Accel World PL: Tom 1 Rozdział 4

Rozdział 4

Ponownie polem bitwy była późna noc w płonących ruinach zrujnowanej sceny «Końca wieku».

Haruyuki skurczył swojego małego awatara i schował się w przejściu nad Siedmioma Pierścieniami.

Nie zauważył tego w poprzedniej walce, ponieważ za bardzo panikował, jak w jego widoku poza pozostałym czasem i HP pokazał się trójkąt w wodnistym kolorze. Był to kursor-przewodnik pokazujący ogólny kierunek wroga.

Drżąc lekko, trójkąt wskazał prosto na szeroką, północną drogę. Oznaczało to, że wróg «Ash Roller» nie przebywał stale gdzieś daleko, prawdopodobnie z pośpiechem zbliżał się w linii prostej. Kursor nie pokazał mu dystansu.

Haruyuki przejrzał mail ze strategią ataku, który Kuroyukihime wysłała mu w jego umyśle.

[Rezultatem rozważań twoich informacji jest to, że Ash Roller posiada dwa duże słabe punkty. Po pierwsze, kiedy się porusza wydaje dużo głośnych dźwięków.

To prawda. Poprzednim razem, kiedy był w trakcie podziwiania swojego otoczenia, usłyszał z daleka dudniący odgłos silnika benzynowego.

Tym razem nie powinien być ponownie zaskoczony tą rzeczą. Wstrzymał oddech i nasłuchiwał w skupieniu. I - .

... Nadchodzi!

Kursor jak zwykle drżał lekko, ale charakterystyczny, ciężki, niski ton dotarł do uszu Haruyukiego. W świecących pustkami Siedmiu Pierścieniach, Ash Roller zdawał się szumieć wokół z silnikiem na pełnym gazie. Musiał być naprawdę szczęśliwy, jeśli jeździł na motorze w świecie rzeczywistym, zapewne robił to codziennie snując się powoli w korkach na skuterze elektrycznym o małej mocy. W dodatku jego przeciwnikiem był ponownie łatwy do zwyciężenia początkujący z dzisiejszego poranka.

„Ale przynajmniej tym razem nie będzie to idealne zwycięstwo, ponieważ pierwszy atak będzie mój.”

Haruyuki zazgrzytał wewnętrznymi zębami i spojrzał na kursor w wodnistym kolorze.

Wciąż zmierzał prosto na południe, ale teraz można było powiedzieć, że wróg zbliża się poprzez dźwięk silnika. Jednakże, nie wydawał się być taki sam. Zbliżał się w linii prostej z dużą szybkością, jedynym momentem kiedy mógł zobaczyć zmianę kierunku kursora, to chwila, gdy się mijali.

Leżąc brzuchem na ziemi, na chodniku, Haruyuki patrzył skupiony w kierunku dworca Kouenji. Mocny dźwięk stał się głośniejszy, do tego stopnia, że mógł nawet poczuć wibracje w swoim ciele -.

Zobaczył to.

Reflektory Ash Rollera były oczywiście wyłączone, ale Haruyuki z całą pewnością zobaczył czerwone płomienie odbijające się od chromu. Czas, za który się spotkają to 15 - nie, 10 sekund.

Była tylko jedna szansa na atak z zaskoczenia. Jednak broniami Haruyukiego były jedynie normalne umiejętności: Uderzenie Pięścią i Kopniak. Oznacza to, że mógł jedynie zeskoczyć z chodnika i uderzyć z pomocą swojego ciała.

„Przerażające. To nie jest coś, co mogę zrobić.”

Zaklął w swoim sercu, po uświadomieniu sobie tego.

„Nie gadaj głupot. Właśnie teraz nie jestem 13 letnim Aritą Haruyukim z nadwagą, jestem Burst Linkerem «Silver Crow». Co więcej, to nie jest prawdziwy świat, tylko pole wirtualnej gry. To świat, w który jak dotąd włożyłem większość mojego czasu i pasji. Przeciwnie, można powiedzieć, że jest to moja rzeczywistości.”

„Tak więc nie zostanę pokonany. Zamiast tego - tym razem będę radował się zwycięstwem przeciwko tej szkieletowej osobie!”

- Uwaaaa!

Z tym okrzykiem, Haruyuki wstał, jednym tchem wszedł na metalową poręcz i skoczył.

Wylądowanie z kopniakiem z tak dużej odległości na zbliżającego się z prędkością 100km/h motocyklistę, mogło być trudniejsze, niż Haruyuki sądził.

Jednak dla Haruyukiego, który mógł stale uderzać ciężkie do zauważenia wirtualne piłki do squash, szkieletowy kask Ash Rollera był ogromnym celem. Wyciągnął prawą nogę w powietrzu, stabilizując swoją drogę z pomocą dwóch rozpostartych ramion i poleciał do przodu niczym srebrna strzała.

- ... Owa!?

Zauważył, że krzyk dociera spod szkieletowej osłony na twarz.

Jednak w tym momencie pięta objęta srebrną zbroją trafiła bezpośrednio w środek szkieletu.

Bakyaaaan! Z tym przytłaczającym odgłosem zderzenia osłona na twarz pękła promieniście. Głowa motocyklisty wygięła się w tył z chrząśnięciem, a Haruyuki przesunął się nad nią, obracając się i upadając na asfaltową drogę.

Jego oczy przez chwilę się obracały, ale szybko podniósł głowę by sprawdzić co ma za sobą.

Motor, z którego przedniej i tylnej tarczy hamulcowej leciały iskry, odleciał w prawo, zatrzymując się pod wpływem uderzenia w stercie gruzu na poboczu drogi. Ciało motocyklisty, w reakcji z kopnięciem, uderzyło twarzą w cysternę, a w tym samym czasie, silnik wyłączył się ze smutnym dźwiękiem.

- Zro-zrobiłem to.

Wyszeptał zaciskając dłoń w pięść i sprawdzając oba wskaźniki HP.

Dla Silver Crowa, z jego uszkodzeniami spowodowanymi upadkiem z dużej wysokości, strata wynosiła około 5% HP. Jednak dla Ash Rollera, który poniósł duże obrażenia od latającego kopniaka i czyniącego duże obrażenia upadku, wskaźnik spadł o około 20%, i przybrał lekko fioletowy kolor.

Można powiedzieć, że jego pierwszy atak był wielkim sukcesem. Ale w szczegółach, to nie było trafienie krytyczne, które mogło zabić.

Haruyuki wstał, a jego wzrok spoczął na piętrowym budynku po lewej stronie ulicy, po czym zaczął biec w jego kierunku. Z tego, co mówiła Kuroyukihime, głównym obszarem walki na scenie «Końca wieku» jest droga, więc nie można wchodzić do budynków. Jednakże, teren poza budynkami nie jest brany pod ten limit.

Na ścianie budynku były na wpół zniszczone schody ewakuacyjne umieszczone tam jakby przypadkowo. Haruyuki skoczył na nie, i wspiął się aż na szczyt budynku.

[Jeśli chodzi o drugą słabość Ash Rollera. Jest nią to, że potencjał jego awatara pojedynkowego jest umieszczony głównie w jego rowerze. Zdolność walki jeźdźca powinna być bliska zeru. Więc najpierw zaatakuj aby go uszkodzić, a następnie przenieść się na górną części budynku, gdzie motor nie może się wspiąć.] To był plan bitwy dany mu przez Kuroyukihime.

Tak długo jak jego przeciwnik jest uszkodzony bardziej niż on sam. po wejściu na górę, wszystko co musi zrobić, to poczekać aż skończy się czas i wygrać. Nawet jeśli kierowca zsiądzie z motoru, aby wspiąć się do góry, może po prostu użyć Uderzenia Pięścią lub Kopniaka i łatwo go pokonać.

Patrzą z daleka może to być uznane za tchórzliwy plan walki. Jednak Haruyuki naprawdę kochał ten rodzaj sprytnego zwycięstwa z atakowaniem słabych punktów. Można powiedzieć, że tak wyglądała jego natura jeśli chodzi o gry.

Na razie, ze szczytu dachu, Haruyuki chciał z nadwyżką zwrócić Ash Rollerowi śmiech z ranka, więc podejść do krawędzi.

Patrząc w dół mógł zobaczyć, że rozbity silnik motoru ostatecznie został ponownie odpalony. Z jałowym dźwiękiem, jak ktoś chrapliwie, ciężko oddychający, motor został wyciągnięty z gruzów.

W chwili, gdy myślał jak go sprowokować, Haruyuki usłyszał dźwięk czyjego szeptu.

- Ach, temu małemu dzieciakowi dobrze poszło.

- Duża różnica porównując do poranka. Zastanawiam się, kto jest «Opiekunem».

Patrząc w tą stronę, z dachu budynku umiejscowionego trochę dalej, znajdowały się ludzkie sylwetki siedzące na szczycie ogromnej cysterny wodnej patrzące w jego stronę. «Galeria».

Ponieważ «Pojedynek» Burst Linkerów trwa zaledwie maksymalnie 1,8 sekundy w czasie rzeczywistym, nie ma wystarczająco dużo czasu, aby przyspieszyć przed rozpoczęciem walki. Tak więc, dla zainteresowanych Burst Linkerów i przyjaciół, którzy są zarejestrowani, wraz z początkiem walki osoby, będzie on mógł automatycznie przyspieszyć i zanurzyć się w polu bitwy, aby obejrzeć walkę. W tym celu, Burst Points nie są zużywane.

