Difference between revisions of "Zero no Tsukaima wersja polska Tom 4 Rozdział 5"

From Baka-Tsuki
Jump to navigation Jump to search
m
m
Line 1: Line 1:
  +
== Lost Valentines Day ==
−
=== Rozdział 5 – Siła mikstury miłosnej ===
  
   
   
   
  +
=== 1 ===
−
Gdy rano Saito się obudził, Louise spała u jego boku. Poprzedniej nocy, gdy Louise, której oczy były opuchnięte od łez, zmęczyła się, przyprowadził ją do pokoju, a ona natychmiast zasnęła. "Kuukuu," z niewinną twarzą, zrobiła wydech przez sen. Co sprawiło, że zmienia się wczoraj? Najpierw była gotowa zabić, a potem - nagle płakała „Dlaczego na mnie nie patrzysz!” Co? Co? - zastanawiał się Saito.
  
   
  +
“It’s an obligatory one okay, obligatory! You’ve helped me all this time so… I have to give you an obligatory chocolate so…”
−
Zaczęła się budzić. Raptownie wstała i zauważając go, przygryzła wargę. Następnie głosem bez emocji, wymruczała :
  
   
  +
Kajiura Rikka handed Toujou Basara the chocolate, her face couldn’t get any redder than it was.
−
– Dzień dobry
  
   
  +
As Basara took it, Rikka’s eyes narrowed, in contrast to her words.
−
– D-dzień dobry - odwzajemnił pozdrowienie Saito.
  
   
  +
It’s the noon of Valentine Day.
−
Potem Louise się zarumieniła. Zawsze rumieniła się z gniewnym wyrazem na swojej twarzy, ale teraz było inaczej. Patrząc w górę na Saita, delikatnie wykrzywiła swoje wargi i powiedziała coś niepewnie.
  
   
  +
The school nurse of “Hijirigasaka Academy”, Hasegawa Chisato watched this from the infirmary.
−
– C-co?
  
   
  +
She brought her now cold coffee to her lips. A sigh spilled from her.
−
– Wybacz mi.
  
   
  +
“…Really, Tachibana and Kajiura too. I’m too much of a teacher huh.”
−
Louise otworzyła usta i powiedziała płaczliwym głosem.
  
   
  +
The twisting of her lips was not just from the coffee.
−
– Wybaczmiwybaczmiwybaczmi. Wybacz mi?
  
   
  +
“I’m somewhat jealous of how naïve they are”
−
Zdecydowanie była dziwna. Wpatrywała się w niego bezsilnymi oczyma szczenięcia mimo, że nigdy wcześniej tak nie patrzyła. Zawsze spoglądała na niego z góry lub marszczyła brwi, nie był przyzwyczajony do patrzenia w jakiś inny sposób.
  
   
  +
As she muttered, Hasegawa recalled what happened not long ago.
−
– Poważnie, co jest z tobą nie tak?
  
   
  +
So that on February the 14th Basara could spend it with Mio, Yuki and the rest of his household as a family, “Valentine Day” with Hasegawa was a week earlier, when she was invited to his house. It was a day that was just right on a secret meeting for Mio and the others.
−
Zmartwiony, chwycił jej ramię. Ubrana tylko w peniuar, Louise pochyliła swoją głowę i oparła policzek na jego ręce. Poczuł niespodziewany ucisk. Co więcej, ucisk po swojej lewej stronie. Szybki. Wkrótce cały został owładnięty przez niszczącą moc. Jego ciało gwałtownie zadrżało, a tętno przyśpieszyło. Aach, Louise w taki sposób patrzy… Ona nie może być zakochana we mnie, nieprawdaż?!
  
   
  +
Hasegawa passed her handmade chocolate, ate some food and expressed her feelings with her body once more.
−
– Widziałam.
  
   
  +
In addition, when they went to the hot springs together in January, spending much longer with Basara than actual time, deepening their bond.
−
– Ee?
  
   
  +
That’s why on Valentine Day, she would be an adult and be satisfied with this – or so she thought.
−
– …sen, wczoraj.
  
   
  +
“It’s not that isn’t enough”
−
Sen?
  
   
  +
Even though it should be so, the pain in her didn’t disappear. It was a feeling that was strange to her that wouldn’t melt away.
−
– J-jaki sen?
  
