sobie tą moc i ją wykorzystasz, to już inna sprawa… To zależy tylko od ciebie – oznajmi potwór.

Cao Cao…

To imię nie przypominało jego własnego i było całkowicie inne. Jednak słowo „bohater”, było z nim nierozerwalnie złączone.

Gdy chłopiec zdobył tę włócznię, spotkało go wiele tajemniczych rzeczy.

Po jakimś czasie nie tylko potwory, ale też ludzie zaczęli do niego ciągnąć.

Pewnego dnia, gdy wrócił z pracy w gospodarstwie, zobaczył że w jego domu jest pełno ludzi w garniturach.

Jego rodzice uśmiechnęli się, gdy go zobaczyli.

– Wspaniałe wieści!

– Tak, wspaniałe!

Chłopiec był zakłopotany, mimo że jego rodzice przytulali go i mówili dalej:

– Przyjęto cię do szkoły w mieście!

– To niesamowite! Możesz tam zjeść mnóstwo przysmaków!

Głowa chłopca była pełna pytań, ale… Mężczyzna w garniturze uśmiechnął się do niego.

– Zostałeś wybrany i przyszliśmy o tym powiedzieć twoim rodzicom – powiedział.

Potem zaczęli tłumaczyć o co chodzi, ale używali wielu trudnych słów, przez co chłopiec nie potrafił zrozumieć, o co właściwie chodzi.

Jednak z pewnością zrozumiał jedno. Skoncentrował wzrok na dłoni swojego ojca.

Trzymał w niej duży plik banknotów.

Nawet takie małe dziecko rozumiało, o co chodzi.

Właśnie go sprzedano.

Tej nocy chłopiec, z małą ilością jedzenia w kieszeni, uciekł z domu.

Myślał że jeśli opuści dom na kilka dni, to wszystko wróci do normy. Jednak jego złudzenie zostało zburzone przez kogoś, kto wykraczał poza sens ludzkiego zrozumienia.

Uzbrojeni dorośli wymierzyli broń w chłopca i tak oto zaczęło się jego pełne zmagań życie. Chłopiec uciekł przed dorosłymi, wymachując swoją Świętą Włócznią.

Nawet po tym, jak został schwytany przez prześladowców, udało mu się uciec dzięki włóczni.

Nawet w środku lasu, gdy był otoczony przez dzikie zwierzęta, udało mu się uratować życie dzięki tej broni.

Po tym jak spotkał handlarzy ludzi w swojej wiosce, wiele razy ocalił swoje życie dzięki włóczni.

W kółko doświadczał rzeczy, które mogły zmienić jego życie, aż w końcu… był w stanie zwiedzić cały świat.

Błyszczące budynki z wieżami, wysokimi jak góry, drogi, które podczas festiwalu mogły pomieścić nieskończoną ilość ludzi…

Nawet w tym wielkim mieście, jego prześladowcy mieli go na celowniku… i jego włócznię też.

„Oddaj nam swoją włócznię!” „To przedmiot, którego ktoś taki jak ty nigdy nie powinien dotknąć!”

Dzień po dniu, jego ryzykowne życie trwało.

Byli nawet tacy, którzy próbowali go przekabacić za pomocą słodkich słów, ale…

Po tym jak został sprzedany przez rodziców i był ścigany przez wielu ludzi, chłopiec nie mógł ufać nikomu i niczemu, poza swoją włócznią.

I tak oto minęło kilka lat, od kiedy opuścił swoją wioskę….

Chłopiec wyjechał z Chin i trafił do innego kraju.

Kiedy spotykał i obserwował ludzi oraz kultury, których nigdy wcześniej nie widział, zaczął w coś wierzyć.

„Wszedłem w posiadanie tej włóczni. Dzięki niej będę się mógł dostać wszędzie i pokonać każdego.”

Podczas podróży przebudził swój talent i opanował zdolności swojej włóczni.

Po tym jak jego imię zostało napiętnowane, zaczął używać imienia, o którym powiedziała mu ta małpa… Cao Cao. Dowiedział się także, że jego włócznia jest Boskim Darem i specjalnym Longinusem, najsilniejszym ze wszystkich… Jedną z relikwii.

Chłopiec… Cao Cao dalej wędrował po świecie i kiedy już dorósł, ponownie odwiedził swoją rodzinną wioskę.

Gdy podróżował, zrozumiał że jego wioska była tylko bardzo drobną częścią świata. Co ważniejsze, poznał straszną moc przedmiotu, zwanego „pieniądzem”. Cao Cao zrozumiał, że za wielką sumę pieniędzy, nawet rodzice z odległych wiosek byliby gotowi sprzedać swojego syna.

