Editing Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Yozora

==Yozora==


<p style='text-indent:12pt'>Po wyjściu z klasy poszedłem za Yozorą do szkolnej kaplicy.
Był to ogromny budynek z krzyżem na samej górze dachu. W środku znajdywały się pomieszczenia dla ceremonii takich jak msze czy śluby. Dodatkowo zawierała typowo kościelne wyposażenie takie, jak konfesjonał. W końcu, jest tu seminarium i pokój modlitw.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Jeden z nich - „pokój spotkań nr 4” został pokojem Klubu Bliźnich.
Był udekorowany w stylu zachodnim, a jego rozmiar, to jakieś osiem tatami.<ref>tradycyjny japoński dywan – słowo używane również, jako miara</ref> Wyposażenie pomieszczenia, to mały okrągły stolik, kilka kanap i mała metalowa półka. To miejsce przypominało bardziej salon, aniżeli kościelny pokój spotkań.</p>

<p style='text-indent:12pt'>W przeciwieństwie do mnie, Mikazuki od razu się rozłożyła na kanapie.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Na pewno możemy użyć tego pomieszczenia...?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Nauczyciel nadzorujący nie miał nic przeciwko, więc tak, oczywiście - odpowiedziała Mikazuki, jakby to było oczywiste.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Nauczyciel nadzorujący?</p>

<p style='text-indent:12pt'>Racja, to był mimo wszystko oficjalny klub. To jasne, że klub ma przydzielonego nadzorcę.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Tak jak powolnie siadałem na kanapie po drugiej stronie, tak powoli powiedziałem:</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Poważnie, że ktoś chce nadzorować taki podejrzany klub...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Ten klub nie jest wcale podejrzany.  Jak głoszą tezy chrześcijaństwa, ci, którzy chodzą do tej samej szkoły powinni traktować innych uczniów, jako swoich drogich bliźnich – z niewinną przyjaźnią, szczerością. Powinni także angażować się we wszystkie piękne i znaczące wydarzenia.  Wszystkie aktywności prowadzą do tego prostego, ale jakże szczytnego celu.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Hę? To brzmi jednak podejrzanie, nieważne który raz to słyszę... To kto zamierza nas oświecać w sprawach znajdywania przyjaciół?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Siostra Maria.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Co...?</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Nigdy nie słyszałem tego imienia.</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Jako, że była to chrześcijańska szkoła, znajdowało się tu paru asystujących duchownych wysłanych przez kościół. Działali tutaj głównie jako nauczyciele religii i etyki.
''Jako, że nie byłem zbytnio zainteresowany tym, co chrześcijaństwo ma mi do przekazania, zdecydowałem nie chodzić na żadne z tych lekcji. Początkowo myślałem, że będę tu żył bez powiązań z zakonnicami. Byłem zaskoczony, że spotkam się z nimi w takim miejscu.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Zakonnica Maria, tak...? Mam jakieś przeczucie. Nie jestem pewny, ale może czegoś się od niej nauczę.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Aaa... To tylko twoja wyobraźnia – stwierdziła Mikazuki.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Moja wyobraźnia...?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Pani Maria też nie ma przyjaciół.</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Chyba wtedy ukazała ogromną wadę swojego zachowania.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Dlaczego... Dlaczego wybrałaś kogoś takiego na nadzorcę?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Jestem słaba w rozmawianiu z ludźmi, którzy mają wielu przyjaciół... Z drugiej strony, potrafię luźno pogadać z osobami, które nie mają przyjaciół, jak ty, Kodaka.</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Yozora Mikazuki: była bardziej godną pożałowania osobą, niż to sobie wyobrażałem.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Innymi słowy, nie miałaś wyboru, jak poszukać pomocy od nauczyciela, który jest w tej samej sytuacji, co ty?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Dokładnie – zarozumiale odpowiedziała i władczo rozsiadła się na sofie.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Ech, byłoby głupio, gdybyśmy spędzali czas słuchając pouczeń nudnego nauczyciela. Myślę, że to cena za udostępnienie nam tego pomieszczenia.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Tak też można to zinterpretować. – Zgodziła się ze mną.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- No więc? Jakie konkretne aktywności klubowe masz w głowie?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Zanim zaczniemy, potrzebujemy więcej członków – odpowiedziała Mikazuki.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Ach, rozumiem...</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Jako, że chciała znaleźć przyjaciół w klubie, by inni nie myśleli, że jest samotna, to jasne, że miała zamiar ściągnąć jak najwięcej ludzi. Ja, jednak, przyjmuję założenie, że liczy się jakość, a nie ilość.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Mikazuki wyjęła rolkę papieru z jej torby.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- To wpierw zróbmy plakat rekrutacyjny.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Okej.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Skończyła całkiem szybko i podała mi ogłoszenie.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Myślę, że poszło mi całkiem nieźle.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Hmm... – Spojrzałem na nie. - ...</p>

