High School DxD (Ελληνικά) Τόμος 1 Ζωή 2

Ζωή 2: Ξεκινώ τη ζωή μου ως δαίμονας

1ο μέρος

"Αααααααααα!"

Είναι μεσάνυχτα και τρέχω με το ποδήλατο. Ο λόγος είναι απλός. Μοιράζω διαφημιστικά φυλλάδια με ευχρηστους μαγικούς κύκλους.

Πολλοί άπληστοι άνθρωποι τα παίρνουν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Τότε, εμείς, οι Δαίμονες, εμφανιζόμαστε μπροστά τους. Κοίταξα τη φορητή συσκευή στο χέρι μου που έδειχνε το χάρτη της περιοχής.

Υπήρχαν κόκκινα σημάδια που αναβόσβηναν. Κατευθυνόμουν προς τα εκεί. Έφτασα στο σημείο μπροστά σε ένα σπίτι.

Έβαλα το φυλλάδιο στη ταχυδρομική θυρίδα και συνέχισα στα άλλα σημεία. Επαναλάμβανα αυτή τη διαδικασία ξανά και ξανά.

"Γαμωτοοοοοοοοοοοοοοοο! Δε γίνεται! Αφού είμαι δαίμονας! Δε γίνεται!

Φώναξα ενώ έκανα ποδήλατο. ‍

*

Πρέπει να πάω πίσω σ' εκείνη την ημέρα, όταν έμαθα ότι είμαι Δαίμονας για να εξηγήσω την κατάστασή μου. Εκείνη τη μέρα έμαθα επίσης ότι είμαι κάτοχος ενός Ιερού Μηχανισμού. Εκείνη τη μέρα έμαθα ότι η Γιούμα Είναι Ξεπεσμένος Άγγελος. Και εκείνη τη μέρα έμαθα ότι η Ρίας είναι Δαίμονας.

Μιας και το 'φερε η κουβέντα, τα δαιμονικά φτερά μου εξαφανίστηκαν ξανά, λίγο μετά. Ήταν κάτι που θα γινόταν εμπόδιο στο τρόπο ζωής μου. Απ' ότι φαίνεται, μπορώ να τα χρησιμοποιήσω για να πετάξω αν τα συνηθίσω. Αηδιάζω στη σκέψη ότι έχω φτερά... αλλά η αίσθηση της κίνησής τους είναι εκπληκτική.

"Αν είσαι μαζί μου, η ζωή σου και το μέλλον σου θα λάμψουν."

Μου είπε η Ρίας κλείνοντάς μου το μάτι όταν με είδε στενοχωρημένο αφού έμαθα ότι είμαι δαίμονας. Όπως φαίνεται, έγινα υπηρέτης της όταν με ανέστησε ως δαίμονα, και έπρεπε να ζω έτσι απ 'δω και πέρα.

Οι άνθρωποι που αναστήθηκαν σε Δαίμονες γίνονται υπηρέτες του Δαίμονα που τους ανέστησε. Έτσι είναι ο νόμος των Δαιμόνων. Τι....εγώ; Υπηρέτης; Μπορεί να μην είναι κα τόσο κακό να είμαι υπηρέτης κάποιας τόσο όμορφης, αλλά ακόμη δεν μπορώ να το χονέψω.

"Η αλήθεια είναι ότι οι Δαίμονες έχουν βαθμούς. Ύπάρχουν κοινωνικές θέσεις, όπως έχω και εγώ. Το μέρος όπου γεννήθηκες και η οικογένειά σου παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που ανεβαίνουν. Όλοι είναι αρχάριοι όταν ξεκινούν."

"Μπορείς να σταματήσεις να μιλάς σαν να είναι διαφήμηση; Είσαι σοβαρή; Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω."

Άρχισε να μου ψυθιρίζει στο αυτ΄ενώ παραπονιόμουν. Τι ωραία μρίζουν τα μαλλιά της. Νιώθω ότι ο εγκέφαλός μου θα παγώσει. Μήπως είναι μαγεία;

"Για να ξέρεις, μπορείς να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή όπου θα έχεις πέραση στα κορίτσια."

..! Αυτό που είπε μου καρφώθηκε στο μυαλό.

"Πώς;!"

Η λέξη βγήκε από το στόμα μου πριν προλάβω να το σκεφτώ.

Φαίνεται ότι οι πρόστυχες σκέψεις μου είναι αξεπέραστες, αφού είναι το μόνο που σκέφτομαι.

Περίμενε, αυτό πρέπει να είναι εξαιτίας της μαγείας που μου έκανε η Ρίας. Η έντασή μου ανεβαίνει.

"Οι περισσότεροι καθαρόαιμοι Δαίμονες πέθαναν σε έναν πόλεμο πριν από πολλά χρόνια. Εξαιτίας αυτόυ, αυτοί που μείναμε αρχίσαμε να παίρνουμε πολλούς υπηρέτες. Χάσαμε πολλή δύναμη, και δεν μπορόύμε να φτιάξουμε μεγάλους στρατούς όπως παλιά. Πρέπει, όμως, να αυξήσουμε τον αριθμό των Δαιμόνων. Όπως και οι άνθρωποι, οι Δαίμονες έχουν φύλα και μπορούν να αναπαράγονται. Με φυσιολογικές γεννήσεις, όμως, θα πάρει πολύ καιρο για να φτάσει ο πληθυσμός στα παλιά του επίπεδα. Οι δαίμονες έχουν χαμηλές

πιθανότητες αναπαραγωγής, που σημαίνει ότι δε θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τους Ξεπεσμένους Αγγέλους. Έτσι, βρίσκουμε ανθρώπους καλής ποιότητας και τους κάνουμε Δαίμονες. Γίνοται, φυσικά, υπηρέτες μας.

"Άρα είμαι όντως υπηρέτης."

"Α, μη στραβομουτσουνιάζεις. Τώρα θα μπω στο θέμα.Αφού έτσι ανεβαίνει μόνο ο αριθμός των υπηρετών, δεν ανεβαίνει ο αριθμώς των δυνατών Δαιμόνων. Γι' αυτό οι Δαίμονες έφτιαξαν έναν καινούριο κανόνα. Δίνονται ευκαιρίες σε δυνατούς ανεστημένους Δαίμονες, δηλαδή, σε αυτούς που ήταν πριν άνθρωποι.Οι ανεστημένοι ανεβαίνουν κοινωνική τάξη αν είναι δυνατοι. Γι' αυτό και υπάρχουν πολλοί Δαίμονες στην ανθρώπινη καινωνία. Υπάρχουν και Δαίμονες σαν εμένα που ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους. Ίσε, μπορεί να μην το κατάλαβες, αλλά πιθανόν να συνάντησες μερικές φορές Δαίμονες τυχαία."

