Editing High School DxD:Volume 24 Żywot 2 (section)

===Część 3===
Wprawdzie martwiłem się o sytuację Koneko-chan oraz o rozruchy wywoływane przez tajemnicze diabły w różnych miejscach, to sam czas na nikogo nie czeka. Nasza Drużyna Sekiryuutei Płonącej Prawdy oraz Drużyna Rias, wspólnie dzisiaj trenowały. Nie byliśmy jednak w nowym miejscu, stworzonym dla grupy Sekiryuuteia, ale w budzącej wspomnienia lokacji, wykorzystywanej do treningów przez Parostwo Gremory. Wprawdzie powiedziałem, że „budzi ono wspomnienia”, to w rzeczywistości było ono używane do niedawna. Ponieważ Rias będzie miała wkrótce swój mecz przeciwko Valiemu i pozostałym, to zaprosiła nas abyśmy byli jej przeciwnikami w pozorowanej bitwie. Zgodnie z poleceniem Sony-senpai, Bennia też do nas dołączyła. Tak oto nasz trening się zaczął.

– W porządku, zaczynajmy, Lint!

– Awach, Quarta-paisen, jesteś trochę zbyt agresywna.

Po raz pierwszy zobaczyliśmy, jak Xenovia i Lint-san trenują ze sobą. Xenovia dzierżyła zarówno Durandala, jak i Excalibura,  podczas gdy Lint-san sprawnie unikała jej ataków i używała swojego miecza, wykutego z fioletowych płomieni, aby kontratakować. Fale świętej aury i fioletowe płomienie, ścierały się ze sobą w powietrzu, wywołując eksplozje w różnych miejscach, jedną po drugiej. Trening Xenovi był dość intensywny, ale widać było, że pod względem siły Lint-san jej nie ustępowała. W nagraniach z meczu Rias, było widać, że styl walki Lint-san był bardzo praktyczny, a do tego była niesamowitą i potężną wojowniczką, która nigdy się nie cofała. W innym miejscu trenowały ze sobą Koneko-chan i Ravel.

– Nadchodzę, Koneko-san!

– Mmm, śmiało!

Ravel rozpostarła swoje ogniste skrzydła i uwolniła potężną kulę ognia, podczas gdy Koneko-chan weszła w tryb Shirone i używała białych płomieni, aby stworzyć niezliczoną ilość Kasha, aby unicestwić kule ognia Ravel. Koneko-chan także wydawała się być dość entuzjastycznie nastawiona do walki, najpewniej dlatego, gdyż naprawdę chciała zwyciężyć przeciwko swojej siostrze. Aby odpowiedzieć na uczucia Koneko-chan, Ravel reagowała szczerze i atakowała dalej, póki obie nie były całkowicie wyczerpane. Nie był to jedyny raz. Zawsze kiedy Koneko-chan prosiła o to Ravel, ona za każdym razem odpowiadała szczerze. Skoro były dla siebie koleżankami z klasy i przyjaciółkami, sądzę że Koneko-chan polegała na Ravel, jako na osobie godnej zaufania. Ravel też była świadoma tego, że Koneko-chan może ją o wszystko poprosić, ponieważ są w tym samym wieku, więc odpowiadała na każdą jej prośbę. …Kiedy Ravel brała pod uwagę naszą drużynę, zawsze nawiedzała ją chmara myśli, która była zgodna z zasadą wszechwładzy, ale kiedy stawała naprzeciwko swojej przyjaciółki, Koneko-chan, podążała za uczuciem królewskości.

– Koneko-san, chyba ogon ci się trochę przypalił.

– …To przez ciebie, Ravel. Tak bez litośnie rzucasz we mnie ogniem.

– Skrzyczałabyś mnie, gdybym potraktowała cię zbyt lekko, więc daję z siebie wszystko, jasne?

– Muu…. Zarówno mój ogon jak i uszy trochę się przypaliły. Jak ja się pokażę podczas meczu.

– Fufufufu, pozwól że potem pomogę ci wyszczotkować twoje futerko.