<p style='text-indent:12pt'>''I... Osłupiałem.</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Jak to ująć... To było coś; Tak, to musiało być coś. Reasumując, plakat był naprawdę „czymś”.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Co to jest...?</p>
[[Image:Boku_wa_tomodachi_ga_sukunaiVol1_chp2a.jpg|thumb]]
<p style='text-indent:12pt'>-Ogłoszenie, nie? Zaraz je powieszę na tablicy informacyjnej w szkole.</p>
<p style='text-indent:12pt'>-Ech...</p>

<p style='text-indent:12pt'>Kiedy zobaczyła moją niedowierzającą twarz, spochmurniała i zapytała:</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Co? Widzisz gdzieś jakiś problem?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Nie rozumiem, jak możesz nie widzieć niczego złego w tym plakacie. Nie wiadomo z niego nawet, czym zajmuje się klub. Czymś takim nie zbierzesz wielu nowych członków.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Fufu, jesteś zbyt naiwny, Kodaka.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Z jakiegoś powodu Mikazuki patrzyła się na mnie, jakbym był idiotą.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Spróbuj przeczytać to na ukos.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Na ukos...? - Sceptycznie spojrzałem na kartkę. - Aha!</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Łapiesz? – Mikazuki się lekko uśmiechnęła.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- No, można tak powiedzieć.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Jeśli przeczyta się to na ukos od lewego górnego rogu, dostaniesz:</p>


Poszukujemy<br>
Nowych<br>
Przyjaciół<br> 


【と】にかく臨機応変にろ隣人<br>
と【も】善き関系を築くべく<br>
から【だ】と心を健全に鍛え<br>
たびだ【ち】のその日まで<br>
共に想い【募】らせ勵まし合い<br>
皆の信望を【集】める人間になろう<br>


ともだち募集 = ‘Poszukiwani Przyjaciele’


[''„Wszyscy jesteśmy miłymi i elastycznymi bliźnimi,<br>
''więc dajmy zaczątek przyjacielskiej relacji z innymi!<br>
''W celu rozwijania i samodoskonalenia się,<br>
''pracujmy od dzisiaj, by zacząć tę podróż,<br>
''w której będziemy się nawzajem motywować naszymi ideałami,<br>
''a dzięki której staniemy się najbardziej godnymi ludzkiego zaufania!”]


<p style='text-indent:12pt'>- Cóż za subtelna wskazówka...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- To nie jest wskazówka. - Mikazuki zdawała się być zaskoczona.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Ludzie, którzy szukają sposobów na zawierane przyjaźni dostrzeżą tą ukrytą wiadomość. Z drugiej strony, osoby nie mające problemów społecznych po prostu przeczytają ogłoszenie i wkrótce o nim zapomną. Innymi słowy, nie musimy się afiszować z naszym problemem i pisać tę zawstydzającą notkę „poszukiwani przyjaciele”, skoro możemy tak odnaleźć ludzi z tym samym celem.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Erm...</p>
[[Image:Boku_wa_tomodachi_ga_sukunaiVol1_chp2b.jpg|thumb]]
<p style='text-indent:12pt'>''Mikazuki była tak pewna swego. Sam nie wiedziałem co powiedzieć. A właśnie, wiecie, że to nieco krępujące...</p>

<p style='text-indent:12pt'>- No dobra. Pójdźmy sto kroków wstecz i powiedzmy, że twoja hipoteza jest prawidłowa...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Po co mamy iść sto kroków wstecz?</p>

<p style='text-indent:12pt'>Zignorowałem zdziwioną Mikazuki i drążyłem dalej:</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Zostawiamy tekst. Co to za rysunek?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Czy to nie oczywiste?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Pytam, bo dla mnie nie jest!</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Fufu...</p>

<p style='text-indent:12pt'>Mikazuki zaczęła się ze mnie śmiać, jakbym to ja był tutaj głupkiem. Tak, jakby była cierpliwym, miłym nauczycielem, który uczył bałwana jakiś prostych rzeczy... Tak samo też wyjaśniła:</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Nie było jakiejś ludowej pieśni o zdobyciu stu przyjaciół i zjedzeniu razem kulek ryżowych na szczycie Góry Fuji? Ją właśnie miałam na myśli. Nie starałam się za bardzo przy rysowaniu.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Rozumiem...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Obrazek jest dla tych, którzy nie zauważyli ukrytej wiadomości. To jest dla nich druga szansa, bo wciąż mogą odkryć intencję tego klubu poprzez rysunek.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- No dobra. Pójdźmy sto kroków wstecz i powiedzmy, że to, co mówisz jest prawdą...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Po co mamy iść sto kroków wstecz?</p>

