Editing Żywot 4: Kult☆Smoczej Bogini (section)

===Część 1===
Pewnego popołudnia podczas weekendu, wszyscy (dokładniej rzecz biorąc dziewczyny mieszkające w moim domu) zebrali się w moim pokoju i grali w grę planszową.

– Tak przy okazji, nie powinniśmy zbudować dla Ophis-san jakiejś świątyni, albo chramu? Jest w końcu Smoczym Bogiem – powiedziała nagle Irina.

Tak oto.....

Świątynia, chram…?

Racja, Ophis jest w końcu znana jako Uroboros. A w każdym razie była.

– …Smoki zawsze były czczone jako bogowie i symbole siły. Nawet pospolite smoki są potężniejsze niż większość potworów i są czczone jako Boskie Smoki – powiedziała Koneko-chan.

Słyszałem już o tym od Rias i Senseia.

Zarówno w zachodniej jak i wschodniej kulturze, z punktu widzenia ludzi i innych istot, smoki były uważane za symbol siły. Tak więc są one postrzegane jako byty stojące na równi z bogami.

Spotkałem różne smoki, od wysokoklasowych, do legendarnych i wszystkie były przerażające.

Walka ze smokiem jest niemałym wyzwaniem dla zwykłych ludzi i niskoklasowych diabłów. Cóż, skoro nawet pospolite smoki są takie silne, to nie ma w tym nic dziwnego, że w różnych częściach świata są czczone niczym bogowie.

– Wśród smoków najsilniejsi i najbardziej dostojni są Smoczy Królowie. Silniejsi są tylko Smoczy Bogowie – dodała Akeno-san.

Królowie, a dokładniej rzecz biorąc Pięciu Wielkich Smoczych Królów. Bogowie, a ściśle rzecz biorąc obecna tutaj Nieskończony Boski Smok Ophis i Prawdziwy Boży Smoczy Czerwony Cesarski Smok Wielki Czerwony. Jak się nad tym zastanowić, to oboje mają „boga” w nazwie. Cóż Wielki Czerwony jest też nazywany Smokiem Smoków, Prawdziwym Smokiem, albo Smokiem Apokalipsy.

Ale dostojne…istoty, hę. Spojrzałem na Ophis.

– Hm?

Gdy loli Boski Smok zobaczył moje spojrzenie, przekrzywił swoją głowę, nad którą pojawił się znak zapytania…

Wiem że Ophis jest specjalna i bardzo silna, ale…

Oprócz mojego zaufanego partnera, Ddraiga, oraz jego rywala, Albiona, jedyny smok którego spotkałem to były Smoczy Król, staruszek Tannin…

Inni Smoczy Królowie których znam to leń, gość który rzuca śmiertelne klątwy oraz dzikus i brutal… Nie ma jednak dostojnego Smoczego Króla! Już sam fakt, że staruszek Tannin, który przestał być Smoczym Królem, wciąż zachowuje się tak jakby nim był, sprawia że zastanawiam się, jakie są kryteria do stania się kimś takim!

– Są jeszcze inne smoki, potężniejsze od Smoczych Królów, ale słabsze od Boskich Smoków, Dwa Niebiańskie Smoki – dodała Ravel.

Och, więc tak to jest z Dwoma Niebiańskimi Smokami.

Siedząca obok mnie Rias upiła łyk herbaty i zadała Ophis pytanie:

– Zważywszy na naszą pozycję, budowa świątyni może być kłopotliwa, ale mały chram… Hej, Ophis, chciałabyś mieć chram?

Kiedy nasz loli Boski Smok-sama usłyszała to pytanie, pokiwała głową z boku na bok. Zachowywała się tak uroczo zawsze wtedy, gdy się zamyśliła. Jej wyraz twarzy jak zwykle jest pusty, ale to bardzo słodkie!

Widząc jej reakcję, Rias uśmiechnęła się i kiwnęła głową.

– Normalnie Ophis mówi wprost „nie”, kiedy coś jej się nie podoba, ale skoro się tak zamyśliła, to najwyraźniej jest zainteresowana. To dobra okazja, zwłaszcza że mamy się skonsultować w pewnej sprawie. Więc o to też ich zapytamy.

Wprawdzie nie zrozumiałem o czym właśnie mówiła Rias, ale…

Tak więc skończyliśmy w ten sposób rozmowę i wróciliśmy do gry.

Tak oto…



''Następny weekend.''

Aby powitać gościa, który ma dzisiaj przybyć, zebraliśmy się w pokoju teleportacyjnym pod naszym domem (Kiba i Gasper też przyszli.)

