Difference between revisions of "Zero no Tsukaima wersja polska Tom 2 Rozdział 6"

From Baka-Tsuki
Jump to navigation Jump to search
m
Line 2: Line 2:
   
   
  +
“I-I’m sorry for being late!”
   
  +
As Corona rolled into the student council president room, Dirk knitted his brows at her entrance.
   
  +
“……What’s that?”
   
  +
“Eh?”
−
Po upewnieniu się, że Saito i kompania pobiegli, Kirche rozkazała Guichemu – A więc, teraz zaczynamy. Guiche, gdzieś w kuchni jest garnek napełniony olejem, prawda?
  
   
  +
Corona’s eyes wavered blankly and looked back at Dirk.
−
– Masz na myśli te garnki do smażenia?
  
   
  +
It was a face saying that she had no idea of what he was talking about.
−
– Taa. Niech twoje golemy je przyniosą.
  
   
  +
Dirk asked again in a rough tone as he was more irritated than usual.
−
– Nie ma sprawy.
  
   
  +
“I’m asking what all this luggage is……!”
−
Guiche ukryty za stołem, machnął swoją różą, która była jego różdżką. Płatki spłynęły wolno i z ziemi wykiełkowali żeńscy wojownicy z brązu. Golemy skierowały się do kuchni, chociaż zostały w nie wycelowane strzały.
  
   
  +
Corona had both her hands full of shopping bags and in addition, she carried even a rucksack on her back.
−
Stalowe groty zagłębiły się w miękką miedź, powodując drżenie posągów. Guiche zaśmiał się, ponieważ w końcu posągi dotarły do kuchni za ladę i podniosły garnek do smażenia.
  
   
  +
The contents seemed to be books with papers which became rare nowadays. They should be quite heavy, but Corona was more or less a <Genestella>, too.
−
– Czy możesz rzucić to w wejściu? – mówiąc, Kirche nakładała makijaż patrząc w lusterko.
  
   
  +
“A-Ah, do you mean this? But I heard that I was off duty today, so I went up to the central district for the first time in a while. And then, I was suddenly called by the vice-president; but he said that I should hurry, so I directly came here without stopping by the dorm. No, to tell the truth, it’s heavy as expected; so I thought about returning to my room once, but……”
−
– Teraz robisz makijaż? – powiedział Guiche ze wstrząśniętym wyrazem twarzy, ale jednak rozkazując swoim posągom rzucić garnek u wejścia, jak mu powiedziano.
  
   
  +
Corona started spewing out something that could be taken as either an excuse or boasting, but Dirk interrupted it in a quiet voice.
−
Kirche machnęła swoją różdżką i wstała.
  
   
  +
“──Tell a fortune.”
−
– Ponieważ sztuka właśnie ma się zacząć, a jeśli grająca główna rolę kobiecą nie ma makijażu...
  
   
  +
“Huh?”
−
Machnęła swoją różdżką w olej, rozpryskując go w powietrze.
  
   
  +
“It’s fine, so hurry up and tell a fortune, you stupid woman!”
−
– ...to mogłoby to być żenujące?
  
   
  +
“Hiyaaah! Y-Yes! Understood!”
−
Czary Kirche zapaliły olej, rozpraszając płomienie po całej Świątyni Bogów i robiąc głośny hałas. W jednej chwili, grupa najemników, kiedyś zdecydowanych na parcie naprzód, wycofała się z nagłego ognia.
  
   
  +
Corona, who was startled by Dirk’s angry voice, hurriedly tossed her packages aside and then took out tarot cards from her uniform’s breast pocket.
−
Kirche uwodzicielsko zaśpiewał zaklęcie, machając swoją różdżką ponownie. Płomienie gorzały nawet gwałtowniej, rozprzestrzeniając się ku najemnikom u wejścia, okrywając ich i zmuszając do tarzania się w bólu. Kirche stanęła i elegancko machnęła włosami, przed podniesieniem różdżki. Pomimo że wszystkie strzały poleciały do niej, magiczny wiatr Tabithy odparował je.
  
   
  +
And while lining them on the floor, she nervously looked at Dirk.
−
– Kochani nieznani najemnicy, pomimo że nie mam pojęcia, dlaczego nas atakujecie – Kirche uśmiechnęła się i ukłoniła w deszczu strzał – proszę pozwólcie mi, Kirche Żarliwej, łaskawie być waszym przeciwnikiem!
  
   
  +
“Errr, anything is fine to tell a fortune of today, too…… right?”
   
  +
“You bastard, how many times do you intend to make me say the same thing?”
   
  +
“Hiii! S-Sorry!”
   
  +
With a face looking like she would burst into tears at any moment, Corona hurriedly arranged the preparation for the fortune-telling.
−
Siedząc na ramieniu swojego olbrzymiego ziemnego golema, Fouquet ugryzł swoją wargę w irytacji. Grupa, której właśnie rozkazała zaatakować, natychmiast wróciła w zamieszaniu po zostaniu otoczonym ogniem. Obróciła się do zamaskowanego szlachcica w kapturze, siedzącego przy niej – Geez, robienie zamieszanie tylko z powodu tego poziomu ognia... wynajęte ręce nie są już niezawodne.
  
   
  +
Kashimaru Corona, who was Dirk’s secretary, was a <Strega> with a special ability.
−
– W każdym razie, dość tego.
  
   
  +
However, Corona herself did not know that she was a <Strega>, neither was she registered into this country’s <Strega> list.
−
– Ale nie możesz w ten sposób ich pobić!
  
   
  +
This was because the activation conditions of her ability were very strict, and she could not be distinguished from a mere <Genestella> other than when it activated.
−
– Jest dobrze, nawet jeżeli nie mogą. Wszystko co mają do roboty, to rozdzielenie ich.
  
   
  +
──Her ability was prediction that would absolutely be off the mark.
−
– Nawet jeśli tak mówisz, nie pozwolę temu pójść tak dalej. Zniosłam tak dużo upokorzenia przez nich.
  
   
  +
In other words, the contents coming out of Corona’s fortune-telling would never occur no matter what happened.
−
Człowiek w kapturze nie odpowiedział, za to wstając, jakby nie słyszał niczego powiedział do Fouquetem – Dobrze, ja ścigam dziewczynę Vallière.
  
   
  +
At first glance, it could be regarded as an absolutely useless ability; but this became an extremely big advantage in an information war.
−
– To co ja mam robić? – odpowiedziała w szoku Fouquet.
  
   
  +
“Errr, well then today…… Ah, that’s right! I happened to hear it on my way here, but it seems that Seidoukan student council president has gone missing. I’m worried, so I shall tell the fortune regarding her safety.”
−
– Cokolwiek chcesz. Spal lub ugotuj resztę, cokolwiek. Spotkamy się w tej, co zwykle restauracji. Beztrosko zeskoczył z ramienia golema, znikając w ciemności jak nocny wiatr, miękki i mrożący.
  
   
  +
There were three conditions for Corona’s ability to activate.
−
– Geez... co za niefrasobliwy facet. Mógł nie mówić mi niczego o czym myśli – Fouquet mówił cicho, ze wstrętem.
  
   
  +
The first one was the fortune-telling time to be the evening.
−
Od ludzi poniżej dochodziły jęki. Silne wiatry nadciągnęły z wnętrza świątyni, rozprzestrzeniając i wzmacniając gwałtowne płomienie. Nawet łucznicy ukrywający się w ciemnościach poczuli oparzenia.
  
   
  +
“Well then, I shall begin……”
−
Fouquet wykrzyknęła pod siebie – Cholera, dość tego! Wszyscy jesteście nieprzydatni! Zejdźcie mi z drogi! – golem uniósł się z ogłuszającym hałasem i szedł w kierunku wejścia, ciągnąc pięści w miarę postępowania.
 
   
  +
The second was for Corona herself to decide the contents of the fortune telling.
   
  +
When Corona closed her eyes and began to rearrange the cards, a bluish-white magic circle appeared around her.
   
  +
And then the third was that she could only activate it once a day.
   
  +
“──Okay, it is this!”
−
Kirche i Tabitha sterowały płomieniami w sali, mocno dręcząc najemników na zewnątrz. Grupa łuczników na zewnątrz również uciekła z ognia rozprzestrzenianego przez wiatr Tabithy, porzucając swoje łuki.
  
   
  +
Corona finished turning five cards and opened her eyes.
−
– Ohhhhohohohoho! Oho! Ohohoho! – Kirche śmiała się zwycięsko.– Widzicie? Dostajecie teraz? Siła moich płomieni! Jeśli nie chcecie dostać oparzeń, lepiej uciekajcie teraz do domu! Ahahaha!
  
   
  +
“How’s it?”
−
– Dobra, teraz moja kolej! – po pojawieniu się nie w porę, właśnie gdy Guiche wymierzał w wycofujących się wrogów, pośrodku luki płomieni, swoim zaklęciem „Valkyrie”...
  
   
  +
“Yes, please wait a minute…… Eeh!?”
−
W głośnym, ogłuszającym hałasie, wejście i okolica zniknęły.
  
   
  +
Corona, who checked them, raised a voice of surprise and stepped back.
−
– Eh?
  
   
  +
As usual, Corona’s each action was exaggerated.
−
Z unoszącego się kurzu wyszedł olbrzymi golem i z łatwością wykopnął posągi Guichego.
  
   
  +
“What’s the matter? Say it.”
−
– Oh, zapomniałam. Ta awanturnicza panienka wciąż tu jest. – powiedziała cicho Kirche, wystawiając swój język.
  
   
  +
When Dirk urged her as such, Corona frowned as she was troubled.
−
– Nie bądź zbyt arogancka, dziecko! Wykończę cię! – stojąc na ramieniu swojego golema, krzyknęła w gniewie Fouquet.
  
   
  +
“Um, that’s…… a result that is a little hard to say came out……”
−
– Co teraz zrobimy? – Kirche odwróciła się do Tabithy. Jej przyjaciółka rozłożyła obie ręce i potrząsnęła głową.
  