   
  +
She somehow looked to her work PC.
−
– Sen o Saito.
  
   
  +
“This is…”
−
– Sen o czym?
  
   
  +
As she opened, she looked at a news page. Her eyes behind her glasses narrowed. Soon, she was grabbing her cell phone and began typing her text.
−
– We śnie Saito był podły. Chociaż mówiłam bardzo głośno, wciąż rozmawiał z innymi dziewczynami.
  
   
−
„Pac” Louise uderzyła w rękę Saita.
  
   
  +
=== 2 ===
−
Jednakże, nie było to bolesne. Uderzyła bardzo delikatnie. Następnie zerknęła w górę, w jego twarz.
  
   
−
– Nawet jeśli, to było wczoraj. Nie kupuj prezentów innym dziewczynom, nie patrz na inne dziewczyny - masz swoją panią-mistrza, racja?
  
   
  +
A holiday, a few days after.
−
Saito, patrząc na Louise, szybko przełknął ślinę. Nigdy nie uświadomił sobie, że tak była w nim zakochana…
  
   
  +
Hasegawa and Basara walked together at a shopping mall.
−
Ale co sprawiło, że Louise tak bardzo zmieniła swoją postawę. To tak jakby była zupełnie inną osobą. Louise, która gardziła mną aż do teraz, nie mogła stać się tak słodka. Początkowo była szalona, a teraz delikatnie gryzła jego dłoń, marszcząc brwi.
  
   
  +
Despite Valentine being over, there are many visitors here. Not just couples, but families and middle-aged couples, there were a variety of customers.
−
Nie uszczypnęłaby go tak. Uderzyłaby.
  
   
  +
“We went quite far out today”
−
Louise nigdy nie pozwoliłaby sobie na taki flirt...
  
   
  +
“Yes. It seems like this was renewed just a few months ago. I have interest in it”
−
Chociaż początkowo Saito pomyślał, że Louise może być zakochana, odpędził ze swojego umysłu ostatni promyk nadziei.
  
   
  +
As she said so, Hasegawa linked her arm around Basara.
−
– Słuchaj.
  
   
  +
“Sensei!? That’s…”
−
– T-tak.
  
   
  +
“It’s bad in front of others because we are teacher and student?”
−
– Powiedz zgodnie z prawdą. K-kogo kochasz najbardziej na świecie?
  
   
  +
To the surprised Basara, Hasegawa made a mischievous face.
−
Louise wtuliła swoją twarz w klatkę piersiową i mamrotała płaczliwym głosem. Saito zakręciło się w głowie i odpowiedział nieskładnie.
  
   
  +
“It’s fine. The students of Hijirigasaka Academy generally don’t come here”
−
– M-mistrza. Tak.
  
   
  +
“That is true”
−
– Kłamstwa.
  
   
  +
Just as Hasgeawa said, this shopping mall is located far from the nearest station of Hijirigasaka Academy. The students there would find it too troublesome transport-wise to come here.
−
To nie było kłamstwo. Z bliska, tylko Louise mogła sprawić, że jego klatka piersiowa tak mocno pulsowała. Jednakże, Louise dziś...
  
   
  +
It was a place that Hasegawa found on the net news the other day.
−
– Naprawdę?
  
   
  +
“So, I don’t have to hold back right? Though we are teacher and student”
−
– Taa…
  
   
  +
“Well, that’s true…”
−
Następnie Louise wstała i, tuptając, pobiegł do przeciwnego boku łóżka.
  
   
  +
Saying that grinding at the back of his teeth, Basara glanced at Hasgeawa.
−
Po wyjęciu czegoś z tajemnej dziury w murze obok łóżka, przybiegła z tym do Saita.
  
   
  +
“What’s wrong?”
−
– N. N, nn.
  
   
  +
Even though she somewhat understood what he meant to ask, she ventured to ask.
−
A następnie rzuciła to Saito.
  
   
  +
Seeing Basara’s words contained, Hasegawa narrowed her eyes.
−
– Co to… ?
  
   
  +
Usually, Hasegawa’s clothes would have a strong adult appeal. At school, her white outfit and tight skirt, at the hot spring she had worn a combination with a high-quality coat.
−
– Weź to.
  
