Editing Date A Live:Tom 3 Rozdział 5 (section)

===Część 4===

Nacisnęła zardzewiałą klamkę i popchnęła drzwi. Z drzwi odleciało kilka kawałków starej farby jednocześnie przeraźliwie piszcząc.

„.....Tsk.”

Kotori cmoknęła językiem, kiedy weszła na dach budynku.

Obecnie znajdowała się w jednym z opuszczonych budynków w południowej części Tenguu.

To nie tak, że eksploracja ruin jest jej hobby. Udanie się do takiego miejsca miało konkretny powód.

Wtedy,

„--Witaj, Kotori-san.”

Dziewczyną która czekała na nią to była Mana.

No właśnie. Kiedy Kotori rano się obudziła, w okno w pokoju Kotori była wepchnięta kartka, z podanym czasem i miejscem, jak również z imieniem Many.

Kotori nie ukrywała swojego niezadowolenia i puściła focha.

„......Naprawdę. Co to za miejsce. Jeśli chciałaś się ze mną spotkać, powinnaś przynajmniej przygotować ciastka i herbatę.”

„Przepraszam –Jednakże, wierze, że w naszym interesie powinno być to, że unikanie zatłoczonych miejsc.”

„......Więc, o co co dokładnie chodzi?”

„Chciałam po prostu z tobą porozmawiać”

Następnie Mana wyciągnęła coś z kieszeni, i rzuciła to w kierunku Kotori.

„To jest......”

Kotori zmarszczyła brwi jak zobaczyła co Mana jej rzuciła. To był wysoce czuły miniaturowy mikrofon którego używa <Rataroskr>. A dokładnie to był ten który Shidou wczoraj zgubił.

„--Organizacja <Ratatoskr>.”

„......”

Na słowa Many, Kotori zadrżały brwi.

„Słyszałam pogłoski o niej. To jest organizacja która nie używa siły ano broni do eliminowania Duchów, tylko przekonuje je rozmową. --Kiedy pierwszy raz o tym usłyszałam, myślałam, że to jakaś miejska legenda.”

Mana posłała ostre spojrzenie Kotori.

„--Nie mów mi, że ty i Braciszek......”

Kotori włożyła interkom do kieszeni i lekko zmieniła pozycję patyka lizaka w ustach.

„......To wszystko wyjaśnia, ta wczorajsza wiadomość to była twoja sprawka.”

To prawda, zanim potwierdzono fakt, że Shidou zgubił interkom, <Ratatoskr> odebrał dziwną wiadomość. To był poniekąd głos Shidou, ale potwierdzeniu imienia Kotori i obecnej sytuacji, łączność się urwała i nic już nie było słychać od tego momentu.

Kotori cmoknęła językiem. Była zbyt lekkomyślna i nie uważna, i z racji tego potwierdziła istnienie organizacji <Ratatoskr>, Manie.

Mana lekko wzruszyła ramionami.

„To nie jest żaden problem, zmienić głos, przy użyciu Terytorium.”

„A więc to tak zrobiłaś.”

Kotori podrapał się po głowie.

„Wiec, jaki masz zamiary. Specjalnie mnie tu ściągnęłaś, czyli chcesz coś ode mnie, prawda?”

Mana cały czas się patrzyła na Kotori.

„--Nie zgłosiłam tego nigdzie.”

„......Hmm?”

„W zamian za to, proszę usuń Braciszka z <Ratatoskr> natychmiast.”

Słowa Many wzburzyły Kotori.

„Co to ma znaczyć?”

„Nic wielkiego --Kotori czemu wysłałaś Braciszka na tak niebezpieczną misję. Nie mówię tutaj choćby o braku Realizera, ale on nawet nie miał nawet odpowiedniej broni. Jak mogłaś mu pozwolić za spotkać się z takim Duchem.”


„Jak już wcześniej powiedziałaś, zajmuje się on przekonywaniem Duchów i oczekujesz, że będzie wymachiwał bronią przed ich nosem? Czym to się niby rożni od seryjnego gwałciciela? Nie mów mi, że jesteś masochistką?”

Kotori odgryzła się na stwierdzenie Many, a ona coraz bardziej się gapiła na Kotori i jej ton głosu stał się bardziej stanowczy

„Proszę, nie rób sobie żartów. Czy ty w ogóle przejmujesz się Braciszkiem? Jeśli by mnie tam nie było to Braciszek zostałby zabity przez <Zmorę>.”

„.............”

Kotori nie miała powodu aby ujawniać więcej informacji i nic nie odpowiedziała.

Jednakże wyglądało na to, że Mana źle zrozumiała reakcje Kotori, ponieważ zacisnęła zęby i powiedziała.

„--Kotori-san --Nie, Kotori Itsuka, to smutne, ale zostałaś zdyskwalifikowana jako siostra Braciszka. Nie jesteś godna zajmować się Braciszkiem.”

„......”

Twarz Kotori zadrżała i patyk od lizaka stanął na dęba.

„Eee, A co niby ma znaczyć, że jestem zdyskwalifikowana jako siostra?”

„Nie mam wyboru, ale muszę zabrać Braciszka ze sobą.”

Słowa Many spowodowały, że Kotori się zbulwersowała.

„Niezły  żart. Chcesz aby, Shidou był pod opieką takiej złowrogiej organizacji jak D.E.M?”

Powiedziała Kotori i wzruszyła ramionami, a Mana miała zaskoczony wyraz twarzy.

„......Skąd o tym wiesz?”

„Wiem o tym bo mam wspaniałych przyjaciół. Jeśli chodzi o zdobywanie informacji jesteśmy na tym samym poziomie.”

Mana głęboko westchnęła.

„--Cóż skoro już to wiesz, nie ma sensu dalej tego ukrywać. To prawda, nie jestem członkiem AST. Zostałam przydzielona przez DEM do współpracy z nimi.”

Po tym jak to powiedziała, jej ton głosu się zaostrzył.

„Ale to mówienie, że DEM jest złą organizacją, nie mogę tego puścić płazem. Przygarnęli mnie po tym jak doznałam amnezji i dali powód do życia. Jestem im za to wdzięczna.”

„......Naprawdę? Wygląda na to, że nie jesteś szalona.”

„Co za chamstwo. Co ty niby mi tu sugerujesz?”

Kotori wyczuła życzliwość w słowach Many.

„Nie mów mi, że nie wiesz nic...... o swoim ciele? ”

„O moim ciele? O czym ty mówisz?”

Mana przechyliła głowę zdezorientowana, a Kotori zatrzęsła się i przełknęła ślinę

„......Co z tym......”

Mimo, że nie było to poza Kotori przypuszczeniami...... a co jeśli obawy Reine są prawdziwe. Kotori zmarszczyła brwi, podeszła do Many położyła rękę na jej ramieniu.

„Ej, co ty chcesz zrobić?”

„......Nie mówmy o tym teraz. Powinnaś opuścić DEM, <Ratatoskr> weźmie pełną odpowiedzialność za twoje zdrowie. Więc --”

„Eee.....? Co to za niespodziewanie rzeczy mi tu mówisz......”

Kiedy Mana chciała się spytać Kotori, komórki Many i Kotori jednocześnie zadzwoniły.

Zniecierpliwiona Kotori odebrała połączenie.

„--Słucham, o co chodzi?”

„D-Dowódczyni! W Liceum Raizen mamy odczyty fal duchowych o ogromnej sile!”

„Co to ma być......?”

Kotori spojrzała na Manę. Widząc jej wyraz twarzy, wygląda na to, że otrzymała podobne informacje.