Editing Suzumiya Haruhi:Volumo1 Antaŭparolo

Kiam mi ĉesis kredi je Avo Frosto? Verdire, tia ridinda demando havas nenian signifon por mi. Tamen, se vi demandus, kiam mi ĉesis kredi, ke la maljunulo portanta la ruĝan vestaĵon estas Avo Frosto, do, mi povas konfide diri, „Mi neniam kredis je Avo Frosto.” Mi sciis, ke la Avo Frosto, kiu aperis en mia infanĝardena kristnaska festo estas trompisto, kaj, pensante pri ĝi, ĉiu el miaj samklasanoj havis la saman mienon de nekredemo, vidante, ke nia instruisto ŝajnigis sin Avo Frosto. Kvankam mi neniam vidis, panjon kisi Avon Froston, mi estis jam sufiĉe saĝa suspekti pri la ekzisto de maljunulo, kiu laboras nur dum kristnaska antaŭvespero.

Tamen, mi ankoraŭ ne sciis, ke la eksterteruloj, tempovojaĝantoj, fantomoj, monstroj kaj telepatiuloj en tiuj efik-plenaj desegnofilmoj kun bonuloj kontraŭ malbona organizo ne efektive ekzistas. Ne, atendu, mi verŝajne ja sciis, mi nur ne volis agnoski tion. Profunde en mia koro, mi ankoraŭ volis, ke tiuj eksterteruloj, tempovojaĝantoj, fantomoj, monstroj, telepatiuloj kaj malbonaj organizoj subite aperu. Kompare kun tiu ĉi enuiga, normala vivo mia, la mondo de tiuj pavaj televidaj programoj estis multe pli ekscitaj ; Mi volis ankaŭ loĝi en tiu mondo !

Mi volis esti tiu, kiu savis la fraŭlinon forŝtelitan de eksterteruloj kaj malliberigitan en bovla fortreso. Mi volis esti tiu, kiu uzis sian kuraĝon, inteligenton kaj fidindan laserpafilon por kontraŭbatali krimulojn de la estonteco klopodantajn ŝanĝi historion je sia profito. Mi volis esti el tiuj, kiuj povis forpeli demonojn kaj monstrojn per simpla sorĉaĵo kaj kontraŭbatali mutaciintojn aŭ psikokinezulojn de malbonaj organizoj kaj havi telepatiajn batalojn !

Sed, atendu, trankviliĝu. Se mi vere estus atakita de eksterteruloj aŭ de io alia, kiel mi kontraŭbatalus ilin ? Mi eĉ ne havas iujn ajn specialajn potencojn ! Nu do, kion pri tiu ĉi : iun tagon, mistera nova studento translokiĝos al mia klaso. Sed li reale estos eksterulo aŭ estontulo, kaj havos telepatiajn potencojn. Kiam li ekbatalos kontraŭ malbonuloj, mi nur devos trovi metodon partopreni lian militon. Nur li batalos, kaj mi povos nur esti lia lakea adjunkto. Dio mia, tio ĉi estas bonega, mi estas tiel ruza!

Aŭ, eble, se tio ne funkcias, kio pri tio ĉi : iun tagon, mistera potenco en mi vekiĝos, kvazaŭ psikokineza aŭ metapsikia povo. Mi malkovros, ke multaj personoj en tiu ĉi mondo havas similajn potencojn, kaj, tiam, ia metapsikia societo varbos min. Mi membriĝos al tiu ĉi organizo kaj protektos la mondon kontraŭ malbonaj mutaciintoj.

Bedaŭrinde, realo estas surprize kruela... Neniu translokiĝis al mia klaso. Mi neniam vidis NIFOn. Kiam mi iris al lokoj onidire hantitaj, nenio aperis. Du horoj da intensa fiksrigardado ne movis mian krajonon eĉ unu milimetron, kaj rigardo al la kapo de samklasano ne rivelis liajn pensojn al mi. Mi ne povis ne melankoliĝi pro la normaleco de la fizikaj leĝoj. Mi ekĉesis serĉi NIFOjn kaj atenti metapsikiajn televidajn programojn, ĉar mi fine konvinkis min, ke tio estas malebla. Mi eĉ atingis punkton, kie mi nur havis nostalgion por tiuj aferoj.

Post submezlernejo, mi tro maturiĝis por tiu fantazia mondo kaj iĝis ege bazita en realo. Nenio okazis en 1999, malgraŭ tio, ke mi esperis, iomete, ke io ja okazus; homoj ne reiris al la luno nek preteriris ĝin. Mi supozas, pro la aspekto de aferoj, ke mi estos delonge mortinta antaŭ oni povas aranĝi vojaĝon de Tero al Alfa Centaŭro.

Kun tiaj malspritaj pensoj en mia menso, mi iĝis normala, senĝena mezlernejano. Almenaŭ, ĝis la tago, en kiu mi renkontis Suzumija Haruhi.

<noinclude>
{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; border-collapse: collapse;"
|-
| [[ESP_Suzumiya_Haruhi|Ĉefpaĝen]]
| Iri al [[Suzumiya_Haruhi:Volumo1_Ĉapitro1|Ĉapitro 1]]
|-
|}
</noinclude>