Editing Rozdział 1: Szkarłatnowłosy Sekiryuutei (section)

===Część 2===
''Od schwytania tajemniczej istoty minęło kilka dni.''

Kiedy pojawiłem się w pokoju klubowym, ujawniłem wszystkim mój raport. Właśnie skończyli swoją diabelską pracę.

Stworzyłem na mojej dłoni magiczny krąg projekcyjny i pokazałem wszystkim trójwymiarowy obraz wspomnianego stworzenia. Dokładniej mówiąc był to komplet informacji na jego temat. Cóż, na razie nie mogę powiedzieć nic ponadto, że pozostało niezidentyfikowane.

– ……Czym do cholery jest to coś? – zapytał Ise wpatrując się w trójwymiarowy obiekt.

Pokręciłem głową.

– Nie wiem. Nawet ja, mimo że żyłem tak długo, pierwszy raz spotkałem coś podobnego. Proste badanie wyklucza jej powiązanie z jakimkolwiek systemem religijnym. Nawet tacy starcy jak Odyn i Zeus nic nie wiedzą. Mówią że musimy przekazać im więcej próbek. To zajmuje uwagę instytutów badawczych każdej frakcji.

Na obecną chwilę placówka badawcza Grigori kontynuuje swoje badania. W ramach sojuszu zawartego między Trzema Potęgami, naukowcy zarówno z Nieba jak i Zaświatów prowadzili razem badania…… Ale ponieważ nie byli nawet w stanie ustalić ''składu materiału'', dali sobie spokój.

……Cóż, same oględziny wykazały, że ta substancja nie pochodziła z tego świata.

– A co z raportem od Onii-sama i Ajuki Belzebuba-sama? – zapytała Rias.

– Sirzechs też nic o tym nie. A Ajuka…… Powiedział że kontynuuje badania.

Chociaż jeśli chodzi o niego, to istnieje możliwość, że już zrozumiał, o co w tym wszystkim chodzi.

– ……To zupełnie jak połączenie metalu z substancją organiczną, jakby kombinacja maszyny z żywą tkanką…… – powiedziała Koneko.

……W rzeczy samej, takie spostrzeżenie nie może być uważane za złe, ale można je uznać za pochopne, ze względu na ograniczony punkt widzenia.

Wyłączyłem obraz.

– Cóż, to raport o tym, co wiemy. Na wszelki wypadek skontaktujcie się ze mną, jeśli znów spotkacie coś takiego. Póki co możecie robić to samo co zawsze.

Tak oto opuściłem pokój klubowy.

Gdy zalazłem się na zewnątrz, udałem się do olbrzymiej przestrzeni umiejscowionej pod miastem Kuou, którą stworzyła rodzina Rias. To miejsce powstało po to, aby je wykorzystać w nagłych przypadkach, albo po prostu umożliwić przejazd pociągu do Zaświatów i z powrotem. Znajdowało się tu też wiele pomieszczeń mających najróżniejsze rozmiary. Gdyby ktoś wszedł do tego słabo oświetlonego miejsca, to najpewniej by się zgubił.

Ja zmierzałem to jednego z pokojów.

Tego wieczora dostałem wezwanie, aby się z kimś skontaktować.

''Chcę z tobą pogadać o czymś, co wydarzyło się w twoim mieście. Będę czekać w podziemiach miasta Kuou. Proszę żebyś przyszedł sam. Jeśli zaś chodzi o miejsce...''

Ten młody mężczyzna skontaktował się ze mną przez moją prywatną linię.

……Nie poinformowałem o tym innych przywódców Grigori, ani nawet nie poinformowałem o tym Rias oraz jej grupy…… Kim mogła być ta osoba?

Chociaż miałem masę podejrzeń, to czekałem tutaj. ……Wprawdzie mogłem poprosić o eskortę Slash Doga, to byłem sam, tak jak mnie poproszono. Wszystko wbrew mojemu rozsądkowi, który mnie ostrzegał. Cóż, zawsze mogłem uciec przez magiczny krąg teleportacyjny, który przygotowałem sobie zawczasu.

Po kilku minutach oczekiwania...

Wyczułem za plecami czyjąś obecność. Kiedy spojrzałem w tamtą stronę, zobaczyłem dwa srebrne stwory.

