Editing Date A Live:Tom 4 Epilog (section)

===Część 1===

Słońce zaszło za budynki stojące w w dolinie.

Kurumi Tokisaki siedziała skraju dachu wielkiego budynku, leniwie kręciła głową.

Za nią leżało kilku ludzi. A dokładniej, to wszyscy ludzie w tym budynku byli nieprzytomni. 

Ludzie znajdujący się wewnątrz <Miasta Pożerającego Czas > mieli swój czas wykradany przez Kurumi.

Wskazówki w lewym oku Kurumi poruszały się w kierunku przeciwnym do ich normalnego   ruchu, wydając przy tym tykający dźwięk.

Kurumi robiła to, żeby uzupełnić [czas]  który niespodziewanie zużyła kilka dni temu.

Kurumi lekko westchnęła, cień pokrywający budynek powoli wycofywał się do jej nóg.

Normalnie, wyssanie czasu z ludzi aż umrą byłoby najefektywniejsze, ale jeśli, za dużo ludzi naraz umrze, to się zrobi z tego zamieszanie. Kurumi która nie uzupełniła do końca jeszcze swojego [czasu], nie chciała zwracać uwagi AST i tego czerwonego Ducha.

„......Uff, jestem jeszcze daleko od końca......”

Lekko się przeciągnęła i uniosła do góry prawą rękę i powiedziała.

[[File:Date4 301.jpg|thumbnail|right]]
„Zafkiel<Cesarz Czasu>.”

Natychmiastowo ogromny zegar wynurzył się z cienia Kurumi. Rzymskie cyfry [I], [II], [III], których wcześniej nie było, pojawiły się z powrotem. Jednakże [VI] na dole, nadal była biała z jakiegoś powodu.

Kurumi sięgnęła ręka do góry wzięła do niej antyczny pistolet, pełniący rolę wskazówki godzinnej.

Potem, delikatnie poruszyła ustami.

„--Chet<Ósma Kula>.”

Na głos Kurumi wskazówki w jej lewym oku zaczęły się poruszać tak jak każdym normalnie chodzącym zegarze. Z rzymskiej cyfry [VIII] wysączył się cień i został zassany do lufy pistoletu.

Następnie Kurumi powoli wymierzyła pistoletem z załadowanym cieniem w swoja skroń i bez wahania nacisnęła na spust.

Natychmiast po tym głowa Kurumi doznała potężnego szoku, i jej ciało rozdzieliło się na dwoje.

Powyższe stwierdzenie było niezbyt dokładne. To wyglądało jakby z Kurumi wyszedł bądź oddzielił się drugi klon...... kolejna Kurumi. 

Chet<Ósma Kula> działa w ten sposób, że po załadowaniu i wystrzeleniu jej, wytwarzała klona  „z jej przeszłością aż do teraz”.

Siła fizyczna klona była była wprost proporcjonalna do ilości czasu spożytego przez Chet<Ósma Kula>

Innymi słowy mówiąc, aby wyprodukować klony długowieczne, Kurumi musi poświecić duże ilości czasu. 

„Szczerze. To rozpuszczone dziecko dużo mnie kosztowało.”

Ponarzekała sobie trochę i ponownie wystrzeliła w skroń Chet<Ósma Kula>. Natychmiast wyłoniła się kolejny klon Kurumi i zaraz po tym znikł w jej cieniu.

Kilka dni temu. Na dachu Liceum Raizen, Mana Takamiya oraz Ognisty Duch zabili około 500 klonów.

Mimo tego, że miała jeszcze kilka w zapasie, musiała uzupełnić swój „czas” aby odtworzyć swoją armię

„Następnym razem...... zdecydowanie, nie będzie taryfy ulgowej dla ciebie, Shidou-san.”

Jej ustała ułożyły się w uśmiech i zachichotała. Wtedy--

„......?”

Kurumi nagle się odwróciła. Nie było tam nikogo – przynajmniej przytomnego, ale wyczuła kogoś obecność.

Jednakże szybko pojęła kto to był. Westchnęła i wzruszyła ramionami.

„Aaa to tylko ty.”

Kurumi uniosła brwi i zmrużyła oczy. Znajoma sylwetka stała przed nią.

Stało tam coś co nie wiadomo czym było, wygląd tego czegoś był bardzo trudny do opisania, a szansa na zauważenie bardzo mała.

„--Jak ci poszło? Z nim.”

Powiedział dziwny głos, p którym trudno było rozpoznać płeć i miał nieznaną barwę głosu.

Dawaj dziwne uczucie. Rozumiałeś co mówił, ale nie słyszałeś połowy tego co wypowiadał.