"Τι; Υπήρχαν Δαίμονες κοντά;"

"Ναι, αν και υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τους ξεχωρίσουν, και άνθρωποι που δεν μπορούν. Άνθρωποι που είναι πολύ άπληστοι ή που θέλουν τη βοήθειά μας, μας ξεχωρίζουν εύκολα. Συνήθως μας καλούν αυτοί που μας ξεχωρίζουν, μέσω του φυλλαδίου με το μαγικό κύκλο. Υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που τους ξεχωρίζουν, αλλά δεν πιστεύουν στην ύπαρξή τους. Οι περισσότεροι πιστεύουν αφού δουν τις μαγικές μας δυνάμεις."

Τι; Δηλαδή ο λόγος που κάλεσα τη Ρίας είναι η απληστιά μου! Φαίνεται ότι υπάρχουν αλλαγές στη κοινωνία των Δαιμόνων. Πρέπει να είναι δύσκολο, αλλά δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι έχω κι εγώ μια ευκαιρία!

"Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι με το σωστό τρόπο θα μπορέσω να πάρω τίτλο ευγενείας;"

"Ναι. Δεν είναι αδύνατο. Φυσικά θα σου πάρει πολύ χρόνο και κόπο."

"Ναααααααααααααααααααααααααι!"

Φώναζα μέσα στην τάξη.

"Μιλάς σοβαρά; Θα μπορώ να φτιάξω το δικό μου χαρέμι; Θα μπορώ και να κάνω σεξ με όλες, έτσι;"

"Ναι. Νομίζω ότι δεν πειράζει α είναι υπηρέτες σου."

Ένα σοκ διαπέρασε το σώμα μου. Αδιανόητο! Μπορεί να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο;

Στον πραγματικό κόσμο, όταν είσαι άνθρωπος, είναι πολύ δύσκολο.

Αν ήμουν φυσιολογικός άνθρωπος, ό,τι και να έκανα δε θα μπορούσα να μαζέψω κορίτσια, στην τωρινή μου κατάσταση.

Δεν είχα ποτέ κορίτσι. Ή μάλλον είχα ένα, αλλά με σκότωσε. Τώρα όμως! Τώρα μπορώ...!

"Ω, ναι! Είναι τέλειο να είσαι Δαίμονας! Ναι! Δεν μπορώ να ηρεμήσω! Πιθανόν να ξεφορτωθώ τις τσόντες μου...!"

Σταμάτησα αυτό που ήθελα να πω, και άρχισα να σκέφτομαι την απόφαση που ετοιμαζόμουν να πάρω.

"Όχι. Όχι τα πορνοπεριοδικά. Όχι αυτά. Δεν μπορώ να τα πετάξω. Είναι ο θησαυρός μου. Μπορώ να τα χρησιμοποιώ μέχρι να τα βρει η Μαμά! Αυτό είναι άλλο θέμα. Ναι! Άλλο θέμα!

"Φουφουφου. Έχει πολλή πλάκα."

Η Ρίας γελάει σαν να με βρίσκει διασκεδαστικό.

"Πωπω. Είναι όπως το είπες πριν. Σε κάνει να νιώθεις σαν να είναι ο ηλίθιος αδερφός σου."

Ακόμη και η Χιμέτζιμα γελάει. Χαχαχα, λέει και κάπως κακά πράγματα για 'μένα...

"Όπως και να 'χει, Ίσε, δε σε πειράζει να είσαι υπηρέτης μου, έτσι; Αν το έχεις μέσα σου, θα ξεχωρίσεις. Και τότε θα λάβεις τίτλο."

Ναι, Ρίας!"

"Όχι έτσι. Από 'δω και πέρα θα με λες 'Προεδρο'."

Πρόεδρο; Να μη σε λέω αδερφή;"

Τα μυαλά μου πήραν αέρα και τη ρώτησα. Πάντα ήθελα μια μεγάλη αδερφή. Όχι ερωτικά, αλλά όλα τα αγόρια θελουν να έχουν μια όμορφη κοπέλα για μεγάλη αδερφή.

Η Ρίας το σκέφτηκε σοβαρά και κούνησε το κεφάλι της.

"Χμμμμμμ. Ακούγεται ωραίο, αλλά αφού θα βρισκόμαστε κυρίως στο σχολείο, ταιριάζει περισσότερο το 'Πρόεδρος'."

"Μάλιστα! Πρόεδρε! Μάθε μου πώς να γίνω Δαίμονας!"

Η Πρόεδρος χαμογέλασε με χαρά όταν με άκουσε.

"Καλή απάντηση. Είσαι καλό παιδί, Ίσε. Ωραία, θα σε κάνω άντρα."

Η Πρόεδρος έπιασε το πιγούνι μου με τα δάχτυλά της. Αδερφή μου! Είναι η αδερφή μου! Ο Δαίμονας μέσα μου θα ξυπνήσει τώρα που είμαι μαζί της!

Όχι! Θα σηκωθώ! Φαντάζομαι είναι εντάξει. Αφού δεν μπορώ να ξαναγίνω άνθρωπος, θα προχωρήσω μπροστά!

Έχω ήδη αποδεχτεί τη θέση μου.

Μπορεί να ακουστεί χαζό, αλλά μάλλον δεν πειράζει.Η φιλοδοξία μου ήταν πολύ πρόστυχη. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι σε υπερένταση.

Χαίρομαι που η δουλεύω για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου που έχει σχέση με το σεξ! Άντι να σκεφτώ για το μέλλον μου, θα φροντίσω να περάσω καλά τώρα!

"Θα γίνω ο βασιλιάς του χαρεμιού μου!"

Όταν το σκέφτομαι ήρεμα, μπορεί να με ξεγέλασε η μαγεία της Προέδρου. Δεν πειράζει όμως αφού πρόκειται για χαρέμι.

