Editing High School DxD Tom 23 Żywot 3 (section)

===Część 5===
Gdy wróciłem do domu, opowiedziałem o całej sytuacji Ravel i z jakiegoś powodu nie mogłem usiedzieć na miejscu, więc poszedłem do sali treningowej w piwnicy. Był już czas aby iść spać, ale przed pójściem do łóżka porozmawiałem z Ddraigiem i przez chwilę pomyślałem. Kiedy jednak wszedłem do piwnicy, zobaczyłem że światła na sali treningowej dalej się palą. Gdy zajrzałem do środka, zobaczyłem jak Asia trenuje rzuty do kosza.

– Asia?

Gdy Asia usłyszała mój głos, odwróciła się.

– Ach, Ise-san.

– Ciągle tu jesteś, mimo że jest tak późno… trenujesz do Turnieju Piłki?

Koszykówka nie była jedyną dyscypliną, która miała zostać rozegrana tego dnia… ale jeśli się nad tym zastanowić, to zawsze widziałem jak Asia, Xenovia i Irina ćwiczą sporty związane z piłką, podczas treningów naszej drużyny, a także podczas czasu wolnego. Czasami była to piłka ręczna, innym razem nożna, a teraz koszykówka. Asia starła pot z czoła.

– …Ponieważ zawsze wlokę się z tyłu, to chciałam pomóc ci choć trochę, i dlatego trenuję w ten sposób – powiedziała, wpatrując się w kosz. – …Niezależnie od tego, czy stałam się dobrą przewodniczącą klubu czy nie, to zawsze czuję się niepewnie… Ponieważ zawsze porównuję się do Rias-oneesama.

…Rozumiem, więc to dlatego Asia zachowuje się czasem jak Rias. Ale ona też zauważyła, że było w tym „coś innego”.

– Kiba-san, jako spadkobierca Akeno-san, jest wspaniałym zastępcą i świetnie wykonuje swoje obowiązki… Szczerze mówiąc to myślę, że byłby lepszym przewodniczącym, niż ja…

– Asiu, to o czym myślisz jest...... – chciałem zaprzeczyć, ale przerwała mi.

– Zrozumiałam jednak, że to złe. Rias-oneesama miała swój własny styl w byciu przewodniczącą, więc ja także muszę wypracować mój własny sposób – jej odpowiedź była wyrazem determinacji, którą pokazała, że poznała samą siebie i znalazła odpowiedź. – Xenovia wyśmienicie przejęła rolę przewodniczącej Samorządu Uczniowskiego i nie musi naśladować byłej Kaichou. Ma swój własny styl w prowadzeniu spraw samorządu. Ty też nie naśladujesz Rias-oneesama, gdy pełnisz rolę Króla, podczas swojej diabelskiej pracy. Moi dobrzy przyjaciele i osoba którą lubię, mają takie osiągnięcia, więc ja też powinnam dobrze wykonywać moją pracę.

Hmm. …Wreszcie pokonałaś tę przeszkodę, Asiu. Wysnułaś własne wnioski i uzyskałaś odpowiedź, aby pokonać przeszkody i przekroczyć barierę. Początkowo zamierzałem jej po cichu pomagać, ale Asia użyła swojej własnej siły, aby przezwyciężyć kłopoty. Przedtem martwiłem się o nią. Nie była w stanie się na niczym skupić, ponieważ jej umysł zawsze był zajęty czymś innym. Jednak Asia nie poprzestała na tym. Znalazła odpowiedź na własną rękę i urosła. Ja… byłem wzruszony do łez. W tym roku Asia stała się nie tylko silniejsza, gdyż siła jej woli także wzrosła. Moja najcenniejsza Asia-chan, którą zawsze starałem się chronić, przyjęła swoją własną determinację, aby stać się buchou….

– …Dorosłaś.

Nie mogłem powstrzymać uczuć, podczas gdy Asia zarumieniła się i zaczęła wymachiwać rękami.