   
  +
After having looked around restlessly, Corona quietly whispered into Dirk’s ear as if she would be troubled should someone else hear it.
−
Guiche rzucił jedno spojrzenie na olbrzymiego golema i pogrążył się w gorącej panice, krzycząc
 
   
  +
“……Tch! Is it true?”
−
– Wszyscy! Atakować! Mówię, ATAKOWAĆ! Teraz czas, aby zobaczyli ducha wszystkich arystokratów Tristainian! Patrz na mnie ojcze! Guiche stanie się mężczyzną!
  
   
  +
Dirk, who heard the result, clicked his tongue and stared at Corona.
−
Tabitha podcięła mu nogi swoją laską, posyłając go na ziemię.
 
   
  +
“Hiii……! It’s true, it’s true!”
−
– Co robisz?! Pozwól mi być mężczyzną! W imieniu Jej Królewskiej Mości Księżniczki, pozwól mej róży tu uschnąć!
  
   
  +
At his gaze’s intensity, Corona stepped back while nodding her head several times.
−
– W porządku, umówiliśmy się by odejść.
  
   
  +
No longer paying attention to such Corona, Dirk muttered while deepening the wrinkles on his forehead.
−
– Nie! Nie ucieknę!
  
   
  +
“Damn…… what the hell is happening?”
−
– ...wiesz, jesteś dokładnie typem, który zginąłby w jakiejkolwiek bitwy jako pierwszy.
  
   
  +
＊
−
Tabitha patrzyła na zbliżającego się golema i nagle wydawało się, że wpadła na pomysłu. Następnie pociągnęła za rękaw Guicha.
  
   
  +
Seidoukan Academy’s harbor block surrounded a part of the academy, but because it was separated with a canal-like waterway, one could not normally cross over to there by walking. Unless one did not something unreasonable like crossing by swimming, there were three routes.
−
– Co?
  
   
  +
One was the water route using a ship, it was used in case of carrying in goods from the satellite cities of the lakeshore and airport; this was the most common route.
−
– Róża. – Tabitha wskazała na imitację róży Guiche, wykonując przy tym ruch falowy. – Dużo. Płatków.
  
   
  +
Another one was the vehicles route to carry in goods from Asterisk urban areas.
−
– Co chcesz od tych płatków?! – krzyknął Guiche, tylko po to aby Kirche pociągnęła jego ucho.
  
   
  +
And the last one was the underground route connected from the academy interior (Accurately speaking, the vehicles route also went along the academy underground, but vehicles other than those that received permission from the academy could not enter).
−
– Po prostu rób to, co Tabitha mówi!
  
   
  +
Inevitably, a student could only use this underground route if he was going to cross over to the harbor block.
−
Guiche machnął w irytacji swoją różaną różdżką, posyłając duże ilości płatków w powietrze. Tabitha zaśpiewała zaklęcie. Kierowane jej wiatrem, płatki wbiły się w golema.
  
   
  +
Ayato, who had regrouped with Julis and company, were advancing at a quick pace through the underground passage juxtaposed to the rail side for automatic conveyance.
−
– I co wbite płatki w ogóle zrobią golemowi?! Z pewnością to jest ładne! – krzyknął za siebie Guiche.
  
   
  +
“……However, to think that Yabuki was a member of Shadow Star, eh.”
−
Tabitha zwięźle rozkazała mu – Alchemia.
  
   
  +
Julis, who moved beside Ayato, muttered so with a grim face.
−
Na ramieniu golema, Fouquet widząc swoje dzieło ze wbitymi wszędzie płatkami, denerwująco poskarżyła się – Co to jest? Prezent? Nie odpuszczę, nawet jeżeli udekorowaliście mojego golema płatkami!
  
   
  +
“I was completely deceived. He has such a dumb look, that Yabuki.”
−
Golem podniósł pięść i jednym ciosem rozwalił stół, który osłaniał Kirche, Tabithe i Guiche.
  
   
  +
Saya also agreed to it and pouted in displeasure.
−
W tym momencie, wszystkie splątane płatki zmieniły się w płyn. Uniósł się zapach oleju. Jako mistrz elementu „ziemi”, Fouquet natychmiast uświadomił sobie powód. Zaklęcie znane jako „Alchemia”. Oni właśnie użyli „Alchemii” by zamienić płatki na golemie w olej.
 
   
  +
“Now, now, it’s thanks to that Yabuki that we have come smoothly so far.”
−
Za późno zdała sobie sprawę, że coś było nie tak. Kula ognista Kirche już leciała w kierunku jej golema.
  
   
  +
This passage was originally one used by Seidoukan Academy’s special staff and there was no record of it even on the academy guide map. If Eishiro did not tell them about it, they would have probably spent a considerable amount of time just to arrive here.
−
W jednej chwili, olbrzymi golem został pokryty ogniem. Nieumiejący wytrzymać gorąca i płomieni, golem padł na kolana.
 
   
  +
“You’re right. It’ll be enough to blame him after everything is over. Now, we must first find Claudia as quickly as possible……”
−
Widząc swojego pracodawcę w przegrywającej pozycji, najemnicy umknęli jak pająki. Kirche, Tabitha i Guiche trzymali się za ręce w radości.
  
   
  +
“Ah…… huh, isn’t that the exit?”
−
– Zrobiliśmy to! Wygraliśmy!
  
   
  +
As Kirin spoke out and pointed in front of them, Ayato turned his head and saw the passage ahead was becoming slowly brighter.
−
– Ja... wygrałem alchemią! Ojcze! Wasza królewska Mość! Guiche zatryumfował!
  
   
  +
“Okay, let’s hurry……!”
−
– To wszystko przez plan Tabithy! – Kirche szturchnęła głowę Guiche.
 
   
  +
Everyone nodded at Ayato’s words and raised their speed.
−
Szkaradna Fouquet stanęła przed spalonym golemem. – J... jak śmialiście... pobić mnie, Fouquet, dwa razy, magią ziemi...
 
   
  +
“……The rain became quite strong.”
−
Wyglądała smętnie. Z jej długimi, pięknymi spalonymi włosami, jej szatami z powypalanymi wszędzie dziurami i jej twarzą osmaloną na ciemno, piękno opuściło ją.
  
   
  +
As soon as they went out, Saya frowned at the raindrops which intensely struck her.
−
– Aha, ależ śliczny makijaż masz na sobie. Wiesz pani, ten ciężki makijaż jakoś ci odpowiada! Mam na myśli... jesteś już całkiem stara! – Gdy Kirche skończyła, machnęła swoją różdżką w Fouquet. Jednakże, wydawało się, że wyczerpała swoją energię wszystkimi zaklęciami, których użyła walczą. Nagle, mały, słaby płomień wyleciał i zniknął natychmiast.
  
   
  +
There should still be some time before the sunset, but the surroundings were completely dim. The streetlight which crossed the huge warehouse and the huge crane and rose further highly ── they (warehouse and crane), which stood in a row over the rain, somehow looked like eerie monsters.
−
– Co!? Tylko tyle? – Kirche podrapała swoją głowę.
  
   
  +
“Now then, although having come so far is good an all, even if it’s called harbor block, it’s wide. We should first split into groups──!”
−
Tabitha i Guiche wydawali się wywoływać taki sam efekt. Ale nie Fouquet. Nie próbowała żadnych zaklęć i po prostu ruszyła prosto na nich.
  
   
  +
As Julis abruptly stopped speaking, everyone scattered in different directions.
−
– Nazwać mnie starą?! Dziewczyno, mam jedynie 23 lata! – Fouquet zacisnęła swoje pięści i uderzyła nimi w Kirche, która bez wahania wzięła odwet mniej więcej w taki sam sposób. Zatem obie walczyły całkowicie w niepodobnie do siebie.
  
   
  +
Immediately after, a container that was close to the size of a house fell on the place where Ayato and company had been previously standing. After Ayato had rolled out of the way, he looked up to see the crumpled container on the ground.
−
Tabitha siadła i z całkowitym brakiem zainteresowania walką przed nią, zaczęła czytanie. Guiche obserwował dwie piękne, walczące kobiety, z umiarkowanym rumieńcem na twarzy. Wyglądał na obojętnego, że jego ubranie jest w całkowitym nieładzie.
 
   
  +
“……Unfortunately, I can’t afford to let you proceed ahead from here.”
−
Patrząc z dala, najemnicy zaczęli się zakładać.
  
   
  +
As soon as the voice was heard, multiple containers rained down in succession. However, instead of aiming for Ayato and company, the containers piled up and formed a wall that blocked their path forward.
  +
“How about it? Why don’t you obediently go back from here?”
   
  +
The words came from a silhouette that had appeared on top of the wall that had been formed and was looking down at Ayato and company.
   
  +
That figure, who wore a hood over their eyes, wore an outfit very similar to Eishiro’s that Ayato met a little while ago.
   
  +
(Shadow Star, huh…… No, before that, the voice just now is……)
−
Ponieważ Kirche i Fouquet biły się, Saito i kompania pobiegli do portu drogą oświetloną przez jasny księżyc. Wardes podbiegł do długich schodów pewnego budynku i zaczął wchodzić w górę nich.
  
   
  +
“I don’t know who you’re, but I won’t show mercy if you got in our way……!”
−
– Nie kierujemy się w stronę jakiegoś „portu”? Dlaczego wspinamy się na wzgórze? – zapytał Saito. Wardes nie odpowiedział.
  
   
  +
Though Julis belligerently glared at him, the figure only shrugged his shoulders as if finding it silly.
−
Po wdrapywaniu się na długie schody, wyszli na małe wzgórze. Widząc wszystko przed sobą, Saito sapnął.
 
