Editing Date A Live:Tom 2 Rozdział 3 (section)

===Część 4===

„....Eee.”

Tohka jednocześnie pocierała rekami o brzuch i wzdychała, podążała za Reine z która razem szły przez miasto w deszczu.

Poniekąd czuła się niezbyt dobrze z powodu, że nie zjadała wczoraj kolacji oraz że spała za mało.

Ale powodem jest zaniepokojenia nie był brak snu czy pusty żołądek- Tohka poniekąd znała prawdziwą przyczynę.

„………………”

Tohka zacisnęła zęby i *chlust* kopnęła w kałużę.

Ale nawet robienie takiego czegoś, nie zlikwiduje tego irytującego wiercenia w brzuchu.

Reine która szła przed nią nagle się zatrzymała, Tohka o mały włos by się z nią zderzyła.

„......A może najpierw pójdziemy coś zjeść. Myślę, że to miejsce będzie w porządku.”

Obok nich znajdował się budynek z kolorowym szyldem. Jeśli się nie myliła t o była rodzinna restauracja.

Tohka energicznie pokiwała głową.

„Umm...bardzo chętnie. Mój brzuch jest tak pusty, że myślę, że zaraz umrę.”

„......Zatem, wejdźmy tam.”

Obie weszły do restauracji i złożyły parasole, podążając za kelnerem, usiadły na końcu sekcji dla niepalących. 

Natychmiastowo przeglądnęły menu i złożyły zamówienie.

Kiedy tak Tohka czekała realizację zamówienia, aby uspokoić żołądek, wypiła szklankę wody jednym tchem.

„……Tohka.”

Reine popatrzyła na Tohkę parą swoich oczu udekorowanych podkrążeniami.

„Co?”

„......Zanim przyniosą jedzenie, chciałabym z tobą trochę porozmawiać......może być?”

„,...Cóż nie mam nic przeciwko, ale...co czym będzie ta rozmowa?”

Tohka  aby pokazać, że jest czujna wyprostowała się i kiwnęła głową.  

Kobieta znana jako Reine Murasame była......ciężka do zrozumienia, ponieważ zawsze o czymś rozmyślała -i z powodu tego nawyku, można było odnieść wrażenie, że nic nie umknie jej uwadze -i było to w niej denerwujące.

Zresztą, wiedziała o czym Tohka myśli w tym momencie. Reine pozostając w sennym nastroju, wyciągnęła jakieś urządzenie w torby i położyła je na stole.

„Co to jest?”

„......Nic takiego, nie zwracaj na to uwagi.”

Powiedziała Reine, jednocześnie sprawnie operując drugą ręką po urządzeniu.

Zaciekawiona Tohka skupiła się na tym urządzeniu, lecz po chwili zignorowała je i wróciła wzrokiem na Reine.

Kiedy to zrobiła, Reine również wróciła wzrokiem na Tohkę i powiedziała.

„......Cóż, nie jestem zbyt dobra w rozmowach, więc przejdę prosto do sedna sprawy. Tohka powód twojej irytacji -nie, lepiej będzie jak powiesz dlaczego jesteś zdenerwowania i jaki jest tego powód. Ok?”

Na słowa Reine Tohka westchnęła odruchowo.

„Umm, tak na prawdę-”

„......Tak jak się spodziewałam, nie możesz wybaczyć, że Shin spotkał się z inną kobietą.”

Shin, w ten sposób Reine nazywała Shidou.

„A skąd ci przyszedł do głowy Shidou...”

„......Ooo, to nie ma żadnego związku z nim? ”

„…………”

Tohka oparła się łokciami o stół i i podrapała się w głowę na znak poddania się.

Po głębokim westchnięciu, powiedziała cierpiącym głosem.

„...Nie rozumiem.”

„......Czego nie rozumiesz?”

Reine przechyliła głowę na bok, a Tohka podniosła do góry głowę.

„......Nawet ja nie wiem czemu, mną zapanowało takie uczucie.”

Tohka wydawała się zakłopotana kiedy to mówiła

„Wczoraj......Shidou wyszedł ze szkoły i –pocałował czy jak tam to nazywają tamtą dziewczynę.”

Pocałunek. To tylko jedno słowo, a spowodowało ból w okolicy serca.

„......Na to wygląda.”

„To nie o to chodzi... to nie moja sprawa z kim Shidou się spotyka i z kim się całuje. Nie powinnam się tym przejmować.... Ale w momencie, kiedy to zobaczyłam to było -Jakby to określić? Raczej -Tak, to było złe uczucie.”

