Editing High School DxD:Volume 24 Żywot 5 (section)

===Część 2===
Po tym jak pokonaliśmy Tanatosa, przekazaliśmy go Sairaorgowi-san i Duliowi, aby mogli go przesłać do Belzebuba-sama, poprzez magiczny krąg. Poinformowaliśmy naszych towarzyszy, że pokonaliśmy Tanatosa i z tego co usłyszeliśmy, inni Ponurzy Żniwiarze złożyli broń, gdy ich szef został pokonany w bitwie.

– Tego się po tobie spodziewałam, Ise-sama!

Aby zbadać sytuację po bitwie, Ravel szybko do mnie przybyła. Zaczęła się też komunikować z innymi ludźmi. Bitwa była skończona. Odwróciłem się i spojrzałem na Rossweisse-san. Moc jej piersi została pochłonięta, przez co jej klatka piersiowa czasowo uległa zmniejszeniu. Było zupełnie jak wtedy, gdy pożyczyłem moc od piersi Rias, które wtedy też się zmniejszyły. Wciąż pamiętałem smutek, który wtedy czułem i nigdy bym nie pomyślał, że coś podobnego znów będzie miało miejsce. Łzy ciekły strumieniami po moich policzkach. Aaachhh, piękne piersi Rossweisse-san!

– Nie martw się, niedługo wrócą do swoich oryginalnych rozmiarów, więc głowa do góry – powiedział dziadek.

Kannon-sama zniknęła, chociaż dziadek nadał tutaj był. Cóż, skoro wszystko się już skończyło, chciałbym opowiedzieć o tym Koneko-chan i pozostałym, ale mecz nadal trwał.

– Nie, prawdopodobnie możesz z nimi porozmawiać. Właśnie próbowałem zainstalować ciekawe funkcje w twoim Boskim Darze. Czy nie masz czasem zdolności o nazwie Poligloctwo? Próbowałem go trochę rozwinąć – powiedział dziadek.

O czym mówisz, dziadku!?

[Nnn, nie, jest w porządku…]

Ddraig nie zamierzał się już sprzeciwiać! Czyżby się już poddał!?

– Poprzez piersi możesz skomunikować się z innymi piersiami, które są gdzieś daleko. Wprawdzie są pewne warunki, które muszą zostać spełnione, ale dziewczyny biorące udział w meczu powinny usłyszeć twój głos – powiedział dziadek.

Nawet jeśli mówisz coś takiego… rozmawianie z piersiami, które są bardzo daleko!? Gdy wypytałem dziadka o tą dziwną metodę, zawołałem Ravel, aby do mnie przyszła.

– O co chodzi, Ise-sama?

Ravel spojrzała na mnie z zaciekawionym wyrazem twarzy.

– Ravel, proszę, użycz mi swoich piersi. Chcę powiedzieć kilka rzeczy Koneko-chan.

– …I-Ise-sama, proszę, powiedz mi trochę więcej na ten temat.

Wyjaśniłem wszystko Ravel, a ona pokiwała ze zrozumieniem głową!

– Zrozumiałam. Proszę więc, spróbuj tego.

Ravel szybko obnażyła swoje piersi, które podskoczyły przed moimi oczami! Ravel!!!! Cieszę się, że moje oczy widzą coś tak wspaniałego, ale czy za bardzo nie wierzysz moim słowom!? Nie, sądzę że w pełni ufasz moim piersiowym technikom…! Nie potrafiłem opisać sytuacji, która miała właśnie miejsce. Podążyłem za instrukcjami dziadka i wyobraziłem sobie osobę, z którą chciałem porozmawiać, gdy lewą dłonią ściskałem piękną, prawą pierś Ravel. Moja dłoń poczuła coś wspaniałego, gdy myślałem o Koneko-chan i Kuroce.

– Ach… – z ust Ravel wydobył się zmysłowy jęk.

Gdy czułem silną chęć, aby się z nimi połączyć, przesunąłem palce do jej sutka i wcisnąłem go w głąb otoczki! Mój palec doznał ostatecznej przyjemności!

– Iyaan…! – Ravel wydała z siebie jeszcze głośniejszy jęk.

Gdy cofnąłem moją dłoń, zacząłem mówić do jej piersi.

– Koneko-chan. Koneko-chan. I Kuroka też. Słyszycie mnie?

Prawdę mówiąc była to sytuacja w której mówiłem do piersi… ale usłyszałem odpowiedź:

– …Ise-senpai? To Ise-senpai?

To głos Koneko-chan! Naprawdę do niej dotarłem! Ciekaw jestem, czy to dzięki mojej technice…. Sam nie mogłem tego zrozumieć, więc było to dość straszne.

– Sekiryuutei-chan? Co to ma być? Słyszę też głos Shirone, zupełnie jakby rozmawiały ze sobą nasze dusze…

Mogłem też usłyszeć głos Kuroki. Najwyraźniej udało mi się nawiązać z nimi łączność. Dziadek powiedział, że ta technika pozwoli na nawiązanie rozmowy między duszami, które są daleko ode mnie (ale tylko z kobietami). Nazywała się ona Cyckowym Telefonem. Dziadek naprawdę był niesamowity. W ciągu tak krótkiego życia, stworzył tyle nowych możliwości…! Być może był specjalistą, który potrafił wyciągnąć wnioski z mojego talentu! Nagle roześmiał się.

– Kakaka, nie jestem taki mądry. Po prostu przypomniałem ci o marzeniach i ambicjach z dzieciństwa, Ise. Marzenia i cele, które stworzyłeś sobie jako dziecko, mogą stać się filarami twojego życia.

