Editing Date A Live:Tom 2 Rozdział 3 (section)

===Część 3===

„-Jak wam idzie? Znaleźliście już tą pacynkę?”

„Nie, jeszcze nie. Na razie brak postępów.”

Kiedy Kotori się spytała, usłyszała odpowiedź od członka załogi z niższej części mostka.

Była 12:30. Minęło już prawie dwie godziny odkąd Shidou i Yoshino zaczęli poszukiwania. Jeśli będą dalej szukać podczas deszczu mogę się przeziębić i zmęczenie może dać się we znaki. 

Byłoby w lepiej gdyby [Ratatoskr] wysłał ludzi z działu mechaniki, ale  -to byłoby zbyt niebezpieczne, jeśli za dużo ludzi pojawiłoby się i zaczęło szukać pacynki, to mogłoby wystraszyć Yoshino i zaprzepaścić wszystko co zostało osiągnięte do tej pory. Nawet jeśli nie była by wystraszona przez nich, jest szansa na to, że tylko Shidou zrobił na niej dobre wrażenie, a ich pojawienie mogło by je zepsuć. 

„A co ze zdjęciami?”

Kotori spojrzała na prawą stronę mostka, a załoga tam się znajdująca bez odrywania wzroku od konsoli odpowiedziała.

„Rozdzielczość jest nieco mała ale......coś wyciągniemy z tego.”

„Więc daj ja na główny ekran.”

Następnie na ekranie pojawiły się zdjęcia okolicy ze wczorajszej walki AST z Yoshino.

W porównaniu do zdjęć dzisiejszych jakość była tragiczna.

„Ona nie ma ze sobą pacynki -zdjęcie na chwile przed [Zagubieniem]”

Po chwili w/w został powiększone i przybliżone na Yoshinon.

„--Pokaż zdjęcie tuż przez atakiem AST, jeśli potwierdzimy pacynkę w ustach Anioła, będziemy mieć pewność, że zginęła w czasie walki.”

„Więc, gdzie jest ta pacynka?”

„Z powodu gęstego dymu nie można dokładnie powiedzieć ale......mogę potwierdzić cień spadającego przedmiotu, w najgorszym wypadku spaliła się podczas uniku ataku.”

„Nono.......”

Kotori złapała się za szczękę,

„Nie ma więcej zdjęć okolicy, zaraz po tym jak Yoshino wróciła do innego wymiaru?”

„S-Spróbuje poszukać.”

W tym momencie, z głośników wydobył się głos.


„Yoshino?”

”……………!”

Minęło już trzy godziny odkąd zaczęli szukać pacynki.

Kiedy Shidou przeczesywał placami swoje mokre włosy, spojrzał na Yoshino która był obok niego i wciąż szukała pacynki.

Yoshino raz jeszcze się przestraszyła, jej ramiona zadrżały – chyba przyzwyczaiła się do głosu Shidou, ponieważ tym razem nie zaatakowała go pociskami z wody.

„......Jesteś może głodna?”

Kiedy Shidou się spytał, twarz Yoshino zrobiła się cała czerwona oraz przecząco kręciła głową.

Ale w tym samym czasie zaburczało jej w brzuchu.

„………………………!”

Wygląda na to, że Duchy też mogą zgłodnieć.

Słyszał, że Duchy w do przeżycia potrzebują tylko energii duchowej, ale ...nawiasem mówiąc Tohka po zapieczętowaniu jej mocy, stała się bardzo żarłoczna.

„......I co ja mam teraz zrobić.”

Pomimo, że nie wiedział jak długo Yoshino szuka swojej pacynki, to było już po południu i to nic dziwnego zgłodnieć o tej porze. Shidou zresztą, sam był trochę głodny.

Puknął palcem w interkom, po głosie Kotori można było wnioskować, że wie o co mu chodzi. 

„--Hmm, tak sobie myślę, może zróbcie przerwę i pójdźcie coś zjeść?”

„Umm......Chyba masz rację.”

Shidou przeciągnął się i powiedziała do Yoshino.

„Yoshino, zróbmy sobie przerwę, dobrze?”

Jednakże Yoshino przecząco pokręciła głową. Ale jej brzuch był innego zdania, bo w tym samym momencie zaburczał ponownie.

„………………!”

Następnie pod dłuższej chwili zastanawiania się, Yoshino zgodziła się z wahaniem.

„OK, no to teraz.........”

W połowie zdanie Shidou przerwał aby, przemyśleć to jeszcze raz.

Miał przy sobie portfel na wszelki wypadek, ale jeśli się zamoczył, trudno będzie go użyć w sklepie. 

Shidou położył swoją rękę na twarzy i po chwili puknął w interkom.

„.........Hej, Kotori. Wszystko będzie w porządku jak pójdziemy do naszego domu?”

Po tym, Kotori powiedziała przesadnie zaskoczonym głosem.

„Nieźle. Nie widziałam cię przez chwilę, a ty stałeś się taki czarujący. Jeśli planujesz zrobić krok do przodu, zrób go ostrożnie.”

„......Hej!”

„No wiem...... zresztą i tak nie macie gdzie iść. W tym wypadku pozwalam ci na to.”

„Zrozumiałem.”

Shidou krótko odpowiedział i zwrócił się do Yoshino.

„Więc......chodźmy.”

Yoshino będąc cicho tylko kiwnęła głową.