„......Aha”

„Kiedy zrozumiałam co się zdarzyło......Zaczęłam mówić coraz głośniej. Co więcej......Kiedy ten królikiem, powiedział, że tamta dziewczyna jest ważniejsza dla Shidou niż ja -byłam smutna i przerażona, co więcej nie mogłam nic zrobić, nie mogłam zrozumieć co się stało......nawet nie wiem co to znaczyło......pierwszy raz mi się to przydarzyło.”

Jeszcze Tohka głęboko westchnęła.

„.......Czy coś jest ze mną nie tak?”

„......Nie, nie jesteś chora czy coś. To normalna zdrowa reakcja.”

„Naprawdę?”

„Tak, nie masz się czym martwić. Ale będzie lepiej jeśli najpierw wyjaśnimy nieporozumienie.”

„Nieporozumienie...?”

„......Odnośnie tego pocałunku, to całkowicie przypadkowy wypadek i... to nie znaczy, że ta dziewczyna jest ważniejsza dla Shidou niż ty Tohka.”

Kiedy Reine powiedziała to zerknęła na urządzenie, a Tohka podniosła głowę.

„N-Naprawdę...?”

„......Tak, to prawda.”

„A-Ale Shidou...”

„Jeśli nie byłabyś dla niego wyjątkową osobą, to myślisz, że postawiłby własne życie aby cię obronić?”

„--Aha...”

Tohkę po prostu zatkało, nie mogła nic powiedzieć.

Kompletnie zapomniała o tej burzy emocji która targała jej serce i żołądek.

-Wczoraj, czyż Shidou nie obronił cię? Tak jak miesiąc temu?

A co więcej miał świadomość, że robiąc to może umrzeć.

Tohka trzymając ręce w okolicy serce, przełknęła ślinę.

„.........Ja-”

''Byłam taka głupia.''

Tohka odchrząknęła i podrapała się po głowie jeszcze raz.

Potem Tohka natychmiast wstał z krzesła.

„……Tohka?”

„Przepraszam, czy możemy przełożyć zakupy na inny dzień?”

Tohka ugryzła się w usta, zanim powiedziała kolejne słowa.

„......Muszę przeprosić Shidou.”

Reine kiwnęła głową i powiedziała.

„....No to idź.”

„Jestem ci wdzięczna.”

Tohka krótko odpowiedziała i wyszła restauracji rodzinnej z parasolem w ręce, ruszyła w przez miasto zraszane deszczem. 

„......Cóż, jeden problem rozwiązany...mam nadzieje.”

Reine wymamrotała pod nosem, następnie wypatrywała się wykresy i dane wyświetlane na urządzeniu.

To, że ciało i umysł Tohki były rozchwiane przez ten incydent było oczywiste.

Pomimo tego, grymasiła jak rozwydrzone dziecko......Jeśli Tohka naprawdę gardziłaby Shidou, to by nie żywiła nienawiści do dziewczyny z którą spotkał się Shidou.

Mówiąc inaczej, z powodu irytującego uczucia które nie pozwoliło jej się uspokoić, doznała
dziwnego i nieopisane przerażenia i niezaniepokojenia......co było najbliższe prawdy.

Z tego powodu, nawet jeśli jej samopoczucie się nie zmieniło, zmiana świadomości Tohki nie była trudna do wychwycenia.

Tak- ale lepiej aby sama to zrozumiała.

Fakt - że Shidou obronił ją i jakie to niesie ze sobą znaczenie, zaowocował tym, że kiedy przyszedł czas znalazła odpowiedź, teraz wie co wtedy czuła.

<!--powyższe 5 zdań to jakieś psychologiczno-filozoficzne bzdety, więc nie ma to większego sensu.-->

„Cóż, zazdrość też jest częścią miłości.”

Wymamrotała, jednocześnie chowając urządzenie ze stołu.

„...Ale musimy uważać. {{Furigana|Miłość|Twoja}} może również przyczynić się do zagłady świata”

Wtedy podszedł do stolika kelner

„-Przepraszam, za długi czas oczekiwania! Proszę o to podwójny cheeseburger, pieczony kurczak z ryżem, ostrygi, szaszłyki, margarita i spaghetti bolognese. Proszę uważać bo jest gorące. ”

„......Eee?”

Całe wysokokaloryczne zamówienie Tohki została rozłożone na stole.

„Życzę smacznego.”

Kelner zrobił ukłon pod kątem 45 stopni i odszedł.

Reine została sama, podrapała się w policzek na widok, ogromnej ilości jedzenia.

„......To no mamy......kłopot”