Fate/Zero (Biełaruś):Prologue 1

Praloh

Vosiem hadoŭ tamu

Dazvolcie raskazać vam historyju adnaho čałavieka.

Čałavieka, jaki bolš, čym chto-niebudź, vieryŭ u svaje ideały, i imi ž daviedzienaha da adčaju.

U jaho była čystaja mara.

Jon žadaŭ, kab kožny čałaviek u śviecie byŭ ščaślivym; heta ŭsio, što jon prasiŭ.

Dziciačy ideał, što źjaŭlajecca ŭ kožnaha chłapčuka choć raz. Ideał, ad jakoha jany, pastaleŭšy dy pryzvyčaiŭšysia da biaźlitasnaj rečaisnaści, admaŭlajucca.

Kožnaje dzicia, staŭšy darosłym, razumieje: ščaście niemahčyma biez achviar.

Ale, hety čałaviek vyłučaŭsia siarod astatnich.

Być moža, jon prosta byŭ samym durnym. Być moža, byŭ niedzie złamany. Ci, mažliva, jon z rody «Śviatych», na jakich uskładziena Božaja vola.

Jon viedaŭ, dla ŭsiaho isnaha ŭ hetym śviecie jość dźvie alternatyvy — albo achviara, albo zbaŭleńnie.

Paśla zrazumieŭ, što ŭ jaho nikoli nie atrymajecca spustošyć adny z čaš vahaŭ…

Z hetaha dnia, čałaviek nakiravaŭ ŭsie svaje dziejańni tolki na schileńnie vahaŭ u adzin z bakoŭ.

Niama lepšaha sposabu pabaroć turboty ŭ hetym śviecie.

Kab zachavać žyćcio na adnym baku, jon pavinien admovicca ad žyćcia na druhim.

Heta značyć, što dziela vyžyvańnia bolšaści, jamu treba zabivać mienšuju častku ludziej.

Tamu, zamiest taho, kab vyratoŭvać, toj čałaviek navučyŭsia majsterski ich zabivać.

Znoŭ i znoŭ jaho ruki akraplalisia kryvioju, ale čałaviek nie źviartaŭ na heta ŭvahi.

Nikoli nie sumniavajučysia ŭ praviednaści svaich dziejańniaŭ ci ŭ svajoj mecie, jon biezdakorna schilaŭ vahi.

Nikoli nie niedaaceńvaŭ značnaści žyćcia.

Niezaležna ad ścipłaść ci ŭzrostu, žyćcio kožnaha važyć adnolkava.

Nie raźbirajučysia, čałaviek adnych vyratoŭvaŭ, inšych zabivaŭ.

Na žal, jon heta zrazumieŭ zanadta pozna.

Viarnucca da Ilustracyj

Viarnucca na Hałoŭnuju staronku

Pierajści da Praloh: Try hady tamu