Editing Date A Live:Tom 2 Epilog (section)

===Cześć 2===

W pokoju opraw który znajdował się w kącie bazy JGSDF w mieście Tenguu, wojskowy i cywilny personel siedział w szeregu.

To było zebranie sprawozdawcze z operacji przeprowadzonej kilka dni temu, jak również była omawiana sprawa nowych odczytów energii duchowej która została zaobserwowana w okolicy, dane zostały zebrane z rozkazu Ryouko.

„………………”

W środku, członek JGSDF Origami Tobiichi, w milczeniu wpatrywała się w swoje dłonie na stole, jak chciała uciszyć swój niezadowolony umysł.

Dwa dni temu z powodu wtrącenia się Księżniczki, Pustelniczka uciekła.

W dodatku Księżniczka również niespodziewanie znikła w środku walki.

Co więcej – to były zupełnie inne odczyty, niż kiedy dochodzi do [Zagubienia].

Wszyscy członkowie AST zamrożeni wraz z Terytoriami przez Pustelniczkę byli cali i zdrowi ale... nawet jeśli AST pokonałoby Ducha w końcu, nie byłoby to żadne znaczące osiągnięcie, jedyne co im zostało to wrócić do bazy.

To było normalne być w kiepskim nastroju.

Ponadto, nie wiedziała czy Shidou (który miał być w mieszkaniu Origami) wyszedł na miasto jak alarm został ogłoszony czy nie. Oraz dziwnym zbiegiem okoliczności, pacynka którą znalazła kilka dni temu zniknęła z jej mieszkania...która nieco polubiła.

Oczywiście, to nie tak, że wątpiła w Shidou.

Jeśli, istniała szansa choćby marginalna, że to Shidou ukradł jej osobiste rzeczy, swoją drogą poniekąd to było dobre dla niej. Origami postanowiła już więcej o tym nie myśleć.

W tym momencie drzwi się otworzyły, i Ryouko (Kapitan AST) weszła przez nie.

Wszyscy w pokoju wstali naraz i zasalutowali.

„Spocznijcie. Możecie usiąść.”

Powiedziała Ryouko zirytowana stojąc przed wszystkimi.

„Teraz kiedy wszyscy się tu zebrali- cóż planowałam rozpocząć natychmiast ale...... przed tym, kiedy wszyscy są szczęśliwy mam straszną wiadomość.”

„……………?”

Kiedy pozostali zrobili zaciekawione twarze, Ryouko westchnęła.

„......W związku ze zwiększona ilością przypadków pojawienia się Duchów w Tenguu, musimy się wykazać większą skuteczność. Dlatego dodatkowy personel został do nas przydzielony.”

„Dodatkowy Personel......?"

„Tak. As światowej klasy. Mistrzyni w obsłudze Realizera, to żadne zaskoczenie, że jest w najlepszej piątce na świecie. Ponadto, wygląda na to, że udało się jej zabić Ducha samodzielnie.”

„…………!?”

Na te słowa Ryouko, podniósł się szum w pokoju.

Dziesięciu członków elitarnego oddziału, nie poradziło sobie z duchem, a ona sama go pokonała.

Odpowiedź jaka otrzymała była zgodna z jej przewidywaniami. Popatrzyła na drzwi którymi weszła i powiedziała.

„-Wejść.”

„Tak jest.”

W odpowiedzi na polecenie Ryouko, odezwał się miły głos.

Drzwi otwarły się jeszcze raz i dziewczyna weszła do pokoju.

„……………!?”

Natychmiastowo wszyscy w pokoju popatrzyli się na nią i zmarszczyli brwi.

Ponieważ, nie ważne jakby na nią spojrzeć wyglądała jak uczeń gimnazjum

Miała mądry wygląd twarzy i włosy spięte w kucyk. Wygląd jak zwykła dziewczyna i miała czarny pieprzyk pod lewym okiem.

„……………………”

Origami ramiona się zatrzęsły. Patrząc na twarz tej dziewczyny, miała wrażenie, że gdzieś ja widziała.

„Jestem podporucznik Mana Takamiya, to zaszczyt z wami służyć od teraz.”

Mundur Many wyglądał jakby to była jakaś przebieranka, następnie Mana zasalutowała.

„Poruczniku Kusakabe......kim ona jest?”

Ktoś z zebranych spytał się Ryouko.

Ryouko przejęła wyraz twarzy [Tego pytania się spodziewałam] i powiedziała.
 
„Przecież przed chwilą powiedziałam. To jest As światowej klasy.”

„Hę.....?”

Wszyscy zmarszczyli brwi jednocześnie.

Mana przechyliła głowę, dziwąc się tej reakcji.

„Coś jest nie tak?”

Powiedziała okazując respekt pozostałym w pokoju.

„Co to niby za pytanie? …...C-Czy ty...nie jesteś jeszcze dzieckiem?”

Ktos z zebranych powiedział, a Mana zrobiła wydech.

„Myślę, że to żaden problem. Tu nie ma znaczenia wiek osoby tylko jego osobiste zdolności. -Czy jest tu ktoś wśród was kto mógłby mnie pokonać?”

Mana powiedziała to bez grama sarkazmu, brzmiało to tak jakby potwierdzała fakty.

„Co.....?”

Osoba która to powiedziała gapiła się na nią w bezruchu, z powodu, że nie spodziewała się takiej odpowiedzi.

„Patrząc po was,...”

Mana spojrzała w kierunku Origami.


„...ty powinnaś być około mojego poziomu. Mimo że, szansę są małe, wygląda na to że mogłoby ci się udać mnie pokonać.”

„……………………”

Origami nie odpowiedziała, tylko w ciszy się przypatrywała.

Następnie Ryouko, lekko uderzyła Manę w głowę.

„Skończ z ta paplaniną. Pokażę wam zdjęcia sprzed 2 dni, pośpiesz się i zajmij wolne miejsce. ”

„Tak jest.”

Odpowiedziała krótko Mana i dostojnym krokiem podeszła i usiadła przy Origami.

„Więc …...”

Następnie Ryouko nacisnęła przycisk na ścianie i ekran wysunął się z sufitu, a światło przyciemniło się. Potem użyła terminalu i natychmiast na ekranie pojawiły się zdjęcia z bitwy która odbyła się dwa dni temu.

Na zdjęciu była Origami która próbowała przełamać barierę Pustelniczki przy pomocy kawałka budynku.

„-zakłócenie pojawiło się wtedy.”

Powiedziała zirytowanym głosem Ryouko, na kolejnym zdjęciu była Księżniczka.

Ryouko powiększyła kawałek zdjęcia -przed barierą stał chłopiec.

Origami na chwile wstrzymała oddech. Teraz była pewna. Tam był Shidou.

Wtedy...

„......Umm.”

Mana która siedziała obok, złapała się za głowę i cicho zajęczała.

Przez chwilę Mana trzymała się za głowę, jakby chciała uśmierzyć ból głowy, potem podniosła głowę i z hukiem wstała z siedzenia.

„Hmm...? Co się stało? Coś nie tak?”

Powiedziała Ryouko zaskoczonym głosem.

Ale Mana nie odpowiedziała, tylko gapiła się Shidou będącego na zdjęciu, po chwili otworzyła usta.

„-Braciszek?”

„…………?”

Origami zmarszczyła brwi i spojrzała na Manę.

I wtedy zrozumiała co to za dziwne uczucie miała.

Ta dziewczyna roztaczała taką samą atmosferę jak Shidou Itsuka.


<noinclude>