Editing High School DxD:Tom DX7 Żywot 4 (section)

===Część 1===
Pewnego dnia, podczas wakacji, Akeno-san, Asia, Koneko-chan i ja, z samego rana udaliśmy się do świątyni leżącej gdzieś głęboko w górach, w sąsiedniej prefekturze. 

Dlaczego my, diabły, udaliśmy się do świątyni? Jak zwykle chodziło oczywiście o naszą diabelską pracę...

– Issei-senpai, proszę połóż te święte przedmioty o tam.

Koneko-chan wyszła z magazynu, niosąc wielki kamidanę (miniaturowy ołtarz shinto) i shimenawę (świętą linę), które wręczyła mnie.

– Dobrze.

Wziąłem je i zaniosłem tam gdzie mówiła. Ja i Koneko-chan zostaliśmy poproszeni o uporządkowanie magazynu, gdzie przechowywano przedmioty kultu. Po tym jak już opróżniliśmy magazyn, dokładnie go wysprzątaliśmy.

Dlaczego my, diabły, weszliśmy do świątyni, czyli świętego miejsca? 

Otrzymaliśmy wezwanie, aby ją uporządkować i odnowić.

Świątynie są poświęcone japońskim bóstwom więc my, diabły, jako złe istoty, normalnie nie możemy się do nich nawet zbliżyć. Mogliśmy jednak tu dzisiaj przebywać, gdyż dostaliśmy na to pozwolenie od kapłana i boga, któremu poświęcone jest to miejsce. 

Chociaż... Kiedy braliśmy do rąk jakieś przedmioty kultu, przez nasze ciała przebiegał ostry ból...... Pewnie doznajemy czegoś takiego przez to, że jesteśmy diabłami. Nie dotykamy ich więc bezpośrednio, tylko owijamy jakąś tkaniną. Ale i tak czuć mrowienie. 

Dziwne, że ludzie powiązani z tą świątynią pozwolili wejść diabłom do środka, Powiedzieli jednak, że nie mają się do kogo zwrócić, więc my przyjęliśmy ich zlecenie......

Fakt, nie wydaje się, aby mieli w tym przybytku za dużo pieniędzy. 

Idąc tutaj musieliśmy się wspiąć po długich, kamiennych schodach, które, sądząc po wyglądzie, nie były zbyt zadbane, gdyż pokrywały je opadłe liście i chwasty. 

Kapliczka, która była najważniejszym elementem chramu, też nie cieszyła się popularnością, być może ze względu na fakt, że znajdowała się w źle nasłonecznionym miejscu i wyglądała jak z jakiegoś horroru.

– To zaszczyt pracować w japońskiej świątyni. – powiedziała Asia, gdy zamiatała teren swoją miotłą.

Z jej perspektywy, jako byłej zakonnicy, była to praca w pogańskiej świątyni, ale wyraźnie nie miała nic przeciwko. 

Dodatkowo miała na sobie strój miko! Wygląda w nim pięknie, z tymi swoimi blond włosami! Wprawdzie myślałem, że jedno do drugiego niezbyt pasuje, ale uważałem też, że to bardzo wyrafinowane połączenie! 
[[File:Asia in DX.7.webp|thumb]]
Dostała go od kapłana, kiedy tylko tu przybyliśmy. Nosiła go więc, jakby chciała powiedzieć „Kiedy wlazłeś między wrony, musisz krakać jak i one”.

– Ara ara, zastanawiam się, czy to w porządku, że diabły palą talizmany......

Akeno-san, która też miała na sobie strój kapłanki, była zakłopotana.

Najwyraźniej miała problem, co zrobić z całym pudłem talizmanów i amuletów. 

Jak można się było spodziewać, to zły pomysł, aby diabły ich dotykały, prawda? 

Można wtedy doznać obrażeń, no i czy wypada, abyśmy to my je palili? 

– W porządku, ja je spalę – powiedział mężczyzna w średnim wieku.

Był kapłanem shinto, a także naszym klientem. 

– Pewnie jesteście zmęczeni, skoro pomagacie od samego rana. Zróbmy sobie potem przerwę – powiedział, gdy wziął pudło od Akeno-san.

Po tym jak kapłan spalił talizmany, urządziliśmy sobie przerwę. 

– Nigdy bym nie pomyślał, że są diabły, które specjalizują się w pomocy świątyniom – powiedział kapłan ze śmiechem. 

Kiedy skończyliśmy poranne porządki, podano nam herbatę w kąciku wypoczynkowym.

– Kiedy powiedziałem o tej świątyni diabłu, który zwykle przybywał na moje wezwanie, wspomniał mi o terytorium Gremory-san. Poinformował mnie, że mieszka tam ktoś, kto wspaniale się zna na świątyniach – powiedział kapłan, upijając łyk herbaty.

– Ufufu, dziękuję za te pochwały – odparła Akeno-san z uśmiechem. 

Tak, tym znawcą świątyń jest Akeno-san. Pochodzi z kapłańskiej rodziny, no i poprzednio mieszkała w świątyni, więc jest obeznana z tematem. 

Kilka dni temu otrzymaliśmy prośbę od diabła, który zarządzał zupełnie innym terytorium. 

„Mój klient chciałby odnowić świątynię, więc czy moglibyście się tym zająć?”. 

Poprosił o coś takiego. 

Nie mieliśmy powodu, aby odmówić, więc Akeno-san przystała na to. Jednak najwyraźniej jednej osobie zajęłoby to za dużo czasu, więc postanowiliśmy pomóc. 

Akeno-san stworzyła specjalną technikę, która do pewnego stopnia pozwalała diabłom swobodnie przebywać na terenie świątyń, bez żadnych problemów.