Jestem pewien, że to ta osoba zamieszana w „pewną sprawę”, o której mówiła wcześniej Rias…

Kiedy usłyszałem od niej imię naszego gościa, zszokowało mnie. Żeby to była właśnie ona…

Kiedy się nad tym zastanawiałem, magiczny krąg rozbłysł i pojawiła się czerwona brama torii!

Och! Torii! Wyszła z magicznego kręgu! Zaraz, widziałem już to gdzieś! Tak, w Kioto…

Wraz ze światłem wydobywającym się z magicznego kręgu, przestrzeń wewnątrz bramy zniekształciła się. W tym samym czasie pojawiły się strużki dymu. Ach, zupełnie jak wcześniej.

Kiedy tak sobie myślałem, z torii wyszła…

– Dawno się nie widzieliśmy! Kunou, córka Yasaki, przybyła!

Osobą która wyłoniła się z torii, była blondwłosa dziewczynka w stroju miko. Kunou!

Była taka słodka, ze swoimi sterczącymi, zwierzęcymi uszkami i merdającymi ogonami.

Kunou jest księżniczką yuokai, której pomogliśmy, gdy drugoklasiści z naszej szkoły, włącznie ze mną, wybrali się do Kioto na szkolną wycieczkę. Jej matka szefuje youkai w Kioto i jest lisicą o dziewięciu ogonach… Yasaka-san! Dobrze ją pamiętam, skoro jest pięknością z wielkimi piersiami!

Kunou towarzyszyła grupka kapłanek o lisich uszach. Najwidoczniej są lisimi youkai, które spotkaliśmy już wcześniej. Ach, lisie onee-sama też są wspaniałe!

– Witaj, Kunou. To niegrzeczne z naszej strony, że rozmawiamy z tobą tutaj, więc może pójdziemy na górę? – powiedziałem do naszej małej księżniczki.

– Hmm! Więc przepraszam za to najście! – odpowiedziała energicznie.

Zaraz potem zaprowadziliśmy Kunou i jej towarzyszki do pokoju VIP-ów. Kiedy tam przybyliśmy, rozległo się głośne ''BUM!'', a lisie onee-sama, po tym jak ukłoniły się nam i Kunou, zniknęły w kłębach dymu.

Osobą która ma do nas sprawę jest Kunou.

– Miło mi cię poznać, jestem Rias Gremory. Słyszałam że moi podwładni pomogli wam, podczas pobytu w Kioto – Rias pozdrowiła Kunou z uśmiechem na ustach.

Ach, jeśli się nie mylę, to jest to pierwsze spotkanie Rias i Kunou. Zresztą dla Akeno-san oraz pierwszoklasistów, Koneko-chan, Gaspera i Ravel też.

Kiedy Rias się z nią przywitała, Kunou ukłoniła się grzecznie i odpowiedziała:

– Nie, spotkanie z tobą to dla mnie zaszczyt. Jestem Kunou i od teraz będę pod waszą opieką.

Po tych słowach zaczęła się przypatrywać twarzy i ciału Rias, która widząc jej wzrok, zaczęła sprawdzać, czy wszystko w porządku z jej wyglądem, ale…

– Oho, plotki nie kłamały, naprawdę jesteś piękna! Tego się można było spodziewać po legalnej żonie! – powiedziała nagle Kunou podekscytowanym tonem.

Cóż, z pewnością jest piękna. W końcu to moja dumna pani!

Rias, jednak zakłopotała się, gdy usłyszała słowa Kunou.

– Dziękuję za twój komplement, ale l-legalna żona…?

Najwyraźniej te słowa nieco ją zdenerwowały.

Kunou pokiwała energicznie głową.

– Tak! Słyszałam że jesteś panią i ukochaną Iseia! Dla mnie jesteś więc jego legalną żoną! Moja mama powiedziała mi, że muszę ci służyć, jeśli chcę w przyszłości mieć dzieci z Niebiańskim Smokiem…. – dalszy potok słów Kunou przerwały lisie onee-sama, które znów się pojawiły i zakryły dłońmi usta małej księżniczki.

– Kunou-sama, jest jeszcze za wcześnie, aby mówić o takich rzeczach!

– Najpierw powinno się zrobić dobre pierwsze wrażenie! Jeśli twoje relacje z legalną żoną i konkubinami będą złe, to nasz „Plan Spłodzenia Potomka Niebiańskiego Smoka w Kioto”, spali na panewce!

Kunou pokiwała energicznie głową, kiedy wciąż miała zakryte usta.