Rozglądając się wokół, Haruyuki widział cienie tu i tam na dachach i drogach. Nie powinny go oznakować, więc muszą być łącznikami, które sprawdzają Ash Rollera.

Jednak jedna osoba w tej galerii powinna rejestrować poczynania Silver Crowa. Oczywiście, byłoby to «Black Lotus» Kuroyukihime.

Teraz, gdzie ona jest? Kiedy się rozglądał, jeden z dwóch siedzących na górze cysterny z wodą pomachał do niego.

- Jeśli wygrasz ten pojedynek, też będę cię rejestrować. Powodzenia, chłopcze.

- No cóż, myślę że to nie będzie takie łatwe.

Na to drugie zdanie odpowiedział Haruyuki w myślach.

„Niestety, nie będzie to zbyt ekscytujące rozwinięcie poprzedniej walki, prawdopodobnie będzie to koniec czasu.”

Wzruszył lekko ramionami i spojrzał na drogę.

Zamarł w przerażeniu.

Daleko w dole wyglądająca jak ziarenko grochu przednia opona motoru Ash Rollera stała naprzeciw ściany budynku.

Czek... c-co próbujesz zrobić?

Odpowiedzią był piskliwy, wściekły krzyk.

- Nie... bądź tak pewny siebie, łysolu! Odważyłeś się stanąć na moim dźwięku V-twin!

Bogaaaan! Silnik ryknął i wydech chromu ugasił płomienie.

Zaraz po tym, wielki amerykański motor rozpoczął wspinanie się na ścianę budynku w zawrotnym tempie.

- Aaa ...

Haruyuki wytrzeszczył oczy pod swoją srebrną maską i cofnął się o krok – zaledwie diwe sekundy po tym. W rozpiętości ramienia z głośnym hałasem i smrodem spalania, pojawiła się stalowa konstrukcja.

Baruoooon! Z tym wysokim dźwiękiem silnika motor, który przeleciał około dwa metry nad krawędzią dachu, wylądował tuż przed oczami Haruyukiego.

- Uwawawa!

Pospiesznie cofnął się o kilka kroków.

Z głośnym odgłosem trzasku, tylna szara opona uderzyła w beton na dachu. Beton pękł promieniście, a niektóre fragmenty uderzyły w zbroję Haruyukiego. W tym momencie zauważył, że jego wskaźnik zdrowia stracił około jednej kropki, ponownie był zaskoczony.

W normalnych bijatykach, szkoda jest zadawana jedynie systemem ustawionych reguł. Oczywistym było, że ten «Brain Burst» to nie jest tylko normalna gra. Z grafiką i dźwiękami trudnymi do odróżnienia od rzeczywistości i tym detaliczny realizmem.

Klucz, do wygranej walki na tym świecie, musi być tam.

Grawerując to w swoim umyśle, Haruyuki spojrzał na swego, o wiele bardziej doświadczonego, wroga.

Gdy umiejętnie ustabilizował swój motor, Ash Roller spojrzał na Haruyukiego i zaczął mówić metalicznym, bardzo piskliwym głosem.

- Obecnie, po mojej wygranej z tobą dziś rano, w końcu osiągnąłem 300 punktów i wszedłem na poziom 2.

Najbardziej złamana była szaroniebieska osłonka na twarz od kasku, przez co część twarzy stała się widoczna. Nie wydawała się przerażająca, wyglądała bardziej jak twarz naukowca, smukła twarz młodzieńca.

Pojedynkowe Awatary są manifestacją czyjegoś kompleksu niższości, te słowa Kuroyukihime słabo przeszły przez jego umysł.

Ash Roller z uśmiechem na swoich cienkich wargach kontynuował swoje przemówienie po ponownym poruszeniu dźwignią przepustnicy.

- Byłem wielce zakłopotany na co przeznaczyć bonus po wskoczeniu na wyższy poziom, miałem specjalny atak, szybsze poruszanie się i wspinanie po ścianach. Ah, dokonałem ultra ~ prawidłowego ~ wyboru. Zdjął dłonie z uchwytów i wskazał dwoma palcami wskazującymi w kierunku Haruyukiego.

- A więc ty jesteś giga pechowcem~

„Wiem to bez mówienia.”

Mruknął w swoim umyśle Haruyuki, prawie nie słuchając. Rozpaczliwie rozglądał się po okolicy starając się zapamiętać mail Kuroyukihime i wytężając swoją wiedzę, aby spróbować znaleźć wyjście z tej sytuacji.

[Jeśli pierwszy atak lub wycofanie się zawiodą i przyjdzie ci walczy z Ash Rollerem wciąż na motorze, niestety twoje szanse na zwycięstwo staną się bardzo niskie. Ponieważ - ]

Kontynuując Kuroyukihime napisała o «Pokrewieństwie» Awatara Pojedynkowego.

Automatyczne angielskie nazwy Brust Linkerów zawsze zawierały słowo koloru.

To kolor decyduje o pokrewieństwie Awatara Pojedynkowego.

«Niebieski» oznacza bezpośredni atak o krótkim zasięgu, «Czerwony» to bezpośredni atak o długim zasięgu, a «Żółty» jest pośrednim atakiem. Środkowe kolory jak fioletowy i zielony, mogą mieć dwa rodzaje pokrewieństwa. Ponadto dla koloru, który nie pojawia się w kole barw, metaliczne nazwy «Koloru Metalu», zamiast ataku, są najlepsze w powinowactwie obrony.

[Biorąc pod uwagę, że metaliczne kolory są bardzo rzadkie, twój «Srebrny» to silny typ koloru. Posiada odporność na cięcie, kłócie, ciepło i ataki trucizną, a siła ataku przy użyciu tego ciężkiego, metalicznego ciała do walki wręcz nie jest niska. Ale oczywiście ma też słabości. Ataki korozji są jego naturalnym wrogiem, przy czym jest również słaby przeciwko bezceremonialnym atakom.]

Właśnie w ten sposób Kuroyukihime przeanalizowała pokrewieństwo Silver Crowa, a kontynuując, ukazała wszystkie szczegóły rzekomo nie widzianego nigdy wcześniej Ash Rollera.

[Z drugiej strony «Popiół» Ash Rollera, znajdując się w kole barw, jest bliżej do niebieskiego niż zielonego. Małe nasycenie barwy oznacza, że jego ataki są specjalnym typem. Trudno powiedzieć, czy opony są bronią, czy nie, ale obawiam się, że jego pokrewieństwo jest blisko zasięgowym, bezceremonialnym typem ataku. Oznacza to, że twoja zbroja nie ma prawie żadnego wpływu na tle szarży Ash Rollera. W tym przypadku istnieje tylko jeden sposób, aby pokonać go w walce twarzą w twarz.]

- Przez cały pozostały czas kontynuuj uniki.

Nawet jeśli tak powiedziała.

Będąc w rozpaczy, Haruyuki sprawdził rozmiary dachu budynku.

Długość i szerokość wynosiła mniej niż 20 metrów. Unikowy plan bitwy Kuroyukihime prawdopodobnie odnosił się do walki w pustej Siódmej Ulicy, bo prawdopodobnie nigdy nie przyszło jej na myśl, że motor może wspinać się po ścianach. Efektem końcowym było to, że Haruyuki uciekł do miejsca, gdzie był w najgorszej możliwej sytuacji.

Z szarżowaniami motoru to chyba niemożliwe, aby biec i uciec do schodów awaryjnych. A co jeśli zeskoczy z dachu wiedząc, że zbierze za to obrażenia? Jednakże, jeśli zdobędzie przez to więcej szkód niż Ash Roller ma obecnie, nie będzie żadnego odwrotu. Jeździec na metalicznym koniu wydał zwycięski śmiech w stronę stojącego w miejscu bez planu walki Haruyukiego.

- Hyahahaha! Nie masz żadnego sposób na obronienie się co, łysy błyszczący chłopcze! Tak więc zacznę!!

Dorooo!! Silnik spalinowy ryknął, a luźnobiegowa tylna opona wypuściła niebieski dym.

Przednia opona z hukiem uderzyła w ziemię, a ogromny motor zaszarżował prosto na Haruyukiego.

- Uwaaa!!

Z krzykiem skoczył w prawo, ale odległość była zbyt krótka. Końcówka nogi została draśnięta przez oponę, a jego wskaźnik zdrowia zmniejszył się. W tym samym czasie, z paraliżującym uderzeniem, chwila bólu wpadła przez nerwy Haruyukiego.

W wirtualnych grach, «Uczucie Bólu» zostało zakazane przez prawo wiele lat temu. To naprawdę nie jest tylko gra. Walka, mimo że wirtualna, w tym samym czasie była też prawdziwa.

Po tym, jak motor przejechał zaledwie 3 metry obok niego, wydał głośny odgłos ślizgu, a następnie robiąc obrót ponownie ustawił się w pozycji szarżującej.

Czy jest jakiś sposób? Tajne przejście, które w jednej chwili zmieni bieg walki, uratuje go -

Mam, to specjalny atak!

Nawet jeśli nazywał się po prostu «Główka», może ma moc kruszenia skał.

Stawiając wszystko na jedną kartę, Haruyuki naśladował ruchy wyświetlonej sylwetki i skrzyżował obie ręce z przodu. Następnie wychylił górną część ciała do przodu i rozpostarł ramiona.