Θα ήταν τέλειο αν μπορούσα να φτιάξω το δικό μου χαρέμι.

Έτσι, έγινα μέλος της Λέσχης Απόκφυφων Ερευνών.

*

Λίγες μέρες μετά ξεκίνησα τη ζωή μου ως Δαίμονας.

Έκανα πετάλι σαν τρελός. Από εκείνη την ημέρα έγινα υπηρέτης της Ρίας και ιδρώνω κάθε μέρα.

Πρώτον, Συναντιόμαστε στο παλιό σχολικό κτήριο κάθε βράδυ. Είναι επειδή οι Δαίμονες είναι δυνατότεροι τη νύχτα.

Το άγνωστο φαινόμενο που μου συνέβαινε ήταν η δύναμη του Δαίμονα. Αφού είμαστε Δαίμονες, η δύναμή μας αυξάνεται αισθητά εξαιτίας του σκοταδιού της νύχτας.

Ομοίως, γινόμουν πιο αδύναμος το πρωί. Οι Δαίμονες φοβούνται το φως. Όσο δυνατότερο είναι τόσο πιο θανάσιμο είναι για τα σώματά μας. Το φως είναι δηλητήριο. Αυτό μου είπε η Πρόεδρος. Τα πλάσματα που το χρησιμοποιούν σαν όπλο, οι Άγγελοι και οι Ξεπεσμένοι Άγγελοι, είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί μας.

Μου είπαν να τρέξω να σωθώ αν τους συναντήσω. Όπως φαίνεται, όταν το συνηθήσεις, δε σε πειράζει άλλο το πρωί. Ο λόγος που ένιωθα αδύναμος το πρωί ήταν ότι το σώμα μου δεν άντεχε το φως. Το θέμα είναι ότι θα το συνηθίσω σε λίγο καιρό.

Ο λόγος που δεν μου είπαν από την αρχή ότι έγινα Δαίμονας είναι επειδή ήθελαν να δω μόνος μου τις αλλαγές στο σώμα μου. Σκόπευε να μου πει την αλήθεια την κατάλληλη στιγμή. Την ημέρα, δηλαδή, που μου επιτέθηκε ο άντρας με το κοστούμι. Ήταν μοιραίο φαίνεται.

Όπως και να 'χει, δούλευα σκληρά ως προσωπικός υπηρέτης της Ρίας. Αφού μόλις είχα γίνει Δαίμονας, Έπρεπε να μελετήσω την κοινωνία των Δαιμόνων και τη λειτουργία της. Για εξάσκηση θα μοίραζα αυτά τα φυλλάδια. Σκέφτηκα ότι οι γονείς μου θα ανησυχούσαν αν έλειπα κάθε βράδυ.

Η Πρόεδρος, όμως μου είπε "Έκανα κάτι στους γονείς σου την ημέρα που τους γνώρισα, μην ανσησυχείς." χαμογελώντας. Ακόμα και όταν επιστρέφω στο σπίτι αργά, οι γονείς μου δε θυμώνουν, απλώς μου λένε "Καλωσήρθες".

Η μαγεία της Προέδρου είναι καταπληκτική. Το πιο εκπληκτικό είναι ο έλεγχος που ασκεί στην ακαδημία.

Αφού είναι μέσα στην περιοχή της, είναι ο κρυφός κυβερνήτης της ακαδημίας. Ο άνθρωπος με την υψηλότερη θέση στην ακαδημία έχει διασυνδέσεις με Δαίμονες και έτσι δεν μπορεί να εναντιωθεί στους Δαίμονες του Οίκου των Γκρέμορι.

Με άλλα λόγια, η ακαδημία είναι ουσιαστικά προσωπική περιουσία της Προέδρου. Χάρη σ' αυτό, μπορούμε να μπαίνουμε στο σχολείο τη νύχτα. *

Και τώρα πίσω στη δουλεία μου.

Κάθε μέρα τριγυρνάω με το ποδήλατο μοιράζοντας φυλλάδια σε γραμματοκιβώτια με μια ειδική συσκευή.

Είναι ένα ειδικό μηχάνημα που δμιουργήθηκε από την επιστήμη των Δαιμόνων. Μοιάζει με τις φορητές συσκευές παιχνιδιών νέας γενιάς με οθόνη αφής.

Έχει οθόνη, κουμπιά και πένα αφής. Το χρησιμοποιούσα όπως μου έδειξαν. Στην οθόνη βλέπω το χάρτη της πόλης, δηλαδή την περιοχή της Προέδρου. Κάθε Δαίμονας παίρνει μια συγκεκριμένη περιοχή, όπου έχει την άδεια να κάνει τη δουλειά του.

η δουλειά είναι έτσι:

Πρώτα μας καλούν κα κάνουμε συμβόλαιο.

Μετά ικανοποιούμε την ευχή τους.

Ως αμοιβή παίρνουμε κάτι που να ταιριάζει με την ευχή που έκαναν.

Μπορεί να είναι λεφτά, ένα αντικείμενο ή και η ζωή τους.

Τώρα τελευταία, βέβαια, κανείς δεν πλωρώνει με τη ζωή του. Ακόμη κι αν υπάρχει κάποιος, αν η αμοιβή δεν είναι ίση με την επιθυμία, η ευχή δεν πραγματοποιείται. Σύμφωνα με την Πρόεδρο, "η αξία κάθε αμθρώπου είναι διαφορετική".

Ναι, είναι δύσκολο. Και η οθόνη δείχνει τα σπίτια των πιο άπληστων ανθρώπων. Γι' αυτό πρέπει να πάω εκεί και να μοιράσω τα φυλλάδια με το μαγικό κύκλο. Όσο το σημείο υπάρχει στο χάρτη η δουλειά δεν είναι ολοκληρωμένη.

Επειδή είμαι Δαίμονας, οι περαστικοί και η αστυνομία δε με προσέχουν. Αφού είμαι ενεργός ως Δαίμονας, οι άνθρωποι δεν παρατηρούν την παρουσία μου οταν δυολεύω. Τρέχω με το ποδήλατο κάθε μέρα, αλλα τα σημεία στο χάρτη δε λιγοστεύουν.

