Editing Date A Live:Tom 1 Rozdział 2 (section)

===Część 2===

„...Ha!”

Shidou odzyskał świadomość...

„Ułaa!”

Głośno zakrzyczał

Oczywiście. Zobaczył jak kobieta której nie znał, przytrzymywała jego powiekę otwartą i przy pomocy małej latarki w kształcie długopisa świeciła mu w oko.

„Mmm? Obudził się”

Powiedziała kobieta dziwnie śpiąca twarzą, monotonnym głosem 

Wydawało się, że sprawdza ruch gałki ocznej u nieprzytomnego Shidou, więc jej twarz była wyjątkowo blisko. Mógł poczuć jej lekki zapach, prawdopodobnie to był zapach jej szamponu.

„K, KT-KT-KT-KT-KTO TY JESTEŚ?”

"...Mmm, aha."

Kobieta będąc nadal roztargniona, wstała nudno odrzucając grzywkę na bok.


Kiedy dystans między nimi się zwiększył, wreszcie mógł zobaczyć ja w całości.

Była ubrana coś podobnego do munduru i miała około 20 lat.

Miała niedbale ułożone włosy, oczy podkreślone grubą kreską makijażu i pluszowy miś z bliznami, wystawał z jej kieszeni w mundurze. To były po krotce jej cechy charakterystyczne.

„Jestem Oficerem Doradczym, Reine Murasame. Niestety ale Oficer Medyczny jest nieobecny- ale be obaw. Pomimo że nie mam dyplomu, znam się na pierwszej pomocy.”

„...”

Wcale go to nie uspokoiło.

Ponieważ, kobieta która przedstawiła się jako Reine widocznie była w gorszym stanie niż Shidou.

W rzeczywistości zaczęła się się chwiać w na stojąco.

Shidou wstał i przypomniał sobie co powiedziała Reine.

„-<u>Tutaj</u>?”

Zapytał, przyglądając się otoczeniu.

Shidou spał na łóżku polowym. Otoczone było białym parawanem, który służył jako odgrodzenie od reszty. Wyglądało to podobnie jak u szkolnej pielęgniarki.

Jednakże sufit, nie był ukończony. Było widać gdzieniegdzie plątaninę kabli i rur.

„G-Gdzie jest to tutaj...”

„...Aha, to jest gabinet oficera medycznego na pokładzie <Fraxinus>. Byleś nieprzytomny, więc cię tu przenieśliśmy.”

„<Fraxinus>...? Byłem nie przytomny..., co-”

Właśnie, Shidou uczestniczył pośrednio w walce pomiędzy tajemniczą dziewczyną i Origami, a potem zemdlał.

„Eee, mogę ci zadać kilka pytań? Działo się dużo rzeczy których nie rozumiem”

Powiedział Shidou drapiąc się po głowie.

Jednakże Reine nie odpowiedziała, tylko odwróciła się od Shidou.

„Ah- Poczekaj chwilę”

„...Chodź za mną. Jest ktoś kogo ci chcę przedstawić. ...Wiem, że masz dużo pytań, ale ja jestem w zła w wyjaśnianiu. Jeśli chcesz poznać szczegóły powinieneś zapytać tą osobę.”

Mówiąc to odsłoniła kurtynę. Za nią było nieco więcej miejsca. Stało tam w sześć łóżek w rzędzie a w tyle pokoju znajdowały się jakieś bliżej nie sprecyzowane narzędzia medyczne.

Reine odwróciła się w stronę czegoś co przypominało drzwi i chwiejnym krokiem ruszyła w ich stronę.

Nagle się potknęła i uderzyła głową w ścianę.

„! N-Nic ci nie jest?”

„...Uuuu.”

Nie upadła, ale oparła się o ścianę jęcząc.

„...Przepraszam. Ostatnio nie spałam za dużo.”

„O-Od jak dawna nie spałaś?”

Shidou spytał Reine, po chwili namysłu pokazała mu trzy palce.

„Trzy dni. To oczywiste, że jesteś śpiąca.”

„...Chyba gdzieś około trzydziestu lat?”

„Te jednostka są zbyt odległe od siebie!”

Shidou był przygotowany na odpowiedź „około trzech tygodni” ale to kompletnie go zaskoczyło.

Oczywiście nie wyglądała na swój wiek.

„...Więc, to prawda, nie pamiętam kiedy ostatnio spałam. Cierpię na ekstremalną bezsenność.”

„A jak to...”