Z efektem szumu zauważył, że jego łysa, lśniąca głowa została otoczona białą aurą. Osoby stojące na pobliskiej galerii wydały okrzyki zdziwienia.

... To może zadziałać!!

Z głębokim wdechem Haruyuki wpatrywał się w ogromny motor przed sobą.

- Uoooo!

Z tym okrzykiem wycelował swoją błyszczącą głowę w reflektory motoru i zaszarżował -.

Na długo zanim uderzył głową, został potrącony przez przednią oponę i upadł do tyłu, tworząc w betonie otwór w kształcie człowieka. Efekt świetlny na głowie rozproszył się w przestrzeni, a wskaźnik jego specjalnego ataku wyczerpał się i zniknął.

Ryk śmiechu na galerii wypełnił scenę. Zmieszany tym usłyszał szept jednej osoby.

- Niestety, wygląda na to, że to koniec.

Całe ciało Haruyukiego zostało objęte znanym mu uczuciem upokorzenia.

„Cholera. Cholera. W wirtualnych grach powinienem być bohaterem. Moja postać jest o wiele za słaba. Co to za specjalny atak Główką, skoro nawet nie uderza, mam dość.”

Wstał, ale w swym beznadziejnym nastroju usiadł z powrotem, w widoku Haruyukiego była - .

W oddali, na szczycie wysokiego budynku, znajdowała się samotna sylwetka.

Włosy delikatnie powiewające na nocnym wietrze. Delikatnie poruszająca się sukienka. Wyglądające wręcz przezroczysto motyle skrzydła.

Nie można było zobaczyć jej emocji, ponieważ była mniejsza niż ziarenko ryżu. Jednakże, Haruyuki poczuł w pełni idące w jego stronę surowe spojrzenie.

Nie może - nie może się poddać.

Nawet jeśli przegra, będzie podnosił się wciąż i wciąż, przegra nieznacznie. Jeśli nie może nawet tego zrobić, nie może stać się pionkiem dla tej osoby.

Spychając w dół swoje upokorzenie, Haruyuki rozpaczliwie myślał o swojej zróżnicowanej wiedzy i doświadczeniach.

Wirtualnej, ale prawdziwej. To jest największą specjalnością tej gry, «Brain Burst». Przytłaczające szczegóły i rzeczywistość. W tym wypadku motor Ash Rollera również nie powinien być jedynie wielokątami złożonymi na wygląd. Precyzyjnie odtworzone oznacza posiadanie jakichś słabości.

Motor - to jest poprzedni typ silnika z epoki benzynowej, prawda?

Głośny. Śmierdzi gazem. To są niedociągnięcia przed spotkaniem, więc nie mają znaczenia przy obecnej sytuacji.

Nie może poruszać się bez benzyny. Wiec zrobi dziurę w zbiorniku - nie, ten rodzaj ataku punktowego jest niemożliwy.

Czy jest coś jeszcze. Coś -.

Kiedy motor zakręcał jego tylna opona utworzyła ślad, pojedyncze jasnożółte oko spojrzało na Haruyukiego po raz trzeci.

W tym momencie, Haruyuki zrobił gwałtowny wdech.

Jest. To. Funkcja wewnętrznego spalania motocyklu, funkcja i jej słabość.

- Hya - hahahhaa!! Tańcz więcej - !!

Z tym okrzykiem, żelazny koń zagalopował.

Tylko raz będzie dobrze. Ruszaj się, Silver Crow. Szybciej niż ta osoba.

Zgrzytając zębami, Haruyuki patrzył na pędzący na niego rower.

To prawda - nawet jeśli ta osoba jest szybka, nie jest poza zasięgiem jego wzroku. Zamiast efektownych uników, powinien wykorzystać absolutne minimum.

- ...!!

Wykorzystując całkowite skupienie, dosłownie chwilę przed znalezieniem się w powietrzu, Haruyuki poruszył się jedynie 50cm w prawo.

Końcówka uchwytu lekko przejechała po skrawku jego ciała, a następnie Ash Roller przesunął się przed jego oczami.

W tym momencie Haruyuki rozłożył obie ręce, wiedząc, że zbierze obrażenia, i złapał za krawędź czarnego błotnika nad tylnym kołem. Zszokowany, że prawie oderwało mu palce, patrzył jak iskry leciały ze stawów w jego dłoniach, a jego wskaźnik zdrowia lekko spadł.

Prędkość motoru nieco spadła. Nie tracąc tej szansy, Haruyuki zaparł się nogami o ziemię i odchylił swoje ciało do tyłu tak daleko jak to możliwe. Stalowe nogi z trzaskiem złamały beton, a jego wskaźnik nadal spadał.

- Hyaahaa - !!

Ash Roller spojrzał na to i wydał z siebie wysoki piskliwy śmiech.

- I - dio - ta! Mała, słaba frytka jak ty chce spróbować zatrzymać moją potworną maszynę!

Buty jeźdźca nadepnęły na nożny pedał gazu. Czarne, skórzane rękawiczki otworzyły przepustnicę.

Silnik ryknął, a tłumik ugasił płomienie. Zaraz po tym amerykański motor zatrzymał przerażający moment obrotowy i ponownie przyspieszył ciągnąc Haruyukiego.

Trzask trzask!! W tym samym czasie usłyszał, jak jego stopy wydając niesamowity dźwięk tarcia.

- Oucccchhhh - !!

To tak, jakby jego stopy zaczynały się ścierać, nie, uderzyło go uczucie ciepła i bólu, Haruyuki wrzasnął.

- Kihyahyahya! Jeśli szybko sobie nie odpuścisz, staniesz się niższy- !!!

Pewny zwycięstwa głos Ash Rollera zmieszał się z przeszywającym uszy metalicznym dźwiękiem. Z powodu ciepła jego srebrne nogi stały się z przodu czerwone, a jego wskaźnik zdrowia spadał w strasznym tempie.

Jednakże Haruyuki nie oddalił swoich rąk. Zacisnął zęby pod srebrną maską, rozpaczliwie znosząc upał i ból, i po prostu dalej ciągnął motor.

Jeśli pod nimi była Siódma Ulica, to tak jak powiedział Ash Roller ciało Silver Crowa może w końcu stać się kawałkiem metalu i zniknąć. Jednak ruiny dachu budynku miał ograniczone miejsce, więc nie powinien w żaden sposób kontynuować pędzenia do przodu.

Powoli zbliżało się niskie ogrodzenie, szkieletowy jeździec wydał z siebie dziwny dźwięk „Hyoo-” i zaczął wykręcać swój motor do manewru skrętu. Z tarcz hamulcowych poleciły iskry, a z białej opony podniósł się biały dym.

- Kuuuu!

Haruyuki rozpaczliwie opierał się byciu odrzuconym dalej przez siłą dośrodkową.

Niedługo. Za pół sekundy nadejdzie pierwsza i ostatnia szansa.

Obroty silnika spadły, motor zakończył swój ruch, będąc gotowym ponownie rozpocząć swoją brutalną serię ataków-

Tuż przed tym. W jednej chwili stopy Silver Crowa oparły się mocno o podłoże.

- Ooooo!!

Krzyknął Haruyuki.

W tym samym czasie, wzywając wszystkie siły, dwoma rękami podniósł błotnik w górę. Iskry poleciały z jego kolan, łokci i barków, stracił kolejne 10%, z jego pozostałych 20%, wskaźnika zdrowia, a jego dwie małe nogi przetrwały ogromny ciężar, stojąc prosto.

0,1 sekundy po tym, ogromna opona gwałtownie obróciła się. Ale że energia ruchu nie uległa zmianie przekazała tempo. Stopnie były ledwo nad ziemią.

- O...oo?

Ash Roller krzyknął tuż przed oczami Haruyukiego, siedząc wciąż skierowanym ku przodowi. Gorączkowo poruszył ręką dwa lub trzy razy.

Silnik zaryczał i tylna opona obróciła się jak szalona. Jednakże stalowe ciało motoru nie poruszyło się ani trochę.

To była ta «Słabość», którą zauważył Haruyuki. W odróżnieniu od przedniego koła i tylnego elektrycznego silnika, motory poprzedniej epoki miały wewnętrzny silnik palnikowy podłączony do tylnej opony z umożliwiającym ruch łańcuchem. To absolutnie niemożliwe, aby podnieść cały rower, ale z robotycznym, stalowym awatarem, nawet mimo szczegółów rzeczywistości, mógł utrzymać go w górze przez przynajmniej jedną godzinę.

- Niech to... szlag! Hej!! Odstaw mnie na dół, łysolcu!!

Wykrzyczał Ash Roller patrząc w tył na Haruyukiego. Widząc to, uśmiechnął się nawet jeśli przeciwnik nie mógł tego dostrzec.

- Nie ma mowy, jeśli ci się to nie podoba, spróbuj uruchomić przednie koło.

Po powrocie z przyśpieszonego świata, Haruyuki wziął głęboki wdech ze słonecznego popołudnia, po czym wypuścił powietrze.

Walka zakończyła się na liczbie 600, to około jednej sekundy realnego czasu. Jednak jego dłonie były nasączone potem i paraliżująco zimne.

Jego napięty palec sięgnął do przycisku odłączającego od Sieci Globalnej na Neuro Linkerze, gdy nagle jego plecy zostały uderzone z dźwiękiem Bam!