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι πολύ άπληστα όντα. Αφού κάνεις μια ευχή, εθίζεσαι και κάνει κι άλλες. Το συμβόλαιο μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο τη νύχτα, επειδή οι Δαίμονες μπορούν να δουλεύουν μόνο τη νύχτα. Η μέρα είναι η ώρα των Αγγέλων και του Θεού. Αυτό ακόμη δεν το καταλαβαίνω.

Τα φυλλάδια είναι μιας χρήσεως, και πρέπει να ξαναμοιραστούν. Με άλλα λόγια, η δουλειά μου δεν τελειώνει ποτέ. Χάρη σ' εμένα η Πρόεδρος και οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους και οι πόντοι ανεβαίνουν. Όσο ολοκληρώνουμε συμβόλαια ο βασιλιάς των Δαιμόνων μας επαινεί. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε έτσι, ο βασιλιάς των Δαιμόνων θα μου δώσει τίτλο! Καλύτερα να συνεχίσω τη δουλειά μου. Θέλω να τα καταφέρω! Θέλω και να κάνω συμβόλαιο!

"Ναιιιιιι! Θέλω να ζω ανάμεσα σε κορίτσια!"

Για τώρα, όμως, πρέπει να κάνω υπομονή και να συνεχίσω τη δουλειά που μου ανατέθηκε. Πόσο ακόμα πρέπει να τη συνεχίσω........

2ο μέρος

Μια μέρα μετά το σχολείο.

Πήγαινα στο παλιό σχολικό κτήριο αφού χωρίστηκα από τους δυο φίλους μου. Η δουλειά μου αρχικά είχε ανατεθεί στο κατοικίδιο της Προέδρου. Μεταμόρφωσε το ποντίκι και τη νυχτερίδα της σε ανθρώπους και τα έβαλε να μοιράζουν φυλλάδια.

Το κάνουν μέρα-νύχτα. Ο λόγος που η Πρόεδρος μου έδωσε αυτή τη δουλειά είναι για να μάθω τη δουλειά των Δαιμόνων από την αρχή. Ακόμα και ο Κίμπα και οι άλλοι το έκαναν στην αρχή. Ο Κίμπα, η Τότζο Κονέκο και η Χιμέτζιμα είναι όλοι υπηρέτες της Προέδρου Ρίας. Είναι στην ίδια θέση με εμένα.

Έχουν όλοι περάσει από τη θέση μου. Έχουν μεγάλη ιστορία.. Μπορεί να μην είναι σημαντικό, αλλά η Κονέκο και η Χιμέτζιμα μου είπαν να τις φωνάζω "Κονέκο" και "Ακένο". Φαίνεται ότι οι σχέσεις μας προχωρούν.

Χαχαχα, τις φώναξα με τα ονόματά τους μπροστά στο Μάτσουντα και το Μοτόχαμα επίτηδες. Οι εκφράσεις τους ήταν απερίγραπτες. Δεν τους έχω πει τι μου συμβαίνει. Ακόμη και αν το έλεγα, δε θα με πίστευαν. Επίσης, θα τους έβαζα σε κίνδυνο. Εγώ πέθανα ήδη μια φορά, και δεν μπορώ να τους αφήσω να πάθουν το ίδιο. Και ο Κίμπα είναι ο Κίμπα. Ψόφα, καζανόβα! Δε θα σε φωνάξω ποτέ Κίμπα! Και τότε με φώναξαν στη λέσχη.

Μπήκα στο παλιό κτήριο, το οποίο άρχισα να συνηθίζω, και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του δεύτερου ορόφου.

"Μπαίνω."

Ήταν όλοι ήδη εκεί. Εγώ είμαι ο τελευταίος; Το δωμάτιο είναι σκοτεινό και το παράθυρο καλυμένο για να εμποδίζει το φως. Το μόνο φως έρχεται από κεριά που είναι σκορπισμένα στο δωμάτιο.

"Ήρθες."

Μόλις η Πρόεδρος επιβεβαίωσε την άφιξή μου, δίνει μια εντολή στην Ακένο.

"Ναι, Πρόεδρε. Ίσε, στάσου σε παρακαλώ στη μέση του μαγικού κύκλου."

Η Ακένο κουνάει το χέρι της. Η Πρόεδρος κουνάει το χέρι της! Σας ευχαριστώ πολύ! Αυτή και μόνο είναι αμοιβή. Μπήκα στον κύκλο. Και τώρα, τι;

"Ίσε, η δουλειά σου στη διανομή φυλλαδίων τέλειωσε. Μπράβο."

Η Πρόεδρος χαμογελάει. Ώστε έτσι; Δε θα μοιράσω άλλα φυλλάδια.

"Τώρα μπορείς να ξκινήσεις την καριέρα σου ως Δαίμονας."

"Ω! Τώρα θα μπορώ να κάνω συμβόλαια;"

"Ακριβώς. Επειδή είναι η πρώτη σου φορά, θα κάνεις κάτι μικρό. Η Κονέκο έχει αναλάβει δύο συμβόλαια.Επειδή είναι δύσκολο να τα κάνει και τα δύο, δίνω το ένα σε 'σένα."

"Σε παρακαλώ βοήθησέ με..."

Η Κονέκο υποκλίνεται με το κεφάλι της. Οπότε πάω εκ μέρους της. Δεν πειράζει, αφού ήμουν ήδη κουρασμένος από το μοίρασμα φυλλαδίων. Αναπάντεχα, ένιωθα μόνος όταν γυρνούσα με το ποδήλατο μοιράζοντας φυλλάδια. Τα άλλα μέλη στέκονται έξω από τον κύκλο. Τότε ο΄μαγικός κύκλος άρχίζει να εκπέμπει γαλάζιες και λευκές λάμψεις.

¨Μμμμμ...."

"Ησυχία, Ίσε. Η Ακένο προσθέτει τη σφραγίδα σου στο μαγικό κύκλο."

Τη σφραγίδα μου; Ο μαγικός κύκλος αυτού του δωματίου είναι και το σύμβολο του Οίκου των Γκρέμορι. Μου είπαν ότι για έμας, του υπηρέτες τους, είναι κάτι σαν οικόσημο.Για αυτούς που προσπαθούν να μας καλέσουν είναι το σύμβολό μας. Όταν χρησιμοποιείται μαγική δύναμη, συγχρονίζεται με τον μαγικό κύκλο. Ο Κίμπα και οι άλλοι έχουν αυτό σο σημάδι στο σώμα τους, και ενεργοποιείται όταν χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους. Έτσι μου είπαν. Σκέφτηκα πώς θα ήταν αν σημαδευόμουν κι εγώ. Πρώτα όμως, αυτοί που μόλις έγιναν Δαίμονες πρέπει να μάθουν να ελέγχουν τις μαγικές τους δυνάμεις. Μετά από αυτό μαθαίνουν να συγχρονίζουν τη μαγεία τους με το μαγικό κύκλο. Έτσι νόμιζα.