   
  +
“Oh my…… you say quite a sad thing, <Glühen Rose>. Have you forgotten me?”
−
Było tam olbrzymie drzewo, rozkładające się na wszystkie strony. Miało wielkość góry. Jak wysokie było? Noc przykryła jego szczyt, ale miało znaczną wysokość. Saito patrzył na nie jakby to była Tokyo Tower.
 
   
  +
“What?”
−
A następnie... po bliższym przyjrzenie się, pomiędzy gałęziami, drzewo wydawało się trzymać coś jeszcze większego. Olbrzymi owoc? Był w błędzie. To był statek. To wyglądało jak sterowiec, wbity między drzewa.
  
   
  +
Julis knitted her brows dubiously.
−
– To jest „port”? I... to jest „statek”? zapytał wstrząśnięty Saito.
  
   
  +
But, Ayato had already realized who it was.
−
Louise odpowiedziała ze zdziwieniem. – Taa... nie jest tak w twoim świecie?
  
   
  +
“It’s been a while, huh ── Silas Norman.”
−
– W moim świecie, porty i statki stoją na wodzie.
  
   
  +
“Wha……!?”
−
– Jeśli są statki, które żeglują po wodzie, są i statki, które żeglują w powietrzu – powiedziała rzeczowo Louise.
  
   
  +
Julis opened her eyes wide at the name that Ayato spoke.
−
Wardes pobiegł do korzeni drzewa, które były duże i przestronne jak hol drapacza chmur. Prawdopodobnie odkopali środek zwiędłego drzewa aby to zrobić.
  
   
  +
“Oh, as expected of <Murakumo>. You did well to remember me.”
−
To była noc więc nie mogli zobaczyć nikogo. Między każdą kondygnacją schodów były metalowe panele, z jakiegoś rodzaju pismem na nich. Może znaki stacji albo co takiego, pomyślał Saito.
 
   
  +
When the figure slowly took off his hood, the face of a skinny man with glittering eyes appeared.
−
Wardes zaczął wchodzić po schodach przed nim.
  
   
  +
There was no mistaking it.
−
Jedna kondygnacja drewnianych schodów była połączona z inną. Były tam rusztowania i na nich podparcia, ale wciąż wyglądały niepokojąco niebezpiecznie. Można było zobaczyć światła La Rochelle w przerwach między każdą kondygnacją schodów.
 
   
  +
It was Silas Norman, the person who once colluded with Allekant and attacked quite a few of Seidoukan’s prominent students, including Julis, from the shadows.
−
W przerwie na odpoczynek, w połowie drogi, Saito usłyszało kroki za sobą. Odwrócił się a cień skoczył, przelatując nad nim i lądując przed Louise.
  
   
  +
“……I didn’t think that you were in the Shadow Star.”
−
To był biało zamaskowany człowiek z golema Fouquet.
  
   
  +
“It was a choice of last resort. Since Seidoukan made a deal with Allekant using me as a pretext, it was absolutely impossible for me to become free. One wrong move and I’d have spent my whole life in confinement. But then, this time there was an offer of deal to me from Seidoukan.”
−
Saito wyciągnął swój miecz i krzyknął – LOUISE!
  
   
  +
Spreading his slim hands, Silas spoke talkatively. It looked like his play-like exaggerated words and gestures have not changed.
−
Louise odwróciła się. W następnej chwili, człowiek uniósł ją w górę.
  
   
  +
“They highly valued my ability as a <Dante>, so they asked whether I don’t want to join the Shadow Star.”
−
– Ahhhh-----! – krzyczała Louise. Saito podniósł swój miecz. Jeśli po prostu rozetnę go, uderzę Louise. Człowiek niósł Louise i skoczył całkiem jak cyrkowiec, jego ciało poruszało się jak chciał.
  
   
  +
“Hou, Isn’t that good for you?”
−
Saito stał spokojnie. Obok niego, Wardes machnął swoją laską. Zamaskowany człowiek, podobnie jak Saito jakiś czas temu, został porwany uderzeniem powietrznego młota Wardesa i puścił Louise. Złapał się podparcia, ale Louise spadła w kierunku ziemi.
  
   
  +
As Julis sarcastically returned so while being cautious, Silas suddenly flew into rage.
−
W jednej chwili, Wardes wyskoczył z platformy i zanurkował ku Louise jak perkoz. Dogonił i niosąc ją płynął w powietrzu.
  
   
  +
“What is…… What is good about that?! In the end, I’m only a disposable piece with a rope attached to his neck! After all, Seidoukan couldn’t careless whether using me or crushing me! Although it’s better than being confined in a cellar, I’m fed up with such humiliating treatment!”
−
Zamaskowany człowiek zwinął się, wskoczył na platformę i stanął naprzeciw Saito. Jego budowa ciała nie była specjalnie inna niż Wardesa. Wyciągnął laskę zza swojego pasa. To była czarna laska.
  
   
  +
“……You reap what you sow”
−
Po upewnieniu się, że Louise była bezpieczna, Saito zaczął pilnowanie, pamiętając swoją walkę przeciw Wardesowi. Machanie mieczem wokół jest zdecydowanie niebezpieczne, ale nie mógł przewidzieć, jakich czarów jego przeciwnik użyłby przeciwko niemu. Człowiek machnął swoją laską. Powietrze nad nim zaczęło się ochładzać. Zamarzające powietrza podrażnił skórę Saita. Co on robi?
 
   
  +
Saya muttered as she was amazed.
−
Człowiek kontynuował recytowanie zaklęcia. Saito podniósł swój miecz, ale Derflinger krzyknął – pilnuj, partnerze! Jak tylko Saito stanął na warcie, powietrze się zatrzęsło. Powstało pęknięcie. Piorun wydobył się z człowieka i uderzył bezpośrednio w Saita.
 
   
  +
“……But well, even so it isn’t only a bad thing. After all, an opportunity to take my revenge against you guys has presented itself like this. With that said, the earlier warning was just a façade. Because it’d be disappointing for me if you were to choose to obediently go back.”
−
– Chmura Błyskawicy! – wykrzyknął Derflinger, rozpoznając zaklęcie. Silny prąd przeszedł przez ciało Saita i spadł on z platformy.
  
   
  +
As Silas, who grinned, spread his fingers, several containers rose to the air as if responding to it.
−
– Gaaaahhh---! – Saito krzyczał z bólu. Swój lewy nadgarstek czuł się jakby został przypieczony i spalony dotknięciem żelaza rozgrzanego do czerwoności. Prąd zostawiał ślady, paląc jego ubranie. Zasłabł z bólu i przerażenia.
  
   
  +
Silas’s ability was objet manipulation. He could freely manipulate inorganic matters which he applied a mark on.
−
Wardes, trzymając Louise, wyrecytował zaklęcie „Lot”, bezpiecznie sprowadzając Saita na ziemię
  
   
  +
“Hou, you came for revenge, huh. It’s good and all to resent us, but don’t tell me that you intend to take on all of us by yourself?”
−
– SAITO! – Louise krzyknęła, oglądając upadek swojego chowańca. Wardes przygryzł swoją wargę, skierował się ku zamaskowanemu człowiekowi i machnął laską. To był powietrzny młot. Powietrze wokół niego zestaliło się w niewidoczne bloki, uderzając zamaskowanego człowieka. Spadł on z platformy ku ziemi.
  
   
  +
While being cautious so that she could move anytime, Julis glared at Silas.
−
Louise wyrwała się z uścisku Wardesa i pobiegła do Saito. Rana od prądu dalej paliła jego lewą rękę, w której trzymał swój miecz, od rękawa do łokcia. Jak oszalała, przystawiła swoje ucho do jego klatki piersiowej. Serce biło i odetchnęła z ulgą. Przyjął bardzo silny prąd, ale wydawał się przetrwać, jęcząc z bólu.
 
   
  +
“No, no, even I’m not that stupid. After all, I was completely beaten by you guys once. And so……”
−
Saito otworzył swoje oczy i z bólem wstał.
  
   
  +
When Silas said so, new figures of people appeared one after another on top of the containers. All of them wore similar hoods and their faces could not be seen.
−
– C-co... ten facet... ale, to boli... gah!
  
   
  +
Their number exceeded ten.
−
Derflinger mówił z zaniepokojeniem – to była „Chmura Błyskawicy”. Bardzo silny czar wiatru. Jak dla mnie, ten facet wyglądał na eksperta.
  
   
  +
“No way, are these guys all Shadow Star members……!?”
−
– Ah! Ugh! – twarz Saita wykrzywiła się w bólu.
  
   
  +
To the amazed Julis, Silas stuck out his chest with a calm and composed attitude.
−
Wardes spojrzał na stan Saita.
  
   
  +
“We’re against you guys who are of high rank, so this amount of people is necessary, isn’t it? Besides…… these guys are much more skilled than me, you know?”
−
– Ale miał szczęście, że przeżył tylko ze zranionym nadgarstkiem. To zaklęcie zazwyczaj zabija. Hmm... wygląda jakby twój miecz zneutralizował część prądu, ale nie jestem pewny dlaczego. Czy miecz nie jest zrobiony z metalu?
  
   
  +
“……Certainly, they don’t seem to be people we can’t be careless against.”
−
– Nie mam pojęcia. Zapomniałem – odpowiedział Derflinger.
  
   
  +
Kirin, while putting her hand on Senbakiri, warily ran her eyes around.
−
– Inteligentny miecz, hah. Rzadka rzecz.
  
   
  +
If for example all the agents of the Shadow Star were experts of the same level as Eishiro, then this was certainly quite a tough situation.
−
Saito ugryzł mocno swoją wargę. Jego zraniony nadgarstek bolał, ale fakt, że nie mógł zrobić nic by chronić Louise bolał bardziej. Dodatkowo pozwolił Wardesowi ukraść całe widowisko. Nie mógł już więcej pozwolić Louise patrzeć na siebie tak jak teraz. Ledwie wstał i schował Derflingera do pochwy.
  
   
  +
“Kuh……! But even so, we can’t abandon our comrades……!”
−
– Chodźmy. To nie ma teraz znaczenia.
  