– N-nie o to chodzi! N-nawet teraz, trenuję w sekrecie, aby podczas Turnieju Piłki nie być ciężarem dla wszystkich.

– Tylko ludzie naprawdę silni, potrafią działać na własną rękę i zmienić samych siebie. Tak właśnie myślę.

Przytaknąłem moim własnym słowom. Innymi słowy moja Asia-chan wreszcie przebudziła swoją własną siłę. To był powód do świętowania! Bardzo dobrze, ja też będę trenował do Turnieju Piłki!

– Dobrze, potrenuję koszykówkę z tobą, Asiu! Zacznijmy od stu rzutów do kosza!

– Tak!

Kiedy mieliśmy zacząć trening, do sali weszła kolejna osoba.

– …Mogę się do was przyłączyć?

To była Elmenhilde.

– Elmenhilde, a ty wciąż na nogach? Nie, mamy przecież noc, więc to chyba normalne dla wampirzycy.

Noc naprawdę była porą wampirów. Nie było lepszego czasu na ich aktywność. Elmenhilde podniosła leżącą na podłodze piłkę, z niewyraźnym wyrazem twarzy.

– Nie chciałam podsłuchiwać rozmowy Asi-san, ale po jej wysłuchaniu ja także postanowiłam się zmienić.... – powiedziała, po czym na chwilę zamilkła. – …Powiem to, powód dla którego chcę wziąć udział w turnieju jest taki....

Więc Elmenhilde chce nam to wreszcie powiedzieć. Poprzednio, z powodu Qlippothu i działań Rizevima, świat wampirów został zniszczony, gdyż patriarchalna Frakcja Tepes i matriarchalna Frakcja Carmilla, zamieszały się w niszczycielską bitwę. Zwłaszcza Qlippoth zwiódł słodką gadką obie frakcje, rozpoczął głęboką, wewnętrzną ingerencję i ostatecznie zdradził ich wszystkich. Doszło do tego, że wszystkie wysokoklasowe, szlachetne wampiry, które zawsze chlubiły się swoją czystą krwią, zmieniły się w Smoki Zła.

– …Po tym wszystkim, kiedy wróciłam do domu, to co zobaczyłam, było bardzo nieprzyjemne i smutne. …Pierwotnie czystej krwi wampiry, moi towarzysze, którzy byli dumni ze swojej siły, jako prawdziwi potomkowie Carmilli-sama… zmienili się w Smoki Zła. Ludzie z rodziny Galnstein i moi przyjaciele z dzieciństwa, także zostali brutalnie zatruci, ponieważ związali się z Qlippothem – powiedziała Elmenhilde.

To co zobaczyła w swojej ojczyźnie, to jej wujek, kuzyn, a nawet przyjaciele, których uważała za rodaków, zmienili się w obrzydliwe Smoki Zła. Niezależnie od tego, czy był to jej wujek czy kuzyn, cała rodzina Galnstein… była zadowolona z tego, jak działa Frakcja Carmilla. Przywódcą tej frakcji zawsze była kobieta, a mężczyźni nie mieli nic do powiedzenia i w końcu po kilkuset latach mieli tego dość. Zaczęli doceniać Frakcję Tepes, w której rządzili mężczyźni. Poprosili więc o pomoc Qlippoth, aby wzmocnić swoje prawa w Carmilli. Zdrady dokonali nie tylko wuj i kuzyn Elmenhilde, ale też większość mężczyzn.

