Editing Moc 2: Bohaterowie i Chłopcy (section)

===Część 2===
W dzielnicy mieszkalnej, gdzieś w Lilith, Cao Cao natrafił na pewne miejsce.

Było tutaj… Przedszkole dla dzieci diabłów.

Kiedy Cao Cao został sprawdzony przez ochronę, mógł wejść do środka i wtedy zobaczył olbrzymiego mężczyznę, pracującego przy klombach.

To był… Herakles.

Obecnie był częścią jego drużyny, z którą brał udział w Międzynarodowym Turnieju Królewskiej Gry, ale w międzyczasie pracował w przedszkolu.

Po ataku olbrzymich potworów, został pojmany przez oddziały rządowe i po wielu torturach, na jego ciało nałożono zaklęcia i pieczęcie, uniemożliwiające mu dalsze wywoływanie kłopotów.

Rząd… Sirzech Lucyfer posłał go do pracy w przedszkolu, zamiast wsadzić do więzienia.

Mimo tego że Sirzech wiedział, że to właśnie on zaatakował autobus z dziećmi.

Początkowo był za to krytykowany, zwłaszcza przez rodziców, ale… W końcu widząc, jak wszyscy przyjęli tą decyzję, było jasnym że Maou… Sirzech Lucyfer został przez wszystkich bardzo wysoko oceniony.

Jeśli spróbuje zrobić coś złego, aktywuje się specjalne zaklęcie i Herakles zostanie spalony na popiół. Jednak fakt że wciąż żył, oznaczał…

Był już koniec zła, więc dzieci opuszczały szkołę, trzymając rodziców za ręce.

Dzieci machały do Heraklesa, który dbał o klomby i pozdrawiały go:

– Do zobaczenia, wujku.

– Do jutra!

Herakles odpowiadał im chłodno:

– Uważajcie na drodze i nie nazywajcie mnie wujkiem.

Nagle nasze oczy się spotkały. Był zakłopotany, zupełnie jakby nie chciał, abym to oglądał, ale…

Przerwał pracę i z brudną twarzą ruszył w stronę Cao Cao.

– Przepraszam że przyszedłem tutaj i przeszkadzam ci w pracy – powiedział Cao Cao.

– Hmph, najwyraźniej zobaczyłeś coś niecodziennego. Ja, dziedzic duszy Heraklesa, pracuję w przedszkolu jako ogrodnik i strażnik.

Racja, jednym z powodów, dla którego diabły tak szybko go zaakceptowały, było to, że w razie nagłego wypadku można go było wykorzystać jako strażnika. Czar na jego ciele sprawił, że nie miał innego wyboru niż walczyć w tej sprawie, a ponieważ raz po raz wydarzyło się wiele incydentów, diabły szybko zaakceptowały kogoś z olbrzymią siłą.

Ale Cao Cao nie potrafił pozbyć się wrażenia, że diabły myślą w dziwny sposób, czego dowodem była chociaż popularność, jaką zyskał „Oppai Smok”. Uznał że winna jest temu różnica kulturowa.

– Jesteś tu z powodu… Królewskiej Gry? To chyba jedyny powód, dla którego byś tutaj przyszedł – zapytał Herakles Cao Cao, zdejmując przy tym rękawice.

Cao Cao wzruszył tylko ramionami.

– To jeden z powodów. Chciałem też zobaczyć, jak sobie radzisz w pracy.

W tym momencie Herakles nie wiedział, jak na to odpowiedzieć… Podrapał się jednak po policzku i uśmiechnął.

– Hmm, zmieniłeś się.

– Ty również. Wiesz że mamy spotkanie w tamtym miejscu, prawda? Chodźmy tam razem.

Herakles przytaknął na tą propozycję. Nagle spojrzał na klomby, którymi się opiekował.

– Mogę to najpierw skończyć? To coś, co muszę zrobić – powiedział.

Gdy Cao Cao to usłyszał, zakasał rękawy.

– Pomogę ci, już kiedyś zajmowałem się podobną pracą.

Nigdy by się nie spodziewał, że pewnego dnia będzie zajmował się grządkami w Zaświatach, ale… Uznał że nie ma w tym nic złego.