   
  +
But today, she had a different feel from usual.
−
Rzucony obiekt zrobiony był z włóczki. Zresztą, to wydawało się nienadającym do noszenia. Saito złapał to i przechylił głowę, próbując domyślić się jego zastosowania. W jaki sposób, to mogłoby być czymś "do noszenia"? Nie, niemożliwe. Nie miał pojęcia na którą część ciała mogło pasować..
  
   
  +
Her coat was a half-coat, her skirt a fluttery flare skirt. She was also adorned by adorable accessories. Beside the coat and skirt, it was coordinated in the same way.
−
Louise cicho spoglądała na Saita... oczami, które wydawały się wilgotnymi od płaczu. Ach, nie mógł nic poradzić, gdy patrzył w takie oczy. Miała wyczekujące spojrzenie. W końcu, nie mógł odpowiedzieć na oczekiwania Louise, ponieważ nie wiedział do czego to było, jednakże, musiał coś zrobić!
  
   
  +
Different than usual, her adult appeal was wrapped in girlishness.
−
Czym do diabła to jest. Pomyślał Saito. Myśl! Taaa, patrząc na to, wydaje się podobnym do zabawkowej wypchanej meduzy. Również moża uważać, że to jest jeden gatunków fauny Burgessa [1], który rządził morzem na prehistorycznej ziemi. Chociaż wygląda to jak tajemnicze zwierzę, ale ponieważ dała mi to Louise, to musi mieć jakieś zastosowanie. Ach! Pomyśl!
  
   
  +
Hasegawa whose softness and warmth exceed her clothes asked Basara.
−
Saito denerwował się, powoli tracąc swój spokój.
  
   
  +
“Does it not suit me?”
−
– Wspaniałe! To! Fantastyczna rzecz! Wygląda na meduzę! Najlepsze!
  
   
  +
Basara quickly shook his head.
−
Louise zrzedła mina.
  
   
  +
“I don’t understand fashion but”
−
– To coś innego… To nie to… To jest sweter.
  
   
  +
He answered shyly.
−
Co do swetra z obcego świata, to był inny niż można oczekiwać. To zdecydowanie przekraczało wyobrażenie Saita.
  
   
  +
“But, I think it’s good somehow”
−
W panice, próbował go założyć. Ale jak to ubrać? Jakoś znalazł wejście i wcisnął swoją głowę. Jednakże, jego ramię nie wyszło i połowa jego twarzy pozostała w środku. Będąc uwięzionym w tak niewygodny sposób, stanął spokojnie.
  
   
  +
“That’s good. I didn’t get something that didn’t suit your tastes”
−
Wtedy Louise mocno objęła Saita i pchnęła go na łóżko
  
   
  +
Hasegawa’s expression loosened up.
−
– L-Louise...
  
   
  +
“By the way, why did you ask to come here? Is there some kind of event?”
−
Ponieważ jego ramię było uwięzione przez sweter, nie mógł się ruszyć.
  
   
  +
As it’s a holiday after renewal, they have an event stage and seem to have something going on.
−
– Bądź nieruchomo – Louise błagała Saita. Co? Już jestem nieruchomy. Ale to dlatego, że nie mogę wydostać moich ramion ze swetra.
  
   
  +
“No, I didn’t choose it for that kind of reason”
−
– Nie mogę tego zrobić.
  
   
  +
Hasegawa stopped her steps, looking around the unfamiliar shopping mall.
−
Powiedział cicho, szczerze.
  
   
  +
And she narrowed her eyes mischievously.
−
Louise złapała go stanowczo jak dziewczyna obejmująca swojego ulubionego pluszaka.
  
   
  +
“If I have to say, it’s a test from me. Like a teacher”
−
– Uu, czy nie musisz iść na lekcje?
  
   
  +
“Test?”
−
– W porządku. Po prostu sobie opuszczę.
  
   
  +
“I thought I’d have you escort me today”
−
Muhaa! Im bardziej o tym myślał, tym bardziej podejrzanie to brzmiało. Normalna, poważna Louise nigdy tak lekko nie opuściłaby lekcji.
  
   
  +
Basara blinked.
−
– Na cały dzień, bo kiedy cię wypuszczam, flirtujesz z innymi dziewczynami. Nienawidzę tego.
  