-Oh, zrobiłeś to, Silver Crow! Serio myślałam, że możesz w ten sposób przegrać.

Odwracając się zobaczył drobną twarz Kuroyukihime z rzadkim, prawdziwym uśmiechem. Oboje przyspieszyli po opuszczeniu terenu szkoły, więc to oczywiste, że tu była, ale wewnątrz sceny oglądała walkę ze szczytu oddalonego budynku co dało mu pewne niejasności.

„To jest prawdziwa odległość między nią a mną. Nie do pomylenia.”

Słuchając swoich słów, Haruyuki niezręcznie odwzajemnił uśmiech.

- Ja... Ja też myślałem, że przegram.

- Nie bądź taki skromny, to było wspaniałe zwycięstwo. Ja też nigdy nie myślałam o wewnętrznej charakterystyce motoru Ash Rollera... To słabość, którą siła twojego awatara może natychmiast pokonać. W każdym razie, odzyskałeś swoje punkty.

- Nie, więcej niż to. Zostało dodane 20 punktów, ten człowiek osiągnął poziom 2.

Kuroyukihime zamrugała, a potem uśmiechnęła się szeroko i ponownie uderzyła Haruyukiego w ramię.

- Hahaha, rozumiem, to był powód dla którego wspinał się po ścianach.

- To nie jest zabawne, byłem w szoku.

- Fufufu, ah przepraszam. W związku z tym to ciekawy sposób na zwycięstwo, prawda? Słyszałam od galerii, że jesteś pierwszym, który pokonał Ash Rollera w ten sposób.

Wspaniałe zwycięstwo.

- Ah, ha...

Poprzez podniesienie koła w górę i uniemożliwienie ruchu w dowolne miejsce, Ash Roller uparcie kontynuował obracanie na motorze przez 5 minut, zanim go wyłączył.

Dla Haruyukiego, który jedynie uciekał lub odlatywał, po prostu czekając na walkę na pięści, zwycięstwo ze swoimi stalowym pięściami było łatwe.

- Nawet twoje «Uderzenie pięścią» i «Kopniak» stały się użyteczne. Jeśli chodzi o «Główkę», może być w porządku w starciu z normalnie walczącym przeciwnikiem. ... Ah, nie możemy tak tu stać i rozmawiać.

Haruyuki rozejrzał się słysząc słowa Kuroyukihime. Obok nich, stojących tuż przed bramą szkoły, uczniowie opuszczali budynek gimnazjum idąc lub po prostu stojąc i patrząc na nich z wyraźną ciekawością.

Haruyuki skurczył się, aby stać się mniejszym, a jego oddech zatrzymał się, gdy w tłumie zobaczył twarz Chiyuri. W efekcie odwrócił twarz.

Jego wczorajszy obraz uciekającego przed Chiyuri i Takumu był wciąż świeży w jego pamięci. Nie przeprosił za incydent z kanapkami, ale nawet jeśli by to zrobił, teraz nie wiedział, jak i gdzie zacząć naprawianie ich relacji.

„Nie - to nie jest moja wina. Mówiłem jej mnóstwo razy, żeby była cicho, więc to jej wina, bo powiedziała Takumu o grupie Arayi. Nie chcę być skazany na miłosierdzie i litość.”

Kuroyukihime spytała kurczącego się jak kamień Haruyukiego.

- Co by się stało, gdybyśmy zmienili nasz lokalizację, na przykład na tamten sklep... Hmm? Jesteś...

- Co chcesz zrobić z Haru?

Nagle bliski głos Chiyuri spowodował, że Haruyuki podskoczył.

Patrząc w górę zobaczył smukłe ciało swojej przyjaciółki z dzieciństwa sztywno idące w kierunku Kuroyukihime.

Tylko Haruyuki rozumiał, że była to jedna z największych nie-zamierzam-przegrać poz Chiyuri. Zmarszczyła duże brwi i ponownie przemówiła swoim cichym głosem.

- Wczorajsza przemoc na Haru była spowodowana jakimś podstępem senpai, prawda? Co chcesz zrobić ponownie narażając na to Haru? Otrzymujesz z tego jakieś korzyści? Hiii -.

Co jest, co powinien zrobić w tej sytuacji.

Całkowicie wykorzystując swoje zdolności, jego w pełni skurczonego ciała, w jakiś sposób udało mu się poruszyć napiętymi ustami.

- H-hej, Chiyu...

- Haru, ty się zamknij!!

Uderzony wbitym w niego wzrokiem, który pamiętał jeszcze z dzieciństwa, wszystko co mógł zrobić, to stać i być cicho.

W chwili uderzenia super potężnym wzrokiem Chiyuri, Kuroyukihime pokazała swoją godność wraz z chłodnym uśmiechem i pochyleniem małej głowy mówiąc.

- Hmm... Naprawdę nie rozumiem co masz na myśli. Czy oskarżając mnie o cieszenie się przez jakieś naginanie woli Arity-kuna?

- Czy to nie jest prawdą? Haru nienawidzi tego typu rzeczy, stania i znoszenia czyichś spojrzeń. Czy nie był przez to wcześniej bardzo zmartwiony? Chociaż senpai tego nie zrozumie.

- Ah. Prawdą jest, że mogłabym umieścić Aritę-kun w niewygodnej dla niego sytuacji. Myślę jednak, że jest to jego wybór, czy to zaakceptuje, czy nie. Czy masz jakiekolwiek prawo do mówienia inaczej?

- Mam. W tej szkole, byłam przyjaciółką Haru najdłużej.

- Oh, przyjaciółką... huh.

Po usłyszeniu ogłoszenia Chiyuri na pięknej białej twarzy Kuroyukihime pojawił się bardzo zimny uśmiech.

- Tak więc mam większy priorytet. Jeśli słyszałaś plotki wyznałam mu swoje uczucia i obecnie czekam na odpowiedź. Teraz idziemy na małą randkę.

Gyaaa -.

O nie, świat się kończy, musi przenieść się jutro do innej szkoły.

To było tak jak wtedy, kiedy przyśpieszał, Chiyuri i ludzie wokół natychmiast zamarli. Haruyuki również zamarł w nienaturalnej pozie, nadal wylewając z twarzy litry potu.

W ciszy Kuroyukihime wyjęła czystą białą chusteczkę z kieszeni ubrania.

- To prawie zima, co za dziwna osoba.

Po wytarcia potu Haruyukiego, wzięła go pod ramię.

- Więc widzimy się potem, przyjaciółko-kun.

Następnie, idąc środkiem wypełnionego z każdej stron uczniami chodnika, Kuroyukihime ciągnęła duże ciało Harutukiego do przodu.

Chociaż był ciągnięty do przodu, spojrzał w tył i zobaczył, że twarz jego przyjaciółki z dzieciństwa zmienia się z oniemiałego w zszokowany, a następnie w coś jak szybki wybuch wściekłości.

- W-wracając do wcześniej... Co ty sobie myślisz!!

Po wyprowadzeniu skamieniałego sojusznika z murowanego przejścia, Haruyuki w końcu wyciągnął rękę z ręki Kuroyukihime i krzyknął.

- Muszę powiedzieć, że na tym świecie są rzeczy, które nie mogą być rozwiązane z «Przyspieszeniem»!

- Ahahahaha.

Kuroyukihime zaśmiała się z głębi serca.

- Hahaha... Zrozumiałeś główny punkt Burst Linkerów dość szybko, to świetnie.

- To nie jest nic świetnego! To wina senpai, że nie mogę iść jutro do szkoły!

- Hej, twoja twarz już nie wygląda tak źle jak wcześniej. Teraz też zrobiłam zrzut z pola ekranu, chcesz zobaczyć?

- Nie chcę tego widzieć! Co więcej, wyrzuć to!!

- Fufufu...

Ramiona Kuroyukihime zaczęły się trząść wraz z dziwnym dźwiękiem, kiedy przez chwilę ciągnęła swój śmiech. Ostatecznie, wypuszczając małe westchnienie, ciągnęła ze swoim „oh, o to chodzi.”

- Jest coś, nad czym się zastanawiam... to znaczy, chcę się co do tego upewnić.

- Oh? Zastanawiasz się... masz na myśli Chiyuri?

- Ah, jesteście ze sobą na tyle blisko, że używasz jej imienia?

- Ah, nie, cóż, ona nazywa się Kurashima, Kurashima Chiyuri z pierwszej klasy pierwszego roku.

- Wiem. To po prostu pierwszy raz kiedy słyszę, że ktoś jest twoim najlepszym przyjacielem. Nawiasem mówiąc, ona naprawdę jest tylko przyjaciółką?

Będąc obsypanym powątpiewającymi spojrzeniami Haruyuki skinął kilka razy.

- To prawda. Stare więzy z dzieciństwa... odkąd ona ma chłopaka.

- Oh? To znaczy... nie... Hmm, hum.

- ... O co chodzi z tym hum?

- Nie, nic, po prostu ponownie uświadomiłam sobie głębię prawdziwego świata.

- Ah, ha...

Haruyuki westchnął nie wiedząc co się dzieje po czym zapytał o coś, co nurtowało go wcześniej.

- Ah... wcześniej, powiedziałaś że znasz imię Chiyuri?

- To prawda. To był czysty przypadek, zauważyłam ją z innego powodu, niż zauważyłam ciebie.