"Ίσε, βάλε τις παλάμες σου εδώ."

Έστρεψα το αριστερό μου χέρι προς την Πρόεδρο, όπως μου είπε. Έρχισε να γράφει κάτι στην παλάμη μου με το δάχτυλό της. Μήπως γράφει κανένα ξόρκι; Νιώθω ότι σχεδιάζει κάτι σαν κύκλο.... Ξαφνικά η παλάμη μου άρχισε να λάμπει. Είδα ένα κυκλικό σύμβολο, ένα μαγικό κύκλο ζωγραφισμένο στο χέρι μου. Η λάμψη ήταν γαλάζια και λευκή. Πωπω, ένας μαγικός κύκλος!

"Αυτή η σφραγίδα χρησιμοποείται για μεταφορά, και μπορεί να σε πάει στη θέση του πελάτη στιγμιαία. Όταν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο θα σε επιστρέψει σε αυτό το δωμάτιο."

Το κατάλαβα. Έχει αυτή την ικανότητα.

"Ακένο, είσαι έτοιμη;"

"Ναι, Πρόεδρε."

Η Ακένο βγαίνει από το μαγικό κύκλο.

"Τώρα στάσου στη μέση."

Έκανα αυτό που μου είπε. Τότε βγήκε μια έντονη γαλάζια λάμψη. Ένιωθα κάποια δύναμη. Ένιωθα δυνάμεις να βγαίνουν από το σώμα μου όταν ακουμπάω τον κύκλο. Έτσι είναι για τους υπηρέτες;

"Ο μαγικός κύκλος απαντά στον πελάτη. Τώρα θα μεταφερθείς στην τοποθεσία του. Έχεις τις οδηγίες για το τι να κάνεις μόλις φτάσεις;"

"Ναι!"

"Καλή απάντηση. Τώρα πήγαινε!"

Νιώθω ένταση! Η πρώτη μου δουλειά! Ο μαγικός κύκλος λάμπει ακόμα περισσότερο. Φαίνεται ότι θα φτάσω στη στιγμή. Φως καλύπτει το σώμα μου. Έκλεισα τα μάτια μου εξαιτίας της λάμψης. Όταν τα ανοίξω θα είμαι στην τοποθεσία του πελάτη! Η πίεσή μου ανεβαίνει! Και τότε...στιγμιαία...μεταφέρθηκα......

..........

..........

Χμμμμμμμ.....χμμμμμμμμ; Ε; Μεταφέρθηκά; Τέλειωσε; Άνοιξα τα μάτια μου.

Έχασα τα λόγια μου όταν κοίταξα γύρω μου. Έιναι το δωμάτιο της λέσχης. Τι; Τι έγινε η μεταφορά; Ο πελάτης; Κοίταξα την Πρόεδρο, και την είδα προβληματισμένη και να βάζει το χέρι της στο μέτωπο. Η Ακένο έλεγε "πωπω" απογοητευμένα. Ο Κίμπα ο ηλίθιος αναστέναξε. Νευρίασα. Τι συνέβη; Η Πρόεδρος φώναξε το όνομά μου.

"Ίσε."

"Ναι."

"Δυστυχώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον μαγικό κύκλο για να πας στον πελάτη."

Τι σημαίνει αυτό; Μου εξηγεί ενώ την κοιτάζω μπερδεμένος.

"Ο μαγικός κύκλος απαιτεί μια ποσότητα μαγικής δύναμης.... όχι πολύ μεγάλη. Είναι κάτι που θα μπορούσε οποιοσδήποτε Δαίμονας να κάνει, ακόμη και παιδιά. Η μεταφορά μέσω αυτού είναι το πρώτο και το πιο εύκολο βήμα για να γίνεις Δαίμονας."

Εεεε, τι σημαίνει αυτό;

"Με άλλα λόγια, οι μαγικές σου δυνάμεις είναι χαμηλότερες ακόμη και από ενός παιδιού. Όχι, είναι τόσο χαμηλές που ο μαγικός κύκλος δεν αντιδρά. Ίσε, η μαγεία σου είναι ελάχιστη."

Τιιιιιι;

"Τι είναι αυτό;"

Έμεινα άφωνος. τι! Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να πάω στην τοποθεσία του πελάτη με το μαγικό κύκλο! Είμαι Δαίμονας; Δεν είμαι;

"Απαίσιο.'

Λέει η Κονέκο ανέκφραστα. Ήταν δυνατό χτύπημα, Κονέκο.

"Πωπω, έχουμε πρόβλημα. Τι θα κάνουμε, Πρόεδρε;"

Η Ακένο ρώτησε την Πρόεδρο προβληματισμένα. Πωπω! Η πρώτη μου εμφάνιση ως Δαίμονας ξεκίνησε χάλια... Η Πρόεδρος το σκέφτηκε λίγο και είπε καθαρά:

"Δεν μπορείς να αφήσεις τον πελάτη να περιμένει, Ίσε."

"Ναι!"

"Δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά θα πρέπει να πας εκεί με τα πόδια."

"Μόνος μου;"

Τι έκπληξη! Δεν το περίμενα αυτό Πρόεδρε!

"Ναι. Όπως παρέδωσες το φυλλάδιο θα πας στο σπίτι του. Δεν υπάρχει άλλη λύση αφού δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το μαγικό κύκλο. Θα πρέπει να το επανορθώσεις με τις άλλες σου δυνάμεις."

"Με ποδήλατο; Θα πάω στο σπίτι του πελάτη με το ποδήλατο!; Το κάνουν αυτό οι Δαίμονες;"

Η Κονέκο με έδειξε σιωπηλά. Κονέκο, σου αρέσει να με κάνεις διστυχισμένο, ε;....

"Πήγαινε γρήγορα! Είναι δουλειά σου σαν Δαίμονας να κάνεις το συμβόλαιο! Δεν μπορείς να αφήνει τους ανθρώπους να περιμένουν!"

