Editing High School DxD:Tom DX7 Żywot 7 (section)

===Część 3===
Następnego dnia ruszyliśmy, kiedy tylko Ise-kun wyszedł z domu. Śledziliśmy go, starając się, aby nas nie wykrył. Zupełnie jak wtedy, gdy był na randce z Akeno-san…. Chyba nie powinniśmy się tym przejmować? 

Wszyscy byliśmy przebrani, aby nie mogli nas rozpoznać, nawet jeśli nas zobaczą. Buchou założyła nawet czarną perukę, aby nikt nie zauważył jej charakterystycznych, szkarłatnych włosów. Najwyraźniej zbadanie sprawy chłopaka, którego kocha, jest dla niej ważniejsze niż włosy. To naprawdę pocieszające, że pod tym względem jest taka sama, jak każda dziewczyna w jej wieku.

Ise-kun usiadł przy oknie w jakiejś kawiarni i rozglądał się niepewnie, zerkając regularnie na zegarek. Czeka pewnie na swoją randkę. Zachowuje się jednak zaskakująco spokojnie. Słyszałem jednak, że nie jest przyzwyczajony do randek. 

Ukrywaliśmy się po drugiej stronie rzeki, przyglądając się wnętrzu kawiarni. Byliśmy dużą grupą, więc podzieliliśmy się na kilka mniejszych. Naprawdę jest tu za dużo ludzi, aby prowadzić śledztwo. 

Byłem w grupie z Buchou oraz Asią-san i ukrywaliśmy się za budynkiem. Buchou wyglądała na lekko zdenerwowaną, ale jakoś się trzymała, natomiast Asia-san od samego początku była nerwowa i niespokojna. W każdym razie na pewno są spięte i cierpliwie czekają na pojawienie się kobiety. 

Najlepiej by było, gdyby nie przyszła, ale niestety, ta dziewczyna, Kamo-san, podeszła do stolika Iseia-kun. Była ubrana w beżową bluzkę i czarną spódniczkę.

Usiedli razem i rozmawiali, popijając herbatę. Twarze Buchou i Asi-san były coraz bardziej nachmurzone. Buchou, która tak dzielnie przewodziła kobietom Klubu Okultystycznego, też nie potrafiła ukryć szoku, jakim był dla niej romans Iseia-kun. Była taka smutna.

Ise-kun, nie wiem dlaczego popijasz sobie herbatkę z Kamo-san, ale myślę że jesteś ciut nieodpowiedzialny…. Skoro właśnie wyznałeś swoje uczucia Rias-Buchou, to powinieneś zachowywać się trochę bardziej odpowiedzialnie......

Kiedy się nad tym zastanawiałem, dwójka ludzi wstała ze swoich miejsc i wyszła z kawiarni. Najwyraźniej szli gdzieś indziej. Widząc to, Buchou dała ręką znak innym ukrywającym się grupom i ruszyliśmy dalej.

Cóż, zobaczmy co się stanie.

I tak historia wróciła do początku. 

Opuścili kawiarnię i poszli do najróżniejszych miejsc w mieście, zupełnie jakby pokazywali nam swoją randkę. Sklep z anime, księgarnia, kawiarenka z pokojówkami oraz podejrzany antykwariat. Był to dziwny przebieg randki, ale wszystkie dziewczyny przyglądały się temu z zazdrością i rozpaczą. 

Jednak kiedy za nimi podążaliśmy, Koneko-chan, która miała dobry słuch i Akeno-san, która potrafiła czytać z ruchu warg, miały zaskoczone wyrazy twarzy. Nie były zazdrosne, ani wściekłe, tak jak wcześniej. Zupełnie jakby ich wątpliwości zmieniły się w zainteresowanie….

Z pewnością w tej dwójce było coś dziwnego. Za każdym razem gdy odwiedzali jakiś sklep, Kamo-san ciągle wyjmowała notatnik i coś sprawdzała. Było to trochę dziwne zachowanie, jak na randkę.

– Bardziej niż randka, jest to......

