Editing Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Prolog

''Powiem wam prawdę, poniższe, to sen. ''

Wszyscy dotarliśmy na południe, na tropikalną wyspę.

''Właściwie, to jest wiele różnych rodzajów południowych wysp tropikalnych, tego typu sceny przywodzą na myśl tylko jedno: skąpe stroje, piękne morze, kokosy, tańce itd. Tak powinno wyglądać 

''zwyczajne letnie szaleństwo.

My, członkowie „Klubu Bliźnich”, większość czasu spędzaliśmy właśnie w tym szaleństwie. 

Podczas, gdy opalałem się na leżaku, moją uwagę przykuła piaszczysta plaża. Dwie dziewczyny z uśmiechem na twarzy robiły zamek z piasku.

Dziewczynka wyglądająca na 10 lat, ta o niebieskich oczach i srebrnych włosach w szkolnym kostiumie do pływania, to Maria Takayama. Jak zdążyliście może już zauważyć, to lolitka. 

Jest zakonnicą w Szkole pod wezwaniem Świętej Chroniki, a także nadzorcą Klubu Bliźnich.

Nieco starsza obok niej, blondynka z jednym czerwonym, a drugim niebieskim okiem, to Kobato Hasegawa. W odróżnieniu od jej codziennego stylu goth-lolitki, dziś założyła coś normalnego. Tak 

jakby... 

Jest ubrana w nieco ekstrawaganckie bikini.

Kobato jest moją, to jest Kodaki Hasegawy młodszą siostrzyczką.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Szefie, życzysz sobie soku? </p>

Spojrzałem w bok, na osobę, która do mnie mówiła. Osoba ta miała na sobie śliczny, dwuczęściowy strój kąpielowy z pareo.

W ręku trzymała wyglądającą na bardzo tropikalną szklankę soku z owocem dekoracyjnym. Ten słodki chłopak miał bardzo delikatny uśmiech na twarzy.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Och, dzięki. </p>

Przyjąłem od niego szklankę z sokiem i zacząłem z niej pić. Nieopodal mnie leżała dziewczyna w okularach. W jednej ręce trzymała napój, w drugiej książkę, którą czytała.

Ta dziewczyna z kucykiem, w jednoczęściowym stroju i małym płaszczyku, to Rika Shiguma. Książka w jej dłoni to fanowska twórczość o gejach. Tu, bohaterami są Gundam Unicorn oraz EVA #0. 

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Haha, spróbuj tego! </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Aj, zimno! </p>

Na brzegu morza dwie dziewczyny ochoczo chlapały na siebie wodą. Dziewczyna z jasnymi oczami, blond włosami i idealnym ciałem w bikini o pięknym kroju, to Sena Kashiwazaki. 

[[Image:Boku wa tomodachi ga sukunaiVol1 Prologue.jpg|thumb]] Jej towarzyszką jest dziewczyna o bystrych oczach i czarnych włosach, Yozora Mikazuki.

''Strój Yozory jest, jakby to ująć... Nie da się go określić mianem seksownego, ładnego, czy choćby pociągającego. Całe jej ciało, od pięty do szyi pokryte jest

''kostiumem kąpielowym w czarno-białe paski. Widok tych dwóch ślicznych dziewczyn bawiących i śmiejących się razem mógłby być przeniesiony na płótno. 

''Patrzenie na tę scenę wystarczy, żeby serce zaczęło szybciej bić.

''Chociaż czegoś brakuje, to i tak jesteśmy realnieni (czyli spełnieni w życiu realnym).''

''Co za wspaniałe realnienie.''

''Co za fantastyczne realnienie.''

''Hahaha... Co za fantastyczne realnienie... Jak miło, hahaha. Wszyscy w Klubie się zgadzają... hahahaha...''

''Ale, jak wspomniałem - to tylko sen. ''

:<p style=‘text-indent:12pt’>- -daka. Obudź się, Kodaka... proszę. </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>'''*BZZZZZ*'''</p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- ?!</p>

Poczułem kopnięcie prądu. Od razu się rozbudziłem.

