Editing High School DxD (Polski):Tom DX1 Żywot 5 (section)

===Część 2===
Podczas dnia wolnego Asia, Xenovia i ja, udaliśmy się do budynku związanego z Kościołem, który znajdował się w sąsiedniej miejscowości. Powiedzieli nam, że to także kwatery dla ludzi związanych z Kościołem oraz lokalna kwatera główna Nieba. Irina twierdzi, że otrzymuje wezwania do pracy i zgłasza się do tego miejsca.

Może ze względu na to, że pokój pomiędzy Trzema Frakcjami został niedawno zawarty, elewacja budynku wyglądała na nową. Jak można było oczekiwać po budowli należącej do Kościoła, na jego froncie znajdował się wielki krzyż. To był ładny, nowoczesny budynek, który był równie wielki co Akademia Kuou i nie wyglądał jak zachodnie kościoły.

Irina kazała nam tu dzisiaj przyjechać. Musiała tu dotrzeć jeszcze przed nami….

Tak przy okazji, Rias pozwoliła nam na to, mówiąc „To dobra okazja aby dowiedzieć się czegoś o Kościele” i nawet zdobyła dla nas pozwolenie z Nieba. Tego się można było spodziewać po kobiecie którą kocham! Nie tylko nas rozumie, ale też dba o wszystko w najmniejszych szczegółach! Ach, jest taką dobrą osobą…. Cóż, oberwało nam się, kiedy chcieliśmy wcześniej iść do kościoła. Myślę, że to na skutek traktatu pokojowego między Trzema Frakcjami!

…Uuu, skoro jesteśmy diabłami, dostaję ciarek na widok tego budynku powiązanego z Kościołem. Asia i Xenovia też. Cóż, nic nie można na to poradzić. Skoro jesteśmy diabłami, instynktownie denerwujemy się w pobliżu budynków należących do Kościoła. Ale po traktacie pokojowym, nie było żadnych konfliktów pomiędzy stronami i wzajemnego mieszania się do swoich spraw. Okazjonalnie nawet współpracowaliśmy.

– …Zawsze dostaję ciarek, kiedy widzę jakiś kościół. Ufufufu, może to idealna kara dla wierzącej, która stała się diablicą – powiedziała Xenovia lekceważącym tonem.

Teraz jesteś diablicą, więc się tym nie przejmuj… Chciałem im to powiedzieć, ale to byłoby ciężkie dla nich, skoro wychowały się w Kościele.

– …Chcę wziąć udział w mszy.

Ach, Asia patrzyła na budynek tęsknym wzrokiem! Jako była wierząca ma pewnie tego typu myśli! Ale nie wiadomo co się stanie, jeśli diabły wezmą udział we mszy, więc przykro mi Asiu, ale nie możesz tego zrobić! Tak przy okazji, Asia miała na sobie szkolny mundurek, tak samo jak ja i Xenovia. Noszenie mundurka podczas dnia wolnego jest trochę głupie, ale jeśli udajemy się do Kościoła, uznaliśmy, że będzie to bardziej uprzejme, jeśli przyjdziemy w oficjalnych, uczniowskich strojach. Xenovia założyła mundurek tak jak ja, ale Asia zastanawiała się, czy założyć strój zakonnicy. Ostatecznie zdecydowała się na mundurek, biorąc pod uwagę punkt widzenia Kościoła i to, że należy do Domu Gremory.

– Wszyscy tu są!

Przed budynkiem ktoś na nas czekał. To Irina.

– Pokażę wam dzisiaj, jak anioły wykonują swoją pracę.

Irina wyglądała na bardzo szczęśliwą, a jej głos był pełen szczęścia. Najwyraźniej cieszy się, że jej przyjaciele przyszli pobawić się u niej w domu. Dała nam identyfikatory do zawieszenia na szyję. Były tam nasze zdjęcia i jakieś informacje.

– Oto wasze specjalne przepustki. Stworzono je, aby nie zadawały obrażeń, kiedy znajdziecie się w pobliżu budynków należących do Kościoła. Stworzyli je niedawno, ale tylko garstka ludzi takie ma – wytłumaczyła Irina.

Racja, nawet po zawarciu traktatu pokojowego, diabły na terytorium Nieba mogą wywołać problemy. To odnosi się zwłaszcza do Boskiego Daru Asi, Zmierzchu Uzdrawiania. Najwidoczniej zadaje obrażenia, kiedy znajdzie się w pobliżu Kościoła. Mówią, że to dlatego, bo leczy zarówno sojuszników, jak i wrogów, diabły i upadłe anioły….

Czy te przepustki zadziałają, jeśli je założymy? Byliśmy do tego sceptycznie nastawieni, ale je założyliśmy.

…..

Kiedy to zrobiliśmy, ciarki nagle zniknęły. Asia i Xenovia też patrzyły na dłonie zaskoczonym wzrokiem.

– Proszę, nie używajcie swoich mocy, kiedy to nosiciele. Ciągle nad nimi pracują, więc nie wiadomo co się może stać – wyjaśniła Irina puszczając oko.

Więc nie możemy używać mocy, kiedy je nosimy. Co ważniejsze, nie wiadomo co się może stać, jeśli to zrobimy…. Hmm, jestem wdzięczny, ale trochę się boję.

Te identyfikatory zawdzięczamy Rias, która rozmawiała z Niebem, zanim tu przybyliśmy. Skoro wszytko idzie tak gładko, sądzę, że obie strony zaczynają sobie ufać po podpisaniu pokoju. Cóż, nie jedziemy do Nieba czy Watykanu, więc może łatwiej było uzyskać pozwolenie. Gdybyśmy chcieli udać się do ważniejszego miejsca, Niebo mogłoby mieć inną opinię.

– Cóż, jeśli nie użyjemy żadnych mocy, to nie powinno być żadnych problemów – powiedziała Xenovia normalnym głosem.

Ale…. Boję się, że to zrobisz…. Kiedy atakujesz za pomocą swoich mocy, tracisz kontrolę i zmieniasz się w potężną idiotkę. Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy, sprawiała wrażenie takiej fajnej wojowniczki….

Kiba powiedział mi jednak coś takiego „Chcę nauczyć ją lepszych technik walki. Nie sądzę aby używała mózgu, kiedy walczy….”. Miał rozczarowany ton głosu, a ona straciła swoją godność Skoczka.

– Więc chodźmy.

Irina zaprowadziła nas do budynku.