- Co masz na myśli?

- To nie jest łatwe do wyjaśnienia. Ona jest połączona z powodem, dla którego znalazłam ciebie i zaprosiłam do przyspieszonego świata. No, napijmy się herbaty i spokojnie porozmawiajmy. Celebrując twoje zwycięstwo, ja stawiam.

Mówiąc to, Kuroyukihime zmieniła kierunek, zmierzając do kawiarni w sieci sklepów, która zdawała się być jej pierwotnym celem.

Może to dlatego, że było dopiero wczesne popołudnie, lecz nie było zbyt wielu ludzi w sklepie, ale kiedy wkroczyła Kuroyukihime, Haruyuki poczuł czyjeś spojrzenia, koncentrujące się na nich. Właśnie dlatego to było straszne podążać za nią.

Po prostu idzie do domu ze szkoły - nie, nie ma znaczenia, jaki to czas w jego życiu, Haruyuki nie miał doświadczenia w piciu herbaty z dziewczyną, a jego mózg był w trybie przeciążenia, więc automatycznie zamówił ogromny słodki napój i pozwolił Kuroyukihime za niego zapłacic, po czym usadowili się w siedzeniach przy stoliku daleko wewnątrz sklepu. Zaraz po tym, wziął zaoferowany kabel i podłączył go do swojego Neuro Linkera myśląc:

„Uwaa czy to jest, to jest jak prawdziwa randka...”

„To nie wygląda na ten typ połączenia. Siostra i brat? Nie, raczej mistrz i tragarz.”

- Mogę rozumieć, o czym myślisz.

W tym momencie zauważając, że dziewczyna wpatruje się w niego, wziął szybki łyk słodkiego napoju o karmelowym smaku.

- N-nie, nieważne. Zamiast tego wcześniej wspomniałaś o powodzie zaproszenia mnie do przyśpieszonego świata.

- Nie spiesz się za bardzo. To jest długa... rozmowa -

Sączyła, wyglądający na niezbyt słodki, napój z wysokiej klasy elegancją, po czym z westchnieniem oparła brodę na dłoniach.

Z jasnożółtym światłem zza okna, sylwetka wyglądała jak umundurowany uczeń gimnazjum w starej scenie zagranicznego filmu. Haruyuki mimowolnie siedział oniemiały.

Przypominało to stary styl fotografowania ekranu, który miał przed sobą, z kablem bezpośredniego połączenia między nimi -.

Odkąd gapił się z pustym spojrzeniem, niemal podskoczył pod wpływem nagłego dotknięcia spoczywającej na stole prawej ręki.

- Cóż, świetnie ci wcześniej poszło. Ponownie gratuluję ci zwycięstwa, Haruyuki-kun.

- Ah... tak, dziękuje ci bardzo. To za sprawą rad od senpai.

- Nie, to ze względu na twoją zdolność do adaptacji.. W tym tempie niedługo będziesz na 2 poziomie. Może nawet wskoczysz na 3 przed końcem tego roku.

- Ha... ah... Obecnie nie mogę sobie tego nawet wyobrazić...

Ledwo wygrał w niebezpiecznej sytuacji. Później myśl, że będzie wygrywał dziesiątki takich ciężkich walk zdumiewała go.

Wtedy zniknął uśmiech Kuroyukihime i przytaknęła, jakby czytając, co jest w sercu Haruyukiego.

- Hum. Obecnie, to jest długa droga, jak sam przypuszczasz. Ze wszystkich 1000 Burst Linkerów, tylko określona liczba osiągnęła poziom 4. Poziom 5 i 6 są praktycznie niemożliwe do osiągnięcia przy grze w pojedynkę. Burst Linkerzy na poziomach 7 i 8 są bez wątpienia wielkimi przywódcami grup.

- Gr-grup?

- To jak gildie lub drużyny w innych grach online. Dla nas, «Korpusu Armii»... nazywane są «Legionami». W obecnym przyśpieszonym świecie, kontrola jest podzielona pomiędzy sześcioma ogromnymi Legionami. Kontroluje je sześciu Burst Linkerów na rzadkim 9 poziomie... Koronowani są nazwami Niebieski, Czerwony, Żółty, Zielony, Fioletowy i Biały, «Sześciu Władców Czystych Barw»!

Haruyuki otworzył szeroko oczy, gdy niespodziewanie ostry, niczym nóż, dźwięk odbił się echem w jego głowie. Widząc to spojrzenie, Kuroyukihime zamrugała, po czym uśmiechnęła się delikatnie.

- ...Przepraszam za podniesienie głosu.

- Nie szkodzi... ale sześciu ludzi?

To był szok dowiedzieć się, że jest około 1000 Burst Linkerów, ale też respekt, kiedy dowiedział się, że poziom 9 osiągnęła taka garstka.

- Grałem w wiele gier sieciowych, ale nigdy nie słyszałem o tak małej ilości graczy osiągających maksymalny poziom.

Haruyuki powiedział to z pewnym uczuciem zazdrości, a słysząca to Kuroyukihime podniosła jedną brew i przechyliła głowę.

- Nigdy nie powiedziałam, że poziom 9 jest maksymalnym.

- Eh... więc jest poziom 10? Ilu...?

Odpowiedź ponownie poprzedzona była długim łyknięciem. Kuroyukihime wzięła kolejny łyk swojej kawy, po czym odstawiła ją na miejsce i spojrzała figlarnie w przestrzeń. Rozciągnięty między nimi kabel poruszał się w srebrnym tańcu.

- Brain Burst... aktualna nazwa «Brain Burst 2039» został wydany przez nieznanego programistę siedem lat temu, był zaktualizowany wiele razy od tego czasu. Jednak po tym wszystkim nie ma ani jednego Burst Linkera, który osiągnąłby poziom 10. Istnieje tylko jeden powód... zestaw reguł jest po prostu zbyt okrutny.

- Czy trzeba wygrać wiele pojedynków? Jak 1000... lub 10000?

- Nie, zaledwie 5 wystarczy.

Po tym, jak słowa niespodziewane opuściły jej usta, przez chwilę widać było w niej niepewny uśmiech.

- Wystarczy, że przeciwnik będzie po prostu kolejnym Burst Linkerem na 9 poziomie. Ponadto, wystarczy jedna porażka z poziomem 9 w walce, a w jednej chwili tracisz wszystkie punkty, a Brain Burst wymusza odinstalowanie...

Oniemiały Haruyuki patrzył prosto w ciemne oczy Kuroyukihime.

- Haruyuki-kun. Tak niesamowite zjawisko jak «Przyśpieszenie Myśli» Brain Burstu jest trzymane w tajemnicy przed opinią publiczną przez siedem lat, nie sądzisz że to dziwne?

To nagłe pytanie zmyliło Haruyukiego, ale szczerze mówiąc było to tajemnicze. Gdyby było 1000 Burst Linkerów, tajemnica wyciekłaby dawno temu, a świat byłby tym zdziwiony.

- Powodem tego jest ścisły wymóg kandydatów Brain Burstu.

- Wymagania...? Dobry w grach... czy coś...?

Kuroyukihime odpowiedziała lekkim uśmiechem na pytanie Haruyukiego.

- To jest taki nieoczywisty powód. Największym wymogiem jest to, że "Po urodzeniu przeważnie cały czas nosisz Neuro Linker". Pierwsza generacja Neuro Linkerów została sprzedana na rynku 15 lat temu... co oznacza.

Kuroyukihime zatrzymała się na chwilę, po czym powoli kontynuowała.

- Nie ma dorosłych Burst Linkerów. Najstarszy ma 15 lat, to tylko dziecko. Gdy dziecko gra jako Burst Lunker zrobi wszystko, by bronić swojego zużycia, a po przymusowej dezinstalacji nie ważne co powie, nie będzie brany pod uwagę przez dorosłych.

Na chwilę błyszczące usta ukazały sarkastyczny uśmiech.

- To jest jak wspólna słodka dziecięca iluzja. Latem, dwa lata temu... młodzi władcy osiągnęli poziom 9 niemalże w tym samym czasie. Chwilę potem wiadomość systemowa ukazała okrutną zasadę do osiągnięcia poziomu 10. W wyniku tego doszło do krwawej wojny? - Nie. Władcy wybrali wieczną stagnację. Zamiast iść do przodu, wybrali zachowanie ich mini ogrodów. To znaczy... przyspieszony świat został podzielony między kontrolujące go Legiony, podpisano pakt o nieagresji. Co za farsa. Aby osiągnąć poziom 9 polowali na licznych Linkerów.

Haruyuki przełknął haustem ślinę. Przez jego suche gardło przebiegł ból, toteż wziął duży łyk słodkiego karmelowego frappé, a następnie ze strachem wysłał myśli.

- To znaczy, że celem senpai jest wyzwanie tych «Sześciu Władców Czystych Barw»...?

Słysząc to Kuroyukihime posłała mu tajemniczy uśmiech.

- Nie, już to zrobiłam.

- C...!?

- Sześć Władców... niegdyś «Siedmiu Władców Czystych Barw». Mimo że tych siedmiu chłopców i dziewcząt było rywalami, byli połączeni silnymi więzami. Przeszli przez liczne pojedynki wygrywając i przegrywając, jednakże nie posiadali ani kropli nienawiści. «Czarny Władca» zdradził wszystkich polując na nich w nocy dwa lata temu.

