Toradora! (Greek):Volume1 Chapter4
Κεφάλαιο 4
Το σχέδιο ήταν απλό…
Στο μάθημα της γυμναστικής εκείνη την ημέρα θα έπαιζαν μπάσκετ. Τα αγόρια και τα κορίτσια θα έπαιζαν χωριστά, αλλά πρωτύτερα θα έκαναν μαζί προθέρμανση…Για την προθέρμανση θα χωριζόντουσαν σε ζευγάρια, και για περίπου 10 λεπτά θα έκαναν ασκήσεις για ζέσταμα και πάσες.
Οι μαθητές μπορούσαν να διαλέξουν όποιον ήθελαν για παρτεναίρ στο ζέσταμα, ο γυμναστής ενδιαφερόταν μόνο να είναι όλοι σε ζευγάρια.
«Γι’αυτό, αυτή είναι τέλεια ευκαιρία για δυο άτομα που δεν κουβεντιάζουν συχνά να μιλήσουν. Καλύτερη δε γίνεται! Γι’αυτό, θα κάνεις ζέσταμα με τον Κιταμούρα οπωσδήποτε!»
Ο Ρυουτζί εξηγούσε τη στρατηγική του καθώς πήγαινε προς το γυμναστήριο με τη φόρμα του. Δίπλα του ήταν η Αϊσάκα, που έπαιζε με την αλογοουρά της γκρινιάζοντας,
«Να κάνω ζέσταμα μαζί του…Μα κανείς στην τάξη δε ζευγαρώνει με κάποιον του αντίθετου φύλου. Έπειτα εγώ πάντα είμαι ζευγάρι με τη Μινορίν, και ο Κιταμούρα-κουν με σένα. Και τώρα να πάω ξαφνικά να του ζητήσω να κάνουμε ζέσταμα μαζί…Απλά δεν μπορώ να το κάνω!»
Καθώς έλεγε τα τελευταία λόγια η φωνή της έσβησε. Τσ, τσ, τσ! Ο Ρυουτζί κούνησε το δάχτυλό του μπροστά στη μύτη της ενώ της εξηγούσε με περηφάνια το σχέδιό του,
«Πράγματι, συνήθως έτσι είναι. Άκου τώρα! Ο σκοπός είναι να ζευγαρώσεις με τον Κιταμούρα χαλαρά και φυσιολογικά, οπότε θα χρειαστεί μια προετοιμασία. Πρώτα, εγώ θα ζευγαρώσω μαζί σου…»
Η Αϊσάκα τον κοίταξε καχύποπτα,
«…Και μετά;»
«Τότε ο Κιταμούρα αναγκαστικά θα ζευγαρώσει με κάποιον άλλο. Μόλις βρω ευκαιρία, θα πετάξω δήθεν κατά λάθος τη μπάλα πάνω στον παρτεναίρ του Κιταμούρα. Δε θα τον χτυπήσω πολύ, αλλά θα είναι αρκετό για να προκληθεί αναστάτωση, και φυσικά θα πρέπει να τον συνοδεύσω στο αναρρωτήριο όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Και τότε, ποιος θα μείνει πίσω;»
«…Εγώ, και ο Κιταμούρα-κουν;»
«Ακριβώς! Και έτσι θα μπορείς να του πεις κάτι του τύπου ‘Φαίνεται πως αναγκαστικά θα κάνουμε μαζί προθέρμανση τώρα’…»
«Έλα τώρα, με κοροϊδεύεις; Αποκλείεται να είσαι τόσο καλός ηθοποιός. Και πιστεύεις στ’αλήθεια ότι αυτό το κόλπο θα πιάσει;»
«Θα κάνω ό,τι μπορώ για να πιάσει!»
Καθισμένοι δίπλα δίπλα έβαλαν τα αθλητικά τους παπούτσια, και μετά μαζεύτηκαν μαζί με τα άλλα παιδιά της τάξης μπροστά στο γυμναστή τους.
"Σήμερα...θα εξασκηθούμε στις πάσες και μετά θα παίξουμε μπάσκετ" άρχισε να εξηγεί ο γυμναστής.
"Λοιπόν, ξεκινάμε προθέρμανση! Χωριστείτε όλοι σε ζευγάρια!"
"Έι, Αϊσάκα!"
"Εδώ είμαι! Κάνουμε ομάδα σήμερα, Τακάσου-κουν;"
"Έγινε! Φύγαμε!"
"Μπράβο, ξεκινήστε! Φαίνεται πως κάποιοι ήρθαν με όρεξη σήμερα!"