Pozornie zdawali się akceptować kobiece rządy, ale w rzeczywistości mieli dosyć. Takie nastroje narastały i narastały i w końcu wybuchły. Z tego powodu kobiety z Frakcji Carmilla były niesamowicie zszokowane. Jedynymi osobami, które wierzyły, że dobrze dogadują się ze swoimi kochankami, partnerami, rodzeństwem i męskimi członkami rodziny, były kobiety i mała grupka mężczyzn. Fundamenty, na których została zbudowana Frakcja Carmilla i systemy wartości wampirów czystej krwi, zadrżały w posadach i pękły. To prawdopodobnie największy podział, jaki kiedykolwiek nastąpił we frakcji. Przyjaciele tej samej płci też zgodzili się ze szlachtą, że należy zdradzić kraj. Ich kochanki.... też chciały rządzić mężczyznami, gdyż nie wszystkie wampirzyce były potężne. Potrzeba było niesamowitej odwagi, aby wampirzyce stanęły przeciwko wampirom, od których były słabsze. To wymagało dużej determinacji... Dlatego tak wiele wampirzyc nie mogło tego znieść. Nie, to był naturalny skutek. To dlatego, ponieważ nie wszystkie szlachcianki mogły pozwolić rozkwitnąć swoim rodzinom. …Była świadkiem ostatecznego końca swoich przyjaciółek, które chciały rządzić wampirami… Widząc Smoki Zła, Elmenhilde poczuła, jakby w jej ciele coś pękło. Gdy nam o tym opowiadała, z jej ciemnoczerwonych oczu płynęły łzy.

– …Widząc moich przyjaciół, którzy poświęcili wszystko dla ojczyzny, byłam zła na samą siebie za to, że nie zauważyłam, jakie niesnaski narastały w naszym środowisku i nawet tego nie zauważyłam… i jednocześnie, gdy uświadomiłam sobie ich prawdziwe zamiary, nie mogłam zrobić nic, tylko im zaprzeczać…. Ostatecznie nie mogłam ich ocalić, chociaż robiłam wszystko co mogłam i było to bardzo brutalne…  to mnie przygniotło. Nie chciałam więc dłużej zostać w mojej ojczyźnie. Poprosiłam o możliwość pracy za granicą i podróżowałam po różnych miejscach. …Gdybym została w moim kraju, to moje serce nie byłoby tego w stanie przetrwać…!

Elmenhilde płakała gdy mówiła. …Wprawdzie początkowo była bardzo wyniosła, robiła wszystko dla dobra własnych ideałów, oraz aby chronić godność swojego kraju. To dlatego, gdyż tylko jego uważała za właściwy i nigdy nie wątpiła w znaczenie jego sprawiedliwość. Wszystko to jednak zostało zniszczone. Mimo że nie była tego świadoma, jej właśni krewni i przyjaciele zmagali się z olbrzymim stresem, od którego nie mogli się uwolnić, co w rezultacie doprowadziło do wypaczenia ich umysłów i demoralizacji całego systemu wartości ich nacji. Rizevim bardzo się cieszył, że doprowadził do takiego chaosu…. …Wartości Elmenhilde uległy załamaniu, więc nie ma w tym nic dziwnego, że jej osobowość uległa tak dużej zmianie. Po zdradzeniu przez ludzi, którzy towarzyszyli jej od tak dawna… bardziej czuła niesamowity smutek, niż gniew. Elmenhilde otarła łzy.

– …Powiedziałam już to wszystko Ravel Feneks-san, więc powinnam to powiedzieć także tobie, skoro jesteś przywódcą drużyny – oznajmiła.

– …Dziękuję ci. Powiedziałaś mi tak wiele, mimo że było to dla ciebie takie trudne.

– …Nie musisz mi dziękować. Skoro to wszystko się wydarzyło, to po prostu muszę to zrobić. Mmm, pomyślałam że wezmę udział w turnieju, aby to przezwyciężyć… Jeśli bierze w nim udział tyle ras, to czuję że mogę coś od nich zyskać… Muszę się stać silniejsza. Jeśli mogę się zmienić, to na pewno nie powtórzę tych samych błędów.

…Rozumiem, więc ta dziewczyna też chce się zmienić, taka jak Asia i chce się stać silniejsza. Gdy usłyszała wyznanie Asi, postanowiła być ze mną szczera. Jednak dalej coś mnie ciekawiło.