   
  +
Julis activated her Rectoluz and mana swirled around her like a storm.
   
  +
“Bloom proudly ── Livingstone Daisy!”
   
  +
The fiery chakrams fired along with Julis’ shout spread out and swooped down on Silas and company.
   
  +
As if following after that, the Rectoluz drew a red trace in the air.
−
Za ostatnią kondygnacją schodów była gałąź. Na tej gałęzi, statek... po prostu był tam zakotwiczony. Kształt jego bardziej przypominał jacht, może by pozwolić mu lecieć. Po bokach były skrzydła. Ze statku zwisało któż wie ile lin, wszystkie przywiązane do gałęzi. Konar na której stali dochodził aż do pokładu. Wkroczyli na niego a marynarz śpiący na pokładzie uniósł się – Hej wy! Co robicie?!
  
   
  +
A two-step multiple long-range attack. It was a technique uniquely applying to Julis who excelled at space grasp ability.
−
– Gdzie jest kapitan?
  
   
  +
“I’ll have you let us through by all possible means!”
−
– Śpi. Wróćcie rano – człowiek odpowiedział chłodno, po pijanemu i pił ze swojej butelki rum.
  
   
  +
“Hahaha! It should be like this!”
−
Wardes nie odpowiedział i cofnął swoją laskę – Chcesz by arystokrata powtórzył co właśnie powiedział? Rzekłem, sprowadź kapitana!
  
   
  +
While letting a dark, joy-filled voice resound, Silas blocked it using a container as a shield, and the other agents jumped from the wall of containers as they also dodged Julis’ attacks.
−
– A-arystkorata!! – marynarz wstał niezwłocznie i pobiegł do kwatery kapitana.
  
   
  +
Ayato and company originally did not have time to fight against them here. They had to reach where Claudia was as soon as possible no matter what. However, it was also a fact that it was an opponent whom there was no room for negotiations with.
−
Po chwili, przywiódł zaspanego, około pięćdziesięcioletniego człowieka w kapeluszu. Wydawał się kapitanem.
  
   
  +
“I guess I’ve no choice but to do it, huh……!”
−
– Czego chcecie? – Patrzył na Wardes podejrzliwie.
  
   
  +
When Ayato put his hand on <Ser-Versta> as he was about to, though reluctantly, release all his power, Saya standing back to back with him said in mutter.
−
– Dowódca Straży Magicznej Jej Królewskiej Mości, kapitan Wardes.
  
   
  +
“……Ayato, go.”
−
Kapitan wytrzeszczył oczy i przeszedł na bardziej formalne słowa po rozpoznaniu w nim arystokraty dużego kalibru. – Oh, uh... więc, jakie usługi może ten statek wyświadczyć dla ciebie.
  
   
  +
Saya established her aim to the agent heading their way and fired Helnekrom which she deployed.
−
– Zabierz nas do Albionu. Odpływaj natychmiast.
  
   
  +
“Kaboom”
−
– Szaleństwo!
 
   
  +
However, that agent easily evaded it.
−
– To z rozkazu Jej Królewskiej Mości. Zamierzasz sprzeciwić się Dworowi Królewskiemu?
  
   
  +
“Hey hey, where are you aiming for?”
−
– Nie wiem, po co zmierzacie do Albionu, ale do rana nie możemy wyruszyć!
  
   
  +
The condescending voice of Silas sounded out as he laughed at her shot.
−
– Dlaczego?
  
   
  +
But, that was fine.
−
– Albion jest najbliżej Tristain rano! Nie mamy dość kamieni wiatru, by dostać się tam stąd natychmiast.
  
   
  +
“Wha……!?”
−
– Kamienie wiatru? – spytał Saito.
  
   
  +
At that time, Ayato had already started running ── towards the large hole that Saya’s light bullet created in the container.
−
Kapitan obdarzył go spojrzeniem „nie wiesz co to jest kamień wiatru?” i odpowiedział – Kamienie, które magazynują czary wiatru. Ten statek nie może bez nich lecieć.
  
   
  +
Saya’s attack aimed for this from the beginning. Ayato instantly understood it.
−
Następnie odwrócił się do Wardes – Ekscelencjo! ten statek ma w magazynie dość kamieni wiatru na podróż najkrótszą trasą do Albionu. Jeśli będziemy mieć więcej, moglibyśmy wyjść wcześniej. Ale teraz nie możemy wyruszyć. Wycofamy się z nieba w połowie drogi.
  
   
  +
“Y-You bastard!”
−
– Dorobię jakkolwiek dużo brakuje w kamieniach wiatru. Jestem magiem wiatru o sile kwadratu.
  
   
  +
Silas panicked and dropped container after container on Ayato, attempting to squash him, but it was too late.
−
Kapitan i jego marynarze popatrzyli na siebie. Wtedy kapitan odwrócił się do Wardesa i kiwnął głową.
 
   
  +
Ayato evaded them without dropping his speed, but then he abruptly braked as he suddenly felt bloodlust.
−
– W takim razie świetne. Jednak, będziesz musiał zapłacić.
  
   
  +
At that moment, an agent, who soundlessly appeared from the shade of a container, stuck out a dagger towards Ayato.
−
– Co jest ładunkiem?
  
   
  +
“I won’t let you!”
−
– Siarka. Teraz jest warta swojej wagi w złocie. Arystokraci podnieśli cenę w obawie o bezpieczeństwo. By to mieć, konieczne są proch i elementy ognia.
  
   
  +
Then, Kirin broke in there.
−
– Sprzedaj to wszystko mnie w tej cenie.
  
   
  +
As she blocked the dagger’s blow with Senbakiri, she turned her gaze at Ayato for only an instant and smiled.
−
Kapitan kiwnął głową, może z pokrętnym uśmiechem. Z załatwioną umową, kapitan wydawał rozkaz za rozkazem.
 
   
  +
“In that case! I’ll smash you guys altogether!”
−
– Opuścić port! Rozwiązać kotwice! Wypływać!
  
   
  +
Then this time, a conspicuously big container dropped at a great speed aiming at Ayato and Kirin who stopped.
−
Marynarze wykonywali rozkazy, przez cały czas narzekając, umiejętnie usuwając sznury z gałęzi, wspinając się do zabezpieczających lin po obu stronach i opuszczając żagle. Bez więzów, statek nagle zatonął, a następnie uniósł się jeszcze raz z siłą kamieni wiatru.
  
   
  +
“Bloom proudly ── Amaryllis!”
−
– Kiedy możemy dotrzeć do Albionu? – zapytał Wardes.
 
   
  +
But, that too was blown off by a huge explosion that arose in the air.
−
– Przybędziemy do Portu Scarborough jutro w południe – odpowiedział kapitan.
  
   
  +
“Julis!”
−
Saito patrzył na ziemię od strony portu. „Port” można było dostrzec między olbrzymimi gałęziami drzewa. Światła La Rochelle szybko przygasły w ciemności. Wydawało się, że podróżowali raczej szybko. Louise zbliżyła się do Saito i położyła rękę na jego ramieniu.
 
   
  +
When Ayato turned around, Julis loudly said.
−
– Saito, dobrze z tobą? – patrzyła na niego z niepokojem.
  
   
  +
“Go, Ayato! If you’re the key to save Claudia as Laetitia said, we shall go with role division here!”
−
– Nie dotykaj mnie – odepchnął jej rękę. Twarz Louise zaczerwieniła się.
  
   
  +
Julis returned a fearless smile to Ayato while taking on three agents with her Rectoluz.
−
– Co?! A ja martwiłam się o ciebie! – Louise oszalała zauważywszy, że Saito nawet nie spojrzał na nią. „A ja cały czas martwiłam się o ciebie... co jest z tym nastawieniem?” pomyślała.
  
   
  +
“──Sorry! Leave it to me!”
−
Saito był przygnębiony. Nie mógł zrobić nic, gdy Louise była zabierana przez biało-zamaskowanego człowieka. Nie mógł stanąć naprzeciw niej. Pamiętał co Wardes powiedział mu parę dni temu „innymi słowy, nie jesteś w stanie chronić Louise”.
  
   
  +
As Ayato said only that, he started running again towards the large hole that Saya opened.
−
Czy tak jest? Zatopił się w myślach.
  
   
  +
“I said that I won’t let you go, right?!”
−
Wardes podszedł do nich.
 
   
  +
However, just before it containers opened one after another and from inside the, puppets that appeared one after another like insect blocked his way as they filled the hole.
−
– Z tego, co słyszałem od kapitana, Królewskie Wojsko Albionu zostało całkowicie otoczone koło Newcastle i toczy ciężką bitwę.
  
   
  +
“Fuhahaha! How about this, I too am not the same like before! The number of puppets that I can manipulate now is more than thrice the number at that time! Indeed, I can freely use more than 300 puppets──”
−
Louise, wyraźnie wystraszona zapytała – Co z księciem Walesem?
  
   
  +
“Haa…… looks like you haven’t changed at all, Silas Norman.”
−
Wardes potrząsnął swoją głową – Nie jestem pewny. Wydaje się żyć...
  
   
  +
When Ayato muttered so without even turning his eyes to Silas, who boastfully talked, he plunged into the swarm of puppets without slowing down in the slightest.
−
– Czekaj... czy port nie jest całkowicie opanowany przez buntowników?
  
   
  +
“Wha……!?”
−
– Tak.
  
  +
“Amagiri Bright Dragon Style Sword Intermediate Technique ── “thousand edges separation (Blood run)””
   
  +
He swung out <Ser-Versta> with all his strength and connected it to the next slash while twisting his body using that power. The Demon Sword, which burnt all things, bisected dozens of puppets with one swing and opened a path while scattering the scraps.
−
– A więc jak możemy skontaktować się z rodziną królewską?
  
   
  +
No matter how much the number increased, the puppets that Silas manipulated could not even hold back Ayato.
−
– Będziemy musieć po prostu wywalczyć dla nas wyjście. To zabierze tylko dzień jazdy konno ze Scarborough do Newcastle.
  