…Kiedy wpatrywaliśmy się w nie podejrzanym wzrokiem, roześmiały w stylu „Ho ho ho ho”, jakby celowo zamierzały ukryć prawdę. Chwilę potem zniknęły.

O-o co chodzi z tym całym planem…… Czy youkai z Kioto chcą czegoś ode mnie…? Do tego ta legalna żona i konkubiny….

– …Nie wiem jak to jest z Asią, ale ja też się zaliczam do konkubin, prawda? – zapytała Xenovia Irinę, wskazując palcem na samą siebie.

– Od teraz musimy być dobre dla Rias-san

Wygląda na to że obie się nad czymś zamyśliły, po tym jak usłyszały słowa Kunou.

Ravel i Koneko-chan też o czymś do siebie szeptały.

– …Koneko-san, jak jest z obecnym rankingiem?

– …Nawet jeśli nie mówimy o najwyższych miejscach, to wciąż są ludzie o których nawet nie wiemy, że mają wziąć w tym wszystkim udział, więc to skomplikowana sytuacja. Do tego wygląda na to, że to dziecko także….

….O co chodzi? Dziewczyny ignorowały mnie i rozmawiały między sobą…

W-w porządku, zostawmy na razie ten temat. W każdym razie wygląda na to, że po rozdzieleniu się z nami, Kunou ciągle wszystkich molestowała o to, aby mogła przyjechać spotkać się z nami. Ale ponieważ jest księżniczką youkai z Kioto, to nie może nigdzie jeździć z własnej woli.

Yasaka-san i youkai mieli kłopot co z nią zrobić, więc skontaktowali się z Rias…

W każdym razie najwyraźniej Kunou nie przyjechała tu tylko po to, aby się bawić, gdyż ma też coś do zrobienia.

Kiedy Kunou przygotowała się już psychicznie, wypięła pierś i zadeklarowała z dumą:

– Budujecie chram dla smoka, prawda? Ale słyszałam że skoro jesteście diabłami, to nie wiecie jak to zrobić! Teraz nie musicie się już martwić! Lisica o dziewięciu ogonach… Córka Yasaki jest tutaj! Nauczę was wszystkiego od podstaw!

Budowa chramu…… Oto zadanie, z powodu którego przybyła tutaj Kunou, a przy okazji świetna okazja zarówno dla Rias, jak i Yasaki-san, aby za jednym zamachem rozwiązać problem z chramem Ophis oraz dziecinnością Kunou.

Kunou rozejrzała się i zobaczyła Ophis.

– Hmm. Ta panienka jest jedyną osobą oprócz Iseia, od której wyczuwam smoczą aurę… Jesteś smoczycą, prawda?

Ophis przekrzywiła głową i weszła w swój tryb zamyślenia. Będą kłopot, jeśli ujawni kim naprawdę jest.

Nikt postronny nie powinien zresztą wiedzieć o naszym Nieskończonym Smoku-sama. Dlatego powinna być ostrożna wobec ludzi z zewnątrz.

Zanim Ophis zdążyła cokolwiek powiedzieć, szybko wyjaśniłem wszystko za nią.

– T-tak! To O....... nie, smoczyca o imieniu Phis. Z różnych powodów mieszka w moim domu! Skoro jest potomkinią słynnego smoka, to zastanawialiśmy się, czy powinniśmy zbudować dla niej chram… Właśnie tak – szybko powiedziałem to, co mi przyszło nagle na myśl.

– Aha. Mówisz że budując chram chcecie oddać cześć tej smoczycy, Phis, jako Boskiemu Smokowi!

Ach, Kunou uwierzyła we wszystko co jej powiedziałem i to bez żadnych podejrzeń. Co za ulga.

– Myślałam że zbudujemy świątynię dla Iseia, ale… Cóż, niech będzie! Gdzie zamierzacie zbudować ten chram?

Poszliśmy na dach po tym, jak Kunou zadała to pytanie.

Na dachu jest nasz wspólny ogród. Są tu donice z kwiatami, a nawet mały ogród warzywny. Były tu też krzesła i stół, więc podczas dni wolnych, czas spędzała tu przynajmniej jedna osoba.

Ponieważ w narożniku dachu nic nie ma, postanowiliśmy że chram stanie właśnie tutaj.

Kunou raz po raz kiwała głową, kiedy oglądała to miejsce.

– I co myślisz? – zapytałem.

Kunou uśmiechnęła się szeroko w odpowiedzi i uniosła kciuki w górę.

– Hm! Możemy tutaj zbudować mały chram! Dobrze! Skoro już wiemy gdzie go zbudujemy i dla kogo, zdobądźmy szybko narzędzia i materiały budowlane!

