Editing Żywot 4: Kult☆Smoczej Bogini (section)

===Część 3===
''Następnego dnia''

Po pracy przez cały weekend, budowa chramu weszła w ostatnią fazę.

Składając razem wszystkie materiały, umieściliśmy chram w przewidzianym przez nas miejscu. Kunsztowność materiałów jest tak wspaniała, że udało nam się zbudować mały chram poprzez samą pracę według planów budowlanych. Następnie umieściliśmy go na czubku gotowego fundamentu i umocniliśmy.

– Skończyliśmy – westchnął Kiba. 

W miejscu w które się wpatrywał… Stał piękny, drewniany chram!

– Woach!!! – wyrazili wszyscy swoje uznanie.

– Torii właśnie przybyła.

Xenovia przyniosła czerwoną bramę, która pojawiła się poprzez magiczny krąg. Była dostatecznie duża, aby niosła ją jedna osoba. Ustawiliśmy ją na miejscu i powiesiliśmy słomiany sznur, który przybył wraz z nią.

– Zrobiłyśmy to z resztek drewna.

Jedna z lisich onee-sama postawiła przed chramem drewnianą skrzynię.

…To skrzynia na datki! Teraz chram wygląda tak jak powinien!

Ostatnią ozdobą były dwa małe posągi.

Zamiast komainu <ref>Komainu to posągi lwa-psa, które zwykle chronią wejścia do shintoistycznych chramów.</ref>, po obu stronach chramu postawiono posągi dwóch smoków, czerwonego i białego.

– To Dwa Niebiańskie Smoki? – zapytałem Rias.

– Tak, kiedy zapytałam O…. Nie, gdy zapytałam Phis jakie posągi by chciała, odpowiedziała że białego i czerwonego smoka – odparła.

Hmm, to mamy być ja i Vali?

Kiedy się nad tym zastanawiałem, Ophis pacnęła dłonią posąg czerwonego smoka. Przekrzywiła głowę, więc coś podejrzewa!

– Wielki Czerwony? Pokonam cię.

Nie bij go! To jesteśmy ja i Ddraig! Nie pokonuj mnieeeeee! Czy czerwony smok zawsze musi oznaczać Wielkiego Czerwonego?! Daj mi odsapnąć, Boski Smoku-sama…

Chram został uzany za gotowy po tym, jak Kunou pomodliła się w nim! Ophis-sama była bardzo szczęśliwa, gdy stanęła na jego szczycie.

– Ceremonia była krótka, ale powinna wystarczyć. Gdyby odprawiono ją w pełni, to moc chramu byłaby zbyt silna dla was, diabłów, a wtedy moglibyście odnieść obrażenia – powiedziała nagle Kunou.

Mówiła prawdę, nie czułem żadnej mocy która sprawiała, że moje ciało trzęsło się ze strachu. W takim wypadku nie będzie żadnych kłopotów z tym, że ten chram stoi na dachu.

Akeno-san coś sobie nagle przypomniała

– Ufufu, może powinniśmy poprosić o coś Phis, aby uczcić tą budowlę? – powiedziała.

Och, to brzmi zabawnie!

Tak oto zaczęliśmy modlić się do naszego Boskiego Smoka, Ophis-sama!



'''Życzenie Asi'''

– Niech na świecie panuje pokój.

– Pokój… Skąd się w ogóle bierze pokój na świecie……?

To bardzo zastanawiająca odpowiedź.



'''Życzenie Koneko-chan'''

– …Chciałabym aby Ise-senpai był mniej zboczony.

– Może w następnym życiu.

A w tym to niemożliwe?!



'''Życzenie Xenovi'''

– Chciałabym zwiększyć moją kobiecą moc.

– Uczyń więc Ex-Durandal swoim.

Nie na tym polega kobieca moc!



'''Życzenie Akeno-san'''

– Chciałabym gotować jeszcze lepiej.

– Chciałabym żeby ci się udało.

I ja też!



'''Życzenie Ravel'''

– Niech mi urosną jeszcze bardziej.

– Pij codziennie mleko.

Czy to niezbyt prosta rada?!



'''Życzenie Iriny'''

– Zastanawiam się czy to w porządku, że chrześcijanka modli się do Boskiego Smoka…

– Jestem znacznie potężniejsza niż Michał.

O co chodzi z tym nielogicznym rozumowaniem?! I dlaczego jesteś taka zadowolona z tego?!



'''Życzenie Kiby'''

– Chciałbym mieć jeszcze więcej moich diabelskich zleceń.

– …zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz…

Ona śpi! Spełnij przynajmniej życzenie Kiby!



'''Życzenie Rossweisse-san'''

– Życzę sobie pieniędzy i chłopaka.

– Żałosne.

Żałosne!



'''Życzenie Gaspera'''

– Chciałbym być bardziej męski, niż kobiecy.

– Mil-tan

Co?! Skąd ona go zna?!



'''Życzenie Kunou'''

– Wprawdzie mam wiele życzeń, ale jestem szczęśliwa tak długo, jak w Kioto panuje spokój!

– Dziękuję za chram.

Obie dobrze się spisałyście!



'''Życzenie Rias'''

– Nie pragnę tego tak mocno jak Asia, ale chciałabym aby wszyscy w tym mieście żyli w szczęściu.