– Śledztwo…. Issei-senpai powiedział też coś, co brzmiało jak rada….

W głosach Akeno-san i Koneko-chan było słychać dużo wątpliwości. Słońce zaczęło zachodzić, gdy my dalej śledziliśmy ich randkę (?). Przenieśli się w mniej popularne miejsca. Sądząc po minach Akeno-san i Koneko-chan, Buchou i pozostałe dziewczyny zaczęły wyczuwać, że ma tu miejsce coś więcej, niż tylko randka.

Gdy niebo zaczęło się robić coraz ciemniejsze, Ise-kun i Kamo-san dotarli do jednego z zakątków parku.

Gdyby atmosfera była taka jak wcześniej, dziewczyny całkowicie straciłby spokój ducha, gdyby ta dwójka przyszła o późnej porze do odludnego miejsca w parku. 

Jednak tak już nie było. Ta dwójka nie była parą na randce......

Czy coś się stanie w tym parku? Obserwowaliśmy wszystko z cienia.

Nagle, z mroku wyłoniło się coś olbrzymiego, nie wydając przy tym żadnego dźwięku. W świetle elektrycznych latarni, które zaczęły się właśnie włączać, ujrzeliśmy ogromnego mężczyznę o szerokiej piersi i muskularnych ramionach, ubranego w strój postaci z anime „Magiczna Dziewczyna Milky”......! 

Znam tą osobę. To Mil-tan, jeden ze stałych klientów Iseia-kun!

Ise-kun powiedział dobitnie, że to mężczyzna, który ma najbardziej dziewczęce serce wśród wszystkich mężczyzn i chce zostać magiczną dziewczyną.

D-dlaczego tu jest? I dlaczego Ise-kun i Kamo-san się z nim spotykają......? 

Kamo-san wskazała go palcem, kiedy byliśmy coraz bardziej skonsternowani. 

– To było przeznaczenie, że się tutaj spotykamy! Zamierzam się zemścić, Mil-tan! – powiedziała.

Po tych słowach zerwała z siebie ubranie, pod którym miała kariginu<ref>Kariginu to szata myśliwska, którą nosili dawni samurajowie. Jest także noszona podczas rytuałów buddyjskich, lub shintoistycznych.</ref>, które zazwyczaj nosili okultyści! Kto by się spodziewał, że ma na sobie taką szatę! 

To było niezrozumiałe, ale na na strasznej twarzy Mil-tana pojawił się uśmiech. 

– Okultystka znów się pojawiła, nyo. Mil-tan już powiedziała ci wcześniej, że nie pokonasz jej magii swoimi sztuczkami, nyo!

Mil-tan wyciągnął z kieszeni coś, co wyglądało jak magiczny kij Milky i chwycił go w dłoń. Przy jego olbrzymim ciele, zabawka wyglądała w jego ogromnych dłoniach, niczym para pałeczek do jedzenia.

Kamo-san wyciągnęła kilka kart z symbolami japońskich okultystów i ruszyła na Mil-tana!

Na tyłach parku rozpoczęła się bitwa pomiędzy „Magicznymi Sztukami Walki”, a „Japońskimi Technikami Okultystycznymi”, co samo w sobie było bez sensu!

Co….? Co to ma być? Mil-tan roztrzaskał ziemię swoją magią (a właściwie to ciosem zadanym z herkulesową siłą), a Kamo-san odpaliła z kart żywioły ognia, wody i innych….

Byliśmy zaskoczeni. Buchou wyglądała na zdumioną, ale odzyskała spokój i podeszła do Iseia-kun.

– Ise.

– D-dlaczego tu jesteś, Rias!? I wszyscy inni też!? Przyszliście w pełnym składzie!?

Ise-kun był niesamowicie zaskoczony pojawieniem się Buchou. Najwyraźniej doskonale go śledziliśmy, skoro nawet nas nie zauważył.

– Co...... Co to ma znaczyć? – zapytała Buchou, gdy obserwowała walkę między potężnym dziewczyną, a licealistką.