Η Πρόεδρος με διατάζει σοβαρά. Ο στόχος μου να πάρω τίτλο ξεκινάει από αυτό τον ανώμαλο δρόμο!

"Ααααα! Θα τα δώσω όλα!"

Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας.

3ο μέρος

Είναι μεσάνυχτα και κάνω ποδήλατο όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Τα μάτια μου γέμιζαν δάκρυα. Ναι, έκλαιγα. Ένας Δαίμονας που δεν εμφανίζεται μέσα από μαγικό κύκλο.

Έγω είμαι αυτός. Πιθανώς, να είμαι ο πρώτος στον κόσμο. Γι' αυτό δεν μπορούσα να σταματήσω τα

δάκρυα.Τι σημαίνει το ότι δεν έχω μαγικές δυνάμεις; Να πάρει! Θα καταφέρω να πάρω τίτλο έτσι; Με τη

φορητή συσκευή των Δαιμόνων, πήγαινα προς το σπίτι του πελάτη. Είναι ένα διαμέρισμα 20 λεπτά μακριά

από το σχολείο. Ο πελάτης μένει κάπου εκεί. Αν έκανα παραδόσεις, οι πελάτες θα θύμοναν για την

αργοπορία μου. Συνήθως γίνεται στιγμιαία τηλεμεταφορά, αλλά τώρα τους έκανα να περιμένουν 20 λεπτά.

Χτύπησα την πόρτα.

"Καλησπέρα! Έρχομαι εκ μέρους του Δαίμονα Ρίας Γκρέμορι.! Εσείς μας καλέσατε;"

Αυτό πρέπει να είναι. Οι Δαίμονες μπορούν να γίνουν αντιληπτοί μόνο από τους ανθρώπους που τους

καλούν. Ότι και να κάνω τώρα που είναι μεσάνυχτα, οι γείτονες δε θα καταλάβουν τίποτα.Γι' αυτό και

μόνο ο πελάτης μπορεί να με ακούσει. Την ώρα που ένας Δαίμονας κάνει τη δουλειά του, καλύπτεται από

μια είδική μαγεία. Υπάρχει για να μην ενοχλεί τους άλλους ανθρώπους. Αυτό μου το εξήγησε η Πρόεδρος.

"Ποιος είναι;"

"Εεεεε, είμαι Δαίμονας. Είαι καινούριος και ήρθα επειδή με καλέσατε."

"Ψεύτη! Κανένας Δαίμονας δε χτυπάει πόρτες! Οι Δαίμονες βγαίνουν από το φυλλάδιο! Έτσι έγινε την

προηγούμενη φορά! Και αυτός που κάλεσα ήταν η Κονέκο!"

Έχει δίκαιο. Θα ζητήσω συγγνώμη. Ήταν κάτι που δεν περίμενε κανείς.

"Συγγνώμη. Δεν έχω μεγάλη μαγική δύναμη, και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το μαγικό κύκλο."

"Μπορεί να είσαι κανένας ανώμαλος!"

Μόλις το είπε αυτό, εκνευρίστηκα.

"Δεν είμαι ανώμαλος! Και αν μπορούσα, θα ήθελα και εγώ να εμφανιστώ μέσα από τον μαγικό κύκλο! Ποιος

ηλίθιος θα ερχόταν με το ποδήλατο μεσ' στα μεσάνυχτα!"

"Γιατί εκνευρίζεσαι, ανωμαλάρα;"

"Ανωμαλάρα; Γαμώ το! Σου λέω ότι είμαι Δαίμονας!"

"Φύγε απο' δώ!"

Ο πελάτης άνοιξε την πόρτα του για να κάνει ένα αίτημα. Ήταν κοκκαλιάρης και φαινόταν άρρωστος. Ήταν

θυμωμένος, αλλά μόλις είδε το πρόσωπό μου, η έκφρασή του μαλάκωσε.

"Κλαις...;"

"Εγώ;"

Άγγιξα το μάγουλό μου και ένιωσα δάκρυα. Έκλαιγα.

"'Ετσι, ε; Έκλαιγες επειδή έμαθες ότι δεν μπορείς να τηλεμεταφερθείς..."

"Έτσι φαίνεται."

Με άφησε να μπω μέσα. Μου έφτιαξε και τσάι. Το συμβάν με την τηλεμεταφορά και ο καβγάς με πλήγωσαν

περισσότερο απ' όσο νόμιζα, και έκλαιγα χωρίς να το καταλάβω. Φυσικά και θα έκλαιγα. Ο πελάτης, που

τον έλεγαν Μοριζαβα, με είδε και κατάλαβε πώς νιώθω. Το δωμάτιο φαινόταν καθαρό. Ήταν πολύ καθαρό για

έναν άντρα που ζει μόνος του. Μου είπε ότι είναι δημόσιος υπάλληλος. Ο Μοριζάβα παίρνει τη δουλειά

του στα σοβαρα, αλλά ήθελε πολύ να έχει επαφές με ανθρώπους. Όταν πήρε ένα από τα φυλλάδιά μας,

αποφάσισε να μας καλέσει.

"Δεν ήρθε η Κονέκο...."

Ερωτεύτηκε την Κονέκο με την πρώτη ματιά και ήταν ο πρώτος Δαίμονας με τον οποίο έκανε συμβόλαιο. Από

τότε, την κάλεσε και άλλες φορές.

"Συγγνώμη, αλλά φαίνεται ότι είναι αγαπήτή κι από άλλους πελάτες. Αντιπροσωπεύει την χαριωμένη πλευρά

των Δαιμόνων."

Μου εξήγησε ότι όταν καλείς έναν Δαίμονα, μπορείς να διαλέξει αυτόν που θέλεις φωνάζωννταας το όνομά

του. Και σήμερα αποφάσισε να καλέσει την Κονέκο, με αποτέλεσμα να συμπέσει με έναν άλλο πελάτη. Αν ο

συνηθισμένος Δαίμονας δεν μπορεί να εμφανιστεί, κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση του.

"Ευχήθηκα για έναν από τους χαριτωμένους Δαίμονες όταν χρησιμποποίησα το φυλλάδιο.

