Editing Date A Live:Tom 3 Rozdział 4 (section)

===Część 6===

Tej nocy Shidou leżał na sofie w salonie i był pogrążony w rozmyślaniach. 

„......”

Podniósł głowę i gapił się świetlówkę na suficie, jednocześnie wzdychając.

Jutro Kurumi po raz kolejny przyjdzie do szkoły. 

Kiedy to się stanie, misja będzie kontynuowana.

Jego zadanie to, żeby uczucia Kurumi do niego wzrosły, a potem ją pocałuje i zapieczętuje jej moce.

I wtedy wszystko będzie rozwiązane.

Kurumi nie będzie zabijała ludzi i w związku z tym, Mana też przestanie zabijać Kurumi.

Shidou wierzył, że jest to jedyna metoda na szczęśliwe zakończenie dla wszystkich. 

„............”

Czuł się jakby dźwigał coś ciężkiego, a ogóle to całe jego ciało wydało się mu ciężkie, Shidou głęboko westchnął.

W tym momencie z korytarza dobiegł dźwięk otwierania drzwi wejściowych do domu.

„Hmm....?”

Shidou wstał powoli i spojrzał na drzwi wejściowe do salonu.

Jeśli ktoś wszedł do domu bez zadzwonienia dzwonkiem lub zapukania...... to powinna być Kotori. Jednakże ona wspomniała, że dziś z powodu ogromu pracy tymczasowo zostanie na sterowcu. W takim wypadku --kto to może być?

Shidou otworzył drzwi zaciekawiony i Tohka nieśmiało weszła do salonu.

„Tohka......?”

„......Yyy, mogę wejść?”

To nie jest poprawna kolejność zdarzeń kiedy wchodzi się do pokoju przed powiedzeniem tego --Jednakże teraz to nie miało dla niego znaczenia.

„O-Oczywiście.”

Tohka lekko skinęła głowa i podeszła do Shidou.

„Shidou …...czy mogę cię dotknąć?”

Zapytała się Tohka Shidou. Prawdopodobnie nadal jest pod wrażeniem wydarzenia z parku kiedy Shidou odepchnął jej rękę.

„Aaa...... w porządku.”

Kiedy Shidou to powiedział, Tohka weszła na sofę i umiejscowiła się między nim a oparciem.
[[Image:DAL_v03_267.jpg|thumb]]

„Co robisz......?”

„Nie martw się, może przez chwilę nic nie mówić?”

Powiedziała Tohka, następnie objęła go rękami i mocno się do niego przytuliła.

„T-Tohka? C-Co robi...”

Czując przyjemne i miękkie uczucie na plecach powiedział Shidou pocąc się.

„......W telewizji powiedzieli, że jeśli ktoś jest samotny lub przestraszony, to najlepiej będzie tak zrobić.”

„......Mogę cię zapytać co to za program był?”

„'Razem z Okaa-sama' …...tak się nazywał.”

Bez wątpienia to był program dla dzieci, Shidou się tylko gorzko uśmiechnął.

Ale Tohka miała rację, Shidou czuł się teraz nieco spokojniejszy.

Ciekawe jak długo będzie się przytulać …...Niespodziewanie Tohka zaczęła mówić.

„......Słyszałam o wypadku od Reine.”

„Wypadku......?”

„O tym z Kurumi i Maną. Znam teraz powód dla którego się tak dziwnie zachowywałeś.”

„A więc o to chodzi......”

Shidou przełknął ślinę i odpowiedział.

Reine nie powinna mówić Tohce za dużo o wydarzeniach między Duchami i AST...... ale pewno musiała jej o tym powiedzieć, aby jej stan psychiczny znowu się nie pogorszył.

„Shiodou. Pamiętasz co mi powiedziałeś kiedy wprowadziłam się do twojego domu......?”

„Eee......?”

„Jeśli pojawi się Duch taki sam jak ja...... to również go uratuje.”

„Aha--”

Shidou pokiwał głową. Teraz mu się przypomniało.

To prawda, Shidou złożył taką obietnicę. W tym czasie nie kłamał, jego determinacja była nie zachwiana aż do teraz.

„Ale, Kurumi ona--”

„--nie jest inna niż ja. ”

„Yyy?”

Tohka położyła głowę na plecach Shidou.

„...... W moim przypadku, to ty mnie uratowałeś. A Kurumi nie ma nikogo, przez długi czas nikt nie wyciągnął do niej pomocnej ręki. ”

Pomimo, że cierpiała, Tohka jeszcze mocniej zacisnęła ręce.