„Yyy, przepraszam czas na moje lekarstwa”

Reine nagle zaczęła przeszukiwać swoje kieszenie i wyciągnęła z jednej pudełko tabletek.  

Otwarła je i wsypała sobie ust tak jakby je były je piła.

„Hej!”

Bez żadnego wahania, zaczęła gryźć całą masę tabletek, odgłos chrupanie wydawał zabawne dźwięki.  

„...O co chodzi, czego tak krzyczysz.”

„Ile tego zjesz! W ogóle co to za lekarstwa!?”

„... To wszystko są tabletki nasenne.”

„Przecież umrzesz od takiej ilości! To nie są żarty”

„.. Ale one ledwo co działają.”

„Co ty za ciało masz!”

„Myślę że, słodkie i cudowne, więc jest dobrze”

„Czyli zamiast wody masz oranżadę!?”

Po głośnej wymianie zdań, Shidou wziął głęboki oddech.

„... Mniejsza o to. Chodź za mną.”

Reine włożyła swoja puste pudełko do kieszeni i raz jeszcze chwiejnym krokiem udała się do drzwi a potem je otwarła.

„...”

Shidou szybko ubrał buty, wybiegł za nią z pokoju.

„Co to jest...”

Ściany i podłogi miały kolor metaliczny, z jakiegoś powodu przypominało to Shidou wnętrza statków kosmicznych z różnego rodzaju filmów SF lub korytarz z łodzi podwodnej z jakiegoś filmu.  

„...Co ja tu robię?”

Szedł przed siebie, kierował się tam gdzie widział plecy Reinie, która szła niestabilnym chodem, tak jak w filmach każdy krok wydawał echo.

Po chwili przechadzki doszli co celu.

„...To tutaj.”

Na końcu korytarza były drzwi z małym elektronicznym panelem, Rei się zatrzymała i coś powiedziała.

Następnie, z panelu było słychać piknięcie i drzwi płynnie się przesunęły. 

„...Tutaj, proszę wejdź.”

Reine weszła do środka. Shidou wszedł za nią.

„...To jest....”

Zaczął się rozglądać po tym co zobaczył po drugiej stronie drzwi.

Wyjaśniając jednym zdaniem, to było miejsce podobne do mostka na statku. Podłoga miała  kształt półowalny na środku stał fotel, wyglądał on na fotel kapitana.

Co więcej, idąc dalej łagodnie pochylonymi schodami z obu stron podwyższenia, prowadziły one na niższy poziom., gdzie członkowie załogi siedzieli przy stanowiskach i pracowali na czymś co wyglądało jak skomplikowana konsola. 

Świeciło tam się przyciemnione światło, monitory rozmieszczone były tu i tam, generowały poświatę, zapewniającą o ich obecności.   

„...Przyprowadziłam go.”

Reine potrząsała swoją głową gdy to mówiła.

„Dobra Robota.”

Wysoki mężczyzna który stał przy fotelu kapitana, wykonał ukłon jak lokaj. Jego falujące włosy i nos nie wydawały się japońskie. Był młody i wyglądał jakby był żywcem wyjęty z noweli BL (Boy Love – Miłość chłopięca)

„Witam jest zastępcą dowódczyni, Kannazuki Kyouhei. Miło cię poznać ”

„O-Ok...”

Drapiąc się po policzku, Shidou lekko skinął głową.

Przez chwilę Shidou myślał, że Reine rozmawia z tym mężczyzną.

Jednakże - był w błędzie.

„Dowódczyni, Oficer Murasame powróciła”

Powiedział Kannazuki, z fotelu kapitana które stało tyłem do nich, można było usłyszeć ciche skrzypienie kiedy on się obracał

Wtedy.

[[File:DAL_v01_000e.jpg|thumb]]
„Witaj, Witamy cię w <Ratatoskr>”

Głos osoby zwanej „dowódczynią” brzmiał trochę za słodko, nareszcie mógł dokładnie się przyjrzeć młodej dziewczynie w szkarłatnym mundurze który wisiał na jej ramionach.

Na włosach miała przypięte dwie duże czarne kokardy. Miała mała, smukła figurę, oczy jak żołędzie, a w ustach lizak Chupa Chupa.

Shidou zmarszczył brwi. Nie ważne jak na to popatrzyć -

„...Kotori?”
.
Tak jest, bez względu jak to wyglądało lub brzmiało mimo kilku mniejszych różnic Ta dziewczyna bez żadnych wątpliwości był słodką siostrzyczką Shidou – Kotori Itsuka