''Swoją drogą, „kopnięcie prądu” nie było przenośnią, naprawdę zostałem sparaliżowany. ''

A winna budząca mnie prądem siedzi zaraz przy mnie.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Fufufu... Chcesz uciec. Cwane z twojej strony, Kodaka. </p>

Powiedziała Rika Shiguma uzbrojona w nieco szalony uśmiech. To okularnica ubrana w szkolny mundurek nakryty kitlem.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Miałem zabawny sen... </p>

Odparłem z oddalonym wzrokiem.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- I o czym był ten sen? </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Yozora i Sena się ze sobą świetnie bawiły. </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Nauka przeczy takim scenom. </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Wcale nie... </p>

''Ale wiecie, rozumiem, dlaczego Rika to powiedziała. Nie ma mowy, by ta dwójka doszła ze sobą do ładu. 

Na przykład, w tej chwili:

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Nie zaczyna ci być ciężko? Możesz się poddać w tej chwili, to dla twojego dobra, Kupo Mięsa...</p>

Czarnowłosa Yozora Mikazuki zaproponowała z ostrym wzrokiem.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Fufufu... To chyba ty powinnaś się poddać, prawda? Dławisz się nawet teraz. </p>

Blond-włosa Sena Kashiwazaki jest równie podekscytowana, jak Yozora. Na ich twarzach pojawiły się niepokojące uśmiechy. Nagle, obie złapały swoje pałeczki

i wsadziły je do bulgoczącego garnka, jednocześnie wyjmując z niego jakieś czarne „rzeczy”. W jednej chwili wsadziły te „rzeczy” do swoich ust.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Ugh... </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Gah... </p>

''Chyba obie przetrwały.''

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Argh, ale ostre... Ghhhhhaa” </p>

Yozora złapała za swoje gardło z miną, jakby była torturowana.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Ahh... Ymmm.... Pyszne... Nie! Czuję, jakbym miała szlam zamiast ust. Moje gardło... gnije. Obrzydliweeeee... </p>

Oczy Seny wywróciły się do środka jej głowy, a łzy mimowolnie spłynęły po jej twarzy, niczym wodospady.

''...Wracamy na Ziemię, w prawdziwym życiu doświadczamy piekła.''

Zanim to się stało, byliśmy w tym pięknym, umeblowanym, stylizowanym na styl zachodni pokoju. Cała nasza siódemka siedziała wokół niewielkiego okrągłego stołu na środku pomieszczenia.

W centrum stołu stał garnek. Garnek, którego ciemna zawartość bulgotała, mimo że nie była gotowana. 

Po mojej prawej siedziała Rika, po lewej srebrzysto-włosa lolita w habicie i blond-włosa goth-lolita. Obie upadły na podłogę. Srebrzysto-włosa, to Maria Takayama, a blond-włosa, to Kobato 

Hasegawa.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Braciszku... Braciszku... To szatan... On tu jest... </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Krewny... Uciekaj... Nie dasz temu rady... </p>

Obie mają dziwne, skrzywione twarze i obie mamroczą do siebie, jakby miały koszmary. Obok Riki siedzi Yozora., a obok Kobato i Marii Sena. I w końcu, wciśnięty między Yozorę

i Senę jest śliczny chłopiec w stroju pokojówki, Yukimura Kusunoki. Yukimura cicho i systematycznie robił kurs pałeczkami między garnkiem, a jego ustami.

Mimo, że nie przestawał się ruszać, to nie brał więcej jedzenia z garnka.

Oczy Yukimury nie miały początkowego skupienia; umarł.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Yukimura... Ty... Odszedłeś... Też... </p>

Wyszeptałem ze smutkiem.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Proszę, Kodaka, zjedz też trochę. </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Fufufu... Pospiesz się. Nadszedł czas na decydujące starcie... </p>

Yozora i Sena powiedziały mi z szaleństwem kłębiącym się w ich oczach.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Uch... </p>

Więc, ze wzrokiem pokonanego spuściłem końcówki pałeczek do bulgoczącego kotła. Zawartość garnka emitowała słodki, cuchnący, a nawet kwaśny zapach.

Odór był wystarczająco silny, by spowodować gęsią skórkę, łzy w oczach i swędzenie w nosie. Całe to połączenie, garnek wydawał taki smród, że dostałem chyba jakiejś choroby.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Ej, jesteś pewna, że nie ma tu nic trującego...? </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Teoretycznie tak, Kodaka, mój test na obecność toksyn spokojnie wykrywa wszelkie trucizny, to znaczy... </p>

Odpowiedziała niepewnie Rika.

Więc, co my właściwie robiliśmy? Mianowicie próbowaliśmy urządzić czarny gorący garnek. Pomysł wyszedł parę dni temu. Sena powiedziała, że chciałaby zjeść gorący garnek

razem z jej przyjaciółmi z gier. Yozora przypadkiem zauważyła grę na ekranie i skomentowała to, że „jedzenie gorącego garnka razem, to coś, co robią przyjaciele”.