Czarny - Władca.

Oznacza to, że nazwą awatara powinien być... czarno koronowany...

Haruyuki otworzył szeroko oczy i spojrzał, wstrzymując oddech, jak Kuroyukihime powoli skinęła głową.

- Tak... to ja. Czarny Król, Black Lotus, byłam jedyną z osób, które osiągnęły poziom 9, ale nie wybrałam spokoju. Odrzucając obligacje, przyjaźń, szacunek, i wszystko inne zasugerowałam walkę z wszystkimi siedmioma na wszystkie punkty w tabeli. Gdy ten pomysł został odrzucony - okrągły stół spotkaniowy nagle pokrył się świeżą krwią.

- C... co ty... zrobiłaś?

- Ostatniej nocy z posiedzenia Siedmiu Władców... nawet jeśli tak mówię, to nie było spotkanie w rzeczywistym świecie. Dlatego, że Burst Linkerzy starają się ukryć swoje prawdziwe oblicze i imię.

Haruyuki zamierzał zapytać czemu tak jest, ale szybko uświadomił sobie powód. Jeśli prawdziwe oblicze i imię zostałoby narażone na działanie innych Burst Linkerów, mogłaby się zdarzyć najgorsza możliwa sytuacja, «Zaatakowanie w rzeczywistości». Gdy ktoś jest w sytuacji, gdy nie może uzyskać punktów w inny sposób, może po prostu to zrobić. Kuroyukihime skinęła lekko głową, jakby czytała w umyśle Haruyukiego, po czym kontynuowała.

- Podczas tego nocnego posiedzenia, siedmiu wojowników podłączyło się do tego samego pola w «Trybie Bitwy Królewskiej». I... gdy niestrzeżony «Czerwony Władca» mówił o przyjaźni i nieagresji...

Biała twarz zza jedwabistych przednich włosów straciła swój wyraz. Jej puste oczy wpatrzone były w jeden punkt, gdy samotnie mówiła co było dalej.

- Jego głowa została odcięta. Idealne trafienie krytyczne... w jednej chwili stracił cały wskaźnik, według nowych zasad stracił też wszystkie punkty, czyli utracił Brain Burst. Obecny Czerwony Władca jest drugą generacją. Co było dalej... było jakby realizacją piekła, Fufu. Ukochana Czerwonego, Purpurowa płakała krzycząc, Niebieski oszalał z gniewu, ci ludzie wraz ze mną rozpoczęli sztukę zabijania bez szacunku i honoru. Wiedziałam, że to była to pierwsza i ostatnia szansa... rozpaczliwie próbowałam pozbyć się jakoś jeszcze czterech osób, to było naprawdę lekkomyślne...

Z jej prawie bezkolorowych ust wydobył się dźwięczny śmiech.

- Straciłam zdolność racjonalnego myślenia. Zamiast tego walczyłam napędzana szaleństwem, jednak nie pokonałam ani jednej osoby więcej, nie zostając też pokonaną, gdy zauważyłam, że 30 minut już minęło i zostałam umieszczony na zewnątrz. Przez następne dwa lata tylko uciekałam i ukrywałam się. Aktualna ja jest największym zdrajcą przyśpieszonego świata, głową z najwyższą nagrodą i najniższym tchórzem.

- ... Czemu...

Monolog był tak makabryczny, że pół sparaliżowane myśli Haruyukiego były w stanie wydać w umyśle tylko proste pytanie.

- Czemu to zrobiłaś...?

- Zamiast przyjaźni i honoru wybrałam coś odległego... zdobycie 10 poziomu. Można powiedzieć, że jest moim jedynym powodem do życia. - Komunikat systemowy również to powiedział. Burst Linker, który osiągnie poziom 10 będzie miał okazję spotkać się z twórcą programu, znaleźć prawdziwą przyczynę istnienia Brain Burst i dowiedzieć się o jego ostatecznym celu. Ja... chcę wiedzieć. Chcę wiedzieć nie ważne co.

Opierając oba łokcie na stole, Kuroyukihime, której twarz ukryta była w jej splecionych dłoniach, tworzyła okrutne myśli, które odbijały się echem od bezdennej otchłani osiągając Haruyukiego.

- Przyspieszenie myśli, aby uzyskać pieniądze, prestiż i sławę. Czy to jedyne powody, dla których walczymy, pragniemy nagrody i osiągamy limity? Więcej... czy to nie jest coś więcej przed...? To... skorupa nazywana człowiekiem... na zewnątrz... więcej...

Ah - .

Trochę, tylko trochę... zrozumiał. Z nieznośnej «Ziemi», patrząc na odległe «Niebo», to było tego rodzaju uczucie.

Może jego chwilowa myśl osiągnęła ją, bo Kuroyukihime powoli uniosła twarz i spojrzała na Haruyukiego, a z jej oczu promieniował nacisk.

Ale to tylko na chwilę, piękna przewodnicząc pozwoliła ramionom opaść na stół, po czym przemówiła z suchym uśmiechem.

- ... Tak, jesteś oniemiały... a może pogardliwy, Haruyuki-kun? I dla mojego celu, pewnego dnia mogę poświęcić ciebie. Jeśli powiesz, że nie może już współpracować ze mną, to w porządku. Nie będę na ciebie naciskać i nie odbiorę ci Brain Burst.

Haruyuki myślał przez około dwie sekundy-.

Powoli wyciągnął prawą rękę i zatrzymał ją około jednego centymetra przed palcami Kuroyukihime, mówiąc:

- Ah, to jest... W każdej grze, poddać się po zobaczeniu zakończenia, stojąc tak bez celu na mapie, to zwykła głupota. Posiadanie wyższego poziomu jest sprawą oczywistą... ponieważ nie jest to powodem do istnienia Brain Burst?

To nie było kłamstwo, żeby wygrać przychylność od Kuroyukihime. Myśl Haruyukiego na prawdę była z głębi serca doświadczonego gracza.

Kuroyukihime natychmiast szeroko otworzyła oczy, a kilka sekund później wypuściła śmiech...

- Fu, ahaha... Jak to możliwe, jesteś bardziej jak Burst Linker niż ja. Rozumiem... to oczywiście kwestia dążenia do celu, w ten sposób, co...

- To... to nie jest zabawne.

Usta Haruyukiego skrzywiły się w lekkim bólu, po czym wyprostował plecy i kontynuował.

- W... w każdym razie, będę kontynuował pomaganie senpai. Ja też chciałbym w końcu osiągnąć... poziom 10.

Niespodziewanie lewa ręka Kuroyukihime poruszyła się na stole i ujęła prawą rękę Haruyukiego.

-Dziękuję.

Do speszonego Haruyukiego, z wcześniejszych pustych i beznamiętnych myśli Kuroyukihime popłynęło ciepło.

- Dziękuję, Haruyuki-kun. Na pewno... mój wybór nie był zły. W głębi serca cieszę się, że wybrałam ciebie.

W tym momencie powinien odwzajemnić uścisk dłoni i spojrzeć jej w oczy - jednak takie rzeczy są czymś, czego Haruyuki nie mógł zrobić.

Zamiast tego w reakcji wyciągnął swoją prawą rękę na plecach, skurczył głowę jak żółw i jego niepewny głos wyjąkał w myśli.

- N-nie, nie bardzo... Jestem po prostu kimś łatwym do wykorzystania... Z-zamiast tego, co jest głównym punktem, to znaczy... co mam zrobić...? W krótkim milczeniu, coś w jej oczach spojrzało prosto na niego. Czy to było współczucie?

W końcu, po krótkim westchnieniu Kuroyukihime przemówiła w ciszy.

- To prawda. To zajęło za długo... przejdźmy do głównego tematu. Wcześniej mówiłam o tym, jak żyłam przez dwa lata, prawda?

Haruyuki również westchnął głęboko i podniósł głowę, skinął do Kuroyukihime, której wrócił chłodny wyraz twarzy.

- To znaczy to nie było tak, że byłam w stanie nieustannie wygrywać z oszalałymi z gniewu władcami lub zabójcami których wysyłali. To nie jest tak... w ciągu tych dwóch lat nie podłączałam nawet mojego Neuro Linkera do Globalnej Sieci. Jeśli nie jestem na liście pasującej, to nie dostanę żadnych wyzwań czy coś, prawda?

- Aa... Se... serio?

Powiedział bez zastanowienia. Dla Haruyukiego, uzyskanie informacji od Globalnej Sieci jest koniecznością, jak picie wody lub powietrze do oddychania. Przerwanie tego można porównać do pozbawienia życia.

- Serio, serio. Można używać zestawu płyt końcowych w celu sprawdzenia stron i czytania e-maili, chociaż widok 2D sprawiał, że moje oczy były zmęczone. To nic, kiedy się do tego przyzwyczaisz... Jednakże, nawet jeśli jestem odłączona od Globalnej Sieci, dla mojego statusu społecznego jest pewna sieć, do której muszę być połączona codziennie.

- S-status...? Czy to bogata dziewczyna... nie, księżniczka?

- Idiota.

Zaprzeczył zimny głos, aż w końcu uświadomił sobie, że ta osoba również jest uczniem szkoły średniej, jak on.

- Ah, ah... Rozumiem. To jest lokalna sieć szkoły Umesato. ... Ah... cz-czekaj chwilę. Niemożliwe...