Ο Ρυουτζί και η Αϊσάκα αφού κανόνισαν να γίνουν ομάδα, απομακρύνθηκαν γρήγορα από τους άλλους που ήταν ακόμα μαζεμένοι στη γωνία του γυμναστηρίου. "Απίστευτο...Αυτός ο Τακάσου φαίνεται πως δεν τη λογαριάζει τη ζωή του καθόλου..." "Θα'λεγε κανείς πως έχει γίνει το κατοικίδιο της Τίγρης Μινιατούρας..." Παρόλο που όλοι γύρω τους μουρμούριζαν φοβισμένα, αυτοί οι δυο ούτε που το πρόσεξαν. Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο, ψιθύρισαν προσεκτικά,
"Εντάξει με την πρώτη φάση του σχεδίου από ότι φαίνεται."
"Ναι."
Έγνεψαν ο ένας στον άλλο ευχαριστημένοι.
Όμως η αναπάντεχη πρωτοβουλία του Ρυουτζί και της Αϊσάκα οδήγησε την τάξη σε μια ασυνήθιστη κατεύθυνση. Εκτός από τους πολύ ντροπαλούς, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να λένε...
"Χμμ...ώστε σήμερα είναι λίγο διαφορετικά, ε; Ωραία λοιπόν, κι εγώ θα κάνω ζευγάρι με ένα κορίτσι σήμερα!Ποια θέλει να είναι μαζί μου;"
Είπε κάποιος με φιλάρεσκο ύφος.
"Κι εγώ! Θέλω να κάνω ομάδα με ένα αγόρι!"
"Σωστά, μια χαρά ακούγεται κι αυτό."
"Ποιος ξέρει; Μπορεί να έχει πλάκα!"
Τα παιδιά άρχισαν να ενθουσιάζονται. Εκτός από λίγους που προτίμησαν να μείνουν ζευγάρι με τους φίλους τους, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να κάνουν ζευγάρια με άτομα του αντίθετου φύλου.
Και έτσι...
"Μάρουο-κουν! Ουπς, ήθελα να πω Κιταμούρα-κουν! Κάνουμε ομάδα μαζί;"
"Ε; Εμ, εντάξει, αφού ο Τακάσου με παράτησε..."
ΑΧ! Ο Ρυουτζί άκουσε μια κραυγή ενώ ταυτόχρονα εισέπραξε ένα χτύπημα στην πλάτη από την Αϊσάκα.
"Γ...για μια στιγμή, τι έγινε δω πέρα; Ο Κιταμούρα-κουν τώρα είναι ζευγάρι μ'αυτή τη μυστήρια τύπισσα;"
Αυτή που η Αϊσάκα αποκαλούσε μυστήρια ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή κορίτσια της τάξης, η Μάγια Κιχάρα. Είχε ένα αρκετά ευλύγιστο σώμα για την ηλικία της,και έβαζε ψεύτικες βλεφαρίδες πάνω στις ήδη μακριές δικές της και ροζ ημιδιαφανές λιπ γκλος στα χείλη της. Με ένα ελαφρό μέικ-απ που μόλις και μετά βίας δεν παρέβαινε τους σχολικούς κανονισμούς, ήταν αρκετά χαριτωμένη...Τουλάχιστον, έτσι πίστευε ο Ρυουτζί.
"Τι εννοείς μυστήρια τύπισσα; Αυτή είναι η Κιχάρα-σαν. Μην αποκαλείς έτσι τους συμμαθητές σου! Αν και τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως...ΟΥΑΑ!;"
Τώρα ήταν η σειρά του Ρυουτζί να ουρλιάξει.
"Κουσιέντα, ας κάνουμε ομάδα."
Αυτός που μίλησε με ντροπαλό ύφος ήταν ο Χισαμίτσου Νότο, ένας συμμαθητής του Ρυουτζί από την πρώτη Λυκείου με τον οποίο τα πήγαινε καλά, ένας συμπαθητικός δεκαεφτάχρονος, αν και τα μοδάτα γυαλιά με το μαύρο σκελετό που φορούσε δεν του πήγαιναν καθόλου. Τι κάνει εκεί ο μπάσταρδος!; Ενώ ο Ρυουτζί τον κάρφωνε με το πιο άγριο βλέμμα του...
"Εντάξει! Φύγαμε!"
Η Μινόρι έτρεξε χαρούμενη προς το μέρος του Νότο.
"Ουαα!; Εσύ!; Εεε!; Κουσιέντα-σαν! Κάνεις ομάδα μ'αυτό το μυστήριο τύπο!; Γ, γιατί!;"
"Φίλος σου δεν είναι αυτός; Να, γι'αυτό σου έλεγα πως είσαι ένα άχρηστο σκυλί! Πώς μπόρεσες να μην το προβλέψεις αυτό;"
"Κι εσύ συμφώνησες με το σχέδιο, έτσι δεν είναι;"
Καθώς οι δυο τους συνέχιζαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλο, η σφυρίχτρα του γυμναστή αντήχησε στο γυμναστήριο. Όλοι σχημάτισαν σειρές και άρχισαν προθέρμανση.
