Editing Date A Live:Tom 2 Rozdział 5 (section)

===Część 1===

„………!?”

Yoshino otworzyła oczy i zadrżała z przerażenia.

Razem z uczuciem obudzenie się z drzemki, delikatna bryza muskała jej policzki, ponadto do jej oczu dotarł widok miasta.

„Eee...............Yyy.............”

Yoshino rozglądnęła się dookoła. 

Była w środku miasta -którego nie znała.

Jedyna rzecz jaka znajdowała się wokół niej to był krater powstały po jakieś eksplozji która zniszczyła okolice.

Niebo było szare i padał deszcz.

To było coś co doświadczała już wiele razy, doświadczenie które zaczynało ją męczyć- uczucie prawdziwe świata. 

Ale tym razem coś było nie tak jak zawsze -jej niezastąpiony przyjaciel nie znajdował się na jej lewej ręce.

„………!”

Z nieba dochodziły dźwięki które były dla niej znajome.

Nad nią -tak jak Yoshino się spodziewała, znajdowała się grupa uzbrojonych ludzi ubrana w  kombinezony bojowe.

„-Cel potwierdzony. Wszystkie jednostki rozpocząć atak.”

„Tak jest.”

Po odpowiedzi ludzie, zaczęli strzelać w kierunku w Yoshino.

„………………………!?”

Yoshino westchnęła i odbijając się od ziemi wzbiła się w powietrze.

Aby uciec przed atakami ludzi wykonała skomplikowane manewry i uciekła.

„Nie pozwólcie jej uciec!”

„-Zrozumiano.”

Usłyszała Yoshino zza palców i jeszcze więc naboi poleciało w jej stronę

To było morderczy atak, ponieważ każdy nabój posiadał śmiercionośną siłę. Gdyby nie Suknia Astralna, to Yoshino zostałaby zabita ponad 100 razy.

„………!………!”

Kiedy Yoshino tańczyła na niebie była zdezorientowana, jak również wydawała z siebie niesłyszalne krzyki.

Jej serce zaczęło bardzo mocno bić

Jej brzuch zaczął ją boleć.

A jej oczy latały dokoła.

Yoshino nie mogła zdzierżyć złośliwości i zabójczych zamiarów wobec niej.

Zwykle było zupełnie inaczej.

Zazwyczaj Yoshinon mówiłby do niej z lewej ręki

Jako że Yoshinon jest godny zaufania, zachowywałaby by się tak jakby ten atak nic by ją nie obchodził.

Właśnie dlatego czuła się bezpiecznie i spokojnie oraz powstrzymywała się od wyrządzania krzywd innym. 

Ale, w tej chwili-

„Aaa........”

Yoshino poczuła mocne uderzenie w plecy, kiedy wydała z siebie cichy krzyk, upadła na ziemie.

Ten atak nie mógł przebić się przez Suknie Astralną. Jednakże, jego siła była tak duża, że posłał ja na ziemię.

Uczucie strachu urosło w sercu Yoshino do takiego rozmiaru, że nie mogła już go opanować

Jej zęby zgrzytały.

Jej nogi się drżały

Jej wzrok się trząsł.

Jej umysł był już tak „rozpuszczony”,  że granica szaleństwa została przekroczona.

„U, a,a………”

Deszcz zaczął padać coraz szybciej i mocniej.

„-Ok. Kontynuujcie, nie odpuszczajcie jej.”

W czasie kiedy osoba wyglądająca na dowódcę wypowiedziała te słowa, pozostali ludzie skierowali wraz wszystkie bronie w kierunku Yoshino.

I wtedy wszystkie te bronie wystrzeliły jednocześnie, posyłając swój morderczy zamiar.

Tuż przed uderzeniem naboi, Yoshino uniosła ręce wysoko ku górze.

Krzyknęła.

„……………<Zadkiel>…………!”

Następnie machnęła rękami w dół.


„--Zdjąć ją!”

Można było usłyszeć podekscytowany głos Ryouko w odbiorniku.

Origami robiąc długie i głęboki westchnięcie, bez zmiany pozycji, popatrzyła na ziemię spowitą dymem.

„……………………”

Minęło już prawie 30 minut, od ewakuacji cywilów i ogłoszenia alarmu.

W momencie kiedy potwierdzono przybycie [Pustelniczki] Origami i reszta drużyny, natychmiast rozpoczęły plan eksterminacji.

W obecnej chwili znajdowało się tam 9 członków AST unoszących się w powietrzu wyposażony broń zasięgową.

Ubrane w kombinezon bojowy i plecaki odrzutowe, posiadały masę wyposażenia załadowanego amunicją przeciw-duchową.

Normalnie ciężar tego wyposażenia byłby zbyt duży aby go unieść, ale Realizer równoważył ciężar przy pomocy neutralizatora grawitacji który wchodził w skład Terytorium.

Wszyscy patrzyli się na [Pustelniczkę], a Ryouko obserwowała sytuację.

„Co do...”

Zmieszany głos kogoś z oddziału, można było usłyszeć w odbiornikach.

Dym pokrywający obszar gdzie Yoshino upadła rozproszył się momentalnie – a z niego wyłonił się kształt ogromnej kukiełki.

Na plecach tego stworzenia znajdowało się przytwierdzone ciało [Pustelniczki] 

„To jest-”

Dźwięk głosu Ryouko wstrząsnął uszami Origami.

