Editing Gekkou:Volume 1 က်ားစီးကရက္

ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္အသြား အိပ္ေရးပင္မဝ ၊ Tsukimori ကိုမေတြ႕မိ။ သို႔ေသာ္ မည္သူမၽွ သူမ မလာသည္ကို သတိမထားမိ။ Usami မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလၽွာက္ သည္ကို တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနၿပီး Tsukimori ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ တခုခု ေမးခ်င္ပုံ။ ထိုမၽွ တြန႔္ဆုတ္ ေနသည္က သူမႏွင့္ပင္ မတူ။ ၾကည့္ရသည္မွာ ဟိုတေန႔မွ သူမ ဖြင့္ေျပာမိသည္ကို ယခုထိ စိတ္ထဲတြင္ ေပ်ာက္ေသးဟန္ မေပၚ။

မ်က္လုံးထဲ Usami ေဒါသထြက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚတြင္ လွိမ့္ေနမည့္ပုံကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ ႐ုတ္တရက္ မ်က္လုံးခ်င္ဆုံမိသည္။ သူမ ခ်က္ခ်င္း အၾကည့္လြဲသြားသည္။ သူမ နားရြက္ဖ်ားႏွင့္ လည္ပင္းမ်ား ရဲကနဲ။ ၾကည့္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးမွန္ပုံ ရသည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ သူမကို ၾကည့္ရင္ မျပဳံးပဲမေနနိုင္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ Usami?”

“….အာ! ဘ-ဘာလဲ? ဘာကိုလဲ? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?” ထိတ္လန႔္ကာ စကားပင္ပီေအာင္ မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။

“ငါကို ေမးခ်င္တာ ရွိလား?”

“ဟင့္-ဟင့္အင္း မၾကားခ်င္ဘူး! အခုမဟုတ္ဘူး! ငါကိုယ္ အခ်ိန္နည္းနည္းေပးပါဦး! ငါအခုမၾကားခ်င္ေသးဘူး!”

လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီလိုကိုး။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိၿပီး သူမ ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းသည့္ အေနျဖင့္ “နင္ငါ့ကို Tsukimori အေၾကာင္း ေမးခ်င္လို႔လား?”

“….. အား နင္ေျပာတာ ဒါကိုလား” ဟု သက္ျပင္းခ်ကာ Usami စိတ္သက္သာရာၿပီး အသံခပ္မာမာျဖင့္ “ေအးဟုတ္တယ္ ဘာလို႔ သူဒီေန႔ ေက်ာင္းပ်က္တာလဲ”

ေဘးမွာ ထိုင္ေနေသာ Usami ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ရွဉ့္ေလးလို။

“မသိ ၾကည့္ရတာ မေန႔က မိုးရြာလို႔ ဖ်ားလို႔ ေနမွာေပါ့?” မျပတ္မသားေျဖလိုက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ကို Tsukimori ေရာ ရဲမ်ားကပါ သူမအေမ ေပ်ာက္ဆုံးမွုကို တိမ္ခ်န္ထား ၾကသည္ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေျပာျပမည္မဟုတ္။ Tsukimori ဖက္မွ စဥ္းစားလၽွင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူမ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရွိေနသည္က အမ်ားအျမင္တြင္ မသင့္ေတာ္၊ ထိုေၾကာင့္ ထင္ထားသည္ထက္ သူမ ဝမ္းနည္းေနသည္ကို ေတြ႕ေသာ္လည္း ဘာမွ မတက္နိုင္။ ထိုအျပင္ တေယာက္ကို ေျပာမိပါက က်န္သူမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရွင္လတ္လတ္ ကင္၊ ဖုတ္၊ ေၾကာ္၊ ေလွာ္ မ်ိဳးစုံျဖင့္ အညႇင္းပန္းအႏွိပ္စက္ ခံရမည္ကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ အတန္းထဲမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အထူးသျဖင့္ kamogawa ႏွင့္ Usami တို႔သာ Tsukimori အိမ္သြားသည္ကို သိၾကလၽွင္ ၊ စိတ္ကူးျဖင့္ေတြးၾကည့္မိ႐ုံျဖင္ ေခါင္းကိုက္မိသည္။ ထိုေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္သည့္ အေနျဖင့္ မျပတ္မသား ေျဖလိုက္သည္။ ျပႆနာကင္းေအာင္ ေနခ်င္ေသာ္လည္း တစ္ညလုံး မအိပ္ရပဲ ဦးေႏွာက္သုံး ရသျဖင့္ အလြန္ပင္ပန္းေလသည္။

“ၾကည့္ရတာ ငါ Youko-san ဆီ သြားလည္ရင္ ေကာင္းမလား”

မလုပ္နဲ႔ ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း မရ။ ထိုေၾကာင့္ သက္ျပင္းခ်ကာ အျပစ္တင္ လိုေသာ အၾကည့္ျဖင့္ “နင့္ ကလပ္ေကာ?”

“အမ္. . . ”

Usami တစ္ေယာက္ သခင္ထဲမွ ခြင့္ေတာင္းသည့္ ပါပီေလးလို ၾကည့္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္မွ

“ပ်က္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔” ဟု သတိေပးလိုက္သည္။

” ထင္သားပဲ နင္ေျပာမယ္ဆိုတာ”

Usami စားပြဲေပၚသို႔ ေခြက်သြားသည္။

“ဒါဆို နဂိုကတည္းက ေခါင္းထဲမွာ မဆိုင္တာေတြ မထည့္ထားနဲ႔ေလ!”

“ဒါေပမယ့္ ငါစိတ္ပူတယ္!”

Usami ႏွုတ္ခမ္းကိုစူထားၿပီး ခုံေပၚတြင္ ေမွာက္ရက္။

“ငါဖာသာငါ ဖ်ားတာေနမွာေပါ့လို႔ ေျပာတာ ဟုတ္ခ်င္မွလည္းဟုတ္မွာေပါ့ မနက္ျဖန္မွ ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္ေပါ့”

တကယ္ အလုပ္ရွုပ္၏။ ၾကည့္ရသည္မွာ Tsukimori ကိုပင္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ဖ်ားေနသည္ဟု လိမ္ခိုင္းရမလို ျဖစ္ေသာ္လည္း မလြယ္လွ။ သို႔ေသာ္ Usami တစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚ ပါးအပ္၍ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ၿငိမ့္ေနသည္ ကိုေတြ႕ရေသာအခါ အေတာ္ေလး စိတ္သက္သာမိသည္။

“အမ္ ေကာင္းၿပီေလ”

ဒီေန႔ Tsukimori မရွိေသာ္ေၾကာင့္ေလာမသိ၊ ေက်ာင္းက ပို၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေနသလို။ ထို႔ေၾကာင့္ Kamogawa ႏွင့္ ဝိုင္းေတာ္သား မ်ားကလည္း ၿငိမ္သက္။ ယခု ကဲ့သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာမေနရသည္ အေတာ္ပင္ၾကာေလၿပီ။ ထို စာရြက္ကိုရမိခ်ိန္မွ စ၍ Tsukimori Youko သည္ ဘဝ၏ အေရးႀကီးအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိဆိုလိုသည့္ အေရးႀကီးသည္ ဟုသည့္ အဓိပၸါယ္မွာ အျခားသူမ်ားႏွင့္ မတူ။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာ သူမ၏ လၽွိုဝွက္ခ်က္ လူသတ္နည္း စာရြက္ကို သိသည္။ သူမကို ထိုစာရြက္ႏွင့္အတူ သတိထားေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူမႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံ ေနရျခင္း အဓိကအေၾကာင္းမွာ သူမအေဖကို သတ္သည္ဟု ယူဆသျဖင့္။ အေၾကာင္းဆက္အေနျဖင့္ သူမနားတြင္ တခါမွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မေနရ။ သို႔ေသာ္ ထိုေနရက္မ်ား မရွိေတာ့ ဟု ထင္မိသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘယ္ဘက္ အကၤ်ီအိတ္ကပ္ကို စမ္းမိသည္။

“. . . ဒါေၾကာင့္ ငါလည္း နင့္ကို ႏွုတ္ဆက္ေတာ့မယ္”

သဘာဝက်က် ေလးလံထုံထိုင္းစြာ မပြင့္တပြင့္ ေျပာမိလိုက္သည္ကို အံဩမိသည္။ ထိုေၾကာင္ Tsukimori ႏွင့္ လူသတ္နည္း စာရြက္ႏွင့္ပတ္သတ္ေသာ ေန႔ရက္မ်ားမွာ ဘာမွမဟုတ္ ေသာ္လည္း ရင္ထဲတြင္ ရင္းႏွီးေနမိ။ ယခင္ကဲ့သို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဘဝကို ျပန္သြားရေသာ္လည္း အထီးက်န္ေနသလို။

လူသတ္နည္း စာရြက္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ သံသယမ်ားဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး စိတ္ကို ဒုံးဒုံးခ်လိုက္သည္။ Tsukimori Youko မည္သူကိုမွ မသတ္ခဲ့။ သူမလို ဉာဏ္မ်ားၿပီးေခါင္းမာသည့္ သူတစ္ေယာက္သည္ သာမန္မၽွပင္ ဦးေႏွာက္မရွိသည့္သူမ်ားသာလုပ္မည့္ မွားယြင္းသည့္ လုပ္ရပ္ကို လုပ္မည္ မဟုတ္။ မ်က္လုံးထဲတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူအသုဘ တြင္ပင္ အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ရင့္က်က္ေနေသာ အမူအရာျဖင့္ ဂ႐ုတစိုက္ ေနထိုင္ေသာ သာမန္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သာ။