Zawsze są jakieś ograniczenia, gdyż nie ma to żadnego znaczenia, skoro dostaliśmy pozwolenie na przebywanie na terenie świątyni od bóstwa i kapłana. Tak więc demoniczne moce Akeno-san dodatkowo nas wspierały. 

Nawiasem mówiąc, ta technika jest tajna. Gdyby wszystkie diabły się o niej dowiedziały, mogłyby wtedy rozrabiać we wszystkich świątyniach w kraju.

Gdyby diabły zaczęły wrogie działanie przeciwko japońskim bogom, stałoby się to wielkim problemem. 

Myślę jednak, że już sama prośba o pomoc kapłana shinto do diabłów, była czymś szalonym……

– Okazaliście się jednak bardzo pomocni. Naprawdę nie wiedziałem, do kogo się zwrócić. Jestem samotny i mogę porozmawiać tylko z diabłami – powiedział kapłan z gorzkim uśmiechem.

To smutne, że może zwrócić się tylko do nas. 

– Co zamierzasz zrobić z odnowioną świątynią? Dotąd nie robiliście z nią wiele, więc dlaczego teraz? – zapytałem.

Byłem trochę sceptyczny. Nagle kapłan przeprowadza gruntowny remont świątyni, i to z pomocą diabłów. Nie łatwiej byłoby prosić o pomoc stolarza, czy coś?

– Cóż, myślę że uczynię to miejsce sławnym, jako tak zwane miejsce mocy – odparł kapłan z błyszczącymi oczami.

– Miejsce mocy......? – zapytała Asia.

– Czyniąc tę świątynię miejscem mocy, zrobię z niej atrakcję turystyczną, do której wierni będą walili drzwiami i oknami! Chcę ożywić to miejsce, dopóki będę sprawował urząd kapłana! Ostatnio podjąłem taką ważną decyzję. Chciałbym więc, abyście mi w tym pomogli – odparł kapłan.

Wytłumaczył to bardzo rzetelnie....... 

Jego przemyślenia są godne podziwu. To chyba lepsze, niż gdyby ta świątynia miała popaść w ruinę. Zastanawiam się jednak, co powinienem myśleć o kapłanie shinto, który rozmawia z diabłami i prosi je o pomoc......

– Ta świątynia od bardzo dawna miała problemy finansowe… Nawet mała suma pieniędzy znikała, gdy prosiłem diabły o pomoc. Dlatego postanowiłem odnowić to miejsce! – powiedział kapłan. 

Jesteś złym kapłanem! Cóż, to nic dziwnego, że taka opustoszała świątynia ma problemy finansowe. Dodatkowo, swoimi skromnymi dochodami nabijasz kieszeń diabłom! Boże, widzisz to a nie grzmisz!

– Jednak miejsce mocy nie jest łatwo zbudować… – powiedziała Koneko-chan.

Naprawdę? 

– Byłbym szczęśliwy, gdyby ta świątynia stała się miejscem mocy, nawet gdyby nią naprawdę nie była.

Ach, kapłan się skompromitował. Akeno-san wydawała się tymczasem nad czymś zastanawiać.

– Co tutejszy bóg ma do powiedzenia w tym temacie? Wydajesz się być dobrze zorientowany w temacie miejsc mocy, no i jesteś w kontakcie z bóstwem któremu poświęcono to miejsce, prawda? – zapytała Akeno-san

Z jej słów można się domyśleć, że ten kapłan dysponuje mocami duchowymi, więc musiał wcześniej spotkać bóstwo z tej świątyni. Słyszałem, że ludzie bez mocy też często zostają kapłanami shinto. 

Co bóg tej świątyni sobie pomyśli, kiedy usłyszy o takich planach od swojego kapłana? Akeno-san chciała się tego dowiedzieć.

– „Rób jak chcesz”, tak mi powiedział. Otrzymałem znacznie więcej swobody, niż się spodziewałem. Cóż, jest bardzo tolerancyjną osobą, i ani razu dotąd mnie nie ukarał, nawet jeśli dotąd zaniedbywałem tę świątynię.

R-rozumiem. Bóg tej świątyni nie rozzłościł się na kapłana, nawet jeśli tak ją zaniedbał, że aż zaczęła wyglądać jak nawiedzone miejsce, więc może się niczym nie przejmował.

– Tak przy okazji, jaki bóg jest tu czczony? – zapytałem, gdyż zaciekawiłem się kim jest to niefrasobliwe bóstwo.

– Słyszałam że to jeden z bogów gromów, Honoikazuchi-sama – odparła Koneko-chan.

Ach, Bóg Gromów, hę? Bóg H-Honoikazuchi-sama, hm?

Ale być może to zlecenie pasuje do Akeno-san, która jest znana jako Kapłanka Gromów i Błyskawic. Kapłanki, świątynie, pioruny. Czuję, że  Akeno-san ma dziwne powiązania z takimi rzeczami.

Akeno-san była zaskoczona, gdy usłyszała słowa kapłana.

– Jeśli mówisz, że ta świątynia nie musi się stać miejscem mocy i po prostu chcesz przyciągnąć ludzi, to….

Nie wydawało się, żeby nie było żadnych sposobów, które nie mogłyby sobie poradzić z tą sytuacją.

– Och, um....… – kapłan Shinto uniósł nieco rękę i kontynuował, trochę powściągliwym tonem. –  Jeśli nie macie nic przeciwko, to byłbym zaszczycony, gdybyście mogli spełnić jeszcze jedną prośbę...... Zapłacę wam za to dodatkowo...…

– Tak, dobrze, ale...… – Akeno-san zgodziła się, kiwając głową. 

–  Właściwie….

Nowa prośba kapłana była bardzo kłopotliwa.