Editing High School DxD Tom 22 Żywot 5 (section)

===Część 2===
Po tym jak potwierdziliśmy kto jest naszym przeciwnikiem w następnym meczu, zeszliśmy na dół, aby się trochę rozweselić i natknęliśmy się na znajomą osobę, która rozmawiała z Akeno-san w salonie na pierwszym piętrze. Tym kimś był dobrze zbudowany mężczyzna, Barakiel-san!

– …Ach, Barakiel-san!

Nigdy bym sobie nie pomyślał, że spotkam się twarzą w twarz z człowiekiem, o którym właśnie przeczytałem, że będzie moim przeciwnikiem! Barakiel-san też mnie zauważył.

– Hyoudou Issei-kun.

Sądząc po tonie jego głosu, oczywistym było że wiedział o tym, iż to my będziemy jego przeciwnikami w następnym meczu. Akeno-san też zdawała się o tym wiedzieć. Nagle zapanowała cisza. Uspokoiłem oddech i usiadłem na pobliskiej sofie.

– Przyszedłeś się zobaczyć z Akeno-san?

– Tak, chciałem wiedzieć, jak się jej podoba na studiach. Ale tak przy okazji.... – Barakiel-san od razu przeszedł do głównego tematu zaraz po tym, jak skończyły się powitania. – W następnym meczu będziesz moim przeciwnikiem. Dajmy więc z siebie wszystko. Ja właśnie tak zrobię, jako reprezentant Grigori.

– Tak, jak czuj to samo. Będę wypatrywać tego meczu.

Obaj jesteśmy ludźmi z pasją oraz przywódcami naszych własnych drużyn, więc nasz duch rywalizacji zaczął się nawzajem objawiać. Jednakże Akeno-san patrzyła na mnie i Barakiela-san ze skomplikowanym wyrazem twarzy.

– Ara ara, Ise-kun będzie konkurował z moim ojcem… Nie wiem komu powinnam kibicować.

– …A-Akeno, gdybyś mogła kibicować tylko jednej stronie… kogo byś wspierała? – zapytał nieśmiało Barakiel-san.

To był wyraz twarzy oczekującego ojca! Nie mogłem zapomnieć, jak Barakiel-san płakał podczas ceremonii zakończenia szkoły! Jako rodzic, oczekiwał pewnie, że jego ukochana córka będzie go dopingowała! Akeno-san! W takiej sytuacji powinnaś kibicować swojemu ojcu! Przekazałem jej tą sugestię telepatycznie! Jak się nad tym zastanowić, jeśli Akeno-san wybierze mnie, to Barakiel-san....

– Racja, dajcie mi pomyśleć…

Przez chwilę Akeno-san wydawała się być zmartwiona, po czym na jej ustach pojawił się figlarny uśmieszek i nagle przylgnęła do mnie i mocno się przytuliła.

– Oczywiście, że Iseia-kun ♪

– ……Uhh!

Barakiel-san wyglądał tak, jakby jego serce doznało poważnego wstrząsu! Jego oczy mało nie wyskoczyły z oczodołów, a na jego skroni pulsowało kilka niebieskich żył! Barakiel-san był tak zły, że aż się cały trząsł! Jego twarz była niesamowicie przerażająca! Wycelował we mnie palec!

– Argh, żeby cię! Zdecydowanie z tobą nie przegram, Oppai Smoooku! – wrzasnął wściekłym głosem.

Po tych słowach Barakiel-san zalał się łzami! …Aaaaachhh, moje stosunki z przywódcą drużyny przeciwnej załamały się i to jeszcze przed meczem! Z pewnością podczas meczu da z siebie 120% swojej mocy! Gdy Akeno-san to zobaczyła, na jej ustach pojawił się szelmowski uśmiech.

– Ufufu, Chichi-sama, jesteś taki uroczy.

Akeno-san, znów sobie żartujesz ze swojego ojca…. Nagle jej twarz przybrała smutny wyraz.

– …Ale w rzeczywistości moje uczucia są skomplikowane. Niezależnie od tego, czy jest to Ise-kun, czy Chichi-sama, chcę abyście obaj wygrali. Ale skoro obaj jesteście przeciwnikami, to zwycięzca może być tylko jeden…. Chociaż zawsze może być remis… ale żaden z was by tego nie chciał.

– Tak, skoro ze sobą konkurujemy, to zwycięzca musi być, niezależnie od tego czy będzie to drużyna Barakiela-san, czy Rias… – powiedziałem poważnym tonem.

Ponieważ byliśmy rywalami, nawet jeśli był to Barakiel-san i krewny Akeno-san, to wciąż musieliśmy wygrać. Gdyby to nie był przypadek, nie miałbym żadnego powodu do utworzenia mojej własnej drużyny. Skoro już postanowiłem walczyć, to za wszelką cenę zwyciężę, choćby nie wiem co. Taki był nasz cel! Twarz Akeno-san zarumieniła się lekko, gdy dalej się we mnie wpatrywała….

– …Naprawdę zazdroszczę Rias. Ma takiego silnego mężczyznę, który może powiedzieć, że chce z nią zostać na zawsze… – powiedziała nagle. 

Zanim jednak Akeno-san mogła skończyć swoje zdanie, powiedziała „Muszę już iść, Rias na mnie czeka.” i wyszła z salonu. Zastanawiam się, czy powinienem to dzisiaj powiedzieć Akeno-san. Nie, to nie o to chodzi czy powinienem, czy też nie, to coś co muszę powiedzieć. Ale to rozczarowujące, że nie mogłem tego powiedzieć teraz…. …Akeno-san, w rzeczywistości, ja zawsze......