Nie było to jednak pierwsze spotkanie Kurumi z tym czymś. Kurumi kiwnęła głowa.

„Było wspaniale. Ale nie uwierzyłabym w to że, on istnieje,  jeślibym tego nie zobaczyłabym go na własne oczy.”

No właśnie. Miesiąc temu, kiedy to [Coś] pojawiło się pierwszy raz przed Kurumi, powiedziało jej coś, w co tylko w połowie wierzyła.

--Istnienie człowieka, który ma w sobie zapieczętowane moce trzech Duchów, lub coś w tym stylu.

Jeśliby to była prawda...... pozwoliłoby to Kurumi na duży krok do przodu w swoich planach. Nie mając nic do stracenia, spróbowała się do niego zbliżyć i przeżyła szok. Kurumi swoimi wyczulonymi zmysłami wyczuła, mocny zapach energii Duchowej z ciała Shidou.

„Ale...... odpuściłaś go sobie?”

„Ha ha, jakżebym mogła?”

Zaszydziła ze słów [Coś].

„--Ale teraz, ważniejsze jest odzyskanie mojego 'czasu'. W obecnej kondycji nie pokonam Ognistego Ducha...... jednakże nie odpuściłam go sobie.”

Przystawiła pistolet załadowany Chet<Ósma Kula> do głowy i kontynuowała wypowiedź.

„Aby użyć ostatecznej zdolności Zafkiela<Czesarz Czasu> czyli Yud Bet<Dwunasta Kula> siła Shidou-san jest mi potrzebna, na pewno go skonsumuję. Zdecydowanie się nie poddam.”

No właśnie. Jej marzeniem było odwrócił przeznaczenie.

Droga do spełnienia tego marzenia, wreszcie stanęła przed nią otworem.

Na Zafkielu<Cesarz Czasu> każda rzymska cyfra posiadała <Kule> wypełnione Duchową mocą.

Wszystkie wykorzystywały „czas” Kurumi aby pokazać na co je stać,  ale --właściwości  Yud Aleph<Jedenasta Kula> i Yud Bet <Dwunasta Kula> były poniekąd inne.

Każda użycie wymagało, ilości czasu równemu długości życia Ducha

Jeśli Kurumi ich użyje może umrzeć natychmiast.

A nawet jeśli przeżyje, to nie będzie miała już jakiejkolwiek siły aby dokończyć swoje zadanie.

Ale jeśli, „zje” Shidou który ma w sobie moc trzech duchów, Kurumi będzie mogła użyć Yud Bet<Dwunasta Kula> i zostanie jej jeszcze sporo siły do wykorzystania.

Mocą Yud Bet<Dwunasta Kula> jest--

„--Cofanie się w czasie. Naprawdę chcesz tego użyć?”

Będąc przed tym „czymś”, które mógł czytać myśli Kurumi, tak przynajmniej na to wychodziło. Kurumi gapiła się na „to” i zmarszczyła brwi.

„Skąd tyle wiesz? Nikomu tego, nie pokazywałam, ani  o tym nie mówiłam.”

„Więc......czemu?”

[Coś] zapytało żartobliwie. Kurumi parsknęła.

No właśnie Yud Bet<Dwunasta Kula> ma moc cofania się w czasie. Kurumi podniosła lewą rękę z pistoletem i powoli otworzyła usta.
Mówienie wszystkiego temu „czemuś” które miało niezidentyfikowaną formę, nie przyniosłoby jej żadnych korzyści. Jednakże, jej usta same się poruszały. Może dlatego, że chciała coś powiedzieć co nigdy nie mówiła, komuś kogo w ogóle nie zna.

„--Yud Bet<Dwunasta Kula>. Chce ją uczyć, aby cofnąć się o 30 lat.”

„30 lat? Czemu akurat tyle?”

[Coś] się zapytało. Kurumi położyła palec na spuście i kontynuowała.

„30 lat temu, Duch po raz pierwszy pojawił się na tym świecie. Tak zwany 'Pierwszy Duch', źródło i początek wszystkich innych Duchów.”

„.......”

[Coś] nie nie powiedziało. Kurumi nie zwracając na to uwagi, mówiła dalej.

„Wymazać w z świata fakt 'Pojawienia się Ducha'. Sprawić aby Duchy już więcej 'nie istniały'....... to jest mój cel w życiu.”

Po chwili ciszy [Coś] powiedziało. 

„--Jesteś niespodziewanie szlachetna.”

"......!"

Kurumi zmarszczyła brwi niezadowolona, wycelowała pistolet przed siebie i pociągnęła za spust.
Zanim jednak kula opuściła lufę i uderzyła w cel, [Coś] już znikło w ciemnościach.