Editing High School DxD:Tom DX7 Żywot 6 (section)

===Część 2===
Pomyśleliśmy jednak, że Asia będzie się martwić, jeśli weźmie udział w turnieju tak z marszu.

– Potrenujmy trochę przed turniejem! Może tak będzie lepiej, Asiu?

– T-tak, dziękuję ci bardzo, Ise-san!

Wraz z Asią poszliśmy wszyscy na tyły starego budynku szkoły.

– Będziemy cię wspierać.....

– Oczywiście.

– Racja!

Dziś jest dzień wolny, więc Koneko-chan, Xenovia i Irina nam towarzyszyły. Buchou i Akeno-san miały coś ważnego do zrobienia, więc były nieobecne, ale sporządziły dla nas plan treningu. Zgodnie z nim, Koneko-chan miała być trenerką Asi. 

– W turniejach występują różne rodzaje konkurencji. Ale tymi, w których weźmiemy udział, należy wyróżnić dwie. Bieg z przeszkodami oraz walka pomiędzy chowańcami – wyjaśniła Koneko-chan, rozprostowując dwa palce. 

To łatwe do zrozumienia. Tor przeszkód i walka! 

– Innymi słowy, chodzi o współpracę z chowańcami, prawda? – zapytałem. 

Koneko-chan skinęła w odpowiedzi głową, i przeczytała plan wręczony jej przez Buchou.

– Zalecenia treningowe Buchou też się z tym pokrywają. Xenovia-senpai, Irina-senpai, przynieście proszę przeszkody.

Zanim Koneko-chan zdążyła o to poprosić, Xenovia i Irina przyniosły całe mnóstwo rzeczy.

– Tyczki, najróżniejsze piłki, koła do gimnastyki i inne takie.

– Przyniosłam też skakankę! Równoważnia też będzie potrzebna?

Sprzęt do biegu z przeszkodami. Myślę że od tego zaczniemy. Tak oto trening się rozpoczął. 

– Zaczynamy, Rassei-kun! – powiedziała Asia do smoczątka w jej ramionach.

Rassei wzbił się w powietrze i uniknął piłki, którą rzuciła w niego Koneko-chan.

– Niedobrze. Musisz ją złapać, albo przekazać swojej pani – upomniała go natychmiast Koneko-chan. – To smoczątko potrafi unosić się w powietrzu, więc zapewne weźmie udział w konkurencjach dla latających chowańców, a wtedy sędziowie wezmą też pod uwagę styl jego latania. Samo więc unoszenie się w powietrzu może być źle widziane.

Tak, Koneko-chan ma zapewne rację. Sędziowie na pewno będą oceniali styl lotu i odejmą ci punkty, jeśli będą mieli jakieś zastrzeżenia. 

– Dobrze ze mną współpracuj, Rassei-kun!

– Gach~. 

Smoczątko odpowiedziało Asi piskliwym głosem, ale...... Jak zawsze bez wyraźnego znaczenia. Nie wiem, czy miało to oznaczać, że da z siebie wszystko, czy też nie.

Potem, chociaż Asia kilkakrotnie musiała korygować jego ruchy, Rassei poruszał się coraz sprawniej pomiędzy przeszkodami, i po godzinie potrafił już precyzyjnie wykonywać polecenia Asi.

Poruszał się zygzakiem pomiędzy tyczkami, przekazywał piłki Asi, a nawet przelatywał przez obręcze. 

Szybko się uczy! Jak można się było spodziewać po smoku, jest inteligentny. 

Więc pozostało nam już tylko...

– Myślę że poradzi sobie z przeszkodami. A więc teraz walka, tak? – powiedziała Xenovia z podziwem. 

Tak, ja też tak myślę. Czas do tego przejść.

– Niech więc powalczy z Shiro – odparła Koneko-chan, a w jej ramionach pojawił się biały kotek.

Koneko-chan i Shiro stanęli naprzeciwko Asi i Rasseia.

– Nie wiem czy potrafię kontrolować Rasseia-kun na tyle dobrze, aby poradził sobie w walce. Boję się też, że może skrzywdzić Shiro – powiedziała z obawą Asia. 

