Toradora! (Greek):Volume1 Chapter1

                                  Υπάρχει κάτι σε αυτό τον κόσμο που κανείς δεν έχει δει ποτέ.
                                  Είναι γλυκό και απαλό.
                                  Αν ποτέ βρεθεί, σίγουρα όλοι θα θέλουν να το αποκτήσουν,
                                  και γι'αυτό κανείς δεν το έχει δει ποτέ.
                                  Γιατί ο κόσμος το έκρυψε καλά, ώστε να μη βρίσκεται εύκολα.
                                  Όμως θα έρθει μια μέρα που κάποιος θα το ανακαλύψει.
                                  Και μόνο αυτοί που είναι άξιοι να το αποκτήσουν θα το βρουν.
                                  Αυτό είναι όλο.

Κεφάλαιο 1

"Να πάρει!" Επτά και μισή το πρωί. Ήταν όμορφη μέρα, αλλά μέσα στο σπίτι ήταν ακόμα σκοτεινά. Το σπίτι ήταν ένα δυάρι με κουζίνα που έβλεπε νότια και βρισκόταν στο δεύτερο όροφο ενός διώροφου σπιτιού της πόλης, κάπου δέκα λεπτά με τα πόδια από το σταθμό του τρένου. Το νοίκι ήταν 80000 γεν.

"Τα παρατάω! Δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρω!"

Ένα χέρι σκούπισε νευρικά τον αχνό από τον καθρέφτη. Το παλιό μπάνιο ήταν γεμάτο ατμούς μετά από το πρωινό ντους. Έτσι, αμέσως μετά το σκούπισμα ο καθρέφτης ξαναθόλωσε. Δεν είχε νόημα να ξεσπάει κανείς στον καθρέφτη όσα νεύρα και να είχε...

"Αυτό το πράγμα είναι σκέτη απάτη!"

Αναδείξτε την ευγένεια της φύσης σας με μια κυματιστή φράντζα - Αυτό το σλόγκαν υπήρχε στο τελευταίο τεύχος ενός ανδρικού περιοδικού μόδας. Η φράντζα του Ρυουτζί Τακάσου ήταν τώρα "κυματιστή". Σύμφωνα με τις οδηγίες του άρθρου, είχε χτενίσει τη φράντζα του σε όλο της το μήκος, τη στέγνωσε με το πιστολάκι μέχρι να σταθεί όρθια, και την έτριψε απαλά προς τα πλάγια με ζελέ μαλλιών. Είχε σηκωθεί επίτηδες μισή ώρα νωρίτερα για να κάνει τα μαλλιά του να μοιάζουν με του μοντέλου, και έτσι να πραγματοποιήσει τη μεγάλη επιθυμία του.

Παρόλα αυτά..."Μάλλον ήμουν αφελής που νόμιζα πως θα αλλάξω μόνο και μόνο διορθώνοντας τη φράντζα μου".

Απογοητευμένος, ο Ρυουτζί πέταξε το περιοδικό μόδας που για να αγοράσει είχε χρειαστεί όλο του το κουράγιο στο σκουπιδοντενεκέ. Δυστυχώς δεν τον πέτυχε, με αποτέλεσμα να ρίξει το σκουπιδοντενεκέ, να σκορπίσει όλα τα σκουπίδια έξω και να πέσει στο πάτωμα ανοιχτό στη σελίδα που έλεγε "Μπορείτε ακόμα να προλάβετε την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ευγενικός ή άγριος; Το ταξίδι μας στον κόσμο του μόντελινγκ".

Αν εξαρτιόταν από μένα, δε νομίζω ότι θα ενδιαφερόμουν για το μόντελινγκ. Ήθελα, όμως, να αλλάξω.

Αλλά απέτυχα.

Με ένα αίσθημα ήττας στην καρδιά, ο Ρυουτζί έβρεξε τα χέρια του με νερό και ανακάτεψε τα μαλλιά που έφτιαχνε εδώ και τόση ώρα. Επέστρεψε στα συνηθισμένα ακατάστατα ίσια μαλλιά του. Μετά γονάτισε να μαζέψει τα σκουπίδια που ήταν σκορπισμένα παντού.

"Αα! Τι είναι αυτό...μ...μούχλα! Είναι μούχλα!!" Παρόλο που πάντοτε φρόντιζε να σκουπίσει τον ατμό, παρόλο που είχε περάσει μια ολόκληρη μέρα την περασμένη εβδομάδα καθαρίζοντας την κουζίνα και το μπάνιο από τη μούχλα...Όλες του οι προσπάθειες είχαν πάει χαμένες σ'αυτό το απαίσια υγρό δωμάτιο. Δαγκώνοντας τα χείλη του με θυμό, ο Ρυουτζί προσπάθησε να σκουπίσει τη μούχλα με μερικά χαρτομάντηλα. Φυσικά, δεν έφευγε έτσι εύκολα, και το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει τα χαρτομάντηλα κομματάκια.

"Να πάρει, μου έχουν τελειώσει τα διαλυτικά μούχλας. Πρέπει να πάω να αγοράσω πάλι".Για την ώρα πρέπει να το αφήσω έτσι, αλλά να είστε σίγουροι πως θα επιστρέψω σύντομα να σας κανονίσω! Ο Ρυουτζί αγριοκοίταξε το μουχλιασμένο πάτωμα ενώ μάζευε τα σκουπίδια. Μετά καθάρισε βιαστικά το πάτωμα με μερικές χαρτοπετσέτες, μάζεψε τις τρίχες και τη σκόνη και καθάρισε τον ατμό από το νιπτήρα. Σήκωσε το κεφάλι και αναστέναξε.

"Α ναι, φαΐ για τον παπαγάλο. Έι, Ίνκο-τσαν!"

"Ααα"

Ένα κρώξιμο απάντησε στη φωνή του νεαρού μαθητή.

Ωραία, είναι ξύπνιος. Ήρεμος πια, ο Ρυουτζί πήγε ξυπόλητος στην κουζίνα με το ξύλινο πάτωμα, πήρε λίγη τροφή για πτηνά και εφημερίδες για πέταμα, και κατευθύνθηκε προς τη γωνία του σαλονιού που ήταν στρωμένο με χαλιά τατάμι[1]

Back to Illustrations

Return to Main Page

Forward to Chapter 2