– Cóż, więc, to jest...… – z zakłopotanym wyrazem twarzy, Ise-kun zaczął nam wszystko wyjaśniać.

Kilka dni temu, Ise-kun został poproszony przez Kamo-san o konsultację. Z jakiegoś powodu ostatnio spotkała Mil-tana i była nim zaintrygowana. Wyzwała go nawet na pojedynek i zaznała druzgoczącej porażki. Usłyszała wtedy, że Ise-kun przedstawił Mil-tana Matsudzie-kun i Motohamie-kun, więc poprosiła go o pomoc.

„Opowiedz mi o Mil-tanie!” poprosiła.

Ise-kun był zakłopotany, gdy to usłyszał. Czy to w porządku, opowiadać dziewczynie o Mil-tanie, swoim regularnym kliencie? Jednak Kamo-san też była poważna. Trenowała aby zostać wojowniczką i próbowała udowodnić swoją siłę poprzez walkę z najtwardszymi przeciwnikami (poza nami, diabłami i innymi nadprzyrodzonymi istotami). Jeśli jednak przegra z magiczną dziewczyną o herkulesowej sile (mężczyzną nad mężczyznami), reputacja rodziny Kamo będzie zagrożona. 

– W końcu porozmawiałem o tym z Kamo-san i Mil-tanem, próbując znaleźć dla ich obu najlepsze rozwiązanie, ale żadne nie chciało ustąpić, tak więc za zgodą Mil-tana, pokazałem Kamo-san z czego jej przeciwnik czerpie siłę – powiedział Ise-kun. 

–  To szaleństwo uważać, że odwiedzanie kawiarenki z pokojówkami, czytanie mangi i oglądanie anime, uczyni cię silniejszym! Ty cholerny, fałszywy magu! Twoje ataki to nie żadna magia, a zwykłe sztuki walki! – niespodziewanie, Kamo-san, zaczęła rzucać wyzwiskami, gdy odpalała ze swoich kart kolejne ataki.

Ach, rozumiem, więc dziś odwiedziła te wszystkie miejsca tylko po to, aby rozgryźć Mil-tana. Ise-kun nie był z nią na randce, tylko pokazywał jej sekrety tego typa.

Mil-tan unikał ataków Kamo-san lekkimi ruchami, które nie pasowały do jego potężnego ciała i dalej zasypywał ją swoją „magią”.

– Mil-tan używa magii tylko po to, aby wzmocnić swoją moc przed atakiem, nyo! To jest prawdziwa magia nyo! Mimo że zadałam sobie wiele trudu, aby powiedzieć diabłu-san, że może zdradzić sekret mocy Mil-tana dziewczynie-okultystce, a ty i tak nic nie zrozumiałaś? Jesteś żałosna, nyo! Spójrz, to jest magia, która żłobi ziemię, nyo!

Uderzenia silnych ciosów Mil-tan drążyły dziury w ziemi! 

– To jest dopiero potężny cios! – odparła Kamo-san, unikając kolejnych, potężnych ataków.

Nie byliśmy zbyt chętni, aby dalej się temu przyglądać.

– Wracam do domu......

– Słusznie. Przyglądanie się temu jest stratą czasu. Ja też stąd idę.

Ravel-san i Rossweisse-san odeszły, wzdychając przy tym.

– Ja tam obejrzę sobie tą walkę odmiennych stylów bitewnych. W końcu pojedynek pomiędzy okultystą a wojownikiem to rzadkość, prawda?

– Ja też będę to oglądała! Mogę zdać o tym raport Niebu!

Xenovia i Irina-san postanowiły dalej oglądać walkę. 

Jeśli zaś chodzi o Buchou, Asię-san, Akeno-san i Koneko-chan…. 

Po tym jak otoczyły Iseia-kun i spojrzały na niego groźnie, gdzieś go ze sobą powlekły.

Ise-kun stawiał opór, gdyż pewnie wyczuwał niebezpieczeństwo. Asia-san była zła w uroczy sposób, a Akeno-san uśmiechała się, ale całe jej ciało iskrzyło. 