   
  +
In no time at all, Ayato had reached the large hole opened up by Saya. He passed through it without looking back.
−
– Walczyć z buntownikami?
  
   
  +
“W-Wait! Amagiri Ayato! I haven’t yet……!”
−
– Racja. To jest jedyny wybór, jaki mamy. Myślę, że oni nie mogą naprawdę otwarcie zaatakować Tristainskiego arystokratę. Będziemy musieli znaleźć okazję by uciec od nich i udać się prosto do Newcastle. Wszystko, o czym musimy potem pomyśleć, to jazda konna w ciemności.
  
   
  +
While hearing Silas’ voice behind, Ayato ran in the rainy harbor block.
−
Louise z niepokojem kiwnęła głową i zapytała – mówiąc o tym, Wardes, gdzie jest twój gryf?
  
   
  +
＊
−
Wardes uśmiechnął się. Wychylił się z lewej burty i zagwizdał. Z prawej poniżej statku doleciał dźwięk skrzydeł gryfa. Wylądował na pokładzie, strasząc jakichś z marynarzy.
  
   
  +
She did not let her guard down even for an instant.
−
– Czy nie możemy po prostu dotrzeć do Albionu na gryfie, zamiast na statku? – zapytał Saito.
  
   
  +
If Claudia were to let her guard down even a little, the old man before her eyes ──Bujinsai’s slash would instantly kill her.
−
– To nie smok. Nie może latać tak daleko – odpowiedziała Louise
  
   
  +
“Kuh……!”
−
Saito usiadło obok masztu i zamknął oczy. Wygląda na to, że wkrótce będziemy w niebezpieczeństwie. No dobrze... Teraz zasnę, pomyślał. Z rozmową pomiędzy Louise i Wardesem jak kołysanką, usnął.
  
   
  +
She blocked the staff blow that was aimed to trip her up with her left hand’s sword, and attempted to use her right hand’s sword to restrain his movements. However, Bujinsai’s figure had already jumped back while simultaneously throwing several tobi-kunai at Claudia.
   
  +
Although Claudia read their trajectories by future foresight and barely evaded them, a red line ran on her cheek as one of them grazed it.
   
  +
“Haa……Haa……!”
   
  +
Claudia’s breathing was rough and her face was distorted due to the burning pain of the wounds carved into her whole body.
−
Saita obudziły marynarskie hałasy, oślepiające światło i jaskrawoniebieskie niebo przed nim. Patrząc w dół statku, mógł zobaczyć przepływające chmury. Statek żeglował prosto ponad nimi.
  
   
  +
Even so, the reason why she did not yet suffer a fatal wound was solely thanks to <Pan-Dora>’s future foresight. That said, its stock was being shaved down little by little by the opponent before her eyes.
−
– Albion w zasięgu wzroku! – ryknął obserwator.
  
   
  +
(As expected the Yabuki Clan’s Head…… I already knew it, but to think it was to this extent……)
−
Saito przetarł swoje śpiące oczy i spojrzał w dół jeszcze raz. Wszystko, co tam było to chmury. Ziemia nie widać było nigdzie.
 
   
  +
The name “Yabuki Bujinsai” was an inherited name and the bearer was chosen from those who have reached a certain level of ability within the clan. For that reason, there seem to be time when the position was left vacant.
−
Louise, która wydawała się spać przy nim wstała.
  
   
  +
She heard that the current Bujinsai assumed this position nearly 40 years ago. In that case, his ability would naturally be guessed.
−
– Nie widzę nigdzie ziemi – poskarżył się Saito.
  
   
  +
(But even so, I can’t afford to be defeated without resistance……!)
−
– Tam? – wskazała w kierunku nieba.
  
   
  +
After all, she finally reached this place.
−
– Huh? – podążył wzrokiem w kierunku gdzie wskazała i sapnął wstrząśnięty. Olbrzymi... tak, nic innego, tylko olbrzymi widok ukazał się jego oczom.
  
   
  +
She could almost reach the scene of the dream she saw that day. There was no way she could give up on it after coming so far.
−
Pomiędzy chmurami mógł zobaczyć ciemną ziemię. Kontynuowała ona rozwijanie się przed nimi. Góry rzeźbiły krajobraz, a rzeki płynęły w dół nich.
  
   
  +
Claudia mustered her strength and re-set up her twin swords.
−
[[Image:ZnT02-173.jpg|thumb|''Pomiędzy chmurami mógł zobaczyć ciemną ziemię'']]
  
−
– To cię przeraziło? – zapytała go Louise.
  
   
  +
“Hmm…… You’re not bad, young lady. Who would have thought that you’d struggle so far? Even excluding that ogre lux’s ability, it’s quite a feat.”
−
– Ah... Ja... nigdy wcześniej nie widziałem czegoś takiego – gdy stał gapiąc się jego szczęka opadła.
  
   
  +
Bujinsai slowly stroked his chin while looking at such Claudia.
−
– Albion, pływająca wyspa. Pływa w powietrzu, w ten sposób, zazwyczaj ponad oceanami. Jednakże przechodzi ponad kontynentem Halkeginii kilka razy każdego miesiąca. Jest mniej więcej wielkości Tristain i jest nazywany „Białym Krajem”.
 
   
  +
Bujinsai did not have something like a combat stance, always in a relaxed stance. And yet, he had no openings.
−
– Dlaczego „Biały Kraj” ?
  
   
  +
“But, what would you gain by struggling until there? Even though you should understand that the conclusion wouldn’t change even by having delayed some time. Or, does even a person of your caliber want to cling on to life?”
−
Louise wskazała w kierunku wyspy.
 
   
  +
At that way of speaking of Bujinsai, Claudia slightly burst into laughter.
−
– Woda z rzek wypływa z wyspy w powietrze i robiąc to staje się białą mgłą, przykrywając dolną część wyspy. Mgła zmienia się w chmury, które dają Halkeginii jej opady – wyjaśniła Louise.
  
   
  +
“Fufufu, I am really glad to be praised by someone of Bujinsai-dono’s caliber…… but unfortunately you are slightly off the mark.”
−
Obserwator wykrzyczał ponownie – Statek zbliża się z prawej strony!
  
   
  +
“Hou?”
−
Saito popatrzył w tę stronę. Statek, jak powiedział, zbliżał się i był wielokrotnie większy niż ten, na którym byli. Armaty wysunęły się z dziur na jego lewej burcie.
  
   
  +
“Bujinsai-dono ── no, nobody in the world would be able to understand, but at this moment, I can’t stop the violent throbbing in my chest. From now on, I am looking forward to that time so much……! Fufufu! I didn’t imagine that my heart could become so disturbed……!”
−
– Ach... oni nawet mają armaty – Saito wypowiedział swoje myśli.
 
   
  +
Claudia turned and smiled from the bottom of her heart at Bujinsai.
−
Louise zmarszczyła brwi.
  
   
  +
“……Good grief”
   
  +
Bujinsai, who saw it, scratched his head.
−
– Niedobrze. Buntownik... albo szlachecki statek? – Z tyłu pokład, Wardes i kapitan patrzyli tam gdzie obserwator wskazywał.
  
   
  +
“Be it that World Dragon’s brat or you, it looks like only strange people gather in this town, eh.”
−
Czarny farba sygnalizowała, że jest to statek wojenny. Dwadzieścia lub coś koło tego armat wymierzono w nich.
 
   
  +
“Ara, speaking of strange people, isn’t Bujinsai-dono’s son the quite strange one, too?”
−
– Albioński arystokrata? Powiedz nam czy oni przewożą ładunek jak my.
  
   
  +
“Gunuh, you poke where it hurts……”
−
Obserwator podniósł flagi sygnałowe jak powiedział kapitan. Czarny statek nie odpowiedział. Wicekapitan wszedł biegnąc, jego twarz była blada i poinformował kapitana – ten statek nie ma żadnej flagi narodowej!
 
   
  +
The moment when Bujinsai smiled wryly as he said so, his left hand suddenly moved.
−
– Oni... są piratami?
  
   
  +
(A tobi-kunai of surprise attack……! But!)
−
– Nie możemy się mylić! Słyszałem, że stali się naprawdę aktywni po rozpoczęciu się buntu...
 
   
  +
When Claudia turned her body and dodged it, she launched a blow to check Bujinsai, who shortened the distance in an instant.
−
– Uciekać! Pełna prędkość! – kapitan chciał uciec od nich jak najszybciej, ale było za późno. Czarny statek zaczął żeglować równolegle do nich i wystrzelił bezpośrednio przed nich.
  
   
  +
As Bujinsai easily parried it with his staff and jumped into Claudia’s range, he released a palm stroke with his left hand.
−
BANG! Kula armatnia zniknęła w chmurach. Wtedy maszt czarnego statku podniósł cztero kolorowy znak.
  
   
  +
“However, you’re just devoting yourself to defense!”
−
– Rozkazują nam zatrzymać się, kapitanie.
  
   
  +
“Yes, after all my attacks won’t work on you anyway…… right?!”
−
Kapitan wzdrygnął się w swojej decyzji. To nie tak, że jego statek był całkowicie nieuzbrojony, ale wszystko co mieli to trzy przenośne armaty na pokładzie, który nie były bardziej przydatne niż dekoracje kiedy ma się do czynienia z całą burtą, przeszło dwudziestu wycelowanych w nich. Kapitan patrzył na Wardes w oczekiwaniu pomocy.
 
   
  +
While saying so, Claudia rotated her body in the air and leaped back.
−
– Cała moja magia została użyta na statku. Możemy tylko zrobić co oni mówią – odpowiedział spokojnie Wardes.
  
   
  +
This was because Bujinsai’s Taijutsu far exceeded Claudia’s and she was at an overwhelming disadvantage at this range.
−
Kapitan powiedział bezgłośnie – Idzie o moją fortunę – i dał rozkaz.
 