„Jeślibyś mnie nie uratował. Byłabym w takim samym stanie, zawsze wystawiona na wrogość ludzi i mająca mordercze intencje.”

„To jest--”

Shidou powiedział dwa słowa i zamilkł.

Dwa miesiące temu kiedy Tohka spotkała pierwszy raz Shidou, cierpiała tak bardzo, że nie mogła tego pojąc z dzisiejszej perspektywy. Miała już dość nieskończonych walk, była zmęczona i zapędzona w kozi róg, a jej dusza usychała.

„Naprawdę –jeśli Kurumi jest tak brutalnym Duchem, że nie da się jej uratować, to ja cię ochronię Shidou.”

„Eee......?”

„Dlatego...... błagam cię Shidou, nie pozwól aby ten incydent się powtarzał. Powstrzymaj Kurumi przed mordowaniem kolejnych ludzi. Powstrzymaj jej duszę przed zniszczeniem.”

"............"

Na te słowa Shidou przełknął ślinę.

I wreszcie wszystko zrozumiał.

Shidou ogromnie nienawidzi Kurumi za zabijanie ludzi.

Mana nigdy nie wybaczy Kurumi rzezi których dokonywała.

Shidou postanowił przerwać to błędne koło i powstrzymać Kurumi.

Jednakże, wciąż brakowało mu jednej ważnej rzeczy.

„......Dziękuje, Tohka.”

„Eee......? C-Czemu? Czemu mi dziękujesz--”

„......Jestem ci to winien.”

No właśnie. To, że musi pocałować Kurumi, aby zapieczętować jej moce jest nieuniknione. Ale sprawa z mordowanie ludzi przez Kurumi i Maną przysłoniła ważna rzecz.

Z racji tego, że doświadczył tych scen, wywarły one na nim ogromne nacisk, i zapomniał o ważnym celu jakim jest „uratowanie Kurumi.”

To była prawda, ze Kurumi jako Duch zabiła niezliczoną liczbę ludzi. Jednakże Shidou nie pozwoliłby aby się ktoś przyzwyczaił do robienia takich rzeczy.

Jednakże.

Kiedy moce Tohki zostały zapieczętowane. Shidou był zdeterminowany aby uratować Tohkę.

Pragnął uratować dziewczynę na którą był skierowana wrogość bez powodu. Chciał to zrobić bez względu na żadne okoliczności.

Kiedy moce Yoshino zostały zapieczętowane. Shidou był zdeterminowany aby uratować Yoshino.

Dziewczyna która mimo całej wrogości ku niej, troszczyła się o nich.

Dlatego więc Shidou podjął działanie.

W rzeczy samej Shidou posiada niespotykana możliwość regeneracji, jak również pieczętowania mocy duchów.

Ale poza tym, był zwykłym uczniem liceum, z niewyróżniającym się wzrostem, siłą czy inteligencją. Ale powodem dla którego mógł wyróżniałem się od innych, że mógł działać aż do punktu wymiotowania krwią, było jego przekonanie.

Że uratuje Kurumi.

Dziewczynę która jest uwięziona w nieskończonym cyklu morderstw.

I –Manę również.

Nie pozwoli aby dziewczyna która zwie się siostrą Shidou, ciągle zabijała Kurumi, oraz aby jej dusza popadał w ciemność.

To może być urojenie lub tylko myśl. 

Ale jeśliby w to nie wierzył, że może to zrobić, to byłoby niemożliwe żeby Shidou wyciągnął do nich pomocną dłoń.

„--Tohka, już w porządku, jest dobrze.”

„......Nie czujesz się już samotny?”

„Aha.”

„Naprawdę, nie boisz już się?”

„......Cóż, wciąż się nieco boję.”

Shidou podrapał się po policzku i uśmiechnął się krzywo.

„Ale już wszystko w porządku.”

„Hmm...... dobrze.”

Powiedziała Tohka i poluzowała swój uścisk na Shidou.

Shidou wstał i się lekko przeciągnął. W tym samym momencie zaburczało mu w brzuchu, przypomniał sobie od czasu kiedy zwymiotował całą zawartość żołądka w alejce w parku nic nie jadł.

„......Zróbmy coś do jedzenia. Tohka chcesz zjeść ze mną?”

Tohka energiczne kiwała głową.


<noinclude>