– Ale dlaczego wybrałaś moją drużynę? Przecież mogłaś wybrać każdą inną? – zapytałem.

Gdy Elmenhilde usłyszała moje pytanie, cała jej twarz poczerwieniała a jej głos zaczął drżeć.

– T-to dlatego… Jak to powiedzieć… powiedzmy… ciekawa jestem czy to może się stać…

Odpowiedź Elmenhilde zakłopotała mnie… Asia natomiast wyglądała na zdenerwowaną.

– Wciąż musisz się wiele nauczyć, Ise-san! – zbeształa mnie.

…Co? Jestem jedyną osoba, która nic nie rozumie? Kiedy się nad tym zastanawiałem, pojawił się ktoś jeszcze.

– Co się dzieje? Planowałam wziąć późny prysznic, ale nigdy bym nie pomyślała, że spotkam tutaj Iseia, Asię i nawet Elmenhilde, którzy trenują o tej porze.

– Nie mogłam zasnąć, więc też tutaj przyszłam, ale zaciekawiło mnie, kto tu siedzi do tak późna.

To były Xenovia i Irina, które patrzyły na mnie, Asię i Elmenhilde. Wiedząc jej zapłakaną i zaczerwienioną twarz, coś musiały zrozumieć.

– Hah! Cz-czyżby ktoś ją molestował seksualnie…?

– Tego się można było spodziewać po takiej zboczonej anielicy. Nawet ja bym o czymś takim nie pomyślała – mruknęła Xenovia 

– D-doprawdy! Nic nie mogę poradzić, że o tym pomyslałam! Nie musisz patrzeć na mnie w dziwny sposób!

– Dobrze już, dobrze – odparła Xenovia, podnosząc z podłogi piłkę do kosza. – Nic nie można na to poradzić. Potrenujmy więc z Asią, jakby jutro miało nigdy nie nadejść!

– Dobry pomysł! Nie ma sensu budzić reszty, skoro jutro jest bardzo ważny mecz – przytaknęła Irina.

Dokładnie, najlepiej będzie pozwolić śpiącym, aby sapali aż do rana. Asia z radością się ukłoniła.

– D-dziękuję wam wszystkim! Niezależnie od tego co wydarz się jutro, to dam z siebie wszystko!

Asia i Xenovia spojrzały na siebie.

– Xenovia-san! Nie przegram z tobą w Turnieju Piłki!

– To mój tekst! Stoczmy wspaniały mecz pomiędzy Klubem Okultystycznym, a Samorządem Uczniowskim!

– Jestem partnerką Asi! To też czyni mnie członkinią Klubu Okultystycznego!

– Hmph! Bardzo dobrze, więc pokonam was obie, Asiu i Irino!

Elmenhilde stanęła obok Xenovi.

– Skoro wy dwie jesteście razem, to ja będę pomagać Xenovi-san.

Tak oto w podziemnej sali treningowej rozpoczął się mecz dwie na dwie. Uśmiechnąłem się, gdy się im przyglądałem. Nagle w sali pojawiła się Ravel, która stanęła obok mnie.

– Myślę że użyjemy Elmenhilde-sama w tym meczu – szepnęła mi do ucha.

Cieszyło mnie patrzenie na to, jak Elmenhilde gra w koszykówkę.

– Tak, zróbmy to. Chce się zmienić i do tego wybrała moją drużynę. …Skoro znam powód, to powinienem jej pomóc – odpowiedziałem.

Racja, powinniśmy wzrosnąć razem. Nieważne jaka jest sytuacja, my i moi towarzysze przezwyciężymy wszystkie trudności... Tak oto, wraz z nowymi członkami drużyny, Nakirim Kouchinem Ouryuu i Elmenhilde Galnstein, rozpoczęliśmy dzień meczu.
<noinclude>