Utsuro no Hako - Türkçe:1. Cilt Açılış

Tamamen unutmuş değildim. Burayı muhtemelen hatırlıyordum, hatta burası ile ilgili rüya bile görmüştüm, tıpkı şu an gördüğüm gibi.

Burayı sadece rüyalarımda hatırlayabiliyordum.

Doğru ya — burayı unutmuş değildim. Burayı bana çağrıştırabilecek hiç bir belirti yoktu. Herhangi bir şeyin buradaki görüntü ile ilgili anılarımı tetiklemesi mümkün değildi. Açıkçası gerçek hayatta burayı andıran hiçbir şey yoktu. Çabalasam elbet hatırlardım, ama bunu yapacak fırsatım yoktu.

Önümdeki varlığı günlük hayatımdaki hiçbir şey andıramazdı.

"Bir dileğin var mı?"

Bunu bana sakince soran kişinin suratı sürekli değişiyor, yeni ve farklı suratlara dönüşüyordu. Bu rüya kendi bilinç altım ile oluşmuştu, fakat nedense karşımdakinin yüz detaylarını çıkartamıyordum. Gördüm, elbet — en azından gördüğüme inanıyordum. Sadece, o bir yandan hem herkesi andırıyor, hem de kimseyi andırmıyordu.

O sırada sanırım sorusuna uysal, zararsız bir cevap vermiştim, ama tam ne yanıt verdiğimi hatırlamıyordum. Her neyse, cevabımı duyduğunda bana bir tür kap sundu.

"Bu herhangi bir dileğini gerçekleştirebilecek bir kutu."

Şimdi sözü edilince, gerçekten de kutuya benziyordu.

Gözlerimi kısarak kutuya baktım. Görüşüm kötü değildi ama kutuyu tam göremiyordum. Kutunun içinde hiçbir şey yoktu ama buna rağmen tuhaf bir his veriyordu. Salladığında ses çıkartan, fakat açtığında içinde hiçbir şey olmayan kurabiye kutusu tutmaya benziyordu.

Sanırım o sırada ona gelişigüzel bir soru sormuştum, "Neden bana bunu veriyorsun" gibi.

"Çünkü sen gerçekten çok ilginç birisin! İnsanlığa olan ilgime rağmen bir insanı bir diğer insandan ayırt edemiyorum. Ne kadar da gülünç, öyle değil mi?"

Onun ne dediğini pek anlamamıştım, ama yine de başımı isteksizce salladım.

"Ama sen bir istisnasın - seni insanlığın kalanından ayırt edebiliyorum. Belki sen bu durumun özel olmadığını düşünüyor olabilirsin, ama benim dikkatimi çekmek için bu fazlası ile yeterli!"

Kutunun içine baktım. Kutu boş olmasına rağmen, hoş olmayan bir his tarafından saldırıya uğradığımı ve vücudumun kutunun dibine doğru sürüklendiği gibi bir hisse kapıldım. Yüzümü kutudan hemen çevirdim.

"Bu kutu herhangi bir dileği yerine getirir. Ne dilediğin umurumda değil — dileğin insanoğlunu yok etse bile seni durdurmam. Sadece sen, veya insanoğlunun ne tür dilekte bulunacağını merak ediyorum."

Buna karşılık bir şey söyledim ve o da gülümsedi.

"Haha... Hayır, hayır. Bu bir çeşit özel güç değil. Zaten insanlar istediklerini zihinlerinde belirgin bir şekilde oluşturarak dileklerini yerine getirebilirler. Ben sadece o güce biraz teşvik ediyorum."

Kutuyu kabul ettim.

Elbette uyandığımda bu rüyayı hatırlamayacaktım.

Fakat onun hakkında düşündüğüm şey zihnimde belirgin olarak kalacaktı. Bu, rüyamda onun hakkında edindiğim izlenimdi.

Her nedense, o kişi—

—tiksinç değil miydi?

Geri Git - Roman Çizimleri

Geri Dön - Ana Sayfa (Main Page)

Devam Et - 1. Defa