– Zmartwiłeś nas, Ise-san, więc chciałabym z tobą porozmawiać!

– Racja. Byłam bardzo zdesperowana, więc cieszyłabym się teraz, gdybym mogła odtworzyć te uczucia, bawiąc się z tobą.

– O czym chcesz porozmawiać, Asiu!? Akeno-san, nie mogę doczekać się tej zabawy!

Koneko-chan zgięła swoją dłoń w kocim geście.

– Wiesz czym jest prawdziwy cios kociej łapy? To kara za martwienie nas.

– Koneko-chan! Czy ty zamierzasz mnie zabić?!

No i była jeszcze Buchou…..

– Fufufu, to mój błąd, że tak się o ciebie martwiłam, ale cieszę się, że mogłam potwierdzić moją miłość. Ale tym razem muszę cię prosić, byś spędził ze mną trochę więcej czasu, dobrze?

Ise-kun opuścił park, trzymając za rękę uśmiechniętą Buchou.

Popatrzyliśmy jeszcze na walkę pomiędzy okultystką-licealistką, a mężczyzną o dziewczęcym sercu, po czym ja i Gasper-kun spojrzeliśmy na siebie.

– Gasper-kun, może wstąpimy coś zjeść w naszej drodze powrotnej?

– Dobrze. Najlepiej do miejsca z prywatnymi pokojami!

Tak to się to wszystko skończyło.

Później dowiedziałem się, że Ise-kun zjadł ze wszystkimi kolację i spędził tyle czasu ile mógł, na zabawie z dziewczynami. 

Mecz pomiędzy Mil-tanem i Kamo-san, według Xenovi i Iriny-san, zakończył się remisem i został przełożony na późniejszy termin…. Mężczyzna o dziewczęcym sercu i okultystka-licealistka są bardzo silni. 

– W każdym razie, Ise-kun, nie powinieneś zachowywać się dziwnie, tylko szczerze ze wszystkimi porozmawiać – powiedziałem do niego, gdy byliśmy sami w pokoju klubowym. 

– Masz rację, byłem taki głupi. Po prostu nie chciałem, aby wszyscy musieli spotykać się z tymi dziwakami. Kamo-san jest wprawdzie piękna, ale dziwaczna. To maniaczka bitew...… – powiedział z gorzkim uśmiechem.

Nie zamartwiaj jednak dziewczyn, które cię kochają, dobrze?

– Szkoda jednak, że nie mogłem udzielić Kamo-san bardziej użytecznych rad i nie mogliśmy się bardziej do siebie zbliżyć…. – powiedział z lubieżnym uśmiechem.

Nagle poczuł aurę za swoimi plecami i natychmiast się zamknął. Obrócił z obawą głowę i zobaczył że stały tam dziewczyny z Klubu Okultystycznego, spowite dziwną atmosferą.

– Wiedziałam, od samego początku coś takiego chodziło ci po głowie!

– Naprawdę masz swoje ukryte motywy......

To były Asia-san z oczami pełnymi łez oraz Koneko-chan, która patrzyła na niego spod na wpół przymkniętych powiek. Ach, wygląda na to, że wszystko słyszały.

– Ufufu, co powinnyśmy zrobić, Buchou? – zapytała Akeno-san, uśmiechając się z rozbawieniem.

Buchou uśmiechnęła się kwaśno i stuknęła Iseia-kun palcem w czoło. 

– Cóż, Ise. Wysłuchamy twoich wymówek podczas kolacji w restauracji, dobrze? Oczywiście ty stawiasz.

– Eeeeeech! J-ja stawiam?! Przecież Koneko-chan i Xenovia jedzą za dziesięciu!

Ise-kun był zszokowany. Fufufu, chyba ma kłopoty.

Najwyraźniej siła otaczających go kobiet rosła z dnia na dzień. Cóż, tak to już jest. 

Potajemnie będę ci kibicował z boku, aby zobaczyć, czy uda ci się zostać Królem Haremu.