သူမ အေမ ေနာက္ဆုံးစကားမ်ားလား သို႔မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထင္ သက္သက္ေပေလာ။ လူသတ္မွု ဆိုသည္မွာ ႐ူးသြပ္ၿပီး ကေသာင္းကနင္း နိုင္ေသာ လုပ္ရပ္ဟု သူမ မေျပာခဲ့ပါသေလာ? သူမလို ညဏ္မ်ားသူတစ္ေယာက္- ကၽြန္ေတာ္ သိေသာသူေတြထက္ ပါးနပ္သူတစ္ေယာက္ – အေနျဖင့္ သူမ မည္သည့္ – အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မဆို – လူသတ္မွုကို က်ဴးလြန္မည္ မဟုတ္။

အနည္းဆုံး သူမလုပ္ခဲ့သည္ဟု စဥ္းစား၍မရ။ အဆုံးသတ္တြင္ သူမကို လူသတ္သမားဟု မျမင္ေတာ့။ Tsukimori Youko ေက်ာင္းပ်က္သည့္ ပထမေန႔သည္ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ ၿပီးဆုံး၏။ သို႔ေသာ္ ဒုတိယေန႔ အတန္းထဲတြင္ သူမကို စိတ္ပူသူမ်ားျဖင့္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။ ထင္သည့္အတိုင္ အားလုံး ဦးတည္ခ်က္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္ဆီသို႔ ၊ ႀကိဳေတြးထားသည့္အတိုင္း ႐ူးခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္ေနလိုက္သည္။

ထိုေနာက္ ဘာဆက္ျဖစ္သနည္း? ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာကာ ေကာလဟာလမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ထိုေၾကာင့္ Tsukimori Youko အမည္မွာ တတိယေန႔တြင္ တေက်ာင္းလုံး ပ်ံနံ့သြားလၽွက္။ သူမ ဖ်ားသျဖင့္ ေဆး႐ုံတက္ရသည္ ၊ ျပန္ေပးဆြဲ ခံထားရသည္ ၊ ေဟာလီဝုဒ္တြင္ ႐ုပ္ရွင္ရိုက္ေနသည္ ၊ မင္းသားေလးတစ္ပါးႏွင့္ေတြ႕ကာ သေဘာက်သြားသျဖင့္ လက္ထပ္လိုက္သည္ ၊ စသျဖင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေကာလဟာလမ်ားမွာ ေနရာအႏွံ့ ပ်ံႏွံ့ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာမူ ႀကိတ္၍သာ ရယ္မိသည္။

သူမ ရွိသည္ မရွိသည္ ျဖစ္ေစ ၊ လူအမ်ား၏ စိတ္ဝင္စားျခင္းခံရသည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ မိန္းကေလးမ်ား၏ ေက်ာ္ၾကားမွုကို သတိထားမိသည္။ စတုတၳေန႔ တြင္မူ ေကာလဟာလမွာ နားေထာင္၍ မေကာင္းေတာ့။ Tsukimori တစ္ေယာက္၊ သူမအေမ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ရဲမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းကာ သူမအေမ ကိုရွာေနသည္၊ မအိပ္မေန အသည္းအသန္ ရွာေနသည့္ ေကာလဟာလ မွာ ပ်ံႏွံသြားသည္။

ေကာလဟာလ၏ အစမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွ ၊ ၎၏ အမ်ိဳးျဖစ္သူမွာ ရဲစခန္းတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သတ္ပုံရ၏။ ထိုေကာလဟလမွာ အလ်င္အျမန္ပင္ပ်ံႏွံသြားသည္။ သူမအေမ ေပ်ာက္သြားသည္ကို အတည္ျပဳနိုင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေကာလဟာလသည္ သတင္းအျဖစ္သို႔ တနဂၤလာေန႔တြင္ အသြင္ေျပာင္းသြား၏။ တစ္ပတ္ၾကာမစဲသည့္ မိုးတိတ္၍ တိမ္မဲ့ေကာင္းကင္ျပာ ကို လက္ေဆာင္ေပးသည္။ ထိုမနက္ Tsukimori အေမကို ရွာေတြခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ အေလာင္းအေနျဖင့္။ ရပ္ကြက္မွ ေက်ာက္တုံးမ်ားပုံထားသည့္ ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုတြင္ ေတြရသည္ဟု ဆို၏။ ထိုအေပၚတြင္ေတာ့ တၿမိဳ႕လုံးျမင္နိုင္သည့္ ပန္းၿခံငယ္ေလးတစ္ခုရွိသည္။ ေတာင္ေစာင္းမ်ား ဝန္းရံထားသည့္ ပန္းၿခံျဖစ္၍ အမွီအကာမ်ား ျပဳလုပ္ထားေသာ္လည္း လူႀကီး တစ္ေယာက္ ခုန္ခ်နိုင္သည့္ အေနအထားပင္။ အေလာင္းကို မေတြ႕ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ ေတာင္ေျခတြင္ မဟုတ္သည့္အျပင္ ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ ေနေသာပန္းခင္းမ်ားက ေတာင္ကုန္းတစ္ခုလုံး ဖုံအုပ္ထားသျဖင့္။

ေတြ႕ရွိသည့္ ရဲတစ္ေယာက္ အဆိုအရ တစ္သက္တြင္ ထိုမၽွလွပသည့္ အေလာင္းကို မေတြ႕ ဖူးခဲ့ ဟုေျပာသည္။ အေလာင္းမွာ ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင့္မ်ားျဖင့္ အေနာက္တိုင္း ပန္းခ်ီကားမ်ားလို ခ်ယ္သထားသည့္ႏွယ္ ဟုလည္းေျပာသည္။ ၎ခမ်ာ အေလာင္းကိုေတြ႕ေနသည္ ကိုေမ့ေလ်ာ့ကာ ပန္းခင္းမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးေနမိသည္ ဟု ေျပာၾကားခ်က္က ေက်ာပင္ခ်မ္းမိ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုေနရာတြင္ ရွိခ်င္ပါဘိ။ သူမ အေမေသဆုံးသည့္ သတင္းသည္ တေက်ာင္းလုံးပ်ံ႕သြားၿပီး အားလုံး အံလည္းဩ ဝိုင္းလည္း သနားၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပုံမွန္မၽွသာ။ သူမ အေမကို ေသဆုံးမွုကို ဝမ္းနည္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်န္သူမ်ားႏွင့္ မတူသည္က ကၽြန္ေတာ္မွာ ေသဆုံးမွုကို အေစာကပင္ ခန႔္မွန္းမိသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အထင္ သူမအေမသည္ လူသတ္နည္း စာရြက္ကို အသုံးျပဳ၍ သူမအေဖကို သတ္လိုက္လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းရင္းက ႏွစ္ခု ၊ ပထမတစ္ခုက သူမမိသားစု အေျခအေန ။ အသုဘတြင္ ၾကားမိသည္က သူမ မိသားစု အားလုံးမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အဆင္ေျပသည္ကို သိရသည္။ ထို႔အျပင္ သူမအေမ ၎ေယာက်ာ္းပုံ ကိုကိုင္ၿပီး ငိုေႂကြးသျဖင့္ အလြန္ပင္ စိတ္ဆင္းရဲေနပုံ။ ထိုေၾကာင့္ စိတ္ထဲေတြးမိသည္က Tsukimori မိသားစုမွာ အဆင္ေျပေၿပ ေအးေအးခ်မ္ခ်မ္း ၎တို႔ လင္မယားမွာလည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္ရမည္။ သို႔ေသာ္ သူမအေမ အခန္းထဲသို႔ေရာက္ခဲ့ေသာ္ အခါ ထိုအခ်က္ကို သံသယဝင္မိသည္။

Tsukimori အေနနဲ႔ သူမမိဘႏွစ္ပါး ခြဲအိပ္သည္ကို ဂ႐ုမျပဳေသာ္လည္း ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ ထင္ထားသလို အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္ေျပၾကသည္ ဟုယူဆ၍ မရနိုင္။ အဓိက အခ်က္မွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ခြဲအိပ္ျခင္းကိုက သာယာေပ်ာ္ရြင္သည့္ အိမ္ေထာင္ဟု ေခၚ၍ ရနိုင္မည္ေလာ။ ထိုအခ်က္ကို ေထာက္႐ူ၍ တကယ္တမ္း ေျပာင္းျပန္ အေနျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေၿပ ဟုယူဆနိုင္သည္။ ထိုအျပင္ သူမအေမ အခန္းထဲရွိ ဓာတ္ပုံမ်ားတြင္ သူမအေဖ့ကို တစ္ပုံမၽွမေတြ႕ရျခင္း ကလည္း သံသယဝင္ဖြယ္ အခ်က္တစ္ခု။ ထိုေၾကာင့္ ထိုယူဆခ်က္မွာ ပို၍ ခိုင္မာ လာသည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ လူသတ္နည္းစာရြက္ ကိုေရးသူ။ အေစာကတည္း အံဩမိသည္က အဘယ္ေၾကာင့္ “နည္း” ဟုေပးသနည္း။ လူသတ္ရန္အႀကံ စသျဖင့္ သင့္ေတာ္ရာ အမည္ တစ္ခုခု မေပးနိုင္သည္ေလာ ? တကယ္ဆိုလ်င္ လူသတ္ရန္အႀကံ ဆိုသည့္ စာရြက္မွာ ပို၍ အေျခအေနျဖင့္ ကိုက္ညီဦးမည္။ “နည္း” ဟု စကားကို အသုံးျပဳထားသျဖင့္ ဟင္းခ်က္နည္းမ်ားကို သင္ၾကားေနေသာ ဆရာမအေနျဖင့္ ပုံမွန္သုံးစြဲေနၾက ျဖစ္မိဟု ယူဆမိသည္။ ထိုေၾကာင့္ Tsukimori အိမ္သြားေသာ အခါ ထိုယူဆခ်က္အတြက္ သက္ေသကိုရွာမိသည္။

ေရးထားေသာဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္မ်ားမွ လိုက္မွတ္ထားေသာ မွတ္စုမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ မည္သည္ကို ေရးထားသည္ကို ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည္က လက္ေရး။ လူသတ္နည္းစာရြက္ ႏွင့္ တိုက္စစ္ၾကည့္ေသာ္ လုံးဝကြက္တိ တိုက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လက္ေရးတူေသာ္ ေရးသူအတူတူပင္ ျဖစ္ရမည္။ တနည္းအားျဖင့္ လူသတ္နည္း စာရြက္ေနာက္ကြယ္မွ လၽွိုဝွက္ခ်က္သည္ သူမ အေမ ၊ သူမ အေဖျဖင့္ အဆင္မေျပသျဖင့္ ေရးၿပီး သတ္ရန္ႀကံစည္ခဲ့ကာ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေနာင္တရၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကို သတ္ေသသည္ဟု ယူဆမိသည္။

ထိုေၾကာင့္ သနားရန္မရွိ။ ေသြးေအးစြာေျပာရလၽွင္ “ကိုယ့္ျပဳေသာကံ ကိုယ္သာခံရသည္” ဟုေျပာနိုင္သည္။ ေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္ ကစားသည္ကာလမွာ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ ျဖစ္၍ ဘာမွ တြယ္တာ စြဲလမ္းမွု မွ မရွိ။ လူသတ္နည္း စာရြက္သည္ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းေတာ့ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္မွုသည္ သူမအေမ ေသဆုံးျခင္းႏွင့္ အၿပီးသတ္ေလ၏။ ယခုစဥ္းစားခ်က္မ်ားသည္ ယူဆခ်က္သက္သက္သာျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ အမွန္တရား ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္ ၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားလည္းရွိနိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ သာမန္အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ အမွန္တရားကို မခ်ဥ္းကပ္နိုင္ဟု ယူဆမိသည္။ ထိုေၾကာင့္ စိတ္ကူးယဥ္အေျဖျဖင့္ ေက်နပ္ေနမိသည္။ ထိုေၾကာင့္ Tsukimori Youko ၏ အတည္ျပဳခ်က္မလိုေတာ့ေခ်။ တေန႔ ထိုကိစၥကို ေမးၾကည့္မည္။ သို႔ေသာ္ ယခုမဟုတ္။

ကံေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ မသိေသာ္လည္း ထိုၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ကာလမ်ားမွ ၾကာရွည္ပင္ မခံေခ်။ ယခင္ကိစၥမ်ားတြင္ အသိျဖစ္သြားေသာ စုံေထာက္တစ္ေယာက္၏ စကားေၾကာင့္။ ပထမဆုံး သူႏွင့္ေတြ႕ခ်ိန္က Tsukimori အေမေပ်ာက္ဆုံးခ်ိန္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ မွာတမ္းကိုေတြ႕သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္ခ်ိန္မွာ Tsukimori မွာေတာ့ အံဩထိတ္လန႔္ေနဆဲ။ နာရီသံ တစ္ခ်က္ခ်က္သာ ၾကားရဲၿပီး တိတ္ဆိတ္၊ နာရီဝက္ခန႔္ ၾကာေသာ္ ရဲကားတစ္စီး ေရာက္လာ၏။ ယူနီေဖာင္းဝတ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ၊ အရပ္ရွည္ရွည္ ႏွင့္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ ဝတ္ထားသူ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး “အား ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ သိၿပီ သိၿပီ ေသတမ္းစာျဖစ္မယ္!” ဟု အရပ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ တစ္ေယာက္မွာ ေျပာဆိုေနသည့္။ သူ႔ အမည္မွာ Konan ျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးသည္။

ယခင္ကပင္္ ရဲမ်ား ေမးျမန္းျခင္းကို ခံရဖူးသည္။ ထိုအႀကိမ္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္ခန႔္မွ ျဖစ္၍ အိမ္နားမွ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ အေဖာက္ခံရသျဖင့္ စုံေထာက္ႏွစ္ေကာင္ အိမ္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သိသာသည့္ ေမးခြန္းမ်ား ထက္စာလၽွင္ အဓိကအားျဖင့္ အလစ္သုတ္သမားမွာ လြတ္ေနေသးေၾကာင္း သတိေပးလိုဟန္။ ထိုသူမ်ား၏ ပုံစံသည္ သာမန္သူမ်ားႏွင့္ လြန္စြာကြာျခားသည္။ ၎တို႔အၾကည့္တစ္ခ်က္ပင္လင္ အေတာ္ပင္ ထိတ္လန႔္စရာ။ ထိုေၾကာင့္ ရဲတစ္ေယာက္၏ အခြင္အာဏာမွာ အလြန္ အႏၲာရယ္မ်ားသည့္ အျဖစ္သို႔ေရာက္နိုင္သည္။

ထိုေနာက္ ေမးေနစဥ္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ အလစ္သုတ္သမားဖမ္းမိေၾကာင္း သတင္းၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွႏွင့္ ႏွိုင္းစာလၽွင္ Konan ဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ စုံေထာက္တစ္ေယာက္ ျဖင့္ပင္ မတူေခ်။ အသက္ကိုခန႔္မွန္းရသည့္မွာေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပင္။ ရာထူးအေနနဲ႔ ၾကည့္ရေသာ္ သူမွာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားေသာသူ ထက္ ပို၍ျမင့္ပုံ။ အျပာရင့္ႏွင့္အျဖဴကြက္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ ကိုဝတ္ထားၿပီး Konana ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ခြင္ေကာင္းေကာင္းမိထားေသာ ေယာက်ာ္းပိုင္းလုံးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ပို၍တူလွသည္။ ကပ်က္ကေခ်ာ္ ဝတ္ထားေသာ သူ႔ပုံစံႏွင့္ စကားကို တတြတ္တြတ္ ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ သူလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို အမုန္းဆုံးဟု သတ္မွတ္မိသည္။



“အား ခ်စ္စရာေလးပဲ တီဗြီထဲ ပါဖူးလား ? မပါဖူးလား? ပါရမွာေနာ္! ညီမသာပါရင္ ဆုရမွာ! ဟင့္အင္း တကယ္! စကားမစပ္ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ ? Youko-chan? ၁၇ ဟုတ္လား? အမ္း ေမာင္ႏွမကေရာ ? အႀကီးဆုံးလား? ေအာ္ မရွိဘူးလား တစ္ေယာက္ေတာင္ မရွိဘူးေပါ့ေနာ္ တကယ္လား ဒီေတာ့ တဦးတည္းေသာ သမီးေပါ့ေနာ္ သနားစရာကြယ္ သနားစရာ ဒါေပမယ့္ ညီမ အေမလည္း ေတာ္ေတာ္ေခ်ာမွာပဲ ငယ္ေသးတယ္ မဟုတ္လား? အင္းဟုတ္ၿပီ ေဟ့ၾကားလား အန္တီကို ျမန္ျမန္ရွာရေအာင္ ”

Konan တစ္ေယာက္ ၊ ေဘးနားမွ ရဲအရာရွိမွ ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ ေျပာခ်င္ရာေျပာေနေလသည္။ အေစာကတည္းက Konan ဆိုသည့္ လူႀကီးကို သိပ္သေဘာမေတြ႕ မိနစ္အနည္းငယ္မၽွၾကာေသာအခါ ေသာက္ျမင္ပင္ကတ္မိသည္။ သူက Tsukimori ကို ဂ႐ုမစိုက္။ ဒီလူက ရဲေရာ ဟုတ္ေသး ရဲ့လား။ အေမ ေပ်ာက္သြားတဲ့ သမီးကို ဆက္ဆံသည္က ဟုတ္ကိုမဟုတ္ေပ။ Konan သည္ နားမလည္နိုင္စရာ လူတစ္ေယာက္။

ထိုေနာက္ရဲအရာရိမွ ဆက္၍

“ခင္ဗ်ားအေမ ၾကည့္ရတာ စိတ္ထဲတခုခု ျဖစ္ေနပုံလား? ” ၊ “သူသြားတက္ေနရာေတြ သိလား”

စသျဖင့္ေမးခြန္းႏွစ္ခုသုံးခုခန႔္ ေမးေလသည္။ Tsukimori ေခါင္းကိုအသာယမ္း၍ သက္ျပင္းႏွင့္အတူ ရွည္လ်ားေသာမ်က္ေတာင္မ်ားကို ခ်၍ ေျဖလိုက္သည္က

“ကၽြန္မလည္း ေသခ်ာမသိဘူး။

ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ရဲအရာရွိမွ သူမကို

“အားနာေပမယ့္ ဒါက ေသေၾကာင္းႀကံစည္မွုလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တက္နိုင္သေလာက္ ရွာဖို႔ ကတိေပးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အဆိုးဆုံးကို ႀကိဳၿပီးေတြးထားပါ”

Tsukimori ဘာမွ ျပန္မေျပာနိုင္ ေခါင္းကိုသာ ျဖည့္ညင္းစြာ ညိတ္လိုက္၏။ သူမ၏ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေသာ အသြင္အျပင္မွာ ေအးတိေအးစက္ နိုင္ေသာ္လည္း ေကာ္ပတ္႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လို လွပေပသည္။ အလိုက္မသိစြာ စိတ္ထဲမွ သူမ၏ အ႐ုပ္လို သြယ္လ်သည့္ လည္တိုင္ႏွင့္ သူမအသားအရည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ ရဲရဲေစြး ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို ေဆာ့ကစားလိုစိတ္ ေပါက္ေလသည္။ သူမအေဖ အသုဘတြင္လည္း ယခုကဲ့သို႔ပင္ ဝမ္းနည္းေနေသာ လနတ္သမီးလို ေအးစက္တည္ၿငိမ္ေသာ ပုံစံ ျဖင့္ ျမင္ရေလသည္။

သူမ တစ္ေယာက္ ေမးခြန္းမ်ား မေျဖနိုင္ေအာင္ စကားအရွည္ႀကီးေျပာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနသည္ကို ၾကည့္၍ စိတ္ပင္ညစ္လာ၏။ သို႔ေသာ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေၾကာင့္ လမင္းကို ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည့္ခြင့္ရေလသည္။ ဒါေတာ့ တန္သားဟု စိတ္ထဲမွ ထင္မိ။ ခဏၾကာေသာ္ Konana ကၽြန္ေတာ္ကို ႐ုတ္တရက္ “စကားမစပ္ ညီေလးက…” ဟုေမးလိုက္သျဖင့္ စိတ္ထဲလန႔္သြားေသာ္လည္း ထိန္း၍ေျဖလိုက္သည္။