   
  +
“Eh…? I didn’t decide on anything though”
−
Wyglądało, że chciała w ten sposób związać Saita. W końcu, dla bardzo wyniosłej Louise powiedzenie takiej rzeczy… Nawet jeśli tak czuła, nigdy nie wypowiedziałaby tego głośno.
  
   
  +
“Precisely because of that, it’s a test. We’ve always gone to places I’ve decided on”
−
– Powiedz coś.
  
   
  +
“That is true… I do feel like at times I should properly do something”
−
Louise słodko mruczała. Saito, o co chodzi z Louise? Zastanawiał się zamartwiając, co sprawiło, że Louise zaczęła mówić tak lekko i łagodnie.
  
   
  +
Looking at Basara with a troubled face, Hasegawa in her heart thought “Aren’t you working too hard?” though she said nothing.
   
  +
“So then, let’s think while we have lunch. Let’s see –”
   
  +
Looking around once more, Hasegawa pointed to one of the tenant shops.
−
Po południu, Louise w końcu zasnęła. Młoda dziewczyna pochrapywała w głębokim śnie.
  
   
  +
“How about that?”
−
Wtedy Saito cicho wymknął się z pokoju i skierował do jadalni, aby dostać jakieś jedzenie. Zamierzał także wziąć porcję Louise.
  
   
−
Siesta, która przygotowywała właśnie w kuchni lunch, mile uśmiechnęła się, gdy skończył wyjaśniać sytuację.
  
   
  +
=== 3 ===
−
– Jesteś lubiany.
  
   
−
– Nie, jest inaczej. Louise nie jest sobą. Zachowuje się zabawnie. Nic na to nie poradzę, ale teraz muszę dostać jakieś jedzenie.
  
   
  +
It’s a well-known national fast food chain.
−
Powiedział zaniepokojony Saito, gdy Siesta nadepnęła jego stopę, nie przestając się uśmiechać.
  
   
  +
“This kind of thing is delicious too”
−
– To wspaniale.
  
   
  +
Hasegawa enthusiastically ate up a 3 meat patty hamburger. Licking the sauce off her lips, a satisfied expression appeared on her face. Basara, holding on to his standard teriyaki burger looked blankly at Hasegawa.
−
– S-Siesta?
  
   
  +
“What’s wrong? Is there sauce on me?”
−
Wyglądało jakby naprawdę oszalała. Opanowany uśmiech tylko podkreślał jej zimny gniew.
  
   
  +
“No, it’s just unexpected. I didn’t have an image of hamburgers for you”
−
– Hee. Ta bardzo dumna szlachcianka, Panna Vallière nagle stałaby się przylepna do Saita. Co mogłoby zmienić jej myśli względem ciebie? Jestem ciekawa.
  
   
  +
“That’s not true. I’m pretty loose when I’m eating alone. I don’t hate dull tastes too. To begin with, didn’t we meet at a yakiniku place before?”
−
Wciąż uśmiechnięta, Siesta włożyła więcej siły w miażdżenie jego stopy. Saito krzyknął.
  
   
  +
“Now that you mention it, that’s true”
−
– T-To prawda! Rzeczywiście nagle zaczęła zachowywać się dziwnie.
  
   
  +
“Though I won’t deny it’s odd for a Togami. Doesn’t affinity swell up like this?”
−
– Naprawdę?
  
   
  +
“That’s true.”
−
– Taa… To tak jakby zmieniła się w inną osobę.
  
   
  +
At the joking words, Basara’s expression relaxed.
−
– To przypomniało mi, że słyszałam, że są jakieś magiczne napoje, które mogą w taki sposób zmienić umysł osoby…
  
   
  +
“So then, have you decided where you’d take me? You have time till we finish eating”
−
– Magiczny napój?
  
   
  +
“Uwah. Wait a second”
−
– Oczywiście. Ponieważ nie jestem magiem, mogę nie rozumieć tego dobrze… ale panna Vallière mogła nie wypić takiej rzeczy…
  
   
  +
Looking at Hasegawa who went back to stuffing herself with the hamburger, Basara let out a surprised voice.
−
Saito pamiętał poprzednią noc. Postawa Louise zmieniła się dramatycznie po wejściu do pokoju Montmorency… gdy on ukrywał się pod materacem łóżka.
  
