Editing Żywot 2: Rozporządzenie Samorządu Uczniowskiego (section)

===Część 2===
– Haach…. Ogólnie rzecz biorąc czuję się szczęśliwy, ale też zmęczony.

Wzdychałem przed umywalką w męskiej łazience, która znajdowała się najbliżej biura Samorządu Uczniowskiego. …Praca dla samorządu miała swoją interesującą stronę, ale była też bardzo ciężka, gdyż dowiedziałem się o czymś, czego wolałbym nie wiedzieć. Jednak to nie był jeszcze koniec…. Dobra, jestem tu w zastępstwie Sajiego, więc dalej będę ciężko pracował. Kiedy wyszedłem z łazienki, wpadłem na Fukukaichou Shinrę Tsubaki-senpai, która jak zwykle miała kamienny wyraz twarzy.

– Och, to Hyoudou Issei-kun.

– Ach, dzień dobry Fukukaichou.

Senpai była chłodną pięknością, ładniejszą nawet od Kaichou. Pomimo swojej urody była trochę straszna. Szczerze mówiąc była typem, z którym trudno mi było się dogadać.
[[File:DxD Dx2 04.jpg|thumbnail]]
– Wygląda na to, że bardzo poważnie traktujesz pracę dla Samorządu Uczniowskiego. Chociaż martwiłam się, czy będziesz dobrym zastępstwem dla Sajiego…

– R-rozumiem…

Ciągle nie zyskałem zaufania tej osoby? Nagle zobaczyłem, że w jej okularach coś błysnęło.

– Hyoudou-kun.

– Ach, tak.

– Myślę że jesteś świetnym diabłem. W końcu walczyłeś z Lokim oraz w Kioto i wyszedłeś z tych walk zwycięsko.

Pochwaliła mnie. To bardzo nieoczekiwane. Ale Fukukaichou skrzywiła się i kontynuowała:

– Ale silne seksualne żądze nie są dobrą rzeczą. Nie sądzisz że jako licealista, powinieneś utrzymywać swój umysł i ciało w odpowiednim stanie? Zwiększanie swoich mocy poprzez szukanie perwersyjnych doznań jest po prostu głupie. Jesteś członkiem parostwa wysokoklasowej diablicy, więc nie sądzisz że twoim obowiązkiem jest, aby twoja pani wyglądała przed innymi na bardziej mądrą i szczerą osobę?

– T-tak…

Najwidoczniej ma wiele powodów do niezadowolenia… Shinra-senpai naprawdę była typową, honorową uczennicą, idealnie nadającą się na przedstawicielkę klasy. Sądząc po jej wyrazie twarzy, była całkowicie wyprana z poczucia humoru i z pewnością nie miała chłopaka.

– Normalnie, jako pani Parostwa Gremory, Rias-san jest zbyt odważna i wesoła oraz zbyt pobłażliwa dla swojego rozpuszczonego parostwa, zresztą nie tylko dla niego ale też dla innych ludzi...

– Och? Ależ to Ise-kun i Shinra-senpai – ktoś się nagle odezwał.

Wzrok Shinry-senpai nagle się rozbiegał, gdy za moimi plecami pojawił się przystojny chłopak.

– Ach, Kiba.

Tak, to był Kiba. Cóż za przypadek, że go tutaj spotkaliśmy. Shinra-senpai zaczęła panikować.
[[File:DxD Dx2 02.jpg|thumbnail]]
– K-K-K-K-Kiba-kun…. Achem, czyż to nie Kiba Yuuto-kun. Dlaczego tu jesteś?

Senpai celowo odchrząknęła, aby mogła zmienić ton swojego głosu. Wygląda na to, że jest w niemałym szoku. T-to doprawdy dla mnie nowość. Kiba uśmiechnął się krzywo.

– Martwiłem się po prostu o Iseia-kun. Przyszedłem więc do nowego budynku szkoły, aby zobaczyć jak sobie radzi – powiedział.

To wciąż ten sam obowiązkowy chłopak, co zawsze. A może to ja sprawiam, że wszyscy się martwią? Shinra-senpai uśmiechnęła się niechętnie.

– N-nie masz się o co martwić. Hyoudou-kun dobrze sobie radzi ze swoimi obowiązkami. Bardzo pomógł Samorządowi Uczniowskiemu! Na chłopakach z Klubu Okultystycznego naprawdę można polegać!

…Hej, Shinra-senpai, czy to czasem nie jest sprzeczne z tym, co powiedziałaś wcześniej? Tak w ogóle to zachowuje się dziwnie od chwili, gdy pojawił się Kiba. Jej roztrzęsiona twarz poczerwieniała. Czyżby…? Kiedy Shinra-senpai rozmawiała z Kibą, miała zupełnie inną postawę, niż podczas rozmowy ze mną. Sprawiała bowiem wrażenie zakochanej dziewczyny.

– …Ch-chciałabym cię o coś zapytać – powiedziała nagle do Kiby.

– O co chodzi?

– …K-Kiba-kun, cz-cz-cz-cz-czy obecnie jesteś w związku z jakąś dziewczyną…?

Ooch! Zapytała o to wprost! Nawet ja od razu zrozumiałem jej uczucia! To było zbyt oczywiste! Shinra-senpai, która zdawała się być taka poważna i mądra, też miała dziewczęcą stronę! Jak to mówią, nie oceniaj książki po okładce! Kiba dalej się uśmiechał, ale jego brwi uniosły się lekko, a jego twarz przybrała nieco zakłopotany wyraz.

– Nie… Nie jestem – odparł.

Ta odpowiedź rozjaśniła twarz Shinry-senpai. Ach, jaka ona jest słodka.

– T-tak, rozumiem! R-rozumiem! Achem, to naprawdę szczęście, że mogłam dzisiaj porozmawiać z  Kibą-kunem i Hyoudou-kunem. Wciąż mam coś do zrobienia, więc już pójdę, na razie.

Po tym jak Shinra-senpai to powiedziała, ruszyła w podskokach na koniec korytarza i zniknęła. W połowie drogi odwróciła się do nas i pomachała nam ręką. Najwyraźniej jest w naprawdę dobrym nastroju… Chociaż była naprawdę poważna, kiedy z nią rozmawiałem….

– Ha ha ha, od czasu meczu z Parostwem Sitri, Shinra-senpai zawsze tak ze mną rozmawia. Czy to może dlatego, bo powiedziałem wtedy za dużo rzeczy o aurze świętych mieczy… – Kiba powiedział te bezmyślne słowa, drapiąc się po policzku.

– Myślę że taka mądra piękność też jest dobra – odparłem, klepiąc go po ramieniu.