“Nonomiya-kun တဲ့လား ? ငါ မင္းကို အိမ္လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ ညတစ္ခ်က္ေတာင္ထိုးေနၿပီေလ ဘာရထားမွမလာေတာ့ဘူး ဟုတ္တယ္ဟုတ္?” ဟုေျပာသည္။

ေဘးမွာထိုင္ေနေသာ Tsukimori မွ ေတာင္းပန္ကိုးစား ၾကည့္ေန၍ စိတ္ထဲေတြေဝသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး Konan ကိုဦးညြတ္၍

“ေက်းဇူးပါပဲ”

ျပန္ေသာအခါ အနားကပ္၍ တိုးတိုးျဖင့္ “ဒီည တစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္ဘူး” ဟုေျပာကာ ယူနီေဖာင္းကို အားနည္းစြာ လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ဥေပကၡာျပဳလိုက္ၿပီး သူမ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ သူမကို တစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ခ်င္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ရွိေန၍လည္း အေၾကာင္းထူးမည္ မဟုတ္ ၊ သို႔ေသာ္ အနည္းဆုံး သူမေဘးမွာ စကားေျပာေပးသူ တစ္ေယာက္ရွိမည္။ သူမ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာရင္း စိတ္ပူပန္မွုေၿပ သြားလၽွင္ပင္ မဆိုးလွေပ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပဳးျဖဲျဖဲ ၾကည့္ေနေသာ Konan ကို စိတ္မဝင္စား၍ မေနနိုင္။
ကားေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္ေသာအခါ Konan ပါ လိုက္ထိုင္သျဖင့္ အံဩမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္အံဩေနသည္ကို ၾကည့္၍ သူရယ္ကာ

“အား ငါမင္းနဲ႔ စကားေလးဘာေလး ေျပာမလို႔ပါ”

သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူရယ္သံတြင္ စုံေထာက္အေငြ႕အသက္ပါသည္ ဟု ယူဆမိသည္။ Tsukmori အိမ္မွ အျပန္ Konan ႏွင့္ စကား ေတာက္ေလ်ာက္ေျပာလာရာ ၈၀ ရာခိုင္ႏွုန္းက သူေျပာသည္က မ်ားသည္။

“မင္းက Youko-chan ေကာင္ေလးလား မဟုတ္ဘူးလား အာ မဟုတ္ဘူးေပါ ဒါဆို ဘာလို႔သြားလည္တာလဲ ဒီမွာ ေယာက်ာ္ေလးတစ္ေယာက္ က ရည္းစားလည္းမဟုတ္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး သြားမလည္ရဘူးေလ အား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လား ၿပီးေတာ့ အတန္းေဖာ္ကိုး အင္း အင္း အင္း ဒါဆို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာမွမဟုတ္ဘူးေပါ့ အင္း မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ မင္းနဲ႔ အဲဒီေကာင္မေလးကို မနာလိုျဖစ္မွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား? ေဟ့ ကားေမာင္းေနရင္ေရွ႕ကိုၾကည့္ေလ အား မင္းကိုေျပာတာ ဟားဟား”

ကားေမာင္းေနသည့္ ရဲအရာရွိကိုပါ လွမ္းစလိုက္ေသးသည္။

“စကားမစပ္ ဒါငါ့ဖုန္း ေဘာ္ဒါေရ ဘာမွေၾကာက္နဲ႔ ေခၚလို႔ရတယ္ ငါ့အလုပ္ဖုန္း ၊ ဘာလို႔ေျပာရတာလဲ သိလား? အိုး ငါက ေယာက်ာ္းဆိုတာ ေျပာခ်င္လို႔ပါ ဟဲဟဲ ငါက ဒီလိုပုံေတာ့ မေပါက္ေပမယ့္ ေဆာ္ၾကည္ဘဲကြ အမ္ ငါက ေဆာ္ၾကည္ဘဲ နဲ႔တူတယ္ ဟုတ္လား ? ေအးကြ လူေတြကေတာ့ ေျပာၾကတာပဲ ဒါေပမယ့္ ဘာမွအားမနာနဲ႔ေနာ္ ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးရင္ သတင္း ရနိုင္သမၽွ လိုခ်င္တယ္ကြာ ။ သဲလြန္စက ဘာမွန္းကို မသိေသးဘူး မင္းကေတာ့ Youko-chan နဲ႔သာ မႀကိဳက္ဘူးေျပာေပမယ့္ ငါသတိထားမိတာက မင္းတို႔က အေနနီးတယ္ကြ ဒီေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး တခုခုေတြ႕ရင္ ငါ့ကိုေျပာသိလား”

ထိုေန႔မွစ၍ Konan တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ကို ေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္ေလသည္။ မေျပာေသာ္လည္း သိၾကမည္မွာ ဖုန္းတစ္ခါဆက္လၽွင္ အေတာ္ပင္ၾကာသည္ ဆိုသည္ကို။ ဖုန္းအၾကာႀကီး ေခၚေသးျဖင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရၿပီး အျမင္ကတ္ပင္မိသည္။ သူ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လိုလို ထား၍ သတင္းႏွိုက္ရန္ ႀကံစည္ေနသလို။ ကိစၥေတာ့မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔လိုပင္။ သူမွ ကၽြန္ေတာ္သိသမၽွ အကုန္ေျပာရန္ ေတာင္းဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္မွာလည္း စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးႏွင့္ ပတ္သတ္သည့္ သတင္းမ်ားရလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုထားသည္။ သို႔ေသာ္ Konan ေၾကာင့္ ထိုအလဲလွယ္မွာ မၽွတဟု ဆိုနိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပးသည့္အခ်က္အလက္မ်ားမွာ အားလုံးသိၿပီးသား အခ်က္မ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ ယခုအေျခအေနကို ပြားေနျခင္းမွာ သူ၏ နဂိုကတည္းက ပါးစပ္ဖြာတက္သည့္အေၾကာင့္ေပေလာ သို႔တည္းမဟုတ္ အေရးမႀကီးသည့္အခ်က္မ်ားကိုသာ ထုတ္၍ေျပာသည္ေလာ ဟု ေတြးမိသည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သူဖုန္းမ်ားကို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ပါလက္ပါ နားေထာင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း စုံေထာက္အလုပ္ကို ႐ူးသြပ္သူျဖစ္၍ ေျပာသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွ စိတ္ကူးယဥ္ ထားသည့္အခ်က္မ်ားႏွင့္သြားတူေနသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိစၥက ေအးေဆးသြားၿပီး Tsukimori Youko လည္း အလုပ္ႏွင့္ေက်ာင္းသို႔ ပုံမွန္လာေလသည္။ ထိုေန႔မတိုင္မွီ Victoria သို႔ ဆိုင္ပိတ္ခါနီးတြင္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။

“အား ဒါေၾကာင့္နင္မိန္းကေလးေတြ စိတ္မဝင္စားတာကိုး Nonomiya” ဟု Mirai-san ေမးကိုသူမလက္ဖ်ားျဖင့္ေထာက္၍။

ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ပုဂၢိဳလ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို ပိုင္းလုံးလိုလို ပုဂၢိဳလ္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ရွိရာ မီးဖိုေခ်ာင္ကို အားပါးတရ လက္လွမ္းျပေနသည္။

“အစ္မဘာေတြ ေတြးေနလဲ မသိေပမယ့္ အစ္မထင္သလို မဟုတ္ဘူးေနာ္”

“ဒါဆို သူက ဘာတုံး? သူငယ္ခ်င္းလား? နင္ထက္အသက္ႀကီးတယ္ေနာ္”

“ဟင့္အင္း စုံေထာက္”

“ဒီလူလား? ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ ပိုင္းလုံးနဲ႔ပဲ တူေနတာ” ဟုေျပာကာ ပို၍ပင္ သံသယဝင္သြားဟန္ျဖင့္

“ဒိေတာ့ နင္က ဘာအမွုျဖစ္ေနလို႔တုံး ေသခ်ာတယ္ ဟိုတေန႔ကတည္းကထင္ေနတာ ဒါေပမယ့္__”

“Mirai-san.”

“ဘာတုံး ရာဇဝတ္ေကာင္?”

“ကၽြန္ေတာ္ အစ္မကို ေသခ်ာရွင္းျပမွရမယ္ထင္တယ္”

“မဟုတ္လို႔လား”

“ဘယ္ကလာ သူနဲ႔ကိစၥရွိလို႔ သူနာမည္က Konan တဲ့ အခု Tsukimori အေမ ကိစၥ စုံစမ္းေနတာ”

“ေအာ္….” ဟု မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး

ေခ်ာကလက္တစ္တုံးကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ အခုမွ Tsukimori ကိုသနားေနဟန္။ အခုမွ သတိထားမိေတာ့ သူမ Tsukimori မရွိတုံး အေတာ္ေလး ၿငိမ္ေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ Saruwatari-san ေရာ မန္ေနဂ်ာလည္း ထိုနည္းတူ။ ၾကည့္ရသည္မွာ Tsukimori Youko က ယခု Vactoria တြင္ အေတာ္ေလး အရာေရာက္ ဟန္။

“ဒါဆို အဲ Konan ဆိုတဲ့ စုံေထာက္က ဘာလို႔လာေတြတာလဲ?

“မသိဘူးေလ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္္တာေပါ့”

႐ုတ္တရက္ Mirai-san မ်က္လုံးအဝိုင္းသားျဖင့္

“အူဝါး! ေဟ့ Nonomiya! အဲဒီရဲက ငါ့ကို မ်က္လုံးမွိတ္ျပတယ္!”