   
  +
As he continued to eat, Basara knit his eyebrows together, forehead creasing as he thinks.
−
W tym momencie postawa Louise nagle się zmieniła… Czy Louise zrobiła coś ?
  
   
  +
“Today you said something quite difficult… I don’t have much of an experience in this”
−
Ach.
  
   
  +
“I’ve always let you experience though, don’t I?”
−
– To przypomniało mi, że powiedziała : "Uff! Przez bieganie w kółko jestem spragniona" i jednym łykiem wypiła czerwone wino ze stołu!
  
   
  +
With a troubled face, Basara turned his gaze.
−
To? Mogło to być to? Saito zaczął mieć podejrzenia wobec czerwonego wina z pokoju Montmorency.
  
   
  +
And then those eyes stopped.
   
  +
Behind Hasegawa, outside of the fast food chain was a cinema. The large posters of the showing movies and the large POP came up to his eyes.
   
  +
“What about a movie”
−
Saito poczekał na Montmorency, aż wyszła z jadalni i chwycił jej ramię. Guiche, które szedł obok niej, ryknął.
  
   
  +
“Aah. I see”
−
– Hej! Co robisz mojej Montmorency!
  
   
  +
Hasegawa turned around, and confirmed the cinema behind her.
−
Jednakże, zamiast się skarżyć, twarz Montmorency nagle zbladła. Co?! Chociaż chwycił w ten sposób ramię arystokratki! Domyślna Montmorency, która była jeszcze bardziej arogancka niż Louise, nie chciał robić dużo hałasu. Jednym słowem, poczuła się czymś zobowiązana wobec Saita i to było na pewno powiązane z nagłą zmianą Louise.
  
   
  +
“I think it’s good. I’ll give you a passing grade. For someone you’ve just met, and you may not have common interest I would say to be careful”
−
– Hej Monmon.
  
   
  +
“Is that so?”
−
Saito spojrzał na Montmorency.
  
   
  +
“But it’s you and me. In a way, we have been together for a long time”
−
– C-co…?
  
   
  +
With a coy smile, Hasegawa gazed at the cinema from inside the store.
−
Niezgrabnie odwróciła swoje oczy. Nie była zła z powodu nazwania ją Monmon. To stawało się coraz bardziej podejrzane.
  
   
  +
“What movie would you like to watch?”
−
– Co za napój zrobiłaś Louise?
  
   
  +
Saying that, Basara used his phone to look up the movies that are currently showing.
−
– Ee? – Guiche zrobił podejrzliwą minę.
  
   
  +
“There’s an American comic book hero movie. It’s not a series, so it seems easy to watch. Beside that, this sci-fi movie seems interesting, It’s about Mars…”
−
– Montmorency dała coś Louise?
  
   
  +
“No, let’s go with that”
−
– Hej Guiche. Widziałeś zmianę Louise, prawda? W jednym momencie była zła, a w następnym delikatnie złożyła swoje dłonie. Nawet ktoś tak tępy, jak ty powinien nabrać podejrzeń.
  
   
  +
Hasegawa pointed at a poster.
−
Guiche pomyślał chwilę, krzyżując swoje ramiona. Zabrało to trochę czasu, ponieważ był jak zwykle powolny. Następnie Guiche, który z wielkim wysiłkiem przypomniał sobie wydarzenia poprzedniej nocy, kiwnął głową.
  
   
  +
“Lost Day Memorial”, a title for a foreign film. Different from the action or sci-fi movie posters, the poster was a simple one of a boy and a girl holding hands.
−
– Jest tak jak mówisz. Nie powinno być możliwym dla Louise nagle stać się tak delikatną. Racja?
  
   
  +
“I remember everything”, by that catch phrase he had an impression of it.
−
– Racja! Monmon! Louise stała się dziwna po wypiciu wina w twoim pokoju.
  
   
  +
Might it be that kind of subject, Basara has never heard of the title.
−
– To wino, które przyniosłam! Nie ma w tym nic podejrzanego!
  
   
  +
“A love drama?”
−
Po tych słowach, Guiche zauważył niezwykłe zachowanie Montmorency. Gryzła mocno swoje wargi, a na jej czole pojawiły się maleńkie krople zimnego potu.
  
   
  +
“Isn’t it date like? Is it too normal? It’d be good if it isn’t childish”
−
– Montmorency! To wino naprawdę…
  
   
  +
Hasegawa smiled.
−
– Ten dzieciak wypił to bez pozwolenia!
  
