Editing High School DxD:Tom DX6 Żywot 5 (section)

===Część 6===
Pewnego dnia odwiedziłem kawiarnię wraz z Kibą i jego przyjaciółką, Toscą-san… Spotkaliśmy wtedy białowłosego chłopca, Sygmunda, który odważnie usiadł naprzeciwko Kiby, gdy tylko go zobaczył. Intensywnie się także w niego wpatrywał, mając skomplikowany wyraz twarzy.

Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy, Sygmund przyglądał się nam nieśmiało zza drzwi toalety…Ale teraz wpatrywał się z zainteresowaniem w Kibę. Ja i Tosca-san nie wiedzieliśmy co powiedzieć, więc atmosfera była dość napięta. Kiba i Sygmund patrzyli o prostu na siebie, pierwszy z zakłopotanym wyrazem twarzy, a drugi z poważnym.

– A więc dobrze… Nazywasz się Sygmund-kun, prawda…? Potrzebujesz czegoś ode mnie? – zapytał w końcu Kiba.

– ………

Sygmund dalej jednak wpatrywał się cicho w Kibę. Najwyraźniej to do niczego nie doprowadzi. Może coś się ruszy jeśli się wtrącimy, więc ja i Tosca-san poprosiliśmy Lint-san aby z nami usiadła.

– Co tu się dzieje? – zapytałem, patrząc w kierunku Kiby.

– Syg-cchi naprawdę szanował Zyga-sensei, więc… Cóż, to skomplikowane – odparła Lint-san.

Ach, więc to skomplikowane. Kiba Przejął Demoniczny Miecz Gram, który należał do Zygfryda… Dodatkowo to on go pokonał. Jeśli Sygmund szanował swojego nauczyciela, Zygfryda…to czy Kiba stał się jego rywalem?

– Z punktu widzenia Instytutu Zygfryda, Kiba-kyun-paisen, ma z nimi bardzo głęboki związek. Pokonał Freeda-aniki i Zyga-sensei, no i posiada Gram. W sumie…. – powiedziała z rozbawieniem Lint-san, po czym spojrzała na Toscę-san. – Jego towarzyszka, Tosca-aneki, także pochodzi z Instytutu Zygfryda. Kiba-kyun-paisen z pewnością jest bardzo powiązany z naszą organizacją.

– Ach… Przepraszam… Lint-san… Nazywanie mnie „aneki” jest… – odparła Tosca-san.

– Nie, nie, na pewno jesteś w tym samym wieku co ja, lub starsza i do tego pochodzimy z tej samej organizacji, więc jest tak, jakbyśmy były siostrami! Mam więc nadzieję, że pozwolisz mi tak do siebie mówić.
[[File:DxD Dx6 illustration 10.webp|thumb]]
– A-ale… Spałam bardzo długo, więc…

– Nie, nie, z pewnością jesteś moją aneki, na pewno.

– …Ach… Achhh…

Gdy Tosca-san tego wysłuchała, westchnęła i wyglądała na lekko zakłopotaną, Nagle, Kiba i Sygmund, którzy dotąd gapili się tylko na siebie, zrobili wreszcie jakiś ruch.

– …Gram… Słyszałem że go masz – powiedział białowłosy chłopiec.

– Tak jestem jego obecnym posiadaczem.

– …Pierwotnie należał do Zygfryda-sensei….

– Tak, masz rację.

– …Czy Zygfryd-sensei… Był złym człowiekiem?

To było bardzo bezpośrednie pytanie. Jak odpowiedzieć na nie chłopcu, który szanuje Zygfryda? Skoro Kiba go pokonał, to on powinien odpowiedzieć. 

– Jestem pewien, że miał swoje własne przekonania. Był jednak moim wrogiem. Dlatego go pokonałem. W przeciwnym razie on pokonałby nas – oznajmił.

Gdy Sygmund usłyszał szczerą odpowiedź Kiby, przez chwilę wpatrywał się w podłogę, zanim się w końcu odezwał:

– Myślę… Myślę że sensei był smutną osobą. Gram wybrał go, gdyż był silny… Sądzę więc, że nie mógł polegać na nikim ze starej organizacji.

– …Jeśli weźmiemy pod uwagę ówczesną strukturę Kościoła… Sądzę że masz rację.

Oczy Kiby były pełne smutku. W starym Kościele wydarzyło się wiele smutnych rzeczy… Kiba i Tosca-san były pierwotnie częścią Projektu Święty Miecz, a ich towarzysze stracili życie, aby oni mogli żyć.