"Είμαι ένας χαριτωμένος νεοσύλλεκτος. Δε σε ικανοποιεί;"

"Χαχαχαχαχα! Αυτό που λες είναι αδύνατο! Αν είχα ένα ασημένιο σπαθί, θα σε κάρφωνα! Χαχαχαχα!"

Φίλε, γελάς, αλλά όχι πραγματικά.

"Από περιέργεια, τι θα ζητούσες από την Κονέκο;"

Αυτή ήταν η ερώτησή μου. Ίσως να μπορώ να πραγματοποιήσω εγώ την ευχή του. Αλλά η ελπίδα μου

καταστράφηκε όταν ο Μοριζάβα έβγαλε κάτι από την ντουλάπα του.

"Ήθελα να δορέσω αυτό."

Από ποιο σχολείο είναι ατή η κοριτσίστικη στολή; Νομίζω ότι την έχω ξαναδεί.

"Είναι η στολή της Ναγκάτο Γιούκι."

"Ναγκάτο... Α! Από το Σουζουμίγια Χάρουχι!"

Άκόμη και εγώ ξέρω τη σειρά Σουζουμίγια Χάρουχι.

"Δαίμονα, σου αρέσει και εσένα η Ναγκάτο;"

"Όχι, προτίμω την Ασακούρα Ριόκο."

"Γιατί;"

"Για το στήθος της."

Ο Μοριζάβα τα' χασε όταν απάντησα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Η Ασακούρα Ριόκο, από τους

πρωταγωνιστές του Σουζουμίγια Χάρουχι, είναι όμορφη με υπέροχο σώμα.

"Ώστε σου αρέσουν τα μεγάλα στήθη;"

"Ναι. Στήθη γεμάτα όνειρα. Είμαι σίγουρος γι' αυτό."

Φαντάστηκα τα γυμνά στήθη της Προέδρου να αναπηδύν. Πρόεδρε, ερωτεύτηκα το στήθος σου με την πρώτη

ματιά. Ντρέπομαι να το πω μπροστά σου, αλλά θα προστατεύσω το στήθος σου. Ο Μοριζάβα πήρε μια

πρόστυχη έκφραση και χαμογέλασε.

"Έχεις καλό μάτι. Φαίνεται ότι έχεις ένα ισχυρό πάθος για τα στήθη. Έχεις τις αντίθετες προτιμήσεις

από ' μένα. Μου αρέσουν οι γυναίκες με μικρά στήθη."

"Σε καταλαβαίνω. Έχω έναν φίλο με τα ίδια γούστα."

Ο άνθρωπος που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Μοτόχαμα. Είναι γνήσιος ανώμαλος, είμαι σίγουρος.

"Ναι. Η Κονέκο δε μοιάζει στη Ναγκάτο; Ο αέρας της, αν και έχει μικρό ύψος."

Αν το καλοσκεφτείς, η Κονέκο είναι μικρόσωμη και είναι πάντα ανέκφραστη. Έχει σώμα χωρίς καμπύλες

και κοντά μαλλιά. Πράγματι μοιάζουν. Η Νανγκάτο Γιούκι έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.

"Γι' αυτό ήθελα να φορέσει αυτή τη στολή. Το ήθελα πραγματικά!"

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Δάκρυα μετάνοιας. Σίγουρα το μετανιώνει. Ήθελε πολύ να τη φορέσει.

"Συγγνώμη για ό,τι έγινε. Άσε εμένα να τη φορέσω."

"Θα σε σκοτώσω, μπάσταρδε!"

Ο Μοριζάβα απέρριψε την ευγενική μου προσφορά με φωνές. Σε παρακαλώ, μη θυμώνεις και φωνάζεις. Ατείο

ήταν. Το είπα για πλάκα. Ο Μοριζάβα προσπάθησε να ηρεμήσει σκουπίζοντας τα δάκρυά του. Πήρε μια βαθιά

ανάσα και ηρέμησε.

"Δεν πειράζει. Σε τι είσαι καλός; Αφού είσαι δαίμονας πρέπει να έχεις κάποια μυστηριώδη δύναμη. Για

παράδειγμα, η Κονέκο είναι πολύ δυνατή. Μπορεί ακόμα και να με σηκώσει."

Το λέει με περιφάνια.Τι έγινε η αντρική σου τιμή; Ώστε υπάρχουν άνθρωποι που ενθουσιάζονται όταν τους

σηκώνει ένα κορίτσι. Ποια είναι η ειδικότητά μου; ένωσα τα χέρια μου και είπα σοβαρά:

"Μπορώ να χρησιμποιήσω το Δράκο-χα, δηλαδή το Καμέχαμέχα."

"Ψόφα."

"Τι είναι αυτή η απάντηση; Φάνηκε σαν να το εννοούσες."

"Φυσικά και το εννοώ. Πώς μπορεί ένας Δαίμονας να χρησιμοποιεί Καμέχαμέχα!"

"Εδώ! Εγώ είμαι αυτός!"

Έδειξα τον εαυτό μου για να το ξεκαθαρίσω.

"Τότε, καν' το!"

"Εντάξει!"

"Αν μπορείς, εξαπόλυσέ το. Μην υποτιμάς τη γενιά μου, που μεγάλωσε βλέποντας Ντραγκον Μπολ! Όταν

πηγαίναμε στο σχολείο, εξασκούμασταν για να το κάνουμε κάθε Δευτέρα απόγευμα. Προσπαθούσαμε και να

μαζέψουμε πνεύματα για να φτιάξουμε πνευματική βόμβα, αλλά δεν τα καταφέρναμε! Μη μας υποτιμάς!"

"Σκάσε! Ποιος νοιάζεται αν μεγάλωσες βλέποντας Ντράγκον Μπολ! Εγώ έχω αγοράσει όλο το μάνγκα! Ακόμη

και την καινούρια έκδοση που είναι η αρχική! Εγώ και οι φίλοι μου παίζαμε κρφτό προσπαθώντας να

εντοπίζει ο ένας την αύρα του άλλου!"