…R-rozumiem. Sądzę że to wtedy stałem się taki, jaki jestem dzisiaj…. Szybko opowiedziałem o mojej technice Koneko-chan i Kuroce a także o tym, że Tanatos został pokonany. Obie były zaangażowane w walkę między sobą. Zresztą gdy tak rozmawialiśmy, dalej ze sobą walczyły. Wprawdzie czułem się winny tego, że się wtrąciłem, to wciąż musiałem im przekazać, że są już bezpieczne, a potem się rozłączyć.

– Ise-senpai, użyłeś piersi Ravel, aby się z nami połączyć, prawda? – zapytała nagle Koneko-chan.

– Nie, teraz jestem tylko telefonem, który utrzymuje duchowe połączenie między Iseiem-sama i Koneko-san. Mnie to pasuje – odparła Ravel, która wszystko słyszała. 

– J-jak mogłeś… 

Koneko-chan wydawała się być zszokowana, gdy usłyszała o gotowości swojej przyjaciółki. Dodam, że szybkość połączenia i jego jakość zależało od piersi. Po serii dokładnych badań, piersi Ravel zostały uznane za najlepsze do komunikacji.

– Prawdę mówiąc chciałabym skończyć już tę rozmowę..... – powiedziała Koneko-chan.

Kuroka zdawał się jednak być bardzo zainteresowana.

– W takim razie zadecydujmy o tym, kto zwycięży, podczas gdy Sekiryuutei-chan będzie słuchał, Shirone! – oznajmiła, po czym rzuciła wyzwanie. – Ta która zwycięży, zostanie jego żoną. Co ty na to?

– Ja zostanę żoną Ise-senpaia! Nie cofnę się, nawet jeśli będę walczyła z tobą, nee-sama!

Dwie siostry się o mnie biją, hę. …Nie mogłem się już powstrzymywać i uwolniłem wszystkie emocje, które przepływały przez moje serce.

– …Nie, to się nie wydarzy.

Koneko-chan powiedziała już wcześniej, że chce zostać moją żoną. Kuroka powiedziała natomiast, że chce urodzić moje dzieci, być u mojego boku, oraz należeć do mojej rodziny... Muszę odpowiedzieć im obu. Jako Sekiryuutei! Jako Hyoudou Issei! Muszę im dobrze odpowiedzieć!

– Ja.... Nieważne która z was wygra, poślubię was obie! Jeśli same będziecie decydować, która z was ma zostać moją żoną, to wtedy nie będę mógł być Królem Haremu! Koneko-chan! – powziąłem decyzję. – Przyjmuję twoją propozycję, proszę, zostań moją żoną!

– Mmm. ……Tak – odpowiedziała.

Poszedłem za ciosem i zacząłem rozmawiać z kolejną osobą!

– Kuroka!

– C-co takiego, miau!?

Gdy wysłuchała oświadczyn swojej siostry nadal była zaskoczona i nie doszła jeszcze do siebie, przez co odpowiedziała nieco zmieszanym tonem. Nie dbałem jednak o to i pytałem dalej:

– Naprawdę mnie kochasz?

– …Na początku myślałam o tobie, tylko jako o substytucie Valiego, jego rywalu. Kiedy z tobą jestem, moje serce bije radosnym rytmem i zabawnie jest z tobą przebywać. W przeszłości chciałam tylko dziecka Niebiańskiego Smoka… Chciałam silnych genów. Skoro Vali mnie nie chciał, to wybrałam ciebie, ale sprawy mają się obecnie inaczej. …Jesteś niezmiernie głupi i beznadziejnie szczery. Mimo że jesteś zboczeńcem i głupkiem… nawet jeśli troszczysz się o Shirone, to zaopiekowałeś się także mną… dałeś nam obu spokojne miejsce do życia…. Gdy jestem razem z tobą… wtedy czuję się tak spokojnie. Kiedy widzę twój uśmiech, moje serce jest pełne miłości… – odpowiedziała Kuroka szczerym tonem. Głos jej serca był pełen łez. – Podjąłeś się takiej głupiej walki, dla takich ludzi jak my. Pewnie twoje ciało jest teraz pokryte ranami, prawda? Nawet jeśli twój przeciwnik był bogiem…. To dalej nas przed nim chroniłeś, więc jak mogłabym nie lubić takiego mężczyzny!? Mmm, racja, już dawno beznadziejnie zakochałam się w mężczyźnie, który nazywa się Hyoudou Issei… Kocham cię.

– Zrozumiałem. Wiesz że ja także cię kocham? Jak mógłbym nie kochać dziewczyny, która powiedziała, że chce moich genów? Gdy patrzyłem na twoje zwykłe codzienne życie… wprawdzie trochę się martwiłem, ale zawsze upewniałaś się, że twoja młodsza siostra będzie na pierwszym miejscu. Myślę że taka delikatna siostra z pewnością będzie dobrą kobietą – odparłem Kuroce wprost, gdy usłyszałem jej odpowiedź.

Kuroka była beznadziejnie złośliwą kocicą, a nasze pierwsze spotkanie było okropne. Zaatakowała wtedy trującą mgłą. Zawsze była leniwa i lubiła płatać psikusy…. Ale jasnym było, że była miłą osobą. Uważała swoją siostrę za ważniejszą od kogokolwiek innego. Była dziewczyną, która pragnęła spokoju bardziej, niż ktokolwiek inny. Wiedziałem o tym!

– Więc pasuje ci to? – zapytałem.

– Tak!!!!!! Sekiryuutei-chan… nie, Ise! Chcę urodzić ci dzieci! – odparła natychmiast Kuroka.

W takim razie powziąłem decyzję i wrzasnąłem w stronę piersi Ravel:

– W takim razie zostań moją żoną, tak jak Koneko-channnnnnnnnnnnnnnnnn!

Pośrodku jakiegoś pustkowia wyznawałem miłość parze piersi......