– Sygmundzie…-kun, możesz na kimś polegać? Albo może masz kogoś takiego? – zapytał Kiba.

Chłopiec skinął głową. Widząc to, Kiba uśmiechnął się. Zapewne czuł ulgę, gdy poznał obecny stan Sygmunda i strukturę Kościoła.

– Marzę aby zostać następnym panem Grama. Dlatego jestem pewien, że mi się uda. Dlatego wyzwę na pojedynek Izajasza-sa… Kibę-san. Chcę władać tym mieczem nawet lepiej niż Zygfryd-sensei! Jako… Jako potomka bohatera Sygmunda<ref>Sygmund był jednym z bohaterów „Sagi rodu Wölsungów” oraz ojcem Zygfryda.</ref>, to…to jest moje marzenie! – oznajmił Sygmund.

Więc takie są marzenia tego białowłosego chłopca, hmm? Kiba był zaskoczony jego słowami, ale uśmiechnął się z zadowoleniem.

– Zrozumiałem. Powiem ci jednak, że nie dam się łatwo pokonać.

Gdy Sygmund to usłyszał, skończył pić herbatę i uśmiechnął się promiennie.

– *chlip* Wspaniale, wspaniale, Syg-cchiiiiiiiiiiii!”

Co u diabła? Siedząca obok mnie Lint-san płakała?! Sygmund podszedł do niej.

– Powiedziałem to, Lint-nee-yan<ref>yan to jedna z wersji zwrotu -chan.</ref>.

– Tak, widziałam. Świetnie się spisałeś, Syg-cchi!

– Nee-yan, ty płaczesz.

Rozmowa, która zaczęła się w napiętej atmosferze, zakończyła się taką ciepłą wymianą zdań. Kiba i Tosca-san mieli jakieś sprawy do załatwienia, więc wyszli jako pierwsi, podczas gdy ja postanowiłem pomóc Asi, zanim wrócę razem z nią do domu. Wtedy się to stało.

– Ach, Hyoudou Issei-kun.

To była następczyni Rodu Arcyksięcia Agares, Seekvaira-san!

– Seekvaira-san! Ch…chciałabyś się napić herbaty?

– Tak, zamierzam zrobić sobie przerwę, zanim pójdę do twojego domu. Mam do ciebie pewną sprawę.

– S-sprawę?

Seekvaira-san błysnęła okularami, zanim złapała mnie za rękę i zmusiła, abym usiadł z nią przy jednym stole. Wtedy stworzyła magiczny krąg, z którego wyłonił się plastikowy model z anime „Mobile Knight Dungam”! Z pewnością został zrobiony ręcznie, a jego detale były wspaniałe. Pomalowany też był bardzo dokładnie!

– Nareszcie skończyłam ten limitowany model, który mi kupiłeś w Bazie Dungamów, więc postanowiłam że ci go pokażę.

„Bazą Dungamów” był producent z Odaiby, który specjalizował się w wytwarzaniu modeli z „Mobile Knight Dungam”. Kiedy byłem tam ostatnio, kupiłem ten limitowany model i wysłałem do Seekvairy-san, gdyż mnie o to poprosiła!

Seekvaira-san stworzyła więcej magicznych kręgów na stole, z których wyłoniły się inne gadżety powiązane z serią Dungham. Od razu zaczęła opowiadać o swoim hobby, przez co można było poczuć, że naprawdę ma obsesję na tym punkcie.

– Chciałam skopiować każdy detal. Spójrz, na tym zdjęciu jest taki detal, ale ten model już go nie ma, jednak zostało ono zrobione znacznie później. Ten nowy silnik rakietowy też jest świetny, ale wolałam starszą wersję….

I tak oto, aż do zamknięcia kawiarni, rozmawiałem z Seekvairą-san o mechach. W tej kawiarni możesz usłyszeć niezwykłe rozmowy i być świadkiem inspirujących spotkać, a także podyskutować o wielkich robotach!

Tak przy okazji, kawiarnia otrzymała nazwę CxC, jak skrót od słów „Cafe Cleric”, a także dlatego gdyż po angielsku, takie słowa jak klub, Kościół, społeczeństwo, współpraca, zaczynają się na literę C. Zaproponowała to Mirana Szatarowa. Jednym z powodów wybrania nazwy dla Drużyny DxD było to, że „Nazwa jest prosta, gdyż ma dwie litery D”. Chciałbym doświadczyć jeszcze wielu spotkań w CxC!
<noinclude>