“ေတြ႕တဲ့အတိုင္းပဲ သူက ႏွာဘူး အစ္မေရ”

“အား လက္သီးနဲ႔ ပိတ္ထိုးခ်င္လိုက္တာ”

“မလုပ္ပါနဲ႔အစ္မေရ သူက ရဲေနာ္ ရဲ”

“ေနာက္ဆိုရင္ လူေတြကို သတိထားေပါင္း”

“ဟုတ္ကဲ့”

သူမတရားေဟာသည္ကို မနာခံလိုေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ သူမေျပာသည္မွာ မွန္သည္ဟုေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တိုင္ပတ္ေနသည္ကို အလိုက္မသိလွသည့္ Konan ဆီသို႔ ေကာ္ဖီ သြားပို႔ေသာ္ စကားလုံးမ်ားစြာျဖင့္ ပစ္သြင္းလိုက္သည္။

“ငါတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တျခားၿဂိဳလ္ကလားေတာင္ ေအာက္ေမ့ရတယ္။ စိတ္လွုပ္ရွားစရာ! မင္းကေတာ့ ထင္ခ်င္မွထင္မယ္ ငါက M နဲ႔ပတ္သတ္တာဆိုရင္လည္း ရတယ္ကြ ငါ့အေပၚစိုးမိုးတဲ့ မိန္းမဆို သေဘာက်တယ္ကြ သိလား? နာမည္ကဘာတဲ့လဲ? အသက္ကေရာ? ဘဲရွိလား? ေက်းဇူးျပဳၿပီး Nonomiya-kun ငါ့ကိုမိတ္ဆက္ ေပးပါကြာ!

စကားေတာင္ မပီသလိုျဖင့္။ တခ်ိန္လုံး Mirai-san ကိုၾကည့္ေနၿပီး ေအာ္ဒါမွာလၽွင္ ေစာင့္ရသည္ကိုပင္ သေဘာမေပါက္ေတာ့သည့္ ပုံျဖင့္။

“အားေနလို႔လား”

“ဘယ္ကလာ ငါ့ေဆာ္ေတြေတာင္ မခ်ိန္းနိုင္ဘူး အား ငါေဆာ္မရွိဘူးေနာ္ ေမာင္ရင္”

“ဂ႐ုကိုမစိုက္တာဗ်ာ”

“မင္းက ဒီပုံစံပဲေနာ္ ဟမ္” ဟု ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ကာ ေကာ္ဖီတစ္က်ိဳက္ေသာက္လိုက္ၿပီး “ဝိုး!” ဟု သူျပဳံးလိုက္ၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။

“အရင္လို သာသာယာယာေနခ်င္လိုက္တာကြာ ဒီၿမိဳ႕ေလးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတာင္ အမွုေတြက ခဏခဏ ၊ အလုပ္ကလည္း ၂၄ နာရီပဲ”

Konan မ်က္နာမခ်ိဳမခ်ဥ္ျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ထားသည္။

“ဒါဆိုလည္း ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲဗ်ာ”

ဟု ေမးလိုက္ေသာ အခါ သူက စိတ္ထိခိုက္သလိုႏွင့္

“မင္း အသည္ႏွလုံးေရာ ရွိေသးရဲ့လားကြ? ငါတို႔ရဲေတြလည္း လူေတြပဲ မင္းသိလား? ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔!”

သူ ကၽြန္ေတာ္ကို အျပစ္တင္သလို ၾကည့္လိုက္သည္။

“တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ကေတာ့ ေသာက္လို႔ရပါတယ္”

သူခြက္ကိုေသာက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေလွာင္ဖို႔ေတာ့ မရည္ရြယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုသည္ကိုသာ အံဩ၍သာ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ Tsukimori အေမကိစၥမွာလည္း ၿပီးၿပီ ျဖစ္၍ သူအေနျဖင့္ လာေတြ႕စရာပင္ မလိုေတာ့။ ထိုအျပင္ သူမ အေမကို ရွာေတြ႕ကတည္းက Konan ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ စကားပင္ မေျပာျဖစ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္မွ ေကာ္ဖီက ေကာင္းသည္ ဟုေျပာခဲ့မိေသာ္လည္း ထို႔စကားေၾကာင့္ ယေန႔ေရာက္လာသည္က မျဖစ္နိုင္။ ထိုေၾကာင့္ စိတ္ထဲရွင္းသြားေအာင္ Konana မွ

“မင္း အခုတေလာ အားတယ္မဟုတ္လား ဒါၿပီးရင္ အခ်ိန္ရေသးလား? ငါနဲ႔စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စကားေျပာၾကမလား? ႀကိဳက္တာစား ဒါေပမယ့္ ခ်ိန္းေတြ႕တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ႀကိဳေျပာထားတာ!”

ယခုမွ သေဘာေပါက္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ပိတ္ခ်ိန္ကို တမင္တကာလာခဲ့သည္ကို။ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွ တခုခုလိုခ်င္သည္ ျဖစ္မည္။ ထိုေၾကာင့္ “ဟုတ္ကဲ့” ဟု ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွ မည္သည္ကို လိုခ်င္မွန္း မသိေသာ္လည္း ပုံမွန္မဟုတ္သည့္ စုံေထာက္တစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာရမည္ကိုလည္း ထိုမၽွ မမုန္းတီး။ ထိုေၾကာင့္ ျငင္းဆန္ရန္အေၾကာင္းမရွိေခ်။

——————————————————————————————————————————————————–

အလုပ္ၿပီးေသာအခါ ဘူတာအနီး စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို သြားလိုက္သည္။ Konan ကၽြန္ေတာ္ကိုေတြ႕သြားၿပီး လက္လွမ္းျပသည္။ ႐ုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္၍ ဆိုင္ထဲတြင္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ လူအေတာ္မ်ားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူႏွင့္ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ၿပီး Konan မွ မီႏူးလွမ္းေပးလိုက္သည္။

“ႀကိဳက္တာမွာ”

“ေကာင္းၿပီ ေစ်းအႀကီးဆုံး ဘာရွိလဲ”

ကၽြန္ေတာ္ အေျဖကို ႏွစ္သက္ဟန္ျဖင့္ “မင္းဒီလို အားမနာတက္တာ ေကာင္းတယ္”

“စကားမစပ္ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲဗ်” ဟု ကၽြန္ေတာ္ မီႏူးစာရြက္ကို လွန္ေလွာရင္း ေမးလိုက္သည္။

“ငါသိခ်င္တာ မင္း Youko-san နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေျဖေပးနိုင္မလားလို႔ပါ”

သတိမထားမိခင္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္သလို ျဖစ္သြားသည္။ဒ

“အဲဒိေလာက္ ျပဴးမၾကည့္ပါနဲ႔ကြာ မင္းဆီက သုတ္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူးဟ”

“ခင္ဗ်ားေျပာတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဗ်”

“ေဆးလိပ္ေသာက္မယ္ေနာ္” ဟုေျပာကာ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ပါးစပ္ေပၚသို႔ ေကာက္တင္လိုက္ၿပီး မီးျခစ္ျဖင့္ အသာအယာ ေကာက္ညႇိလိုက္သည္။

“… ဘာလို႔လဲ” သံသယဝင္သျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။

“အင္း အေၾကာင္းျပခ်က္ မေပးလို႔ေရာ မရဘူးလား?”

“ပုဂၢိဳလ္ေရးေၾကာင့္ ဆိုရင္ေတာ့ မေျဖဘူး”

ဒီထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား သူ ရဲအရာရွိဆိုသည္ကို သတိထားမိၾကပါသေလာ?

“အင္း Youko-chan က ခ်စ္စရာေလး ငါစိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ မေျပာေပမယ့္ ဒါက အလုပ္နဲ႔ဆိုင္လို႔ပါ”

“လၽွိဝွက္ထားရမယ့္ အလုပ္မို႔လို႔လား”

“အင္း အဲဒီလိုပဲေပါ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္း ငါ့ရာထူးကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္ေလး ဒါေၾကာင့္ အျပတ္မေျပာနိုင္တာ ေဆာရီးပါ”

Konan စပ္ျဖဲျဖဲျဖင့္။ သူထိုကဲ့သိုျပဳံးပါက သူမ်က္လုံးမ်ားမွာ ပို၍ပင္ေမွးသြားၿပီး အမဲလိုက္ က်ားတစ္ေကာင္ႏွင့္ပင္ တူသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္ကိုလည္း သူ ကိုယ္တိုင္ သိဟန္မေပၚ။ ထိုသို႔အျပဳံးျပဳံးလိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္မွာ ေက်ာပင္ခ်မ္းမိသည္။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို အႏၲာရယ္ေပးနိုင္သည့္ ပုံစမ်ိဳး။ မည္သည့္ပုံ ေပါက္ေပါက္ Konan က ရဲျဖစ္၍ ရဲတစ္ေယာက္၏ ဟန္ေတာ့ရွိ၏။

“. . .ခင္ဗ်ား Tsukimori ကိုသံသယဝင္ေနတာလား”

ေမးလိုက္ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။

“. . . မင္းက တည့္ကိုေမးေနတာပါလား? ေတာ္ေတာ္ထက္တဲ့ ခ်ာတိတ္ပဲ ဒါေပမယ့္ မင္းမွာ သတၱိရွိေတာ့ ပိုၿပီးေကာင္းတာေပါ့ Nonomiya-kun မင္း တေန႔ရဲလုပ္ဖို႔စိတ္ကူး မရွိဘူးလား မင္းအတြက္အလားအလာရွိတယ္”

“ကၽြန္ေတာ္ လွုပ္လွုပ္ရွားရွား မရဘူးဗ် ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

“အင္း အင္း ရာဇဝတ္ေကာင္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြာ! မင္းလိုလူသာ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ေပါင္းရင္ ငါတို႔ရဲေတြေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီ”

သူ ရယ္စရာေျပာလိုက္ကာ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးကို လက္လွမ္းျပ၍ေခၚလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ မီႏူးမွ ေစ်းအႀကီးဆုံး ထင္သည့္ Chaliapin steak ကိုမွာလိုက္ၿပီးေနာက္ စားပြဲထိုးမေလးမွာလည္း စားဖိုေဆာင္သို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

“အတိုခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ငါထင္တာ ဒီအမွုက လူသတ္မွုလို႔ ယူဆရတဲ့ အလားအလာေတြေလးရွိတယ္”

႐ုတ္တရက္ပင္ Konan လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

“. . .ဒါက လၽွိုဝွက္ထားရမွာ မဟုတ္ဘူးလား?”

