Editing High School DxD:Tom DX6 Żywot 5 (section)

===Część 2===
Dziś jest dzień, w którym mamy otworzyć prywatną kawiarnię dla Drużyny DxD. Kiedy przybyłem na miejsce, klienci, a raczej moi towarzysze, byli już tutaj, zbici w małe grupki. Odprężyłem się, rozglądając się po wnętrzu sklepu.

– Ach, witaj Ise-kun.

Zostałem przywitany przez Irinę. Ten strój kelnerki był taki słodki!

– Pozwól że zaprowadzę cię do stolika.

Prowadzony przez Irinę, zająłem miejsce z którego mogłem obserwować cały sklep. Po drodze wymieniałem pozdrowienia z różnymi nieznanymi mi członkami DxD.

– Jak tam ruch w kawiarni? – zapytałem Irinę.

– Spory, skoro mamy regularnych klientów. Mieszkanki Rezydencji Hyoudou też przychodzą, kiedy mają tylko czas. Niektórzy dostali nawet pozwolenie na przyprowadzenie swoich rodziców.

Echhh… Jest tu więcej klientów, niż się spodziewałem. Na razie do środka można się było dostać wyłącznie poprzez magiczny krąg, który przygotowaliśmy na najwyższym piętrze tego budynku. Sam przybyłem tu za pomocą magicznego kręgu z piwnicy w moim domu. Najwyższe piętro było chronione zaklęciem, dzięki któremu nie mógł go dostrzec nikt niepowołany. Winda także tu nie docierała. Również schody były okryte iluzją, przez co nie mógł się tu dostać nikt, kto nie powinien.

– W takim razie poproszę mrożoną kawę – powiedziałem do Iriny.

– Dobrze! Dziękuję ci bardzo!

Irina zanotowała moje zamówienie i udała się na zaplecze. Nagle dostrzegłem Miranę-san ubraną w strój kelnerki (wyglądała słodko)…ale znów zakryła piersi dłońmi i uciekła……Cóż, postanowiłem skupić się na tym, po co tu przyszedłem, czyli rozejrzeć się i…pogadać z różnymi klientami. Niespodziewanie… Nie, tak jak myślałem, było tu wielu ludzi do rozmowy. Było wiele historii do opowiedzenia, i nigdy nie stracę zainteresowania.

Po jakimś czasie, gdy siedziałem wygodnie cały zrelaksowany, do środka wszedł…jego eminencja Strada! Zerwałem się na ten widok z miejsca, ale zaraz ponownie usiadłem. Sairaorg-san także pojawił się w sklepie! Kiedy Asia prowadziła go do wolnego stolika, spojrzał na jego eminencję.

– Och… Czyż to nie jego eminencja Vasco Strada!

– Hmm. Witaj dziedzicu Rodu Bael, miło cię spotkać.

– Jeśli to możliwe, to chciałbym z tobą porozmawiać chociaż ten jeden raz. Czy mogę dostąpić tego zaszczytu i usiąść razem z tobą?

– Dla mnie to również będzie zaszczyt, o ile nie przeszkadza ci siedzenie przy jednym stoliku z takim staruchem jak ja.

Tak oto Sairaorg-san i jego eminencja Strada usiedli razem! Wow! Moc zasiadła z mocą!

– Widziałem cię podczas meczów. Czytałem też nasze rodzinne zapiski z czasów, gdy byłeś młody. Szczególnie te z okresu drugiej wojny światowej były szczególnie inspirujące – powiedział Sairaorg-san pijając łyk kawy.

– Fufufu, onieśmielasz mnie. Słyszałem że w Rodzie Wielkiego Króla nadal są przechowywane notatki z czasów, gdy wciąż się doskonaliłem.

– Przed zawarciem sojuszu, nasi żołnierze uważali cię za przeciwnika którego należy unikać za wszelką cenę. A teraz pijemy sobie w spokoju kawę… Naprawdę nie wiem, czego możemy spodziewać się w przyszłości.

– Zgadzam się z tobą. Tak przy okazji, słyszałem że ta kawa została zarekomendowana przez ciebie – powiedział jego eminencja, trzymając w dłoni filiżankę.

Sairaorg-san zarumienił się.

– Tak. Bardzo lubię kawę, więc Rias poprosiła mnie o radę.

No tak! Tak myślałem że skądś znam ten smak i aromat. Najwyraźniej Sairaorg-san ją polecił! Czasami piłem z nim kawę, która smakowała bardzo podobnie. Najwyraźniej bardzo ją lubił. Smak nie był wprawdzie taki sam, więc może ziarna, z których ją zaparzono, były inne? A może została przygotowana w inny sposób?

– Jest łagodna w smaku i ma swój urok. Nie widzę w niej żadnych wad, więc jestem pewien, że wielu ludzi będzie tu przychodzić tylko po to, aby się jej napić – powiedział jego eminencja.

– Ponieważ to ja poleciłem tą kawę Rias, nauczyłem ją przyrządzania wielu mieszanek, które tu podają. To zaszczyt dla mnie, że ci smakuje – odparł zawstydzony do granic możliwości Sairaorg-san.

To niezwykłe wiedzieć go takiego onieśmielonego. Najwyraźniej cieszył się z tego, że jego eminencji smakuje kawa, którą zarekomendował. 

– Chciałbym też, aby moja kawa była bardziej gorzka. Co mógłbyś mi w takim przypadku zaoferować?

– Ooch, właściwie to ja… Ja też lubię tego typu kawę. Zdecydowanie jest….

Tak oto rozmawiali ze sobą Sairaorg-san i jego eminencja Strada.