Nie zamierzał winić rodziców, ale też nie miał zamiaru pozostać w wiosce. Jednakże chciał zobaczyć ich twarze po raz ostatni.

Jednak dom w którym mieszkał… Opustoszał.

Jego rodzice już tutaj nie mieszkali.

Kiedy zaczął o nich rozpytywać, mieszkańcy wsi opowiedzieli mu, co się stało.

Gdy uciekł z domu, jego rodzicom wizytę złożył agent pewnej frakcji, a oni opowiedzieli mu o swoim synu.

Informacje o właścicielu najsilniejszego Longinusa na świecie, były bezcenne. Zwłaszcza jeśli można było ich użyć, do przeciągnięcia go na swoją stronę.

Co więcej, pieniądze które jego rodzice zarabiali poprzez sprzedawanie informacji o nim, były tak wielkie, że nauczyli się je wydawać z radością. Dla ludzi, którzy przez tyle lat żyli w biedzie, był to punkt zwrotny.

Oczywiście ludzie, którzy nigdy wcześniej nie mieli do dyspozycji tak dużych sum, nie umieli ich rozsądnie wydawać… I koniec końców, narobili sobie masę długów.

Dzień po dniu nachodzili ich komornicy i w końcu zdecydowali…

Wieśniak, który opowiadał o tym Cao Cao, wskazał pusty dom i zakończył opowieść:

– Powiesili się właśnie tam….

………

To była ostateczna odpowiedź, którą usłyszał.

„Zastanawiam się, czy moglibyśmy żyć w spokoju, gdybym urodził się bez tej włóczni?”

Cao Cao zawsze myślał w ten sposób, ale szybko potrząsnął głową.

„Ja, czy moi rodzice, jesteśmy tylko słabymi ludźmi.”

Z włócznią czy bez włóczni, to nie zmieniało faktu, że są słabi. Nawet z krwią bohatera i z włócznią, nie mógłby tego zmienić.

Gdybym nie uciekł, a został i walczył, to wtedy jego rodziców mógłby ominąć ten los. Gdyby z nimi porozmawiał, zamiast uciekał, to wtedy mogliby przeżyć.

Mogłoby się tak stać… Mogłoby… Mogłoby…

Przez głowę przeleciały mu różne możliwości, ale… To wszystko było bezcelowe i teraz mógł tylko stać przed swoim dawnym, pustym, porzuconym domem.

Spędził tu godzinę, a potem opuścił wioskę.

Poprzysiągł, że nigdy tu nie wróci.

„Na tym świecie… Jestem tylko ja.”

„Jedyne co mam, to ta włócznia. W takim razie… Jedyne co mogę zrobić, to udać się z tą włócznią tak daleko, jak mogę.”

Tego Cao Cao używał w pełni… Jako powód swojego życia.

Potem spotkał ludzi, których życie zostało zrujnowane przez Boskie Dary, tak jak w jego przypadku. Gdy ich poznał, dowiedział się o nadprzyrodzonych istotach, takich jak Bóg.

A także o diabłach, Maou, smokach, Smoczych Królach i Boskim Smoku.

Posiadali moc, która przekraczała ludzką i ukrywali się na krańcach świata.

Naturalnie Cao Cao zaczął się nad czymś zastanawiać.

„Czy ja i moja włócznia możemy ich dosięgnąć?”

Zdobycie pierwszego celu… Zanim się spostrzegł, wokół niego zebrało się wielu użytkowników Boskich Darów.

Dzięki Boskim Darom, które zniszczyły ich życia, znaleźli sobie nowe cele…

I tak oto zaczęło się ich życie, pełne nieskończonych walk. Grupa Cao Cao walczyła z posiadaczami nadnaturalnych zdolności, diabłami, smokami i za każdym razem pokazali pełnię swojej mocy.

I wtedy spotkali się z nimi.

Hyoudou Isseiem i Valim Lucyferem.

Cao Cao, który nigdy nie stchórzył przed żadnym bogiem, czy diabłem, naprawdę czuł przed nimi respekt i dostawał ciarek, na samą myśl o nich… Dwóch Niebiańskich Smokach.

Jeden z nich pokazał większe talenty od niego samego.

Tworzyli też cuda większe, niż jego włócznia.

A po konfrontacji z grupą Hyoyudou Isseia, Cao Cao stracił sens życia, sens walki, moc, dumę. Stracił to wszystko…

Cao Cao, który kroczył ulicami Lilith, stolicy Zaświatów, patrzył na unikatowy kolor nieba.

– Zdecydowanie wolę niebieski.

Kontynuował swoją podróż, gdy wypowiedział te słowa sam do siebie.