   
  +
“What, your sword lines are fluent and stern…… it isn’t something to be so modest about! You won’t know unless you try!”
−
– Zwinąć żagle. Zatrzymać statek.
  
   
  +
“No, no, of course, I know……!”
   
  +
The staff of Bujinsai, who set pursuit, and Claudia’s <Pan-Dora> clashed with each other and scattered sparks of mana in the rain.
−
Louise, widząc ogień wystrzału, otaczanie ich i zatrzymanie się ich statku, trzymała się blisko Saita, który nerwowo patrzył na czarny okręt.
  
   
  +
“The Yabuki Clan’s hidden technique, void tide ── it isn’t something that someone like me can break, right?”
−
– Jesteśmy piratami! Nie stawiać oporu! – człowiek na pokładzie czarnego statku krzyknął przez róg.
  
   
  +
“!”
−
– Piraci? – Louise była wstrząśnięta.
 
   
  +
While locking twin swords to staff, Bujinsai’s eyes slightly narrowed down.
−
Na czarnym okręcie na bakburcie, ludzie stanęli w szeregu z łukami i strzelbami. Wycelowali i strzelili linami z hakami, łapiąc ich statek za sterburtę. Silniejsi, około dziesięciu z nich dzierżących topory i zakrzywione szable, ześlizgnęli się na linach na statek.
  
   
  +
“……Where did you learn that?”
−
Saito trzymał swój miecz, ale jego nadgarstek wciąż bolał od bitwy poprzedniej nocy i nie mógł użyć swojej siły.
  
   
  +
Claudia, not answering it, continued further.
−
– Saito... – powiedziała cicho Louise. Usłyszał ją i spróbował trzymać swój miecz mocniej. Znaki na grzbiecie jego lewy ręki zaświeciły. Jednakże, Wardes, który jakoś pojawił się za nim, położył swoją rękę na jego ramieniu.
  
   
  +
“The barrier to ward off people that you guys use, I hear that’s also an application of the void tide technique. A combination of color and patterns that people instinctively avoid…… you manipulate their actions by imprinting such a pattern into their unconsciousness using mana as intermediary; in short, it’s a kind of simple mind interference, right?”
−
– Oni nie są tylko uzbrojonymi barbarzyńcami, Saito. Oni mają wiele armat wycelowanych w nas. Jeśli chcesz przeżyć na polu bitwy, musisz dokładnie mierzyć ich siłę i swoją. Oni mogą nawet mieć magów po swojej stronie.
  
   
  +
“……”
−
Gryf Wardesa, który siedział z przodu pokładu również był przerażony piratami i warknął. Jego głowa została przykryta błękitno-białym dymem i opadła na pokład, szybko zasypiając.
  
   
  +
In other words, even if Claudia were to launch attacks at Bujinsai, she would unconsciously divert them (attacks).
−
– Zaklęcie snu... więc oni mają magów.
  
   
  +
This was also true when defending; so unless Claudia was able to redefine her actions by utilizing <Pan-Dora>’s future foresight, she would end up moving herself towards the enemy’s attack trajectory even if she had intended to dodge it.
−
W porządku, piraci wylądowali na ich statku. Jeden z nich był ubrany całkiem nienagannie. Nosił koszulę, która wyglądała jakby zwykle była biała, ale była ubrudzona od potu i smaru. Można było zobaczyć jego silne i dobrze opalone mięśnie klatki piersiowej w otworach koszuli. Łata przykryła jego lewe oko. Ten człowiek wydawał się przywódcą piratów.
  
   
  +
“The activation is instantaneous and it barely consumes any mana, thus I can’t read the timing as well…… After all, it’s a technique that goes back from the old century when mana was still extremely scarce. The mana’s movement can also only be felt as a minor fluctuation, right?”
−
– Gdzie jest kapitan? – rozkazał szorstkim tonem, rozglądając się dookoła.
  
   
  +
The effect was really just as smaller though.
−
– To ja. – Kapitan trzęsąc się, ale jednak próbując być opanowanym, podniósł swoją rękę.
  
   
  +
<Genestella> had strong resistance against mind interference by mana, so there was no way that one (mind interference) with that small degree of output (mana) would work on them.
−
Przywódca podszedł do niego dużymi krokami, wyjął swoją szablę i postukał nią w twarz kapitana.
  
   
  +
But, this technique, which appealed to a person’s original instinct, could show effect regardless of that resistance.
−
– Co to za statek i co przewozi?
  
   
  +
“Certainly if it’s only to strangle a person to death, one doesn’t expressly need to spout hell fire or call a large toad. It’s indeed logical.”
−
– Tristaińska Marie Galante. Ładunkiem jest siarka.
  
   
  +
“……Phew”
−
Gwałtowny wydech doszedł od piratów. Przywódca zachichotał, podnosząc kapelusz kapitana i kładąc go na głowę.
  
   
  +
The moment when Bujinsai sighed as such, a chill that Claudia had not felt until now ran down her spine.
−
– Kupuję wszystko na tym statku więc... ceną będzie wasze życie!
  
   
  +
(This, is……! I thought that it would work to buy some time, but it looks like I said a little too much……)
−
Kapitan zatrząsł się ze wstydu. Następnie, przywódca zauważył Louise i Wardes stojących na pokładzie.
 
   
  +
It seemed like she had stepped on a tiger’s tail.
−
– Oho, mamy szlachetnych gości! – Przywódca podszedł do Louise i swoją ręką uniósł jej brodę. – Mamy tu piękność. Czy zechciałabyś być naszą pomywaczką?
  
   
  +
Claudia tried to distance herself from Bujinsai immediately, but──
−
Ludzie szorstko i ciche się zaśmiali. Louise trzepnęła jego rękę i spiorunowała go wzrokiem jakby właśnie miała wybuchnąć płomieniami.
 
   
  +
“──!?”
−
– Odczep się ode mnie, ty szumowino!
  
   
  +
For some reason, her body stiffened and she could not move.
−
– Oh, ona nazwała nas szumowinami! Jestem teraz tak wystraszony! – Ludzie śmiali się głośno. Saito chciało wyjąć swój miecz, ale Wardes zatrzymał go, szepcząc, – Hej, chowańcu. Wyglądasz jakbyś właśnie nie mógł się uspokoić.
  
   
  +
Then, the staff’s butt end deeply sank into Claudia’s abdomen and she was blown off without raising her voice.
−
– A-ale... Louise...
  
   
  +
Bujinsai silently threw tobi-kunais to Claudia, who rolled on the ground, which got wet with rain, like a ball while splashing water.
−
– Co przyjdzie z robienia harmidru teraz? Ich armaty i strzały mogą zrobić z Louise, ciebie, wszystkich nas razem ser szwajcarski.
  
   
  +
“Kuh……!”
−
Saito był wstrząśnięty.
  
   
  +
Claudia attempted to extract the kunai’s that had pierced both her hands and feet while twisting her body, but her movement was halted by Bujinsai throwing more kunai at her shoulders and thighs.
−
– Czy nie troszczysz się troszeczkę o bezpieczeństwo Louise?
  
   
  +
“AAAAAAAH!”
−
Saito zatopił się w rozpaczy i wyrzutach sumienia. „Jestem nieprzydatny. Nie mogę nawet równać się z tym facetem. Louise... będzie lepiej jak wyjdzie za niego”. Pomyślał.
 
   
  +
It looked like he threw them casually, but his attacks were accurate and Claudia could no longer do anything other than twisting her body in pain.
−
– W porządku, chłopcy, weźcie wszystkich. Możemy za nich dostać piekielnie duży okup!
  
   
  +
“I feel like I understand the reason why my masters (meaning Galaxy) ordered me to get rid of you. I can’t fathom the bottom of your knowledge. It feels like all secrets are exposed before you.”
   
  +
Bujinsai said so indifferently, yet with a voice filled with clear disgust.
   
  +
“Fufufu…… no way, I’m not God, so there’s no way such a thing is…… Kuuh!”
  +
  +
Bujinsai did not move his brows even once at the voice that Claudia squeezed out as she tried to gain time even if a little while enduring pain.
  +
  +
(Kuh……! At this rate……!)
  +
  +
Impatience arose in Claudia’s heart.
  +
  +
Not yet.
  +
  +
Even though she still had to gain time a little more.
  +
  +
“Enough. If you can’t move, the future foresight is meaningless ── die.”
  +
  +
Tobi-kunais were thrown aiming at Claudia’s middle forehead, throat and heart.
  +
  +
As Bujinsai said, without a future where she could evade them, there would be no meaning even if she foresaw it.
  +
  +
But──
  +
  +
“Ah……! I have been waiting for you……”
  +
  +
With a face smeared with mud and blood, Claudia muttered with a smile filled with intoxication and delight.
  +
  +
Immediately after, as soon as a black whirlwind swept over, a silhouette, which set up a huge sword, stood up as to protect Claudia.
   
 
== Przekład ==
  
== Przekład ==

Revision as of 19:34, 5 September 2016

Rozdział 6 – Biały kraj

“I-I’m sorry for being late!”

As Corona rolled into the student council president room, Dirk knitted his brows at her entrance.

“……What’s that?”

“Eh?”

Corona’s eyes wavered blankly and looked back at Dirk.

It was a face saying that she had no idea of what he was talking about.

Dirk asked again in a rough tone as he was more irritated than usual.

“I’m asking what all this luggage is……!”

Corona had both her hands full of shopping bags and in addition, she carried even a rucksack on her back.

The contents seemed to be books with papers which became rare nowadays. They should be quite heavy, but Corona was more or less a <Genestella>, too.

“A-Ah, do you mean this? But I heard that I was off duty today, so I went up to the central district for the first time in a while. And then, I was suddenly called by the vice-president; but he said that I should hurry, so I directly came here without stopping by the dorm. No, to tell the truth, it’s heavy as expected; so I thought about returning to my room once, but……”

Corona started spewing out something that could be taken as either an excuse or boasting, but Dirk interrupted it in a quiet voice.