“အျပင္ပန္းအတြက္ကေတာ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္း ငါ ရဲတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တာဝန္ေက်ခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲ မတင္မက်မွုေလးေတြရွိတယ္”

ျပာခြက္ထဲသို႔ ေဆးလိပ္ကို ဖိညႇစ္သတ္လိုက္သည္။

“အစကတည္းက လၽွိုဝွက္ထားဖို႔ကို မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူး မင္းနဲ႔ငါနဲ႔သိတာ မၾကာေသးဘူး ဒါေပမယ့္ မင္းကလည္း ပါးနပ္တဲ့လူပဲ ဒါေၾကာင့္ မင္းတခုခု ရွာေတြ႕မယ္ လို႔ထင္တယ္”

“ကၽြန္ေတာ္ကို အေတာ္ေလး အထင္ႀကီးေနပုံပဲ ဟုတ္လား”

Konan ခပ္ေထ့ေထ့ျပဳးလိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္ မသကၤာသည္ကို သေဘာက်ေနပုံ။

“ဒါေပမယ့္ အပိုေတြေျပာမေနေတာ့ပါဘူးကြာ ငါအမွန္အတိုင္းေျပာပါ့မယ္။ ငါမွာ မင္းကို ငါနဲ႔ပူးေပါင္းခိုင္းတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ ရွိပါတယ္”

ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုသည့္ စကားၾကားမိမွ ပထမဆုံးေတြ႕ေသာေန႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္ကို မွတ္မိသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တုံးက

“အား ငါ့တို႔ စကားေလးဘာေလး ေျပာၾကတာေပါ့” ဟုသာ သူေျပာခဲ့သည္။

“ရွာေနကတည္းက သတိထားမိတာကေတာ့ မင္းေလာက္ Youko-chan နဲ႔ နီးစပ္တဲ့လူ မရွိဘူး ဒါေၾကာင့္ မင္းသာလ်င္ သူအေၾကာင္း အသိနိုင္ဆုံး”

ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္ မတင္မက်ျဖစ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္ Konan ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာခဲ့သည္နည္း? ဘာေၾကာင့္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကို ေျပာျပခဲ့သနည္း? အခုျပန္ေတြးၾကည့္မွ Konan သည္ Tsukimori အေမ တစ္ေယာက္ကိုသာ စိတ္ဝင္စားသည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွ သူမ အခ်က္အလက္ကို လိုခ်င္သည္မွာ ျဖစ္နိုင္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးသည္သာမွန္လၽွင္ အေစာကတည္းက Konan သည္

“__ Tsukimori က သူအေမကိုပါ သတ္လိုက္တယ္လို႔ ခင္ဗ်ားယူဆတယ္ေပါ့ ဟုတ္ဖူးလား?” ကၽြန္ေတာ္ တည္ၿငိမ္စြာေမးလိုက္သည္။.

ကၽြန္ေတာ္ကို မေျဖခင္ ဖန္ခြက္မွ ေရတငုံ ေသာက္လိုက္သည္။ စားပြဲထိုးမေလး မွာထားသည္ကို လာခ်ေပး၍ လက္ခံလိုက္သည္။ Konan ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ထပ္မွာလိုက္သည္။ ဆိုင္တြင္ ေဖာက္သည္ အမ်ားႀကီးရွိေသာ္လည္း အရက္စက္ဆုံး အေၾကာင္းအရာ မ်ားကို ေျပာၾကသူမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးပင္ ျဖစ္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုသို႔ ထူးဆန္းေသာအေျခအေနကို သေဘာက်မိသည္။ စားပြဲထိုးမေလးထြက္ခြာသြားေသာအခါ Konan စကားဆက္ေျပာေလသည္။

“ရဲေတြက အေစာပိုင္းကတည္းက ဒါကို ျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားၿပီးသား ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္ေခ်က အစကတည္းကရွိတယ္”

၎မွာ အခ်က္ျပခ်က္။ သို႔ေသာ္ ပုံမွန္မဟုတ္ပဲ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း။ ကိစၥ၏ အေျခအေနေပၚမူတည္ဟန္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာသည္ ပိတ္ပင္သည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ လူသတ္နည္းစာရြက္မွ စိတ္ထဲေပၚလာသည္။ ထိုေၾကာင့္မ်ား ရဲမ်ားသိသြား၍ Tsukimori ကို သံသယဝင္သည္ေလာ? ကၽြန္ေတာ္ အာမ်ားေျခာက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလးပင္ စိတ္ထဲမြန္းက်ပ္ေနသည္။

“ႏွိုင္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ဆိုင္က ေကာ္ဖီေလာက္ မေကာင္းဘူးကြ”

ဟု ေကာ္ဖီတစ္က်ိဳက္ေသာက္ၿပီးေနာက္ စိတ္တိုင္းမက်ဟန္ျဖင့္ Konan မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ျပတင္းေပါက္မွန္မွ ကၽြန္ေတာ္ ပုံရိပ္ကေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းသည့္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ ၊ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုပ္တည္တဲ့ ေနရာမွာ ေတာ္သည္ဟု ေျပာရမည္။

“. . . Tsukimori ရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ ကဘာလဲ?”

Tsukmori ကိုသံသယျဖစ္ပါက သူမရည္ရြယ္ခ်က္က လက္ရွိအထိ မရွင္းလင္းေသး။ သူမအေမကို သတ္ရန္အေၾကာင္းမရွိ။ အနည္းဆုံး ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစား၍ မရ။ ထိုေၾကာင့္ သူမ အျပစ္ကင္းသည့္ဟု ယူဆရသည့္ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္။ ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္းမွာ ရဲအေရးပိုင္ေသာကိစၥမ်ားကို သိခ်င္စိတ္ႏွင့္ေရာေထြးေနသည္။ သို႔ေသာ္ Konan မွပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္။

“မသိဘူး အခုထက္ထိကို ဆန္းၾကယ္ေနတုံးပဲ မဟုတ္ဘူးလား သူ႔မိဘေတြနဲ႔လည္း အဆင္မေျပတာ မဟုတ္ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို အကူအညီေတာင္းတာေပါ့ ငါလည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ”

သူ႔ကိုၾကည့္ရသည္မွာ တကယ္ပင္ မသိသည့္ပုံ။ ဒါဆိုအဘယ္ေၾကာင့္ Tsukimori ကိုသံသယဝင္သနည္း။ ဒါဆို သူတို႔လူသတ္နည္းစာရြက္ကိုသိ၍ေလာ ။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္မသိသည့္ သဲလြန္စတစ္ခုခုေၾကာင့္ေလာ။ တိတ္ဆိတ္ေနစဥ္ Konan ကၽြန္ေတာ္ကို ျပဳံး၍

“သိပ္လည္း အေတြးမလြန္ပါနဲ႔ ျဖစ္နိုင္တယ္ပဲ ေျပာတာပါ ၊ အစက္ေလးေတြစက္ၿပီး ပုံေဖာ္ရမွာက ငါ့အလုပ္ ကဲဟုတ္ၿပီလား ”

“ရပါတယ္”

ကၽြန္ေတာ္ အျပဳံးျဖင့္ ေမာ့လိုက္သည္။ ထလိုက္သည္။

“. . . Tsukimori က ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မသိပဲနဲ႔ ဘာလို႔ သံသယဝင္ရတာလဲ ဆိုတာ အံဩေနတယ္”

အျပဳံးတစ္ခုခ်န္ထားကာ အာစြတ္ေအာင္ ေရေသာက္လိုက္သည္။ ဒီေမးခြန္းက Tsukimori ကို Konan ဘယ္ေလာက္သိလဲဆိုတာ ဉာဏ္စမ္းျခင္း။ Konan ကလည္း ျပဳံးေနသည္။ ထိုေနာက္ ယုံၾကည္မွုအျပည့္ျဖင့္

“ဒီေလာက္အခ်ိန္တိုတြင္းမွာ မိသားစုဝင္ႏွစ္ေယာက္ဆုံးရွုံးသြားတာ ပုံမွန္မဟုတ္ဘူးေလ ဟုတ္လား?”

ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူမိသည္။

“ဟုတ္ကဲ့”

“ဒါေၾကာင့္ တခုခုရွိမယ္ ထင္ေနတယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါကိုယ္တိုင္ ရဲလည္းျဖစ္ေနေတာ့ စုံစမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တကယ္လိုသာ တိုက္ဆိုင္မွု ဆိုရင္လည္း ထားလိုက္ေပါ့ကြာ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ေျပာတာပါ”

ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထပ္ညိတ္လိုက္သည္ “ဟုတ္ကဲ့”

စိတ္ထဲ အံဩသြားသည္။ စိတ္ရွုပ္ေထြးသြားသည္ ဆိုလ်င္ပိုမွန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ Tsukimori Youko ကိုထားေသာ သံသယမ်ားမွာ ရွင္းရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း Konan စကားမ်ားသည္ လည္း မွန္၏။

“. . .Tsukimori ကိုေရာစုံစမ္းၿပီးၿပီလား”

“ဒါေပါ့” ဟု Konan ကမဆိုင္းမတြ ေျဖလိုက္သည္။

“ဒါက တာဝန္နဲ႔ဆိုင္သြားလို႔ အေသးစိတ္ေျပာလို႔မရဘူး မင္း Youko-chan ကို တိုက္ရိုက္ေမးလို႔ေတာ့ရပါတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးေတာ့မႀကိးပါဘူး ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူမိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္တာ ကလြဲရင္ က်န္တာ သံသယဝင္စရာေတာ့ မရွိပါဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔စကားကို မယုံေသာ္လည္း ရဲမ်ားတြင္ တိက်သည့္သက္ေသရွိဟန္ မဟုတ္သည္ေတာ့ ေသခ်ာသည္။

“ငါလည္းတိုင္ပတ္ေနတယ္ ငါတို႔ရဲေတြက ကမၻာကပါေလးစားရတာ ဒါေပမယ့္ ငါ့အေနနဲ႔ လြဲၿပီးသိထားတာလား? လူေတြကေရာ မီဒီယာကပါ ျဖဴစင္တဲ့ေက်ာင္းသူ
တစ္ေယာက္ကို သံသယဝင္တယ္ဆိုတာ ခြင့္လြတ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာင္းပန္ရင္ေတာင္”

အခုမွ ယုတၱိရွိလာသည္။ ေသခ်ာသည္ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးထားသည္ႏွင့္ေတာ့ မဆိုင္ေသး။ ဒီအေၾကာင္းကသက္သက္ေၾကာင့္ Tsukimori ကို တရားခံ အျဖစ္သတ္မွတ္ရန္ ခက္ခဲ ေသးသည္။

“ဒီေတာ့ ငါ့ကို အခုလိုက်ပ္မေနနဲ႔! ငါတို႔ရဲေတြက တိုင္းျပည္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳတာေတာ့မွန္တယ္ ဒါေၾကာင့္ ဖိအားေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာတဲ့ သက္ေသမရွိပဲ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး”

သူခါးကို မတ္လိုက္ၿပီး ပုခုံးတြန႔္လိုက္သည္။ အေမရိကန္တစ္ေယာက္လို။

“ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ဆီက ဘာကိုလိုခ်င္တာလဲ”

“အိုး? မင္သေဘာေပါက္တယ္လား မဆိုးဘူး Nonomiya-kun!”

သူ လက္ေခ်ာင္းမ်ားပင္ မသုံးပဲ ေလခၽြန္လိုက္သည္။ သူကို သိတာ မၾကာေသးေသာ္လည္း အေတာ္ေလး လည္မယ္ေတာ့ သတိထားမိသည္။ သူကို ဘာမွ မေျပာရေသးအတြက္ ေက်နပ္ မိသည္။ ႐ုတ္တရက္ Konan ေရွ႕ကိုတိုးလာၿပီး

“ဒီေနရာကေန မင္းကစရမွာ ငါ့ကို ကူညီပါဦး”

ကၽြန္ေတာ္ မေၾကာက္သည့္ပုံျဖင့္ နာေခါင္းရွုံ႔ျပလိုက္သည္။ ေျပာသည္စကားမ်ားကို ျပန္ေတြးၿပီးေနာက္ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။

“. . . ရဲနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့သူသာ Tsukimori ကို စုံစမ္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပႆနာမရွိဘူးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူမနဲ႔နီးကပ္တဲ့သူျဖစ္ေလ ေကာင္းေလေပါ့ ဒါေၾကာင့္ေရြးတာလား”

“ၾကည့္ရတာ ငါတို႔ေတြ နီးစပ္ေနၿပီဟ” ဟု Konan အားရေက်နပ္ဟန္ျဖင့္ ေကာ္ဖီခြက္ကို လွုပ္လိုက္သည္။

“ၿပီးေတာ့ မင္းက ဒီလိုမ်ိဳးအလုပ္မ်ိဳးကို သေဘာက်တယ္ဟုတ္”

“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္ရွုပ္မယ့္ဟာဆို ေဝးေဝးေနပါတယ္” ဟုေျပာကာ ဆက္၍

“ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာ မဆုံးျဖတ္ပါနဲ႔ဗ်ာ” တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသည္။

“မညာပါနဲ႔ ညီေလးရာ” သူ အပိုင္ပင္ ရယ္လိုက္သည္။

သူ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ဆိုတာက ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ သိပုံရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စုံစမ္းမွုကို စိတ္ဝင္စားပုံျပမိ၍ေလာ? ကၽြန္ေတာ္ သူ၏ အလုပ္အေပၚ စိတ္ဝင္စားပုံ ျပမိ၍ေလာ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဖုံးကြယ္ထားရန္ မရည္ရြယ္ ထိုအျပင္ သူလူကဲခတ္ေတာ္သည္ကိုလည္း ေလးစားရမည္။

“ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းကိုေခၚတာေလ”

“ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ အေသးစိတ္အေနနဲ႔ဆို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”

ကၽြန္ေတာ္ နာခံဟန္ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူဘာအကြက္မ်ားေရြ႕ေလမလဲ။

“မပူပါနဲ႔ကြာ တကယ္ေျပာတာ! တကယ္ေတာ့ Youko-chan နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ငါေမးတာေတြေျဖရင္ရပါၿပီ။ ငါမင္းကို ဟိုဟိုဒီဒီပို႔ၿပီး စစ္မွာမဟုတ္သလို မင္းကို အက်ပ္ကိုင္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး ဒါေၾကာင့္ မေအးခင္ျမန္ျမန္စားလိုက္ဦး ၿပီးရင္ စိတ္ပါရင္ အခ်ိဳပြဲပါ မွာလို႔ရေသးတယ္”

Konan ပုံစံက ခပ္ေထ့ေထ့ အျပဳံးျဖင့္။ ကၽြန္ေတာ္ကို တခုခု ဉာဏ္မ်ားရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ ပုံမွန္ စားေလ့မရွိေသာ္လည္း ယခုတြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဓားျဖင့္ ေအးခါနီးေနေသာ steak ကိုျဖတ္လိုက္သည္။

“__ တကယ္ေတာ့ ႐ုံးကခိုင္းလို႔ ဒီကို ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူး ငါ့က အကူအညီေတာင္းတာလို႔ေတာ့ မင္းယူဆလို႔ရတယ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ Youko chan ဘာေတြေတြးေနလဲ ဆိုတာ သေဘာေပါက္နိုင္တာ”

ကၽြန္ေတာ္စားေနတုံး တစ္ေယာက္တည္းေျပာေနသည္။

“အင္း အံဩစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသတဲ့အမွုကလည္း ထူးျခားေနတယ္။ တကယ္လို႔ သူေယာက်ာ္းေသလို႔ လိုက္ေသတယ္ဆိုရင္ က ယုတၱိေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း သူေသခါနီး က်န္းမာေရးဆိုးရြားလာတဲဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြေတာင္ စစ္ေဆးတုံးက ေတြ႕ေသးတယ္”

Konan ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ျပဳံးလိုက္ၿပီး

“ဒါေပမယ့္ သူရဲ့ ေသတမ္းစာကို ဘာလို လက္နဲ႔မေရးပဲနဲ႔ ကြန္ပ်ဳတာထဲမွာ ေရးရတာလဲ ဒါက တစ္ေယာက္ေယာက္က စာရိုက္ၿပီးေတာ့ ေသေၾကာင္းႀကံမွု လို႔ အထင္မွားေအာင္ လုပ္လို႔ ရတယ္ေလ ဒါေပမယ့္ ဒါခ်ည္းသက္သက္ဆိုရင္ မခိုင္လုံေသးဘူး။ ေသေၾကာင္းႀကံတဲ့သူတိုင္း မွာတမ္းထားခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ေနာက္တစ္ခ်က္က Youko-chan က သံသယဝင္စရာက ေတာ့ သူသမီးျဖစ္ေနလို႔ပဲ သူ႔အျပဳအမွုေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ ခရင္းႏွင့္ဓားကိုခ်လိုက္ကာ Konan မ်က္လုံး ကိုတူရွုၾကည့္လိုက္ၿပီး

“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ Tsukimori ကိုသံသယဝင္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ာ ေသခ်ာတဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ မေျပာမခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ကူညီမွာ မဟုတ္ဘူး”

လူသတ္နည္းကိုသိၿပီးေနာက္ Tsukimori ကို ထိုအခ်ိန္ကပင္ စ၍ ေနတိုင္းစုံစမ္းခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ မေန႔တေန႔မွသာေတြ႕ေသာ သူက Tsukimori ၏ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသးေသာ အခ်က္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ သိနိုင္မည္နည္း။ Tsukimori ၏ လွည့္စားမွုမ်ားကို လူသတ္နည္းစာရြက္ကို ကိုင္ထားသည့္ ကၽြန္ေတာ္က မသိတာ မည္သည္နည္း။ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသာ အခ်က္ ကိုသာ သူသိေနပါက ကၽြန္ေတာ္အေနအထားလည္း ေျပာင္းရန္လိုေပမည္။

__ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မသိမျဖစ္ သိရန္ လိုအပ္ေသာ္ေၾကာင့္

ပုံမွန္ေလသံျဖင့္ပင္ Konan မွ “စုံေထာက္တစ္ေယာက္ရဲ့ ညာဥ္ေလ”

“ဟမ္?”