Kiedy Ravel śmieje się razem z Koneko-chan, nie zachowuje się z taką silną wolą, ale zamiast tego uśmiecha się radośnie i żywiołowo, jak każda dziewczyna w jej wieku. …Ravel chce pozostać u mojego boku, jako moja menadżer, ale chcę by dorastała w prawdziwym sensie tego słowa, tak jak wtedy, gdy jest ze swoją przyjaciółką, Koneko-chan. Dlatego nawiązanie takiego kontaktu jest dobrą rzeczą. Następną rzeczą którą zauważyłem, była bitwa pomiędzy człekokształtnym smokiem i wielką, mroczną bestią. Człekokształtny smok, Nakiri, oraz Gasper w swoim trybie Balora. Chłopcy chodzący do tej samej klasy, rozpoczęli zaciekłą walkę wręcz. Okryta touki pięść Nakiriego, trafiła w ciało Gaspera, podczas gdy on także używał swoich mrocznych pięści, aby odeprzeć atak Nakiriego. 

– Cholera! Wiedziałem że jesteś silny, ale… żeby aż tak, Vladi! – wrzasnął Nakiri.

Następnie odpalił w stronę Gaspera kuliste pociski, które były mieszaniną jego aury oraz touki. Gasper użył własnych pięści, aby je odbić jeden po drugim, po czym zwiększył dzielący ich dystans.

– …Ale czy ty naprawdę jesteś człowiekiem? Jesteś w stanie nadążyć za technikami walki wręcz, których nauczył mnie Ise-senpai!

Nakiri przemieszczał się szybko i kontynuował swoje ataki! Gasper przyzwał z cienia sporą liczbę mrocznych bestii. Nakiri zadawał im ciosy pięściami, kopniaki, a nawet zmusił je do powrotu w nicość, za pomocą wydobytych talizmanów.

– Jestem człowiekiem, chociaż znam też kilka zaklęć.

Po tym jak obaj użyli swoich własnych technik, aby się nawzajem powstrzymać, znów zaczęli walczyć wręcz! Obaj uśmiechnęli się do siebie odważnie.

– …Nie mogę przegrać z kolegą z klasy, zwłaszcza na oczach Hyoudou-senpaia.

– To mój tekst. Nie mogę tak haniebnie przegrać na oczach Iseia-senpaia i Rias-oneechan.

Tak oto walka dwóch klasowych kolegów trwała dalej, w radości i szczerości. Obserwowałem, jak członkowie naszej drużyny trenowali, kiedy Rias stanęła obok mnie.

– Wygląda na to, że ci dwaj są dla siebie dobrymi rywalami – powiedziała.

Chodziło jej o Gaspera i Nakiriego.

– Tak, w końcu to chłopcy w tym samym wieku, którzy nie chcą ze sobą przegrać – powiedziałem.

Dokładnie, to było naturalne, że skupią się na swoim rówieśniku. Kiedy tak myślałem, mój rówieśnik, Kiba, podszedł do mnie.

– Skończyłeś jeść drugie śniadanie? Chciałbym stoczyć z tobą treningową bitwę. Dawno już tego nie robiliśmy, nieprawdaż?

Miał rację. Przed treningiem dziewczyny + Kiba, przygotowali dla nas bento, a ja także otrzymałem moje. Dzisiaj zrobiła je dla mnie Akeno-san i było zrobione z wodorostów, podczas gdy śniadanie Kiby było zrobione tak, że wyglądało ono jak moja twarz… wyglądała tak prawdziwie, że miałem z tego powodu mieszane uczucia! Ale niezależnie od tego, czy było to śniadanie zrobione przez Akeno-san, czy Kibę, to oba były pyszne! Energicznie ruszyłem naprzód i stanąłem naprzeciwko Kiby.

– Masz rację, dawno nie..... – powiedziałem.

Kiedy byłem w połowie zdania, przerwałem, gdyż powietrze zaczęło się zniekształcać!

– CO!?