Απάντησα σε όλα τα επειχηρήματά του! Θύμωσα! Θύμωσα πολύ! Θα σου δείξω! Δρακο-χα(Καμέχαμέχα) με τον

τρόπο του Χιόντο Ίσε! Ενεργοποίησα τον Ιερό Μηχανισμό. Πρώτα έκλεισα τα μάτια μου και έστρεψα το χέρι

μου προς τα πάνω. Έφερα στο μυαλό μου τον Γκόκου και κατέβασα το χέρι μου. Πήρα τη στάση του Δρακο-

χα(Καμέχαμέχα). Έβαλα όλη μου την ενέργεια. Να πάρει! Παρ' τα γενιά του Ντρόκγον Μπολ! Η απόλυτη

επίθεσή μου!

"Καμεχαμε-χα(Ντράγκον-χα)!

Λάμψη! Ξαφνικά το χέρι μου άρχισε να λάμπει! Το κόκκινο γάντι εμφανίστηκε πάνω του. Κοίτα! Ο Ιερός

Μηχανισμός μου! Τότε κοίταξα το Μοριζάβα και.... έκλαιγε. Έπιασε τον πρώτο τόμο του Ντράγον Μπολ από

ένα ράφι. Έπιασε το χέρι μου σε μια παθιασμένη χειραψία.

"Ας συζητήσουμε!"

Μου ήταν έυκολο να καταλάβω τι εννοούσε. Οποιοσδήποτε φαν του Ντράγκον Μπολ θα καταλάβαινε.

"Ναι, ας μιλήσουμε γι' αυτό!

Έτσι, άρχισε η βραδια.

"Χαχα! Και εγώ. Πιστεύω ότι ο Οϊμότο(Βακαμότο Νόριο) ήταν καλή επιλογή για τη φωνή του Σελ.

"Ναι. Ήταν ακριβώς όπως τη φανταζόμουν."

Αφού έφερε τα μάνγκα του, γελούσαμε και μιλούσαμε για δυο ώρες. Καθώς μιλούσαμε, ξέχασα τη διαφορά

ηλικίας μεταξύ μας. Είχαμε ήδη γίνει φίλοι. Χαχαχαχα. Δεν έκανα καλή εντύπωση στην αρχή, αλλά όταν

αρχίσαμε να μιλάμε γνωριστήκαμε καλύτερα.

"Ωραία! Μήπως να κάνω συμβόλαιο και με 'σένα;"

"Ναι, αφεντικό! Σε ευχαριστώ για το συμβόλαιο!"

Ναι! Ναι! Ναι! Έκανα το πρώτο μου συμβόλαιο! Η πορεία μου προς τον τίτλο ξεκίνησε! Ο θρύλος μου

ξεκινά εδώ!

"Εντάξει, μπορεί να είναι συνηθισμένη ευχή, αλλά μπορώ να γίνω πλούσιος;"

Πράγματι, είναι αυτό που ζητούν οι περισσότεροι άνθρωποι.

"Θα το ελέγξω."

Έβγαλα στη φορητή Δαιμονική συσκευή και καταχώρησα την ευχή του. Η απάντηση εμφανίστηκε.

"Μμμμμ. Στην περίπρωσή σου, για να εκπληρώσω την ευχή σου, η τιμή θα είναι η ζωή σου. Με άλλα λόγια,

θα πεθανεις."

"Θα πεθάνω;"

"Ναι. Λυπάμαι, αλλά στον κόσμο των Δαιμόνων, η αξία κάθε ζωής δεν είναι ίδια. Οπότε, αν θέλεις να

γίνεις πλούσιος, Μοριζάβα, πρέπει να πεθάνεις."

"Νιώθω την καρδιά μου να ξεσκίζεται. Αλλά δεν πειράζει. Σε πόσο καιρό θα πεθάνω αν κάνω αυτή την

ευχή;"

"Μμμμμ.... Θα πεθάνεις μόλις αρχίσουν να πεφτουν τα λεφτά από τον ουρανό. Δε θα προλάβεις καν να τα

αγγίξεις. Είναι απαίσιο."

"Ααα! Δηλαδή δεν μπορώ να σε χτυπήσω στα μούτρα με τα λεφτά;"

"Μην προσπαθήσεις να με χτυπήσεις."

Χμμμμ. Μόλις είδα το όνειρο ενός ανθρώπου να τσακίζεται μπροστά στα μάτια μου. Αλλά, όπως περίμενα, ο

Μοριζάβα έκανε μια ευχή απραγματοποίητη στην κανονική του ζωη. Αυτό εννοούσε η Πρόεδρος για την αξία

της ζωής των ανθρώπων. Τι άδικος που είναι αυτός ο κόσμος.

"Τότε, τότε.... ένα χαρέμι; Μπορώ να ευχηθώ να λεχω πολλά κορίτσια σε μια πολυτελή γιορτή;"

Ω! Εκεί το πας, ε; Συγκινήθηκα βαθιά. Πρώτ' απ' όλα είναι άντρας, και φυσικά θα ευχόταν κάτι τέτοιο.

"Μοριζάβα, και εμένα μου αρέσουν τα χαρέμια! Είναι το όνειρο κάθε άντρα! ΚΑταπληκτικό! Θα ήθελα μια

μέρα να πάμε να τα πιούμε μαζί, αν και είμαι ανήλικος!"

"Δε με νοιάζει. Ποια είναι η τιμή του;"

Πληκτρολόγησα την ευχή του. Τι σκληρή απάντηση.

"Λέει ότι θα πεθάνεις μόλις οι γυναίκες μπουν στο οπτικό σου πεδίο."

"Περίμενε, θα πεθάνω μόλις δω τα πρόσωπά τους;"

"Όχι, μόλις μπουν στο οπτικό σου πεδίο. Είναι πολύ σκληρό. Δε θα προλάβεις καν να δεις τα πρόσωπά

τους. Δεν είναι καλύτερο να τις προσπερνάς στο δρόμο;

"Ουααααααα!!"

"Ξαφνικά, ένας ενήλικας, ο Μοριζάβα άρχισε να κλαίει.

"Τόσο λίγο αξίζει η ζωή μου; Λυπάμαι που γεννήθηκα..."

Τον χτύπησα απαλά στον ώμο.

"Ας συνεχίσουμε να μιλάμε για το Ντράγκον Μπολ. Θέλεις να παίξουμε ρόλους; Εγώ θα είμαι ο Γκόκου και

εσύ ο Φρίζα, εντάξει;"

Έγνεψε καταφατικά κλαίγοντας. Και έτσι, το πρώτο μου συμβόλαιο δεν έγινε επειδή έπρεπε να φροντίσω

τον πελάτη μου.