– W takim razie ochronię je.

Jeśli Ophis zrealizuje swój zamiar, to nikt nie ośmieli sie go zaatakować!



…Cóż, wszyscy wyrazili już swoje życzenia i pozostałem tylko ja.

– To chyba jasne że zażyczysz sobie czegoś zboczonego.

Koneko-chan jest ostra jak zwykle! Prawie zażyczyłem sobie jakichś zboczonych przygód z dziewczynami! W każdym razie teraz moja kolej.

– Wprawdzie w kółko zostajemy wmieszani w jakieś kłopotliwe incydenty, ale chciałbym żyć w spokoju razem ze wszystkimi!

Ciągle wpadamy w jakieś tarapaty, więc nasze codzienne życie może zostać łatwo przerwane. Dlatego chciałbym, abyśmy mogli żyć w spokoju, a jeśli będzie się działo coś zboczonego, to nie będę miał nic przeciwko!

– Nie martw się Ise, zawsze będę nad tobą czuwała. Zawsze ci pomogę. Ponieważ jesteś moim przyjacielem.

… He he, to pocieszające. Będę jednak wypełniał mój obowiązek „przyjaciela”, aby mieć pewność, że Ophis nie trafi na pierwszą linię walki.

Kiedy tak sobie myślałem, na dachu ktoś się pojawił.

– Haaaam~ światło słoneczne jest naprawdę upierdliwe, gdy nie spało się przez całą noc…

To był Azazel-sensei! Najwyraźniej całonocny konkurs mahjonga dobiegł końca.

– I kto wygrał? – zapytałem.

– Barakiel! – wrzasnął Sensei. 

Stojąca obok Akeno-san, pokręciła z niedowierzaniem głową.

– Oho, więc to jest chram Boskiego Smoka. Ładny. Jak się można tego było spodziewać, Kunou jest księżniczką o dziewięciu ogonach – pochwalił Sensei.

– Oczywiście – odparła Kunou i wypięła dumnie pierś.

– Wszyscy sobie czegoś zażyczyli – powiedziałem.

Sensei zbliżył się wtedy do Ophis i złożył razem dłonie.

– Więc i ja sobie czegoś zażyczę! Hmm, proszę, niech ten drań Semyazza stanie się bardziej wyrozumiały. Proszę, uczyń Barakiela bardziej elastycznym i niech więcej ładnych anielic upadnie, ponieważ nie mamy żadnego kierownictwa, i najlepiej nich to będzie Gabriel. Ten drań Michał daje nam wszystko, co mogą zrobić w swojej frakcji, więc najlepiej będzie, jeśli wszyscy w Niebie upadną. Król Niebios jest taki kłopotliwy, więc mam nadzieję że potknie się i coś sobie zrobi!

Sensei nie spał wprawdzie całą noc, ale wyrecytował całą to wypowiedź, niczym automat!

Byłoby świetnie, gdyby Gabriel-san upadła! Będzie niesamowicie, jeśli taka piękność o wspaniałym ciele, a do tego jeszcze niezbyt bystra, stanie się uwodzicielską, upadłą anielicą!

Gdy Sensei wyraził swoje życzenie, moja wyobraźnia zaczęła szaleć.

Nagle niebo pokryło się ciemnym chmurami, z których strzelały błyskawice. Chwilę potem….

''BUM!'' 

Z nieba uderzył piorun!

Trafił prosto w Sensei, który życzył sobie coś złegooooooo! Ach, mnie też się dostałoooooo!

Oberwaliśmy obaj!

– Uuuuuuuuugh!

– Kyaaaaaaaaa!

Obaj zostaliśmy spaleni na węgiel.

– ?

Ophis wpatrywała się w nas i nie rozumiała, co nas spotkało.

…Niebo ma obiekcję wobec zboczonych życzeń naszej dwójki i postanowiło nas za nie ukarać…

Ostatecznie obu nam się dostało, ale chram Ophis został skończony bez żadnych kłopotów.



Nadszedł czas się pożegnać.

Po wykorzystaniu wymówki co do budowy chramu i przenocowaniu u nas, Kunou wraca już do domu. Wszyscy zebraliśmy się wokół podziemnego kręgu teleportacyjnego.

Wszyscy przynieśliśmy wielkie bagaże Kunou, pełne kupionych przez nią prezentów i przygotowania były już gotowe.

– Dziękuję ci Kunou.

– Odwiedź nas jeszcze kiedyś.

Ja i Rias pożegnaliśmy Kunou i chociaż była rozczarowana, że musiała już wracać do domu, to odpowiedziała nam energicznym głosem „Hm, było zabawnie! Dziękuję wam za waszą opiekę!”.

– Chciałabym, żebyś znów przyjechała się ze mną pobawić – powiedziała Ophis

Kunou uśmiechnęła się szeroko, kiedy to usłyszała.

– Hm, jesteśmy teraz przyjaciółkami, więc znów się pobawmy!

Kunou, księżniczka o dziewięciu ogonach. Odnoszę wrażenie że odtąd często nas będzie odwiedzać.

Zastanawiam się, jaką ku temu znajdzie „wymówkę” w przyszłości......
<noinclude>