Utsuro no Hako - Türkçe:1. Cilt Açılış

Tamamen unutmuş değilim. Burayı muhtemelen hala hatırlıyorum, hatta bu sahneyi düşledim bile, tıpkı şu anda olduğu gibi.

Burayı yalnızca düşlerimde hatırlayabiliyorum.

Doğru ya — burayı unutmuş değilim. Sadece buranın bana çağrıştırabileceği hiç bir belirti bulamıyorum. Herhangi bir şeyin bu sahneyle ilgili anılarımı tetiklemesi mümkün değil. Gerçek hayatta bunu andıran hiçbir şey yok aslında. Çabalasam elbet hatırlarım, ama bunu yapacak seçeneğim yok.

Günlük yaşamımdaki hiçbir şey önümdeki varlığı andıramazdı.

"Bir dileğin var mı?"

Bunu bana sakince soran kişinin suratı sürekli değişiyor, yeni ve farklı suratlara bürünüyordu. Bu rüya kendi bilinç altım ile oluşmuştu, fakat nedense karşımdakinin yüz hatlarını çıkaramıyordum. Gördüm, elbet — en azından gördüğüme inanıyordum. Sadece, O bir yandan hem herkesi andırıyor, hem de hiçkimseyi andırmıyordu.

O sırada sanırım sorusuna uysal, zararsız bir cevap vermiştim, gerçi tam ne yanıt verdiğimi hatırlamıyorum. Her neyse, cevabımı duyduğunda bana bir tür kap sundu.

"Bu herhangi bir dileğini gerçekleştirebilecek bir kutu."

Şimdi sözü edilince, gerçekten de kutuya benziyordu.

Gözlerimi kısarak kutuya baktım. Görüşüm kötü değildi ama kutuyu tam göremiyordum. Kutunun içinde hiçbir şey yoktu ama buna rağmen tuhaf bir his veriyordu. Salladığında ses çıkaran, fakat açtığında içinde hiçbir şey olmayan kurabiye kutusu tutmaya benziyordu.

Sanırım o sırada ona gelişigüzel bir soru sormuştum, "Neden bana bunu veriyorsun" gibi.

"Çünkü sen gerçekten çok ilginç birisin! İnsanlığa olan ilgime rağmen bir insanı bir diğerinden ayırt edemiyorum. Ne kadar da gülünç, öyle değil mi?"

Onun ne dediğini pek anlamamıştım, ama yine de başımı isteksizce salladım.

"Ama sen bir istisnasın - seni insanlığın kalanından ayırt edebiliyorum. Belki sen bu durumun özel olmadığını düşünüyor olabilirsin, ama benim dikkatimi çekmek için bu fazlası ile yeterli!"

Kutunun içine baktım. Kutu boş olmasına rağmen, hoş olmayan bir his tarafından saldırıya uğrayarak vücudum kutunun dibine doğru sürükleniyormuşçasına bir hisse kapıldım. Yüzümü hemen çevirdim.

"Bu kutu herhangi bir dileği yerine getirir. Ne dilediğin umurumda değil — dileğin insanoğlunu yok etse bile seni durdurmam. Sadece senin, veya insanoğlunun ne tür dilekte bulunacağını merak ediyorum."

Buna karşılık bir cevap verdim ve O da gülümsedi.

"Haha... Hayır, hayır. Bu bir çeşit özel güç değil. İnsanlar zaten arzularını açıkça imgeleyerek gerçekleştirme yeteneğine sahiptir. Ben sadece o gücü biraz daha etkili kılıyorum."

Kutuyu kabul ettim.

Elbette uyandığımda bu rüyayı hatırlamayacaktım.

Fakat onun hakkında düşündüğüm şey zihnimde belirgin olarak kalacaktı. Bu, rüyamda onun hakkında edindiğim izlenimdi.

Her nedense, o kişi—

—tiksinç değil miydi?

Geri Git - Roman Çizimleri

Geri Dön - Ana Sayfa (Main Page)

Devam Et - 1. Defa