“──Tell a fortune.”

“Huh?”

“It’s fine, so hurry up and tell a fortune, you stupid woman!”

“Hiyaaah! Y-Yes! Understood!”

Corona, who was startled by Dirk’s angry voice, hurriedly tossed her packages aside and then took out tarot cards from her uniform’s breast pocket.

And while lining them on the floor, she nervously looked at Dirk.

“Errr, anything is fine to tell a fortune of today, too…… right?”

“You bastard, how many times do you intend to make me say the same thing?”

“Hiii! S-Sorry!”

With a face looking like she would burst into tears at any moment, Corona hurriedly arranged the preparation for the fortune-telling.

Kashimaru Corona, who was Dirk’s secretary, was a <Strega> with a special ability.

However, Corona herself did not know that she was a <Strega>, neither was she registered into this country’s <Strega> list.

This was because the activation conditions of her ability were very strict, and she could not be distinguished from a mere <Genestella> other than when it activated.

──Her ability was prediction that would absolutely be off the mark.

In other words, the contents coming out of Corona’s fortune-telling would never occur no matter what happened.

At first glance, it could be regarded as an absolutely useless ability; but this became an extremely big advantage in an information war.

“Errr, well then today…… Ah, that’s right! I happened to hear it on my way here, but it seems that Seidoukan student council president has gone missing. I’m worried, so I shall tell the fortune regarding her safety.”

There were three conditions for Corona’s ability to activate.

The first one was the fortune-telling time to be the evening.

“Well then, I shall begin……”

The second was for Corona herself to decide the contents of the fortune telling.

When Corona closed her eyes and began to rearrange the cards, a bluish-white magic circle appeared around her.

And then the third was that she could only activate it once a day.

“──Okay, it is this!”

Corona finished turning five cards and opened her eyes.

“How’s it?”

“Yes, please wait a minute…… Eeh!?”

Corona, who checked them, raised a voice of surprise and stepped back.

As usual, Corona’s each action was exaggerated.

“What’s the matter? Say it.”

When Dirk urged her as such, Corona frowned as she was troubled.

“Um, that’s…… a result that is a little hard to say came out……”

After having looked around restlessly, Corona quietly whispered into Dirk’s ear as if she would be troubled should someone else hear it.

“……Tch! Is it true?”

Dirk, who heard the result, clicked his tongue and stared at Corona.

“Hiii……! It’s true, it’s true!”

At his gaze’s intensity, Corona stepped back while nodding her head several times.

No longer paying attention to such Corona, Dirk muttered while deepening the wrinkles on his forehead.

“Damn…… what the hell is happening?”

＊

Seidoukan Academy’s harbor block surrounded a part of the academy, but because it was separated with a canal-like waterway, one could not normally cross over to there by walking. Unless one did not something unreasonable like crossing by swimming, there were three routes.

One was the water route using a ship, it was used in case of carrying in goods from the satellite cities of the lakeshore and airport; this was the most common route.

Another one was the vehicles route to carry in goods from Asterisk urban areas.

And the last one was the underground route connected from the academy interior (Accurately speaking, the vehicles route also went along the academy underground, but vehicles other than those that received permission from the academy could not enter).

Inevitably, a student could only use this underground route if he was going to cross over to the harbor block.

Ayato, who had regrouped with Julis and company, were advancing at a quick pace through the underground passage juxtaposed to the rail side for automatic conveyance.

“……However, to think that Yabuki was a member of Shadow Star, eh.”

Julis, who moved beside Ayato, muttered so with a grim face.

“I was completely deceived. He has such a dumb look, that Yabuki.”

Saya also agreed to it and pouted in displeasure.

“Now, now, it’s thanks to that Yabuki that we have come smoothly so far.”

This passage was originally one used by Seidoukan Academy’s special staff and there was no record of it even on the academy guide map. If Eishiro did not tell them about it, they would have probably spent a considerable amount of time just to arrive here.

“You’re right. It’ll be enough to blame him after everything is over. Now, we must first find Claudia as quickly as possible……”

“Ah…… huh, isn’t that the exit?”

As Kirin spoke out and pointed in front of them, Ayato turned his head and saw the passage ahead was becoming slowly brighter.

“Okay, let’s hurry……!”

Everyone nodded at Ayato’s words and raised their speed.

“……The rain became quite strong.”

As soon as they went out, Saya frowned at the raindrops which intensely struck her.

There should still be some time before the sunset, but the surroundings were completely dim. The streetlight which crossed the huge warehouse and the huge crane and rose further highly ── they (warehouse and crane), which stood in a row over the rain, somehow looked like eerie monsters.

“Now then, although having come so far is good an all, even if it’s called harbor block, it’s wide. We should first split into groups──!”

As Julis abruptly stopped speaking, everyone scattered in different directions.

Immediately after, a container that was close to the size of a house fell on the place where Ayato and company had been previously standing. After Ayato had rolled out of the way, he looked up to see the crumpled container on the ground.

“……Unfortunately, I can’t afford to let you proceed ahead from here.”

As soon as the voice was heard, multiple containers rained down in succession. However, instead of aiming for Ayato and company, the containers piled up and formed a wall that blocked their path forward. “How about it? Why don’t you obediently go back from here?”

The words came from a silhouette that had appeared on top of the wall that had been formed and was looking down at Ayato and company.

That figure, who wore a hood over their eyes, wore an outfit very similar to Eishiro’s that Ayato met a little while ago.

(Shadow Star, huh…… No, before that, the voice just now is……)

“I don’t know who you’re, but I won’t show mercy if you got in our way……!”

Though Julis belligerently glared at him, the figure only shrugged his shoulders as if finding it silly.

“Oh my…… you say quite a sad thing, <Glühen Rose>. Have you forgotten me?”

“What?”

Julis knitted her brows dubiously.

But, Ayato had already realized who it was.

“It’s been a while, huh ── Silas Norman.”

“Wha……!?”

Julis opened her eyes wide at the name that Ayato spoke.

“Oh, as expected of <Murakumo>. You did well to remember me.”

When the figure slowly took off his hood, the face of a skinny man with glittering eyes appeared.

There was no mistaking it.

It was Silas Norman, the person who once colluded with Allekant and attacked quite a few of Seidoukan’s prominent students, including Julis, from the shadows.

“……I didn’t think that you were in the Shadow Star.”

“It was a choice of last resort. Since Seidoukan made a deal with Allekant using me as a pretext, it was absolutely impossible for me to become free. One wrong move and I’d have spent my whole life in confinement. But then, this time there was an offer of deal to me from Seidoukan.”

Spreading his slim hands, Silas spoke talkatively. It looked like his play-like exaggerated words and gestures have not changed.

“They highly valued my ability as a <Dante>, so they asked whether I don’t want to join the Shadow Star.”

“Hou, Isn’t that good for you?”

As Julis sarcastically returned so while being cautious, Silas suddenly flew into rage.

“What is…… What is good about that?! In the end, I’m only a disposable piece with a rope attached to his neck! After all, Seidoukan couldn’t careless whether using me or crushing me! Although it’s better than being confined in a cellar, I’m fed up with such humiliating treatment!”

“……You reap what you sow”

Saya muttered as she was amazed.

“……But well, even so it isn’t only a bad thing. After all, an opportunity to take my revenge against you guys has presented itself like this. With that said, the earlier warning was just a façade. Because it’d be disappointing for me if you were to choose to obediently go back.”

As Silas, who grinned, spread his fingers, several containers rose to the air as if responding to it.

Silas’s ability was objet manipulation. He could freely manipulate inorganic matters which he applied a mark on.

“Hou, you came for revenge, huh. It’s good and all to resent us, but don’t tell me that you intend to take on all of us by yourself?”

While being cautious so that she could move anytime, Julis glared at Silas.

“No, no, even I’m not that stupid. After all, I was completely beaten by you guys once. And so……”

When Silas said so, new figures of people appeared one after another on top of the containers. All of them wore similar hoods and their faces could not be seen.

Their number exceeded ten.

“No way, are these guys all Shadow Star members……!?”

To the amazed Julis, Silas stuck out his chest with a calm and composed attitude.

“We’re against you guys who are of high rank, so this amount of people is necessary, isn’t it? Besides…… these guys are much more skilled than me, you know?”

“……Certainly, they don’t seem to be people we can’t be careless against.”

Kirin, while putting her hand on Senbakiri, warily ran her eyes around.

If for example all the agents of the Shadow Star were experts of the same level as Eishiro, then this was certainly quite a tough situation.

“Kuh……! But even so, we can’t abandon our comrades……!”

Julis activated her Rectoluz and mana swirled around her like a storm.

“Bloom proudly ── Livingstone Daisy!”

The fiery chakrams fired along with Julis’ shout spread out and swooped down on Silas and company.

As if following after that, the Rectoluz drew a red trace in the air.

A two-step multiple long-range attack. It was a technique uniquely applying to Julis who excelled at space grasp ability.

“I’ll have you let us through by all possible means!”

“Hahaha! It should be like this!”

While letting a dark, joy-filled voice resound, Silas blocked it using a container as a shield, and the other agents jumped from the wall of containers as they also dodged Julis’ attacks.

Ayato and company originally did not have time to fight against them here. They had to reach where Claudia was as soon as possible no matter what. However, it was also a fact that it was an opponent whom there was no room for negotiations with.

“I guess I’ve no choice but to do it, huh……!”

When Ayato put his hand on <Ser-Versta> as he was about to, though reluctantly, release all his power, Saya standing back to back with him said in mutter.

“……Ayato, go.”

Saya established her aim to the agent heading their way and fired Helnekrom which she deployed.

“Kaboom”

However, that agent easily evaded it.

“Hey hey, where are you aiming for?”

The condescending voice of Silas sounded out as he laughed at her shot.

But, that was fine.

“Wha……!?”