   
  +
A devilish smile that’s different than usual, that face, made Basara’s heart beat faster.
−
Wykrzyczała Montmorency, nie mogąc wytrzymać
  
   
−
– Nie o to chodzi! To twoja wina! – powiedziała kierując się do Guichego, wskazując jego nos palcem. Guiche i Saito osłupiali obserwowali Montmorency, która teraz skierowała swój gniew ku innej osobie.
  
   
  +
=== 4 ===
−
– Bo ty ciągle się wygłupiasz.
  
   
−
– Ty! Co dolałaś do wina?!
  
   
  +
“Sensei, are you really okay?”
−
Saito zrozumiał. Montmorency chciała by Guiche wypił coś, co zostało umieszczone w winie. Wtedy Louise, która wtargnęła do pokoju, wypiła to zamiast niego.
  
   
  +
“I’m okay. But, just for a little bit… Just a little bit more, I’m sorry…”
−
Na moment, obydwoje, Guiche i Saito, stali niepewnie zmieszani i zrezygnowani. Wtedy Montmorency spokojnym, suchym głosem powiedziała.
  
   
  +
Fifteen minutes after watching the movie “Lost Day Memorial”, in the lobby.
−
– …napój miłosny.
  
   
  +
Hasegawa’s eyes were red.
−
– Napój miłosny!
  
   
  +
Having taken her glasses off, she wiped her eyes with a handkerchief. The handkerchief was already soaking wet, but her tears had not stopped.
−
Guiche i Saito wykrzyknęli. Montmorency w panice położyła obie dłonie na ich ustach.
  
   
  +
And this is an already better condition. In the latter half of the movie, she kept on sobbing.
−
– Idioci! Nie tak głośno!... To zakazane.
  
   
  +
As to not disturb the other customers coming and going, Basara and Hasegawa stood in a corner of the lobby.
−
Saito złapał ramię Montmorency, zsunął jej dłoń ze swoich ust i krzyknął..
  
   
  +
After a bit, Hasgeawa finally put her glasses back on, and exhaled a deep breath.
−
– A więc nie zaczynaj z takimi eksperymentami! Pomóż jakoś Louise!
  
   
  +
It’s not a sigh, but it’s a kind of action for all the feeling of satisfaction in her chest.
   
  +
“It was a good story. Truthfully, I thought I felt apologetic for thinking it may be childish now”
   
  +
She said earnestly.
−
Montmorency, Saito i Guiche wysilali swoje mózgi. Wyjaśniła im obu w arogancki sposób, że zrobiła napój miłosny, by uniemożliwić Guiche romansowanie. Umieściła to w szklance, by zmusić go do wypicia, ale wtedy gwałtownie wbiegli do pokoju Saito i Louise. Nie trudno było Saitu wyobrazić sobie, co zdarzyło się potem. Nieświadoma, Louise wszystko to wypiła.
  
   
  +
“The heroine who must leave on a journey to make her dreams come true. Even though when they part they may not meet again. Even so, the protagonist… the boy watched the girl off.”
−
Saito krzyczał.
  
   
  +
Tears flowed out of her again.
−
– Co zrobiłaś?!
  
   
  +
“It’s just painful. How much they yearned for each other. That performance was good. The last kiss… They expressed the hidden passion. That performance.”
−
– …Jednakże, tak czy inaczej nie musiała zakochać się we mnie, racja?
  
   
  +
“I definitely think so as well… I’m glad you liked the movie”
−
Guiche, który stał do tej pory cicho, chwycił rękę zarumienionej Montmorency.
  
   
  +
Basara wiped Hasegawa’s tears with his own handkerchief.
−
– Montmorency, tak bardzo ci się podobam…
  
   
  +
“Hasegawa-sensei, you being this emotional is quite unexpected.”
−
– Haa! Myślisz, że zrobiłam to dla ciebie? Nie traciła bym na to czasu. Zwykłą nieuprzejmością z twojej strony było romansowanie za moimi plecami!
  
   
  +
“With the hamburger earlier too, what kind of woman do you think I am?”
−
Rumieniec na policzkach Montmerency szybko został zastąpiony przez arogancki grymas niezadowolenia. Zgodnie z przewidywaniami, duma Tristainskich szlachcianek był naprawdę wielka. Bardzo zarozumiała i arogancka.
  
