Editing High school DxD Tom 20 Żywot 2 (section)

===Część 2===
Dwa dni później był weekend.... Dzisiaj spotkamy Ajukę Belzebuba-sama, a Ravel i Raiser wrócą. Byliśmy wszyscy gotowi i planowaliśmy użyć magicznego kręgu teleportacyjnego w moim domu, aby udać się do Belzebuba-sama. Aby się uspokoić, poszedłem na pierwsze piętro i napiłem się wody. Mój ociec siedział tymczasem na kanapie i polerował swoją wędkę.

– Hej, Ise. planuję iść na ryby, więc może pójdziemy razem? Kaa-san też pójdzie. Poproś Asię-chan, aby też poszła z nami – powiedział.

Tou-san uśmiechał się, kiedy mnie zapraszał. …Wędkowanie, huh. Nasza trójka i jeszcze Asia? …Hm, wprawdzie nie jest to zły pomysł, ale to trochę niefortunne. Jeśli w tej sytuacji ja i Asia pójdziemy razem, czułbym się źle wobec pozostałych osób. Podrapałem się przepraszająco po głowie.

– Przepraszam, tou-san. …Jestem teraz dość zajęty. Mam coś bardzo ważnego do zrobienia. Może następnym razem? – przeprosiłem.

Kiedy tou-san usłyszał moją odpowiedź, wyraz jego twarzy był nieco samotny, ale uśmiechną się krzywo.

– …Rozumiem. Wprawdzie chciałbym kiedyś powędkować z moim synem, ale jesteś też licealistą i masz swoje własne priorytety – powiedział.

– Przepraszam.

– Nie przejmuj się, wszystko w porządku. Następnym razem chodźmy wszyscy razem!

Mimo że tou-san odpowiedział mi w ten sposób… Nie mogłem powiedzieć mu prawdy. Wprawdzie było to dość bolesne, ale był to jedyny sposób, aby ochronić moich rodziców przed niebezpieczeństwem. Po tym jak tou-san to powiedział, nagle pojawiła się kaa-san.

– Otou-san był bardzo szczęśliwy, kiedy usłyszał, że zamierzasz stworzyć własną firmę, więc chciał iść z tobą powędkować, aby szczerze z tobą porozmawiać – szepnęła mi do ucha.

Cóż. …Więc to tak. Tou-san naprawdę był szczęśliwy. Dlatego chciał ze mną powędkować.

– …Ach, rozumiem, ale następnym razem pójdę – powiedziałem.

Kaa-san uśmiechnęła się gorzko i poklepała mnie po plecach.

– Dobrze, więc ja mu dotrzymam towarzystwa. Możesz zająć się swoimi sprawami – powiedziała kaa-san, zabierając kubek z mojej dłoni. – Ale wiesz Ise, twój tata chce z tobą porozmawiać, jako twój ojciec. Nie możesz o tym zapomnieć, dobrze?

…Porozmawiać? Czułem się trochę nieśmiały po tej uroczystej rozmowie z dwójką ludzi…. Byłem chłopcem w tym wieku, więc taka rozmowa z ojcem byłaby trudna…

– Zrozumiałem – odpowiedziałem, po czym wróciłem na dół.

Członkowie Klubu Okultystycznego, Grupa Sitri, Griselda-san i Azazel-sensei zebrali się w piwnicy. Dulio pilnował Niebios, a Ikuse Tobio był gdzieś na misji, więc nie mogli się tu obaj stawić. Drużyna Valiego też nie przyszła. Wprawdzie wezwaliśmy Kurokę i Le Fay, ale najwidoczniej były z Valim…

– ……

Byłem nieco rozkojarzony, gdy przypomniałem sobie, co powiedzieli mi rodzice. Postanowiłem sprowadzić tu z powrotem Ravel, ale w pamięci miałem też ich słowa…

– O co chodzi, Ise? – zapytał Azazel-sensei, który zauważył, że dziwnie wyglądam.

– Ach, przepraszam, jest coś, o czym myślę.

– Coś z twoimi rodzicami? – zapytała Rias, która najwyraźniej o tym wiedziała.

Tak jak się spodziewałem, Rias naprawdę mnie rozumiała. Sensei westchnął.

– Zastanawiam się co to było; pokłóciłeś się z rodzicami? Martwienie się teraz o takie rzeczy będzie kłopotliwe. Powiedz to, a może będziesz się w stanie odprężyć – powiedział.

Może to zadziała, więc opowiedziałem wszystkim o tym, co się stało.

– To nic takiego. Wprawdzie chcieli iść na ryby, ale odmówiłem, gdyż są inne sprawy.

Kiedy Sensei to usłyszał, potarł brodę.

– …Wędkowanie, huh. I to razem z synem – powiedział elokwentnie, po czym zwrócił się do mnie. – Posłuchaj uważnie, Ise. Wprawdzie dzisiaj nie możesz iść, ale następnym razem powinieneś.

– Ech? Cóż, pewnie. Tak zamierzałem…. Dlaczego tak z tym nagle wyskoczyłeś Sensei?

Sensei położył mi dłoń na ramieniu.

– Rodzice nie będą z tobą na zawsze. Pewnego dnia cię zostawią. Więc kiedy ciągle tu są, powinieneś wypełnić swój obowiązek, jako ich dziecko.

– Ach, tak, wiem…

Nagle Akeno-san i ja spojrzeliśmy na siebie. Uśmiechnęła się lekko. …Moi rodzice nie będą ze mną zawsze? To prawda; jeśli chodzi o mnie, mającego oboje rodziców, można by powiedzieć, że jestem najbardziej pobłogosławiony wśród wszystkich. …Postanowiłem że tak długo, jak mam czas, chciałbym pójść na ryby z ojcem. Muszę czasami spędzić trochę czasu z moją rodziną! Kiedy to sobie postanowiłem, Sensei popatrzył na nas.

– Ty też powinnaś zapamiętać te  słowa, Rias – powiedział.

– Bardzo dobrze ich rozumiem, ale chyba nadszedł czas? – odparła Rias.

Sensei westchnął.

– Doprawdy, dlatego mówię wam młodziaki… Powinniście się przygotować.

Azazel-sensei uwolnił z dłoni światło i pod naszymi stopami rozbłysł magiczny krąg typu transportowego. Celem przeznaczenia było miejsce pobytu Ajuki Belzebuba-sama. To był jedyny sposób, w który można to było jasno wyjaśnić. Po kilku sekundach otoczyło nas światło, którym emanował magiczny krąg i nagle zostaliśmy zabrani do celu naszej podróży....