Wszyscy się zatrzymaliśmy, gdyż byliśmy zaskoczeni sceną, która działa się na naszych oczach. Bennia zerwała się na nogi, a jej twarz przybrała zaniepokojony wyraz.

– Tak jak można się było spodziewać, są tutaj – powiedziała.

Po jej słowach zniekształcenie rozszerzyło się i przekształciło w pęknięcie, które coraz bardziej się powiększało i zmieniło w wielką dziurę, z której wyłonili się Ponurzy Żniwiarze, uzbrojeni w kosy! Przestrzeń treningowa, która była umieszczana na specjalnym obszarze i chroniła ją bariera obronna, została zaatakowana. Ta nieoczekiwana sytuacja zirytowała Rias.

– T-to niemożliwe! Nawet to miejsce zostało zaatakowane!?

Ponurzy Żniwiarze wychodzili z dziury jeden po drugim i otoczyli nas! Było ich około setki! Wszyscy zachowywaliśmy czujność, gdy zajmowaliśmy stanowiska i przygotowywaliśmy się do walki! Przeciwnicy zdecydowanie mieli wrogie intencje i czuło się od nich żądzę mordowania. Fakt że tutaj w ogóle przybyli świadczył, że bitwa była nieunikniona!

– Ise! Skoro postanowili nas zaatakować, to zabijaj ich bez wahania! Zasłużyli na to, skoro wtargnęli tutaj bez pozwolenia!

– Oczywiście!

Ja i Rias byliśmy tego samego zdania, więc natychmiast przyzwałem moją zbroję! Nie mam pojęcia, jak ci Ponurzy Żniwiarze w ogóle dostali się do Akademii Kuou oraz tutaj, ale skoro stoją naprzeciwko nas i mają wrogie intencje, to nie mamy innego wyboru, niż dać im nauczkę. Do tego wszyscy oni gapili się na Koneko-chan! Ponury Żniwiarz w ozdobnym płaszczu, który najwyraźniej był dowódcą, wskazał Koneko-chan.

– Oddajcie nam kocicę – powiedział.

– Co zamierzacie zrobić z Koneko-chan? – zapytałem natychmiast.

– Nie powinieneś się tym interesować. Cóż, z czasem pewnie sam się dowiesz....

Ta rozmowa ostro wkurzyła Rias. Jej cenna i urocza Koneko-chan była celem Ponurych Żniwiarzy, dlatego „zasłużyli sobie na śmierć”. Oczywiście ja uważałem podobnie! Rias uśmiechnęła się zimno, podczas gdy jej ciało emanowało szkarłatną aurą.

– Więc… nie zdradzisz nam celu? Zapytam więc o coś innego. Czy to rozkazy Hadesa? – zapytała.

Niespodziewanie, dowódca Ponurych Żniwiarzy odpowiedział na to pytanie:

– Powiedziano nam, że na to pytanie możemy udzielić odpowiedzi, a brzmi ona „nie”. To rozkazy Ponurego Żniwiarza klasy ostatecznej, Tanatosa-sama, nie Hadesa-sama.

Co! Wszyscy byliśmy zaskoczeni i zmieszani tą odpowiedzią. To nie był pomysł Hadesa?

– ……? Tanatos? Nie Hades…

Rias również była zaskoczona tym wyznaniem. …Wprawdzie mogło to być zwykłe kłamstwo, ale Ikuse-san powiedział nam, że taka możliwość istnieje. W Królestwie Zmarłych rozkazy może wydawać więcej, niż jedna osoba.... Innymi słowy jeśli sytuacja naprawdę wyglądała tak, jak to nam opisał, to Koneko-chan obrał sobie za cel nie Hades, ale Ponury Żniwiarz klasy ostatecznej, Tanatos?

– Tanatos-sama jest najpotężniejszą osobą wśród Ponurych Żniwiarzy klasy ostatecznej. Jest też jedną z najstarszych istot w Królestwie Zmarłych – Powiedziała Bennia.