- To prawda.

Kuroyukihime dokończyła kawę jednym haustem, po czym kontynuowała trzymając filiżankę.

- Dwa miesiące temu, dzień po zakończeniu wakacji, zostałam «Wyzwana» przez Szkolną Sieć Lokalną. Przez kogoś z gimnazjum Umesato.

Oniemiały Haruyuki został dodatkowo zaskoczony dalszą mową.

- A najgorsze było... W tym momencie mój oryginalny awatar został przełączony w awatar manekina oglądającego.

- Manekin... jest dostępna tego rodzaju funkcja?

- Tak. Jest wielu, którzy chcą być w galerii ukrywając ich prawdziwe awatary. Jednak jako manekin oglądając nie masz rzecz jasna zdolności walki. Jednakże to nie to było problemem... myśląc wstecz najbardziej godne ubolewania było to, że ja jako manekinowy awatar, używałam mojego awatara w lokalnej sieci szkolnej. Nigdy nie spodziewałam się, że Burst Linker mógłby nagle pojawić się w tej samej szkole...

Po chwili zwątpienia, Haruyuki zrobił niewielki podskok, przez który jego krzesło zaskrzypiało.

- Eh... czy to czarny paź...!?

Seksowny awatar pojawił się w jego myśli, pokrywając się z porządnym kształtem w mundurku przed nim.

- Wróg to zobaczył... w szkolnej sieci lokalnej...? To znaczy... to jest...

- Jesteś dość bystry. Tak, ta osoba, to ja...

Kuroyukihime ostawiła filiżankę na podstawkę i delikatnie przycisnęła prawą rękę do klatki piersiowej.

- Ta osoba wiedziała, że prawdziwa ja to «Black Lotus». Największe tabu Burst Linkera, «Złamanie Rzeczywistości». Zaczęłam się bać ataków w realnym świecie przez zabójców sześciu władców.

Atak... w prawdziwym świecie.

Haruyuki wydedukował straszne znaczenie tych słów. Możliwym jest, że prawdziwa osoba może zostać zatrzymana, mówiąc skrajnie, porwać i więzić przy użyciu przemocy oraz grozić w celu kradzieży punktów.

Oczywiście, że jest to zbrodnia. Nawet w «Normalnych Grach» zdarzały się przypadki krzywdzenia w rzeczywistości przez kłopoty między graczami. No i «Brain Burst» nie jest tylko normalną grą.

Haruyuki wstrzymał oddech czekając, aż Kuroyukihime kontynuuje wyjaśnianie. Jednakże - .

- Mimo to... nic się nie zdarzyło. Żadnych ataków, ani nawiązywania kontaktu.

- Co...?

- Ja również byłam bardzo zmieszana, ale... gdyby tak było, to można o tym myśleć w inny sposób. Wróg... chce mnie wziąć do siebie. Szczęśliwie odkrył prawdziwą mnie, stopniowo ścigał mnie mając na uwadze ogromną nagrodę, nie dopuszczając do wiedzy legionu brał wszystkie moje punkty dla siebie.

- Ścigał?

Patrząc na pochyloną głowę Haruyukiego, Kuroyukihime zakaszlała, a potem rozpaczliwie wymieniła.

-W toalecie. Podczas zmiany ubrania. Podczas prysznicu. W szkole, momentów, kiedy nie jestem psychicznie przygotowana jest mnóstwo. Wskazywał i wyzywał mnie w tych momentach, w których nie miałam sposobu, aby w pełni walczyć.

- Prysz... nic, ooh.

W stronę Haruyukiego, który nieświadomie wyobrażał sobie pełną scenę prysznicową i wypowiedział to słowo, Kuroyukihime ponownie posłała zimne spojrzenie. Na szczęście, aby nie ciągnąć dalej tego tematu westchnęła i kontynuowała.

- Właściwie to zostałam zaatakowana przez tę osobę dziesięć razy przez ostatnie dwa miesiące. Ostatnio nie był to przypadkowy czas, więc byłam w stanie jakoś uciec się remisem.

- Ro... zumiem. Jakby to powiedzieć, to jest bardzo chciwy człowiek... Ale w pewnym sensie jest to błogosławieństwo w ciągu nieszczęść, rodzaj...

- Cóż, w porównaniu do ataków w rzeczywistości, tak. Ale poza tym nie mogę wrócić do mojego pierwotnego Awatara Pojedynkowego i pokonać go. Jeśli wróg myślał, że nie już to możliwe, może też zrezygnować z moich punktów i oddać mnie w ręce władców w zamian za nagrodę w postaci punktów.

- A, ah... Rozumiem... tak.

Wymamrotał bezwiednie Haruyuki. To było powodem, dla którego utknęła.

- Więc, co powinniśmy zrobić? Nie możesz uciekać i nie możesz też walczyć.

- Wiem. Jest tylko jedno wyjście. Musimy poznać jego prawdziwą osobowość. Jego rocznik i klasę, a jeśli faktycznie jest Burst Linkerem ja nic o tym nie wiedziałam.

Bam. Uczucie pragnienia uderzyło w przytłoczonego Haruyukiego. W sytuacji, gdy obie strony wiedzą nawzajem prawdziwą tożsamość, w celu ochrony ich Brain Burstu, powinny bezwzględnie być w stanie zatrzymać walkę.

- Rozumiem, to prawda. Jeśli to zrobimy, możemy całkowicie zniwelować ruch wroga. Mówiąc tak... nie jest to naprawdę proste? Na przykład podczas montażu rano, kiedy wszyscy uczniowie zbierają się w auli, przyspieszyć i rzucić mu wyzwanie. Z miejsca w którym się pojawi, można zgadnąć jego klasę i numer miejsca....

- Oh, całkiem nieźle. Mi wymyślenie tego zajęło aż cały dzień.

- ... To znaczy... już próbowałaś?

- Już próbowałam. A potem... Byłam w szoku. Minęło sporo czasu od kiedy byłam aż tak zaskoczona.

- K... kto to był...?

- Nie było nikogo.

Odpowiedź Kuroyukihime nie była tym, czego oczekiwał Haruyuki.

- Tylko moje imię było na liście dopasowania. Jak wiadomo, uczniowie gimnazjum Umesato nie mogą odłączyć się od sieci lokalnej nawet na jedną chwilę. To dlatego, że frekwencja i ćwiczenia robione są przez sieć. Jeśli się odłączysz zostajesz ostrzeżony przez system ogłoszeń szkolnych. Z tego powodu, ja również nie mogę blokować ataków wroga. Mimo to... tego człowieka nie było na liście!

- On może nie był w szkole z powodu grypy?

Kuroyukihime spojrzała na Haruyukiego, po czym lekko prychnęła.

- Sprawdziłam wszystkich nieobecnych i okazało się, że tego dnia byli wszyscy uczniowie. Co więcej, po tym jak zostałam zaatakowana i udało mi się boleśnie uciec z remisem, zaraz potem, jego nazwisko nie figurowało na liście. To oznacza, że... trudno w to uwierzyć, ale ten człowiek może zablokować jego nazwę za pomocą jakiejś metody. Może wyzwać każdego jak tylko chce, ale inni Burst Linkerzy nie mogą go dotknąć. To odsuwa wszystkie złote zasady przyśpieszonego świata i jego korzenie, straszny przywilej. Aby być w stanie to zrobić... ktoś musi być niesamowitym hackerem mogącym skutecznie zmodyfikować program Brain Burstu, który jest nie do zdobycia lub - być kimś, kto ma kontakt z twórcą programu...

Spotkanie z twórcą, który ustalił «Znaczenie» Brain Burstu było jedynym celem jej życia. Kuroyukihime powiedziała to jakiś czas temu. Tak więc dowiedzenie się prawdy o tym tajemniczym wrogu może być ważniejsze niż jej ochrona.

Dedukujący to Haruyuki poczuł nieznane uczucie mrowienia w piersi, po czym mruknął.

- ... To znaczy ...senpai, co mam robić... mogę jakoś pomóc w znalezieniu prawdy o tym dziwnym wrogu?

Nie jak rycerz chroniący księżniczkę przed demonem.

No... to jest oczywiste. Nie myśl o głupich rzeczach. Jestem jak pies goniący bestię, lub po prostu świnia wąchająca grzyby w ziemi.

- Tak... cóż, właśnie o to chodzi.

Nie zauważając żadnych oznak sprzeczności Haruyukiego, Kuroyukihime lekko skinęła głową.

- Właściwie, zdobyłam już wiele informacji. Wymienię te, które już zrozumiałam... Po pierwsze, imię wroga. Jego Awatar Pojedynkowy nazywa się «Cyan Pile». Poziom 4.

- Cyan... Pile ...

Bardzo... cool. Wydaje się być silny. No, Kuroyukihime powiedziała, że poziom 4 to pierwsza ściana. To znaczy, że faktycznie silny.

- Pokrewieństwem jest bardzo czysty «Blisko Zasięgowy Niebieski». Widziałam jak używał na scenie wiele razy pięści. Nie używał żadnych skoków bocznych. Dlatego jestem w stanie uciekać tak daleko... Szczerze mówiąc jestem prawie na mojej granicy i nie mogę się skoncentrować.