Kunou dwukrotnie zaklaskała i wraz z głośnym „bum” oraz chmurą dymu, lisi onee-sama znów się pojawiła, po czym wręczyła Kunou drewniane pudło.

Błyszczało i miało elegancki wygląd. Kiedy je otworzyła, zobaczyliśmy narzędzia, takie jak dłuto, hebel, drewniany młotek i piłę.

– To historyczne narzędzia, przekazywane od pokoleń. Użyjemy ich do obróbki materiałów przeznaczonych do budowy chramu!

Aha, więc tych narzędzi używano do budowy świątyń.

…. Nie, ale nie wiem… włącznie ze mną….. Wszystkie diabły które zobaczyły te narzędzia, dostały dreszczy. Nic nie dolegało tylko posiadaczom świętych mieczy, takim jak Kiba, Xenovia i Irina.

– Może te narzędzia emanują świętą aurą dlatego, gdyż używano ich do świętego celu. Diabły takie jak my mogą spłonąć, jeśli ich dotkną. Może będzie dobrze, jeśli użyjemy magii relaksacyjnej, ale… Lepiej będzie się zastanowić, czy użyjemy ich, czy też nie – powiedziała Rossweisse-san.

Ma rację; te narzędzia wydzielają świętą aurę. Więc dlatego dostawaliśmy dreszczy. Wprawdzie nie tak wielkich jak w przypadku świętych mieczy czy krzyży, ale nasze ciała z pewnością doznają obrażeń, jeśli ich dotkniemy. W takich przypadkach bycie diabłem jest wyjątkowo kłopotliwe.

Jak się nad tym zastanowić, to budowa chramu dla Boskiego Smoka też jest bożym rytuałem.

Kiedy Kunou to usłyszała, jej twarz przybrała zawstydzony wyraz.

– Ach, nie pomyślałam o tym… Hmm, ja mogę ich używać bez problemu… Jak się nad tym zastanowić, to wśród mojego gatunku też jest tylko kilka osób które mogą ich używać.

Kunou wzięła je do rąk bez problemów, ale dla nas byłoby to za wiele. Gdyby był tutaj Azazel-sensei, to pewnie coś by nam doradził. Zawsze bawiły go tego typu rzeczy. Jednak z jakiegoś powodu ostatnio w ogóle nie mogliśmy go spotkać.

– Sensei jest bardzo niezawodny w takich sytuacjach… – powiedziała Xenovia.

– Azazel-sensei Jest chwilowo niedostępny. Powiedział że mają „Trzysta szesnasty turniej mahjonga przywódców upadłych aniołów”… Doprawdy, że też nawet wciągnął w to mojego ojca. Kiedy się już tak napali, nic nie może go powstrzymać…! – powiedziała Akeno-san z niechęcią w głosie.

Zaraz, konkurs mahjonga?! Z przywódcami upadłych aniołów?!

Są chyba zbyt spokojni, zważywszy na fakt, że skoro to już ponad trzechsetny turniej, to musiał się rozgrywać już na wiele lat przed zawarciem pokoju między Trzema Frakcjami… Skoro wśród szefów upadłych aniołów jest tylu maniaków, to nie ma w tym nic dziwnego, że tak lubią mahjonga.

Ach, Maou-sama też są maniakami! Przywódcy obu frakcji są po prostu bandami dziwaków!

– Zapytam o te narzędzia moją starą przyjaciółkę. W mojej ojczyźnie są wydziały, które zajmują się tego typu sprawami – powiedziała Rossweisse-san, tworząc mały magiczny krąg komunikacyjny.

Oto nasza walkiria, która służyła nordyckiemu bogu! Jak się nad tym zastanowić, to właśnie Rossweisse-san musiała być osobą, która widziała najwięcej tego typu rzeczy.

– Przyjaciółka nauczyła mnie pewnej magii. Powiedziała że jeśli użyjemy jej na rękawicach, to będziemy mogli bez żadnych problemów korzystać z tych narzędzi – oznajmiła nam Rossweisse-san po tym, jak skończyła rozmowę przez magiczny krąg.

Świetnie znają się na magii, a ponieważ są takie miłe, narzędzia przyniesione przez Kunou nie zmarnują się!

Kunou kiwnęła głową i podniosła energicznie rękę do góry.

– Hm, następne są więc materiały! Chodźmy po drewno!

Postanowiliśmy się rozdzielić i poszukać materiałów do budowy.

Zastanawiam się, jakiego typu chram to będzie.....