ကိုယ္နားကိုပင္ ကိုယ္မယုံနိုင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဝဝါးသြားသည္ကို သိ၍ ထပ္ျဖည့္လိုက္သည္က

“ငါေျပာတာ ရွုပ္သြားလားမသိ တကယ္ေတာ စကားနဲ႔ေျပာျပဖို႔ကမလြယ္ဘူးကြ! အင္း မင္းတခုခု မွားေနသလို ခံစားရတာမ်ိဳးကြာ”

“အသိစိတ္ေပါ့ ဟမ္. . . ” တီတိုးေရြရြတ္ေသာ္လည္း စိတ္တိုင္းမက်။ သို႔ေသာ္ သူ ဆက္၍ ထြက္က်လာေသာ စကားမ်ားက အံအားသင့္စရာ။

“အင္း Youko-chan က ၿပီးျပည့္စုံတယ္ေနာ္ မဟုတ္ဘူးလား”

ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ႏွုန္း ႐ုတ္တရက္ျမန္လာသည္။ သူလည္း ကၽြန္ေတာ္ကဲ့သို႔ စိတ္ထဲထင္ေနပုံရသည္။

“ရဲအလုပ္လုပ္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏၾကဳံဖူးတယ္။ အဲဒီအမွုနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ လူေတြက တကယ္ကို ေျပာလို႔မရေအာင္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနၾကတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႔အရြယ္ ေလာက္ မွာ မိဘေတြကို ဆုံးရွုံးခဲ့တာကိုး! ဘဝမွာ ႀကီးမားတဲ့ ေျပာင္းလဲမွုပဲေလ လက္ခံလား တကယ္လည္း ကံတရားက ရက္စက္ပါတယ္ကြာ မေတာ္တဆျဖစ္လိုက္ ဒါမွမဟုတ္ မူခင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ျဖစ္လိုက္ ငါအဲဒီလို ကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ ဆိုတာ မသိဘူး သူတို႔အတြက္ မိဘႏွစ္ပါးလုံးဆုံးရွုံးရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲသလဲ?”

သူမ်က္နာကိုတင္း၍

“အခု သူကေရာ? ငါအျမင္မွာေတာ့ Youko-chan ပုံစံက ဒီဆုံးရွုံးမွုကို ၾကဳံေတြ႕ရတဲ့ စိတ္အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္နစ္နာေနတာနဲ႔ မတူဘူး။ ငါတို႔ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေျဖေနတာပဲ။ မင္းပုံမွန္သာဆိုရင္ ဒီလိုျပန္ေျဖနိုင္ပါ့မလား သူရဲ့ ၿပီးျပည့္စုံမွု ဆိုတာ သူ႔ကိုယ္သူ အားတင္းထားလို႔နဲ႔ ရင့္က်က္တာနဲ႔ ေျပာ႐ုံနဲ႔မရေတာ့ဘူး မင္းသေဘာတူလား?

__ သူမ ၿပီးျပည့္စုံမွုဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြကို မြန္းက်ပ္ေစလိမ့္မယ္

သူေျပာမွ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အစက ထိုကဲ့သို႔ပင္ထင္ခဲ့သည္။

“ငါစိတ္ထဲမွာ သူမိဘေတြ မရွိရင္ေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္ ငါတို႔ဘာမွ စိတ္ပူစရာမလိုဘူးေလ”

စကားအရွည္ႀကိး ေျပာ၍ ေမာသြားသည့္ဟန္ျဖင့္ ေကာ္ဖီကို မေသာက္ပဲ ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရကိုသာ ေသာက္လိုက္သည္။

“အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိလို႔ ေျပာရတာ ေဆာရီးပါ တကယ္ ငါအတည္ေျပာေနတာပါ ငါတို႔ေလာကမွာ ဒါမ်ိဳးက ရွားလွတာေတာ့မဟုတ္ဘူး စိတ္ထင့္ကနဲျဖစ္လို႔ စုံစမ္းတာနဲ႔ တကယ္ အျဖစ္မွန္ ကို သိရတယ္ဆိုတာ”

Konan ကိုၾကည့္၍ အကဲခတ္လိုက္ေသာအခါ ယုံၾကည္မွုအျပည့္ျဖင့္ —

“ဒါေၾကာင့္ အျမဲ အေတြးေတြနဲ႔ ရွုပ္ေထြးေနတာ ၊ မင္းယုံခ်င္ယုံ မယုံရင္ေန ဒါက ဒီေလာက္ရိုးရွင္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး တကယ္ေတာ့ မရိုးရွင္းတဲ့ လူေတြအနီးမွာ မရိုးရွင္းတဲ့ ကႎစၥေတြ ျဖစ္တက္တယ္ မဟုတ္လား?’

__ ထိုသည္ကပင္ “စုံေထာက္ညာဥ္” ျဖစ္ရမည္။

အေတာ္ပင္ လက္ခံနိုင္စရာ ဟုဆိုရမည္။ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို Konan မွ မေက်နပ္ဟု ထင္ေနပုံရသည္။

“ငါမင္းကို ေျပာလိုက္လို႔ စိတ္ထဲတမ်ိဳး ျဖစ္သြားသလား တကယ္လည္း ျဖစ္သင့္ပါတယ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ငါသံသယေတြကို ရွင္းလင္းဖို႔အတြက္ မင္း Youko-chan နဲ႔ ဒီေလာက္ နီးစပ္ ေနတာေတာင္ အကူအညီေတာင္းတာဆိုေတာ့ ျပန္ေတြးၾကည့္ ငါနည္းနည္းေတာင္ ယုတ္မာသလိုပဲ”

သူဖာသာသူေျပာ၍ ရယ္ေလ၏

“အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ”

ကၽြန္ေတာ္ ထိခိုက္သြားသည္မဟုတ္ ၊ အေတြးပင္လယ္ေဝေနျခင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းထဲမွ အေတြးစမ်ားစြာျဖင့္ ပိတ္မိေနသည္။

—အဓိကကေတာ့ သူ လူသတ္နည္းစာရြက္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ မသိေသး။

ဒါကေတာ့ အေသအခ်ာေျပာ၍ရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေနာက္အေရးႀကီးသည့္တစ္ခ်က္လည္း ပါဝင္သည္။ အခ်က္မ်ားကို ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ ျပန္ေရေနစဥ္ Konan ကၽြန္ေတာ္ကို အေသအခ်ာ ၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။

“ဘာလို႔ တျခားဘက္ကေနမေတြးၾကည့္တာလဲ? ငါ့ကို ကူညီရင္းနဲ႔ သူအျပစ္ကင္းစင္တာကိုလည္း သက္ေသျပလို႔ရတာပဲ။ မင္း Youko-chan ကို သံသယမဝင္ေစခ်င္ဘူး မဟုတ္လား ?”

ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္မွ လြတ္ထြက္သြားသည္။

“အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး”

ယခင္ကတည္းမွ Tsukimori Youko ကိုမယုံၾကည္သျဖင့္ ရင္ထဲမွ စကားမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးကို အျပစ္ရွာေနသလို ရဲေတြေပၚလာၿပီး သူမကို မသကၤာစရာ အျဖစ္မွတ္ယူၾကသည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ အေျဖကို ေထာက္ခံသည္ဟု မွတ္ယူကာ “ေအးကြ”

ဟု သူေပ်ာ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ “ေကာင္မေလး ေကာ္ဖီေနာက္တစ္ခြက္ ၿပီးေတာ့ ေရတစ္ခြက္!”

သူ ကုန္ခါနီး ေကာ္ဖီကို ဆက္ေသာက္လိုက္သည္။

ထိုေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ Konan တစ္နာရီလုံးလုံး Tsukimori ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သိသမၽွ အကုန္နီးပါး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူမ၏ ေက်ာ္ၾကားမွု ႏွင့္ အလုပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတြင္ နိုင္နင္းမွုႏွင့္ ပတ္သတ္၍၊ သို႔ေသာ္ စာၾကည္တိုက္တြင္ ရည္းစားစကား အေျပာခံရသည့္ ကိစၥမ်ိဳးကိုေတာ့ ခ်န္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ Victoria တြင္ အလုပ္စလုပ္သည့္ အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ သူမအေမ ေပ်ာက္သည့္ညမွ ကိစၥမ်ားနဲ႔ ပတ္သတ္၍မူ အကုန္ေျပာလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာတြင္လည္း ဒီပုဂၢိဳလ္ကို အခ်ိန္အတန္ၾကာ ဖုံးကြယ္နိုင္မည္ဟု မထင္ေခ်။ ထိုေၾကာင့္ သိသမၽွအခ်က္မ်ားကို ေျပာျပျခင္းျဖင့္ ယုံၾကည္မွု တည္ေဆာက္သည္က အက်ိဳးရွိနိုင္သည္ ဟုေတြးမိသည္။ အဆုံးသတ္တြင္ေတာ့ Konan မွ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု ေတြ႕ရွိပါက ဖုန္းဆက္ရန္ ေျပာၿပီး ၎မွာလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလို႔ အကူအညီလိုပါက ဖုန္းဆက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ထိုေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းခြဲကာ အိမ္ျပန္လိုက္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ လူသတ္နည္း စာရြက္နင့္ပတ္သတ္၍ မူ ႏူတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။ မေျပာျပဟု မစဥ္စားထားျခင္း ေတာ့ မဟုတ္ ၊ သူ၏ စုံစမ္းစစ္ေဆးနိုင္သည့္ အရည္အခ်င္း ကိုလည္း သေဘာက် မိသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ကိုယ္ကိုေတာ့ အျမင္အရေရာ အျပဳအမွုအရပါ ပိုင္းလုံးႏွင့္ တူသည့္ လူတစ္ေယာက္ထံတြင္ေတာ့ အလွည့္စားမခံနိုင္။ သူကိုသာ လူသတ္နည္းစာရြက္အေၾကာင္း အရိပ္ျပလိုက္ပါက နက္နက္နဲနဲ စုံစမ္းနိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စုံစမ္းခဲ့စဥ္ကထက္ပင္ အေကာင္ထင္လာမည္ကို သံသယမရွိ။

စိတ္ထဲတြင္ စဥ္းစားေနရင္း ကၽြန္ေတာ္သာ Tsukimori Youko အေၾကာင္း အကုန္သိလိုပါက Konan ကို ေျပာျပျခင္း သည္ အထိေရာက္ဆုံး နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္နိုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသတ္နည္းစာရြက္သည္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္ကိုေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ ထိုသို႔ မွတ္ယူသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သတိထားမိလိုက္တာက လူသတ္နည္းစာရြက္ ၏ အေရးပါမူသည္ က်ဆင္းသြားျခင္း မရွိေသး ဆိုသည့္အခ်က္ပင္။