Przytaknęliśmy razem z Seną, po czym Yozora zaproponowała:

:<p style=‘text-indent:12pt’>- W celu uniknięcia klapy, gdyby przyszło nam uczestniczyć w spotkaniu z naszymi przyjaciółmi, powinniśmy potrenować z gorącym garnkiem. </p>

'Gorący garnek po szkole.' Zainteresował nas ten pomysł, więc zgodziliśmy się zebrać po szkole. I to pomimo zakazu szkolnego o otwartym ogniu, kiedy indziej, niż na lekcjach kucharstwa.

Rika opracowała garnek, który umie gotować bez podgrzewania, więc problem wydawał się rozwiązany. 

Gdy myśleliśmy, jakiego rodzaju gorący garnek zrobić, Sena powiedziała:

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Czarny gorący garnek będzie dobry. </p>

''Najpewniej wybrała taki, bo w jej galge była scena, gdzie grupa kumpli robiła czarny garnek. Podczas jedzenia z niego, wydawali się bardzo ''zadowoleni. 

Po usłyszeniu tego pomyśleliśmy, że „chyba będzie dobrze...” Następnie, zdecydowaliśmy, jako, że tylko ja potrafię gotować, że zrobię wywar.

W takim razie, przez cały zeszły weekend, robiłem czarną zupę do czarnego gorącego garnka. Dopiero później zorientowałem się, że źle zrozumieliśmy, czym jest czarny gorący garnek;

słowo „czarny” odnosi się do gaszonych świateł, gdy uczestnicy wkładają jedzenie do garnka, a nie kolor zupy. Ale nieważne. Użyłem kałamarnicy i czarnego sezamu, jako głównych

składników. Potem dodałem parę innych owoców morza, by nadać zupie trochę pikantności. Nie zważając na wszystko inne, otrzymałem smakowity czarny wywar do 

smakowitego czarnego gorącego garnka. Więc, w poniedziałek, na początku zabawy wlałem zupę do garnka Riki, zgasiłem światło i pozwoliłem 
innym na dołożenie swoich składników. 

W końcu, zaczęliśmy degustację gorącego garnka.

I oto, co mamy.

Moja pieczołowicie i delikatnie przyrządzona zupa teraz wydawała z siebie odór, którego nie dało się opisać. Pomimo, że nadal była czarna, to nie mogłem oprzeć się wrażeniu,

że stała się czymś w rodzaju mułu. Mówiłem, żeby dodali jedynie rzeczy jadalne; dodatkowo, bez słów wiadomo było, że trucizny są zabronione. Ale jakim cudem? 

To było tak nierealne, że aż dostałem halucynacji.

Wszyscy byli uśmiechnięci do czasu, gdy wrzucili swoje „przyprawy”. Ale kiedy zachęcający zapach zupy z owocami morza zmienił się na coś odwrotnego, pierwotny uśmiech z ich twarzy zniknął.

Za każdym razem, gdy chcieliśmy wziąć trochę jedzenia z garnka, nastrój w pokoju ulegał pogorszeniu. 

Maria i Kobato odpadły w ciągu pierwszych dziesięciu minut.

Szczególnie poruszyło to Yozorę i Senę.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- To twoja wina, że miałaś taki denny pomysł na czarny gorący garnek! </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Po pierwsze, to twoja wina, że zaproponowałaś gorący garnek! </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Jak mogłaś wrzucić śledzia z konserwy?! </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- To rodzaj sardynek, więc nie powinno być złe! Już na pewno nie gorsze od twoich truskawek i mango! </p>

''Tak, jakby próbowały zrzucić na siebie winę. ''

''W niewytłumaczony sposób, podczas wymiany argumentów została ustanowiona zasada, że „ostatni żywy wygrywa”. ''

''To dlatego, teraz Yukimura leży martwy. Szczęśliwie dla mnie, wrzuciłem normalne rzeczy, takie jak klopsiki, czy taro (sam je kupiłem), więc ''przetrwałem aż do teraz. 

''Nie zmienia to faktu, że smród zmienił ten pokój w żywe piekło. Rika, która cierpiała z powodu powolnej utraty zmysłu smaku. Mogła być określona ''zarówno, jako szczęśliwa, jak i nieszczęśliwa. 

