Editing Date A Live:Tom 3 Rozdział 2 (section)

===Część 2===

W rogu bazy Tenguu. Wewnątrz pokoju obserwacyjnego gdzie obserwowano odczyty i mierzono fale duchowe w rejonie południowego Kanto.

„......Niemożliwe.”

Dowódczyni oddziału AST Ryouko Kusakabe zmarszczyła brwi i wydała dźwięk niezadowolenia.

„To chyba jakaś pomyłka?”

Mężczyzna obsługujący centralną wieżę kontrolną – Starzy Sierżant Ashimura odwrócił się do niej i przetarł pot z czoła.

„Jest mi bardzo przykro. Ale precyzja urządzeń obserwacyjnych, nawet skali kraju jest jedna z najlepszych.”

„...Na to wychodzi.”

Ryouko sprawdziła ponownie cyfry na ekranie, aby mieć pewność, że nie ma pomyłki. Potem westchnęła jakby chciał pozbyć się frustracji.

Na ekranie były wyniki skanu pewnego człowieka

Nie, użycie słowa człowiek byłoby kłamstwem.

Mimo wszystko te cyfry wskazywały na potwora który może zniszczyć świat.

„......Duch który przeniósł się do szkoły ten żart nawet nie jest śmieszny.”

No właśnie, dziś o 09:00 Origami przesłała wiadomość do bazy.

Żądała dochodzenia, ponieważ, uczennica która się dzisiaj przeniosła stwierdziła, że jest Duchem.

Nawet jeśli w to wątpiła, przeprowadziła rutynowy skan tej dziewczyny-

Ryouko przetarła pot z czoła, pomimo że klimatyzacja była włączona, jej skóra zrobiła się wilgotna.

Oczywiście miała ku temu powód. Aby się przenieść trzeba podać adres zamieszkania i zaświadczenie z poprzedniej szkoły, jak również inne dokumenty które są potrzebne.

Niebezpieczna kreatura która może zniszczyć całą ulicę kiwnięciem palca, może ukryć się przed skanowaniem, posiada wiedzę jak działa społeczeństwo ludzkie i jak ją efektywnie wykorzystać. Takie coś na pewno napawa niepokojem.

„Dowódczyni, Czym pani się zajmuje?”

Ryouko usłyszała zza pleców dziwne przywitanie.

Tylko jedno osoba mogła takich słów użyć. Odwróciła głowę, a tam stała Mana, tak jak się tego spodziewała.

„Hmm?”

Mana miał poważny wyraz twarzy i zmarszczyła brwi niezadowolona.

„--Wreszcie... się pojawiłaś <Zmoro>. ”

„<Zmora>?”

Ryouko zapytała zaskoczona. Mana westchnęła ciężko.

„Kryptonim <Zmora> -Ten którego ścigam, najbardziej brutalny Duch.”

„Najbardziej brutalny...Duch?”

Ryouko cała się zatrzęsła, a Mana pokiwała głową.

„Ten Duch zabił przynajmniej dziesięć tysięcy ludzi na chwilę obecną. Jeśli doliczymy ofiary do których nie ma pewności czy ona je zabiła, liczba ich będzie kilka razy większa.”

„Dziesięć, dziesięć tysięcy......! Niewiarygodne, czego nie ogłoszono ewakuacji? Z resztą trzęsienie przestrzenne o takiej skali... ”

„Mylisz się.”

Mana próbując przerwać Ryouko zabrzmiała nieco melancholijnie.

„Trzęsienia przestrzenne <Zmory> nie różnią się od trzęsień innych Duchów. Mimo, że nie możemy powiedzieć, że o braku ofiar z tego powodu, to liczba ich nie sięga nawet stu.”

„Więc, jak to...”

„Powód jest prosty -zabiła ich własnym rękoma. Dziesięć tysięcy ludzi.”

„...................”

Ryouko wstrzymała oddech.

<Księżniczka> i <Pustelniczka> które pojawiają się w Tenguu, nawet jeśli spowodowały kilka trzęsień przestrzennych, nigdy nie zaatakowały nikogo, a jeśli tylko to AST w samoobronie.

Jednakże, jeśli potwór mogący zniszczyć ziemię, zacznie zacznie zabijać ludzi z własnej woli...

...to będzie to przerażające. Jako członek AST może sobie to łatwo wyobrazić.

„---Więc jakie przygotowania musimy zrobić?”

„Eee.”

Mana co nieco się przeciągnęła.

„Jeśli Duch się pojawi. Nie pozostaje nam nic innego jak go zabić.”

„To prawda...... Ale czy nie powinniśmy ewakuować mieszkańców. W końcu ta sytuacja jest-”

„Nie masz się o co martwić. Zostaw to mnie -Zajmowanie się tym Duchem, jest tym w czym jest najlepsza.”

„Czekaj, gdzie idziesz!”

Ryouko złapała Manę za ramię kiedy ta chciała pośpiesznie wyjść.

„Jakiś problem? Czy nie lepiej będzie się tym zając jak najwcześniej.”

„......Po pierwsze ja tu jestem dowódczynią. Nie działaj na własną rękę.”

„............”

Mana rozważała coś przez chwilę, po chwili uniosła lekko rękę.

„Rozumiem, będę wypełniać twoje rozkazy.”

Jednakże, spojrzała na Ryouko jakby ją osądzała.

„Ale proszę nie zapomnij, została przeniesiona tu przez [Zrzeszenie] i mam pozwolenie z Głównego Dowództwa na samodzielne akcje.”

„......Rozumiem.”

Ruoko zrobiła znudzony wyraz twarzy i puściła rękę Many.