At that time, Ayato had already started running ── towards the large hole that Saya’s light bullet created in the container.

Saya’s attack aimed for this from the beginning. Ayato instantly understood it.

“Y-You bastard!”

Silas panicked and dropped container after container on Ayato, attempting to squash him, but it was too late.

Ayato evaded them without dropping his speed, but then he abruptly braked as he suddenly felt bloodlust.

At that moment, an agent, who soundlessly appeared from the shade of a container, stuck out a dagger towards Ayato.

“I won’t let you!”

Then, Kirin broke in there.

As she blocked the dagger’s blow with Senbakiri, she turned her gaze at Ayato for only an instant and smiled.

“In that case! I’ll smash you guys altogether!”

Then this time, a conspicuously big container dropped at a great speed aiming at Ayato and Kirin who stopped.

“Bloom proudly ── Amaryllis!”

But, that too was blown off by a huge explosion that arose in the air.

“Julis!”

When Ayato turned around, Julis loudly said.

“Go, Ayato! If you’re the key to save Claudia as Laetitia said, we shall go with role division here!”

Julis returned a fearless smile to Ayato while taking on three agents with her Rectoluz.

“──Sorry! Leave it to me!”

As Ayato said only that, he started running again towards the large hole that Saya opened.

“I said that I won’t let you go, right?!”

However, just before it containers opened one after another and from inside the, puppets that appeared one after another like insect blocked his way as they filled the hole.

“Fuhahaha! How about this, I too am not the same like before! The number of puppets that I can manipulate now is more than thrice the number at that time! Indeed, I can freely use more than 300 puppets──”

“Haa…… looks like you haven’t changed at all, Silas Norman.”

When Ayato muttered so without even turning his eyes to Silas, who boastfully talked, he plunged into the swarm of puppets without slowing down in the slightest.

“Wha……!?” “Amagiri Bright Dragon Style Sword Intermediate Technique ── “thousand edges separation (Blood run)””

He swung out <Ser-Versta> with all his strength and connected it to the next slash while twisting his body using that power. The Demon Sword, which burnt all things, bisected dozens of puppets with one swing and opened a path while scattering the scraps.

No matter how much the number increased, the puppets that Silas manipulated could not even hold back Ayato.

In no time at all, Ayato had reached the large hole opened up by Saya. He passed through it without looking back.

“W-Wait! Amagiri Ayato! I haven’t yet……!”

While hearing Silas’ voice behind, Ayato ran in the rainy harbor block.

＊

She did not let her guard down even for an instant.

If Claudia were to let her guard down even a little, the old man before her eyes ──Bujinsai’s slash would instantly kill her.

“Kuh……!”

She blocked the staff blow that was aimed to trip her up with her left hand’s sword, and attempted to use her right hand’s sword to restrain his movements. However, Bujinsai’s figure had already jumped back while simultaneously throwing several tobi-kunai at Claudia.

Although Claudia read their trajectories by future foresight and barely evaded them, a red line ran on her cheek as one of them grazed it.

“Haa……Haa……!”

Claudia’s breathing was rough and her face was distorted due to the burning pain of the wounds carved into her whole body.

Even so, the reason why she did not yet suffer a fatal wound was solely thanks to <Pan-Dora>’s future foresight. That said, its stock was being shaved down little by little by the opponent before her eyes.

(As expected the Yabuki Clan’s Head…… I already knew it, but to think it was to this extent……)

The name “Yabuki Bujinsai” was an inherited name and the bearer was chosen from those who have reached a certain level of ability within the clan. For that reason, there seem to be time when the position was left vacant.

She heard that the current Bujinsai assumed this position nearly 40 years ago. In that case, his ability would naturally be guessed.

(But even so, I can’t afford to be defeated without resistance……!)

After all, she finally reached this place.

She could almost reach the scene of the dream she saw that day. There was no way she could give up on it after coming so far.

Claudia mustered her strength and re-set up her twin swords.

“Hmm…… You’re not bad, young lady. Who would have thought that you’d struggle so far? Even excluding that ogre lux’s ability, it’s quite a feat.”

Bujinsai slowly stroked his chin while looking at such Claudia.

Bujinsai did not have something like a combat stance, always in a relaxed stance. And yet, he had no openings.

“But, what would you gain by struggling until there? Even though you should understand that the conclusion wouldn’t change even by having delayed some time. Or, does even a person of your caliber want to cling on to life?”

At that way of speaking of Bujinsai, Claudia slightly burst into laughter.

“Fufufu, I am really glad to be praised by someone of Bujinsai-dono’s caliber…… but unfortunately you are slightly off the mark.”

“Hou?”

“Bujinsai-dono ── no, nobody in the world would be able to understand, but at this moment, I can’t stop the violent throbbing in my chest. From now on, I am looking forward to that time so much……! Fufufu! I didn’t imagine that my heart could become so disturbed……!”

Claudia turned and smiled from the bottom of her heart at Bujinsai.

“……Good grief”

Bujinsai, who saw it, scratched his head.

“Be it that World Dragon’s brat or you, it looks like only strange people gather in this town, eh.”

“Ara, speaking of strange people, isn’t Bujinsai-dono’s son the quite strange one, too?”

“Gunuh, you poke where it hurts……”

The moment when Bujinsai smiled wryly as he said so, his left hand suddenly moved.

(A tobi-kunai of surprise attack……! But!)

When Claudia turned her body and dodged it, she launched a blow to check Bujinsai, who shortened the distance in an instant.

As Bujinsai easily parried it with his staff and jumped into Claudia’s range, he released a palm stroke with his left hand.

“However, you’re just devoting yourself to defense!”

“Yes, after all my attacks won’t work on you anyway…… right?!”

While saying so, Claudia rotated her body in the air and leaped back.

This was because Bujinsai’s Taijutsu far exceeded Claudia’s and she was at an overwhelming disadvantage at this range.

“What, your sword lines are fluent and stern…… it isn’t something to be so modest about! You won’t know unless you try!”

“No, no, of course, I know……!”

The staff of Bujinsai, who set pursuit, and Claudia’s <Pan-Dora> clashed with each other and scattered sparks of mana in the rain.

“The Yabuki Clan’s hidden technique, void tide ── it isn’t something that someone like me can break, right?”

“!”

While locking twin swords to staff, Bujinsai’s eyes slightly narrowed down.

“……Where did you learn that?”

Claudia, not answering it, continued further.

“The barrier to ward off people that you guys use, I hear that’s also an application of the void tide technique. A combination of color and patterns that people instinctively avoid…… you manipulate their actions by imprinting such a pattern into their unconsciousness using mana as intermediary; in short, it’s a kind of simple mind interference, right?”

“……”

In other words, even if Claudia were to launch attacks at Bujinsai, she would unconsciously divert them (attacks).

This was also true when defending; so unless Claudia was able to redefine her actions by utilizing <Pan-Dora>’s future foresight, she would end up moving herself towards the enemy’s attack trajectory even if she had intended to dodge it.

“The activation is instantaneous and it barely consumes any mana, thus I can’t read the timing as well…… After all, it’s a technique that goes back from the old century when mana was still extremely scarce. The mana’s movement can also only be felt as a minor fluctuation, right?”

The effect was really just as smaller though.

<Genestella> had strong resistance against mind interference by mana, so there was no way that one (mind interference) with that small degree of output (mana) would work on them.

But, this technique, which appealed to a person’s original instinct, could show effect regardless of that resistance.

“Certainly if it’s only to strangle a person to death, one doesn’t expressly need to spout hell fire or call a large toad. It’s indeed logical.”

“……Phew”

The moment when Bujinsai sighed as such, a chill that Claudia had not felt until now ran down her spine.

(This, is……! I thought that it would work to buy some time, but it looks like I said a little too much……)

It seemed like she had stepped on a tiger’s tail.

Claudia tried to distance herself from Bujinsai immediately, but──

“──!?”

For some reason, her body stiffened and she could not move.

Then, the staff’s butt end deeply sank into Claudia’s abdomen and she was blown off without raising her voice.

Bujinsai silently threw tobi-kunais to Claudia, who rolled on the ground, which got wet with rain, like a ball while splashing water.

“Kuh……!”

Claudia attempted to extract the kunai’s that had pierced both her hands and feet while twisting her body, but her movement was halted by Bujinsai throwing more kunai at her shoulders and thighs.

“AAAAAAAH!”

It looked like he threw them casually, but his attacks were accurate and Claudia could no longer do anything other than twisting her body in pain.

“I feel like I understand the reason why my masters (meaning Galaxy) ordered me to get rid of you. I can’t fathom the bottom of your knowledge. It feels like all secrets are exposed before you.”

Bujinsai said so indifferently, yet with a voice filled with clear disgust.

“Fufufu…… no way, I’m not God, so there’s no way such a thing is…… Kuuh!”

Bujinsai did not move his brows even once at the voice that Claudia squeezed out as she tried to gain time even if a little while enduring pain.

(Kuh……! At this rate……!)

Impatience arose in Claudia’s heart.

Not yet.

Even though she still had to gain time a little more.

“Enough. If you can’t move, the future foresight is meaningless ── die.”

Tobi-kunais were thrown aiming at Claudia’s middle forehead, throat and heart.

As Bujinsai said, without a future where she could evade them, there would be no meaning even if she foresaw it.

But──

“Ah……! I have been waiting for you……”

With a face smeared with mud and blood, Claudia muttered with a smile filled with intoxication and delight.

Immediately after, as soon as a black whirlwind swept over, a silhouette, which set up a huge sword, stood up as to protect Claudia.

Przekład

Tłumaczył: egaro

Cofnij do Rozdziału 5 z Tomu 2 - Odpoczynek przed podróżą Powrót do strony głównej Skocz do Rozdział 7 z Tomu 2 - Książę konającego kraju
Retrieved from "https://www.baka-tsuki.org/project/index.php?title=Zero_no_Tsukaima_wersja_polska_Tom_2_Rozdział_6&oldid=500850"