<p style='text-indent:12pt'>Ponownie zignorowałem pytanie Mikazuki.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Czemu ludzie na rysunku jedzą... To kulki ryżowe? Jak jedzenie? Dlaczego te kulki mają nogi i oczy?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Tak wyglądają bardziej słodko.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Naprawdę nienawidzę tego uczucia, że w każdej chwili moje jedzenie może stać się szalone, gdy będę próbował je ugryźć. Nie uosabiaj jedzenia...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Nie dajesz należytego szacunku tym bohaterom narodowym?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Bohaterom narodowym?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Są to dobrzy ludzie, którzy pozwalają dzieciom odgryzać ich głowy.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Anpanman?!</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Ostateczne poświecenie... Wierzyli, że zostaną twoim kwasem żołądkowym. Jestem pewna, że odważnie i miłościwie trzymali się z przyjaciółmi... </p>
<p style='text-indent:12pt'>- Anpanman będzie miał same kłopoty przez twoje rozumowanie!</p>

<p style='text-indent:12pt'>Nagle, Mikazuki spojrzała się na mnie podejrzliwie.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Wiesz, Kodaka... Nie odczytałeś ukrytej wiadomości, nie zrozumiałeś także tego rysunku. Na pewno jesteś tutaj, żeby znaleźć przyjaciół?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Nie chcę zawierać znajomości z ludźmi, którzy mają wystarczająco „talentu”, by zrozumieć taki plakat...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Hę, więc nadal myślisz, że to ty jesteś tutaj normalny. Kodaka, jesteś Światowym Typem osoby.<ref>od tłumacza: „セカイ系” („World Genre” z angielskiego tłumaczenia) – jest to określenie, które wymaga szerszej znajomości całego przemysłu anime. Tak przynajmniej twierdzą tłumacze z japońskiego na angielski. Sami nie rozwijają tego, a wyjaśnienie można chyba tylko znaleźć na japońsko języcznych stronach internetowych. Ja niestety japońskiego nie znam, wybaczcie. Jeśli jednak ktoś się orientuje, o co tu chodzi, to piszcie. W każdym bądź razie, to pewnie jakieś obraźliwe określenie.</ref></p>
<p style='text-indent:12pt'>- Jesteś ostatnią osobą, od której chciałbym to usłyszeć.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Mikazuki widząc, jak jestem już zmęczony zaczęła się niecierpliwić.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Dopiero to zauważyłam, ale przestań do mnie mówić ciągle na „ty”. Nie czuję się z tym dobrze.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Hm? Aaa... Dobrze. Co sądzisz o...</p>

<p style='text-indent:12pt'>''Nigdy nie byłem pewny, jak zwracać się do innych. Powinienem mówić do nich po nazwisku? Imieniu i nazwisku? Po pseudonimie? Powinienem dodawać „san”, „kun” albo „chan”?<ref>są to sufiksy dodawane po imionach bądź nazwiskach. Używane w Japonii w celach grzecznościowych. „San” można przetłumaczyć  na „Pan”, „Pani”</ref> A może powinienem używać imion, jakbyśmy byli razem blisko? Dlatego starałem się zawsze zwracać do innych używając imienia i nazwiska.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- To może... Mikazuki... -san?</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Yozora – surowo odpowiedziała Mikazuki. – Nazywaj mnie po imieniu, Yozora.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Do... Dobrze. To... Yozora.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Czemu się rumienisz? Odrażające... – oświadczyła wciąż niezadowolona Mikazuki.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Jestem jedyną osobą, która staje się nieśmiała, gdy próbuje powiedzieć do dziewczyny po imieniu?</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Ej, masz może jakiś pseudonim? Łatwiej mi ich używać...</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Mam... A raczej miałam... – Mikazuki wyglądała na jeszcze bardziej zirytowaną, niż zwykle i dopowiedziała – Miałam kiedyś, ale nie mogę ci powiedzieć.</p>
<p style='text-indent:12pt'>- Czemu? – zapytałem.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Spojrzała na mnie osamotnionym uśmiechem, jakby zaraz miała się popłakać.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Ponieważ pseudonimy są wyłącznie dla przyjaciół.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Nadal nie rozumiałem, co Mikazuki... nie, co Yozora myślała.</p>

<p style='text-indent:12pt'>- Skoro tak... To zawieśmy to ogłoszenie... Yozora.</p>

<p style='text-indent:12pt'>Nieco skrępowany podniosłem się z kanapy.</p>


<p style='text-indent:12pt'>Pierwsza zajęcia Klubu Bliźnich...</p>

<p style='text-indent:12pt'>''W końcu mamy znajomych z klasy, którzy mówią do siebie po imieniu. Jeśli zignorujemy wydarzenia pomiędzy początkiem, a końcem i spojrzymy wyłącznie na końcowy rezultat, to ciężko powiedzieć, że poszło nam dobrze.</p>


==Notki tłumacza==
<hr/>

<references/>


<noinclude>
{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; 

|-
| Poprzednie [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Kodaka Hasegawa|Kodaka Hasegawa]]
| Wróć na [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai - Polski | Strona główna]]
| Następne [[Boku wa Tomodachi ga Sukunai PL:Tom 1 Sena Kashiwazaki|Sena Kashiwazaki]]
|-
|}
</noinclude>