Przypominała sobie co to za kukiełka. To było broń którą [Pustelniczka] przyzwała ostatnio -Anioł

Potem kukiełka przyjęła zgarbioną postawę, i kiedy przednie łapy dotknęły ziemi *Guooo* biały dym zaczął się wydostawać z jamy brzusznej i z pyska.

Kukiełka zwróciła głowę ku niebu.


-*KuooooOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO*---


Kolejno kukiełka wydała dziwny ryk który drżał w uszach.

Zaraz po tym -chrupiący dźwięk dobiegł z ziemi pod nią, jak również zmieniła ona kolor na biały, który rozprzestrzeniał się koliście od miejsca gdzie była kukiełka.

„C-Co się dzieje...!”

Rozległy się zaniepokojone głosy członków AST.

Ale kukiełka Pustelniczki niczym się nie przejmowała i wypuszczała zabójczo mroźne opary oraz ryczała. 

Za każdym razem kiedy to zrobiła kolejne części ziemi zmieniały się na biało.

„…………”

Origami westchnęła.

To co widziała – to był obraz miasta w który dochodziło do niespodziewanego zjawiska

Niespodziewanie krople deszczu który padał, natychmiast zamarzły formują niezliczoną liczbę lodowych igieł.

Szron zaczął pokrywać drogi i budynki, wyglądało to tak jakby całe miasto zostało włożone do zamrażalnika.

W mgnieniu oka -Origami i reszta została pokryta lodem

Dodatkowo sytuację pogarszało to, że deszcz padł bez ustanku, zapewniając nieprzerwane zapad wody z nieba.

Kiedy krople deszczu dotykały ziemi pokrytej lodem, natychmiast wsiąkały w ziemię

To była jak nieskończona inwazja lodu na miasto.

Tak, to było to, Tenguu było całe nim pokryte.

„...............Arghh! Do wszystkich nie odpuszczać! Strzelać!”

Kiedy usłyszała rozkaz Ryouko, Origami wydała rozkaz w myślach.

Wtedy wszystkie bronie w które była wyposażona, zaczęły strzelać naraz.

Inni członkowie AST postąpili tak samo i wystrzeli w kierunku Pustelniczki całą amunicje jaką mieli.

Ale-

„…………”

Origami wstrzymała oddech na chwilę.

Zanim naboje dotarły do Pustelniczki, zamarzły w połowie drogi i spadły na ziemię.

[[File:DAL_v02_246-247.jpg|400px|thumbnail|right]]

Origami wydała kolejne polecenie w myślach i prosta analiza została wykonana.

W rezultacie na wyświetlaczu pojawiły się różne odczyty energii duchowej, byłe one tak wysokie, że aż przerażające.

„Co.......Co u licha się tu dziej?”

„To prawdopodobnie wina desczu. ”

„Deszczu?”

W środku zbiorowego zamieszania pośród drużyny, Origami krótko odpowiedziała.

„Tak, pomimo że jest małych rozmiarów, ten deszcz zawiera energię duchową.”

W  momencie kiedy wchodził w kontakt nabojami, zostawały one całkowicie zamrażane.

Kurtyna wody i lodowy tafle otaczały obszar w którym przebywał Duch, pełni one role muru obronnego.

„…………!”

Następnie Pustelniczka przemieściła się będąc przeczepioną do pleców wielkiej kukiełki.

Guoooooooooooooooooooooooooooooooooooo -kukiełka wydała ryk, który brzmiał jak dźwięk jakieś pracującej maszyny. Ten ryk był głośniejszy i dłuższy od poprzedniego, kukiełka odchyliła swoje ciało do tyłu.

Ta czynność nie była tym co zwykle się dzieje.

Tak, ujmując to słowami zamiast wydmuchiwać zimne powietrze, zasysała ją do siebie, jakby brała głęboki wdech.

„......! Wszyscy kryć się!”

W tym samy momencie Ryouko wydała rozkaz, jednocześnie wydała polecenie w myślach dla plecaka odrzutowego i opuściła przestrzeń powietrzną w które znajdowała się Origami i reszta.

Kiedy to zrobiła, kukiełka wróciła głowę do normalnej pozycji i razem z nieprzyjemnym dźwiękiem który mógłby uszy rozerwać, z jej ust wystrzeliła wiązka niebieskiego światła.

„Aaa...........!”

„Co--”

Ryouko w odbiorniku słyszała jak inni członkowie drużyny wydają odgłosy cierpienia. 

Wychodzi na że było już za późno na odwrót.

„---”

Zmieniła pozycje swojego ciała i spojrzała w dół.

I dwie lodowe kule o promieniu 3 metrów turlały się po ziemi.

Nie było co do tego wątpliwości. Te odgłosy cierpienia dochodziły z wnętrz tych kul.

„......Czy one zamarzły razem z Terytorium...? To nie żart...!”

"……………………"

Słuchając głosów pozostały członków oddziału, Origami spojrzała na Pustelniczkę, zachowując najwyższą czujność.

I wtedy -być może Pustelniczka wyczuła, że wśród AST panuje zamęt i postanowiła ponownie się przemieścić.

Kiedy Origami i reszta odwrócili się, kukiełka stanęła na czterech łapach i z niewyobrażalną prędkością pobiegła przed siebie, wyglądało to jakby ślizgała się po zmrożonej ziemi.

„........Ścigać ją!”

„Tak jest!”

Origami i pozostali wydali polecenie w myślach  i używając plecaków odrzutowych ruszyła za Duchem.