Ma takie dobre serce i pewnie martwi się, czy może odpowiednio użyć swojego chowańca w walce. I pewnie nawet nie chce, aby Rassei walczył. Martwi się też o chowańca swojej przeciwniczki.

Koneko-chan, spojrzała na nią, gdyż zapewne wyczuła jej obawy.

– Asiu-senpai, rozumiem twoje wahanie co do użycia Rasseia-kun w walce. Jednak chowaniec sam musi czasem stanąć do walki i chronić swojego właściciela, nawet za cenę własnego życia. Kiedy będą posyłane na zwiad, muszą być dostatecznie silne, aby się bronić. Powinny więc posiadać pewien poziom siły. Poza tym, mój Shiro nie jest tak słaby, aby jedno uderzenie pioruna było dla niego zagrożeniem i na pewno go uniknie.

Och, kto by pomyślał, że Koneko-chan potrafi przemówić do Asi z taką pasją....

Nagle, Koneko-chan uśmiechnęła się kwaśno.

– Ja też wahałam się używać Shiro, tak jak ty, Asiu-senpai, ale wtedy Buchou powiedziała mi to samo.

――――!

Rozumiem, Koneko-chan miała te same obawy do swojego chowańca, co Asia, ale wtedy Buchou przemówiła do niej z taką pasją. Myślę że te słowa należały właśnie do niej.

Dlatego mianowała trenerką Koneko-chan.

Gdy tylko Koneko-chan zagrzała Asię do walki, jej...... Oczy, które jeszcze chwilę temu wyrażały wahanie, teraz rozbłysły ogniem. 

– Zrozumiałam. Masz rację. Rassei-kun i ja musimy się stać silniejsi! Dziękuję, Koneko-chan!

Asia, teraz rozpalona do walki, stanęła naprzeciwko razem z Rasseiem, przeciwko Koneko-chan i Shiro.

Tak zaczęła się walka pomiędzy oboma chowańcami.

– Rassei-kun! Piorun!

– Shiro, unik.

Rassei, którego ciało emanowało światłem, wystrzelił piorun w Shiro. On jednak sprawnie go uniknął. Rozumiem. Ten biały kociak jest zwinny. 

– Shiro, atakuj, jeśli będzie okazja.

Rassei zdawał się dawać z siebie wszystko i podążał wzrokiem za ruchami Shiro, który zaatakował, gdy tylko dostrzegło lukę w jego obronie.

Xenovia, mruknęła z podziwem, gdy to zobaczyła.

– Nawet mały kot potrafi tak wiele, w zależności od tego, jak się mu rozkazuje. Też chciałabym mieć chowańca, najlepiej potężnego potwora, i posyłać go do walki.

To typowy sposób myślenia Xenovii. Myśli tylko o sile. 

Cóż, gdy na to patrzę, moje przekonanie o tym, że też chcę mieć swojego chowańca, tylko się nasila. Jestem pewien że go zdobędę, prędzej, lub później.....

– Nie zamierzacie zdobyć sobie chowańców? – zapytała Irina.

– Kiedy próbuję jakiegoś zdobyć, zwykle wpadam w poważne kłopoty i wszystko diabli biorą..… – odparłem wzdychając i wzruszając ramionami. 

Śluz który topi ubrania i macka która pochłania kobiece płyny....... Moje bratnie dusze, które chciałbym przy sobie mieć. Jeśli będę ich szukał, to na pewno zginą. Tak to już było.

Nasze przeznaczenie zdecydowanie idzie odrębnymi ścieżkami. 

– Ech, aż mi się chce płakać.

Z moich oczu pociekły łzy, gdy nawiedziły mnie te smutne wspomnienia, a nad głowami Xenovi i Iriny pojawiły się znaki zapytania. Tak przy okazji, one nie były z nami w lesie chowańców, prawda? Moje wspomnienia stamtąd są naprawdę smutne...... 

– Rassei-kun! Hauu, zrób unik i atakuj piorunem!

Asia i Rassei dalej toczyli swoją walkę. 

Myślałem o moim chowańcu, ale pomyślałem, że tym razem będę miało oko na Asię i pozostałych.