Dlaczego ten potężny Ponury Żniwiarzy klasy ostatecznej działa poza wolą władcy Królestwa Zmarłych, Hadesa? Mieliśmy mnóstwo wątpliwości, ale nasi przeciwnicy nie zamierzali czekać.

– Musimy tylko schwytać kocicę! Naprzód!

Po otrzymaniu rozkazu od dowódcy, armia Ponurych Żniwiarzy ruszyła na nas!

– Cholera! – wrzasnąłem, gdy celnymi ciosami odrzuciłem ich precz.

Kosy Ponurych Żniwiarzy mogą wpłynąć na dusze tych, których trafią! To było bardziej przerażające, niż normalne ataki fizyczne! Utrzymując czujność, jednocześnie obezwładnialiśmy jednego przeciwnika za drugim.

– Uff! Faktycznie są silni!

Armia Ponurych Żniwiarzy zaczęła się wahać, gdy doświadczyli naszej siły, która wystarczyła, aby ich pokonać.

– Nie! Celem jest kocica! Łapcie ją! – darł się ich przywódca. 

Wszyscy Ponurzy Żniwiarze spojrzeli na Koneko-chan! To tylko ułatwi nam sprawę! Otoczyliśmy ochronnym kręgiem i kontratakowaliśmy... ''Zashun!'' Był to odgłos potężnego i szybkiego cięcia, któremu towarzyszył ogromny słup świętej aury, który wystrzelił prosto w niebo. Okazało się, że... Dowódca Ponurych Żniwiarzy został przecięty na pół długim mieczem, okrytym świętą aurą. Po tym jak został bezlitośnie wyeliminowany, naszym oczom ukazał się.... Jego eminencja, Vasco Strada, trzymający w dłoni długi miecz, który emanował świętą aurą!

– Ho, to jest…

Kiedy zobaczył scenę przed swoimi oczami, uśmiechnął się odważnie. Zabił dowódcę Ponurych Żniwiarzy jednym ciosem, a jego siła nas oszołomiła. Do tego miecz, który jego eminencja trzymał w dłoni, bardzo przypominał Durandala. Dzisiejszy trening zakładał, że Crom Cruach i jego eminencja przybędą później, ale najwyraźniej pojawili się teraz. W następnej chwili horda Ponurych Żniwiarzy została unicestwiona jednym ciosem. To był Crom Cruach, który zmienił swoją prawą rękę w olbrzymią, smoczą łapę, którą bez wysiłku odepchnął przeciwników.

– …A cóż to, dzisiaj trenujemy, jak pokonać Ponurych Żniwiarzy? Wszystko jedno, nie wygląda to źle.

Czy ty nie zrozumiałeś czegoś na opak!? Po utracie swojego przywódcy i wraz z pojawieniem się jego eminencji oraz Crom Cruacha, formacja Ponurych Żniwiarzy została złamana i zaczęli się wycofywać.

– Odwrót!

Po tych słowach zaczęli z powrotem wskakiwać do dziury!

– Stójcie!

– Zatrzymajcie się natychmiast!

Xenovia i Irina rozłożyły swoje skrzydła i zamierzały ruszyć w pościg, ale Rias powstrzymała je.

– Hej, wy dwie, nie idźcie za nimi!

Kiedy wszyscy Ponurzy Żniwiarze już uciekli, Rias westchnęła.

– …Jestem pewna, że ktoś wziął sobie za cel Koneko-chan. To ważna sprawa. Trzeba się dowiedzieć, dlaczego tak jest. Bennia – powiedziała Rias, po czym zawołała Bennię. – Czy mogę użyć twojego kanału komunikacyjnego? Słyszałam od Sony, że masz tajną linię, którą kontaktujesz się z Królestwem Zmarłych.

Kiedy Bennia to usłyszała, pokiwała głową.

– Zrozumiałam. Nawet ja straciłam cierpliwość. Wprawdzie nie mogę za bardzo korzystać z tej linii, ale to jest sytuacja wyjątkowa.

Tak oto postanowiliśmy użyć kanału Benni, aby skontaktować się z Królestwem Zmarłych.
<noinclude>