Z jej oczu było widać, że nie da rady więcej. ''

Ja oraz Rika wyciągnęliśmy nasze pałeczki i złapaliśmy coś z czarnej mazi. Wstrzymaliśmy oddech i to zjedliśmy.

''Może zupa smakowała jak błoto, ale samo jedzenie było ciągle jadalne... Ale... Ale... Ale co to? Po kształcie wnioskuję... Brokuły? ''

''Z drugiej strony, Rika chyba rozbiła bank.''

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Tylko jedną rzecz mogę przyrównać w smaku do tego... Metyloetanoloamina. </p>

Po czym jej głos zamarł, a w parze z tym jej ciało.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Nawet ty... </p>

''Cholera, wreszcie zrozumiałem; czarny gorący garnek jest zabawny tylko z prawdziwymi przyjaciółmi. To nie dla ludzi, którzy są daleko od nazwania siebie przyjaciółmi. ''

''Dla zniewagi, żeby nieco zranić całą głupią paczkę klubu, każdy poprzynosił jakieś składniki, typu miękkie słodycze, czy owoce, czyli coś, co mogłoby sprawić w przyszłości niemałą przykrość. 

''Właściwie, to czemu pomyślałem, że to może być ciekawe? ''

''Serio, zmieniam całkowicie swoje zdanie. ''

:<p style=‘text-indent:12pt’>- No dalej...  </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Wiem... </p>

Spocone Sena i Yozora patrzyły na siebie z żałosnymi minami. Ze smutkiem także uniosłem swoje pałeczki. Jednocześnie, wszyscy wyciągnęliśmy coś z garnka.

Razem wypchaliśmy usta jedzeniem i zmusiliśmy się do przeżuwania.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Och... Och... Ueeeeeeeeeechhhh. </p>

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Uaaa?! </p>

Sena upadła! W tej krótkiej chwili, uśmiech egoisty zagościł na twarzy Yozory. Po chwili, jej twarz zbladła:

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Ugh... Gheeeeeeh... </p>

I zaczęła wymiotować. Oczy Seny i Yozory się wywróciły i obie odpadły.

:<p style=‘text-indent:12pt’>- Archhh, hej, nic wam nie jest? </p>

''Po chwili tylko utwierdziłem się w przekonaniu, że mają coś nie tak z głowami. ''

''Ugh... Nawet ich rzygi są czarne... Obrzydliwe. Czułem, że też mnie zbiera na wymioty, więc szybko otworzyłem wszystkie okna, żeby przewietrzyć pokój. Wziąłem głęboki oddech świeżego

''powietrza. 

Następnie, w celu pozbycia się wymiotów, poszedłem po jakieś odpowiednie do tego ciuchy.

''Co jeśli... Szczerze mówiąc bardziej martwię się rzygami na dywanie, niż tymi ludźmi. ''

To jedno z pomieszczeń w kaplicy Szkoły pod wezwaniem Świętej Chroniki; „Pokój spotkań #4”. Na tę chwilę przemieniło się w piekło wypełnione zwłokami. To była siedziba Klubu Bliźnich.

''Klub Bliźnich, nawet jeśli robi wiele wspaniałych i interesujących rzeczy, to tylko na papierze. W rzeczywistości spędzamy tu czas niezwykle zwyczajnie i bez żadnych określonych

''zasad.

''Każdy członek klubu marnuje tu swój czas na gadanie, granie, tworzenie gier, pisanie opowiadań, rysowanie mangi, trenowanie gry na instrumentach, aktorstwo, robienie stand-upu, robienie Shinken 

''Zemi, przygotowywanie 'dziwnych tematów do rozmowy' i w końcu jedzenie z czarnego gorącego garnka.

''Pomimo tej listy, możecie nadal nie wiedzieć, co jest celem tego klubu. ''

Celem tego klubu jest, prawdę mówiąc, znajdywanie przyjaciół.

To żałosne zajęcia żałosnego klubu, w których uczestniczy grupka żałosnych ludzi. Z dwoma głównymi bohaterkami jeżdżącymi po sobie przez pierwsze 10 stron książki. 


Bardzo żałosna powieść obyczajowa rozpoczyna się...

<noinclude>
{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; 

|-
| Poprzednie [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Ilustracje 3|Ilustracje 3]]
| Wróć na [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai - Polski | Strona główna]]
| Następne [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Kodaka Hasegawa|Kodaka Hasegawa]]
|-
|}
</noinclude>