To musi być to. Od przyjścia do szkoły, do wyjścia do domu, nie wiedząc kiedy dokładnie nadejdzie atak, tego rodzaju sytuacji Haruyuki pewnie nie wytrzymałby nawet przez trzy dni. Jednak Kuroyukihime, nie wykazując żadnych oznak zmęczenia, nadal wysyłała mu jasne myśli.

- Ponadto, są to tylko domysły... ale nie tylko ja, ale też ten człowiek jest nawiedzony, tak czuję.

- Eh... przez co?

- Strach przed utratą przyspieszenia. Taka osoba jest prawdopodobnie na niebezpiecznej granicy utraty swoich Burst Points. Dla osób z wystarczająco dużą liczbą punktów, normalny pojedynek jest przyjemniejszy. Tak jak dla Ash Rollera, z którym walczyłeś.

- A-ah... to prawda, że ten człowiek bardzo się cieszył...

- Jednak Cyan Pile nie miał żadnego pojedynczego bitu lub czegoś ekstra. Cichy, bez zahamowań, gonił mnie wyglądając niemal jak szaleniec. To jest znak, który mają tylko Burst Linkerzy obawiający się straty. Tania nagroda od władców za moją głowę byłaby za mała, chce wszystkich punktów, które zdobyłam. ... Cóż, to nie znaczy zbyt wiele...

- Ja... rozumiem. Nie możemy zrobić kontroli stanu psychicznego wszystkich uczniów. Czy to jest jedyna rzecz, jakiej się dowiedziałaś?

Spytał delikatnie Haruyuki chcąc się tego dowiedzieć - ale.

Nagle poczuł coś, jakby myśli Kuroyukihime stały się dziwnie spięte. Przemyślał to przez chwilę, ale zanim zdążył zapytać, pokręciła głową i powiedziała.

- Nie. Ale jest jeszcze jeden ważny szczegół. ... Kursor Wskazujący.

- Oh? Ta wodna strzałka?

- Tak. Od początku walki wskazuje na pozycję wroga. To oznacza, że... nawet jeśli nie można zobaczyć momentu w którym pojawia się Cyan Pile, to jeśli zapamięta się początkowy kierunek ruchu kursora, jego prawdziwe ciało będzie gdzieś w linii prostej w tym kierunku... To jest teoria.

- Ah... ah! Rozumiem, masz rację. Jeśli scena ma ten sam kształt co prawdziwe otoczenie, można dowiedzieć się, w którym miejscu szkoły się chowa!

- To prawda. Zapamiętałam kierunek kursora wskazującego dzięki tym wszystkim atakom aż do teraz i porównałam go do listy studentów w gimnazjum Umesato, śledząc i porównując imiona. W rezultacie udało mi się wywnioskować, które osoby mają najwyższą szansę na bycie Cyan Pile. Jednakże nie ma rzeczywistych dowodów. W miejscu, w którym znajduje się tak wielu ludzi, jedna linia nie wystarczy. Ponieważ zwykle są dziesiątki uczniów w tej samej linii.

... Haruyuki-kun, to co chcę, żebyś zrobił to, gdy zostanę atakowana następnym razem, będziesz automatycznie publicznością, a następnie zapamiętasz kierunek Cyan Pile za pomocą kursora używanego przez galerię.

- Kursor... jeśli są dwa, to...

Kuroyukihime kiwnęła głową mocniej niż zazwyczaj w odpowiedzi na zdziwiony wyraz twarzy Haruyukiego.

- Dokładnie. Jeśli są dwa kursory, jest tylko jeden punkt ich przecięcia. Tak więc jeśli w tym miejscu jest uczeń... to będzie bez wątpienia dowód. Prawdziwe ciało Cyan Pile'a.

Przygryzając wargi, Kuroyukihime szybko poruszyła palcem prawej ręki w przestrzeni, manipulując wirtualnym pulpitem, który tylko ona mogła zobaczyć. Wyjęła jeden plik, który zamierzała przesunąć w kierunku Haruyukiego - tuż przed tym jednak jej palec zatrzymał się.

- ...? Co się dzieje? Kto jest tym kandydatem?

Nawet po wypiciu ogromnego frappe, jego gardło było suche przez budzące się w nim zainteresowanie. Wychylił się mocno.

Kuroyukihime wciąż zdawał się wahać, w końcu mając coś innego do powiedzenia odrzuciła plik trochę dalej.

- Słuchaj... kiedy przygotowałam ten plik, to było tydzień przed spotkaniem z tobą w kąciku gier, po trudnych poszukiwaniach, aby znaleźć trzeciego kandydata do przyspieszenia w gimnazjum Umesato.

Nie rozumiejąc, dlaczego właśnie to powiedziała, Haruyuki uniósł brew przyjmując plik. Bez wahania wcisnął ikonę na jego wirtualnym pulpicie.

To, co się otworzyło było tylko jednym obrazem, był prawdopodobnie używany w kartach identyfikacyjnych uczniów. Ukazało mu się popiersie widoczne z przodu.

-... Eh...? To...? Dlacze... go.

Energicznie ścięte, schludne, krótkie włosy. Niebieski spinka. Kocie, duże oczy.

Wyglądała znajomo... nie tylko to. Tą twarz widział częściej niż twarz jego własnej matki.

- Chi... Chiyuri? Ta osoba jest... Burst Linkerem...?

Mruknął, uspokoił się na dłużej niż pięć sekund, a następnie nie wytrzymał i spojrzał na Kuroyukihime.

- Nie... to niemożliwe! Ona jest beznadziejna w grach. Jest kiepska w każdym rodzaju... nie ma możliwości, żeby miała zdolności Burst Linkera. Nierozgarnięta... wszystko, co pojawia się na jej twarzy... mam na myśli, że nie jest kimś, kto mógłby stale polować na senpai.

- Wygląda na to, że sporo o niej wiesz.

Słysząc nieco cięższy głos, Haruyuki odezwał się bez patrzenia na nią.

- To jest... cóż, byliśmy przyjaciółmi w dzieciństwie...

- Kiedy wcześnie spotkałam ją w bramie szkoły byłam zaskoczona. Jeśli ona jest «Cyan Pile» to oczywiście będzie wiedziała, że jestem «Black Lotus». Podejrzewałam, że miała jakiś plan, ale...

- To dlatego, że nie jest wystarczająco zręczna do tego rodzaju fizycznych rzeczy takich jak atak. Właściwie to jest bardzo nieudolna, wszystkie jej myśli są przedstawione na jej twarzy.

W jakiś sposób im bardziej Haruyuki protestował, tym wyżej znajdowały się kąciki brwi Kuroyukihime. Odpowiedziała zimnym głosem.

- W tym przypadku to jeszcze bardziej naturalne myśleć, że jest «Cyan Pile», prawda? Ona... Kurashima-kun wyraźnie wykazała wrogość wobec mnie, widziałeś to.

- Nie, to nie tak, to dlatego, że senpai i ja mieliśmy Bezpośrednie Połączenie i inne tego typu rzeczy...

- Dlaczego miałaby być o to zła? Kurashima-kun ma przecież chłopaka, prawda? Ponadto jeśli Haruyuki-kun i ja mamy Bezpośrednie Połączenie lub trzymamy się za ręce, nie ma prawa narzekać.

- ... To jest... tak to jest, ale...

Jak to się stało. Haruyuki trzymał się za głowę stojąc oniemiały. Chiyuri na pewno nie miała na co narzekać w chłopaku jakim jest Takumu, inaczej jest to - Jestem jej -. Podwładnym? Przynależnością? Posiadanym majątkiem?

Niektóre niewypowiedziane słowa przyszły mu do głowy. Miał problem z tym, jak wyjaśnić te niuanse, gdy Kuroyukihime obsypywała go bez litości.

- Może jej postawa jest taka? Kurashima-kun była wcześniej Burst Linkerem, myślącym o ewentualnym zrobieniu z ciebie jej «Podopiecznego». Wtedy nagle wyrwałam cię od niej. Tak więc, nie mogąc utrzymać swojego gniewu, przyszła po mnie. Co ty na to?

Logiczna lub nielogiczna teoria jakoś stała się mową o nieco zepsutym bachorze; zupełnie niezdolny do zrozumienia mentalności Kuroyukihime zauważył, że już poszedł z prądem i obwieścił.

- Ja... rozumiem! Więc sprawdzę to z nią bezpośrednio.

- Och?

Unosząc brew Kuroyukihime powiedziała z uporem.

- Ale jak planujesz to zrobić? Spytanie jej prosto w twarz czy jest Burst Linkerem nie wypali; rozumiesz dlaczego, prawda? Mówiąc tak, jeśli «Cyan Pile» może swobodnie blokować ataki, nie możesz po prostu wyzwać jej, kiedy ją zobaczysz. To powód, o który martwię się w pierwszej kolejności, ponieważ nie mogę znaleźć rozwiązania. Mówienie jakichś fantazyjnych pomysłów może być kłopotliwe.

- To nie tylko fantazyjny pomysł!

Nie mogąc powstrzymać gwałtownej riposty, Haruyuki wypowiedział to wydymając usta.

- Posłuchaj, nawiążę z nią prywatne połączenie. Nawet z blokadą, podczas prywatnego połączenia, powinienem być zdolny do sprawdzenia jej pamięci, żeby zobaczyć, czy ma program Brain Burst, czy nie. Senpai powinna być usatysfakcjonowana, prawda?

Powrót do Rozdział 3

Strona Główna

Idź do Rozdział 5