……Pułapka? Rany, a byłem taki ostrożny. Byłem taki głupi, że pokładałem taką wiarę w moją prywatną linię. Czy to z powodu wpływu Iseia i reszty?

Cóż, tak to jest, gdy nie chroni się swoich tyłów huh. Stworzyłem w mojej dłoni włócznię światła.

Kiedy stanąłem naprzeciwko nich, zamyśliłem się. ……Czyżby podsłuchali moją rozmowę? Nie, nie wydaje mi się, aby ich szefowie wiedzieli o mojej prywatnej linii. Jej istnienia byli świadomi tylko szefowie Grigori…… Nie było powodu, aby podejrzewać kogoś z podwładnych.

Kiedy wzdychałem, usłyszałem coś dziwnego.

– GIGAGAGAGAGAGA.

– GUGEGEGEGEGEGEGE.

……Hę, ten dźwięk przypominał głos. Skoro nie mieli ust, to zastanawiałem się, jak go wydawali...

Wymierzyłem moją włócznię w przeciwników.

– Więc najlepiej będzie powiedzieć, że zostałem odseparowany. ……Skoro nie działacie przeciwko żadnej innej mitologii, to my musimy być waszym celem, prawda? – powiedziałem.

Obydwaj odpowiedzieli, drżąc przy tym lekko:

– Gigagagagaga, Aza, zel, Rias, Gremory, gigagaga.

– Gugegegegege, Hyoudou Asia, Hyoudou Issei Gremory, gugegegege.

Głosy brzmiały mechanicznie. ……Czyżby byli robotami, jak to podejrzewałem? Do tego wymówili nasze imiona. Teraz to oczywiste, że my jesteśmy celami, ale……. Powiedzieli coś, co meie zastanowiło.

Hyoudou Asia? Hyoudou Issei Gremory?

Czyżbym się przesłyszał? A może to oni się pomylili? Albo może być inaczej…….

Oczy obu stworów zaczęły świecić się niebezpiecznym światłem. Znów próbują użyć tego ataku!! Przygotowując moją włócznię, rozważałem ucieczkę za pomocą magicznego kręgu!

Nagle w pokoju rozbrzmiał trzeci głos:

– Kto by się spodziewał, że ci goście dotrą tutaj tak szybko. To dobry, czy zły omen?

Nagle jeden ze srebrnych potworów został rozpłatany na pół przez święty miecz, który był pokryty ogromną, świętą aurą!

Rozcięty na pół potwór rozleciał się, a za jego plecami stał młody chłopak, uzbrojony w święty miecz, który wyglądał zupełnie jak Durandal.

Nagle rozległ się kolejny głos:

– Uciekaj, Zen.

Kiedy młody chłopak z Durandalem usłyszał ten głos, odskoczył w bok. W tym samym momencie nad głową srebrnej istoty uformował się piorun.

– Święta błyskawica!

Wraz z tym krzykiem, święta błyskawica trafiła srebrnego stwora! Spaliła go na węgiel! Kiedy już zniknęła, z potwora została kupka popiołu.

Bez trudu poradzili sobie ze stworami, których my nawet nie mogliśmy zranić!

Obaj młodzieńcy, którzy pokonali srebrne stwory, stanęli przede mną.

Wraz z chłopcem dzierżącym święty miecz, był tu też szczupły chłopak o czarnych włosach. Obaj mieli znajomo wyglądające twarze.

Czarnowłosy chłopak ukłonił mi się.

– Miło mi cię poznać, Azazelu…… Założycielu i Główny Naczelniku-dono.

– Święta błyskawica…… Święty miecz przypominający Durandala. Jesteście.... – zapytałem.

– Założycielu i Główny Naczelniku, jeśli chodzi o moje imię, to nazywam się Himejima Kurenai – przedstawił się czarnowłosy chłopak.

– Ja się nazywam Zen Quarta – dodał chłopak ze świętym mieczem.

……Ich nazwiska mnie zaskoczyły, ale jednocześnie zacząłem rozumieć.

– Przybyliśmy z czasów odległych o trzydzieści lat. Jesteśmy dziećmi Sekiryuuteia, Hyoudou Isseia – powiedział czarnowłosy chłopak, Himejima Kurenai.