Editing Date A Live:Tom 3 Rozdział 5 (section)

===Część 5===

Shidou wziął głęboki wdech i powoli wypuścił powietrze.

Powietrze w jego płucach zostało całkowicie wymienione, czuł się jakby całe jego ciało się zrestartowało.

„......Wspaniale.”

Była 16:30, rozległ się dźwięk uczniów przygotowujących się do wyjścia z klasy i pójścia na zajęcia klubowe. 

Tak jak się tego spodziewał, nie miał dziś żadnej okazji aby porozmawiać z Kurumi. Po ostatniej lekcji, Kurumi nawet nie spojrzała na Shidou, tylko natychmiast wyszła z klasy.

„......Wszystko w porządku Shin?”

W tym momencie z interkomu w prawym uchu, usłyszał ekstremalnie śpiący głos Reine. 

„Tak, jestem nadzwyczaj...... spokojny.”

„To dobrze. Jednakże bądź ostrożny.”

„--Dobrze.”

Kiedy przełykał ślinę, coś dziwnego zauważył.

„Reine-san? Zauważyłem, nie słyszę głosu Kotori......”

„......Aaa, Kotori musiała coś zrobić na poza sterowcem.”

„Czemu musi robić coś na zewnątrz, kiedy teraz jest bardzo ważny czas?”

„......Kotori to rozumie również. Ale po wielu rozmyśleniach, stwierdziła, że szanse na sukces mogą być zwiększone...... jeśli coś by się stało w trakcie operacji mogłoby być to kłopotliwe.”

„Eee......?  Czy czegoś nowego się dowiedziała?”

„......Proszę skup się na Kurumi teraz. Ona jest przeciwnikiem którego nie pokonasz jak będziesz rozproszony.”

„......R-Racja.”

Pomimo, że był zaniepokojony słowami Reine, faktem było, że nie ma czasu na rozmyślanie o innych sprawach. Kurumi powinna już czekać na dachu. Shidou zaczął iść w kierunku schodów--

„......Ej!”

Chwilę później zmarszczył brwi kiedy poczuł nie przyjemne uczucie.

Shidou nie był pewny jaki jest tego powód. Jednakże zauważył natychmiastową zmianę w otoczeniu, zapanowała ciemność, jego ciało zostało zaatakowane przez zmęczenie i osłabienie bez żadnego ostrzeżenia.

Powietrze wokół niego zgęstniało, i oblepiło się wokół niego.

„T-To jest......”

Shidou o mało co nie upadł na kolana, ale wszystkimi siłami udało mu się ustać na nogach.

Uczniowie wokół niego leżeli na podłodze i zawodzili z bólu. To była naprawdę niecodzienna scena.

„Hej..... hej, ni ci nie jest?”

Shidou podbiegł do uczennicy lezącej nie daleko i potrząsnął ja za ramię. Ale ona nie dawała żadnej reakcji, prawdopodobnie straciła przytomność.

„Reine-san, co to jest......?”

„Używając szkoły jako punktu referencyjnego, ustaliliśmy silne źródło fal duchowych. Te działania są na pewno sprawką Kurumi. To jest jak pole siłowe, które osłabia ludzi znajdujących się wewnątrz.”

„C-Czego ona musi to robić......”

„Odnośnie tego, najszybciej będzie jak się spytasz sprawcy osobiście.”

Powiedziała Reine. Shidou przełknął ślinę ledwo stojąc, czuł, że poruszanie się może być ciężkie, ale nie ma obawy, że padnie na podłogę.

„Ciekawe czemu ja nie......”

„...... Nie zapominaj Shin. Masz w sobie zapieczętowane moce Tohki i Yoshino, więc twoje ciało, można tak powiedzieć, posiada ochronę Duchów.”

„Moc Duchów......”

Shidou wymamrotał, a potem szeroko otworzył oczy.

Otworzył się drzwi, obok których właśnie przechodził, wtedy krzyknął.

„Tohka!”

Tohka cały czas była w klasie. Było tam jeszcze z dziesięciu innych uczniów, każdy leżał na podłodze nie przytomny

„Ooo, Shidou......”

Tohka złapała się za głowę kiedy mówiła do Shidou. Mimo, że większość jej mocy jest zapieczętowane, nadal jest Duchem, więc jest bardziej odporna działanie mocy duchowych niż ludzie.

„Wszystko w porządku Tohka!”

„......Moje ciało wydaje się ciężkie...... co się tu dzieje......”

Powiedziała osłabionym głosem, potem lekko potrząsła głową.

„......Shin.”

Głos Reine dobiegł z interkomu. Nawet jeśli Shidou nic jej nie powiedział, to zapewne, rozumie co się tu dzieje.

„Tohka zostań tu i odpocznij. Zrobię coś z tym......!”

„Shi...dou?”

„Jest dobrze. Zajmę się tym.”

Shidou pogładził Tohkę po głowie. Wyszedł na korytarz i zdeterminowany ruszył przed siebie.

Shidou wspinał się po schodach, zmuszał swoje zmęczone nienaturalnie kończyny aby doprowadziły go do celu. Ostatecznie dotarł do drzwi na dach.
 
Nie były one zamknięte.

A dokładniej mówiąc, poniżej klamki była dziura jakby z pistoletu, więc zamek przestał spełniać swoje zadanie.

To na pewno był robota Kurumi, Shidou wziął głęboki oddech zanim otworzył drzwi.

„Eee......”

Złączył brwi razem. Nawet teraz kiedy dotarł na dach powietrze wcale nie było lepsze. Poczuł jak objawy zmęczenia jeszcze bardziej się nasiliły.

Spojrzał na lewo i prawo. Dookoła niego było ogrodzenie.

A na środku stała ona.

„--Witam. Czekałam na ciebie Shiou-san.”

Kurumi podniosła spódnice z Sukni Astralnej i zrobiła ukłon.