   
  +
She asked with a pouty face.
−
– Nie martw się moimi romansami! Jestem twoim wiecznym sługą!
  
   
  +
“I’m a girl too”
−
Guiche mocno objął Montmorency. Następnie, trzymając jej policzek, spróbował ją pocałować. Zaskoczona Montmorency zamknęła oczy.
  
   
  +
At one strike, a smile, Hasegawa took Basara’s hand.
−
– Przestańcie.
  
   
  +
“So, thanks for waiting. Let’s continue our date”
−
Saito ich rozdzielił.
  
   
  +
“Y-yes”
−
– Co robisz idioto?!
  
   
  +
As Hasegawa dragged him along, Basara walked in the shopping mall.
−
– Nie ważne! Najpierw pomóżmy Louise!
  
   
  +
“Ah!” exclaiming that, Hasegawa ran towards one of the shops.
−
– Wcześniej czy później przyjdzie do siebie!
  
   
  +
“So, what do you think of this?”
−
– Kiedy będzie to "wcześniej czy później"!
  
   
  +
It’s a glasses shop.
−
Montmorency wyglądała na niezdecydowaną.
  
   
  +
Hasegawa tried on a pair of glasses. It’s a type with distinctive frames, different from her usual under-rim glasses.
−
– Fizjologia każdej osoby jest inna, to może trwać miesiąc lub może rok…
  
   
  +
“It’s a different impression–”
−
– Planowałaś pozwolić mi wypić taką rzecz?
  
   
  +
“Next is here”
−
Guiche zbladł.
  
   
  +
Without waiting for Basara’s reply, she returned the sample and aimed for a different shop.
−
– To będzie trwać zbyt długo. Natychmiast! Tak czy inaczej! Zrób to!
  
   
  +
This time, it was an apparel shop.
−
Saito gwałtownie przybliżył swoją twarz do Montmorency.
  
   
  +
“Something like this… It’d definitely be too tight huh?”
−
– Rozumiem! Ale przygotowanie antidotum zajmie trochę czasu!
  
   
  +
What’s in Hasgeawa’s hand is clothes with a stronger sweet look than the clothes she was wearing.
−
– A więc pośpiesz się i zrób je! Teraz! Zrób je teraz!
  
   
  +
Fluttery with lots of decoration, it has a childish feel to it.
−
– Jednak by zrobić antydotum, niezbędny jest pewien kosztowny specyfik, ja zużyłam wszystko, by zrobić napój miłosny, a to jest bardzo drogie. Nie mogę tego zrobić w najbliższej przyszłości.
  
   
  +
“What do you think?”
−
– Tak, pieniądze będą trudne do zdobycia, nie przesadzam.
  
   
  +
“It’s cute but…”
−
– Brak pieniędzy? Jesteście arystokratami!
  
   
  +
“Ah, that shop too”
−
Gdy Saito wykrzyknął, Guiche i Montmorency spojrzeli na siebie.
  
   
  +
Haseagwa who instantly went to the shoe shop, left Basara to go after her confused.
−
– Mimo, że jesteśmy arystokratami, przede wszystkim jesteśmy studentami.
  
   
  +
“I don’t hate wearing sneakers but, what do you think? These shoes too…”
−
– To starsi członkowie rodziny posiadają ziemię i pieniądze.
  
   
  +
“Please wait”
−
– Poproście więc swoich rodziców o przysłanie pieniędzy – powiedział Saito do ich obojga.
  
   
  +
He stopped Hasegawa, who was once again heading off without waiting for his answer.
−
Wtedy Guiche uniósł palec wskazujący i zaczął mówić.
  
   
  +
“What is it? Are you already tired?”
−
– Słuchaj. Ten świat ma dwa rodzaje arystokratów. Jednym z nich są ci, którzy nie mają szczęście do pieniędzy, a innym rodzajem – arystokraci, którzy mają pieniądze. Na przykład, de Montmorency. Rodzina Montmorency zawiodła w melioracji i zarządzanie terenem jest okropne.
  
   
  +
Hasegawa who turned around with a bitter smile, paused as she saw Basara’s expression.
−
Montmorency się wtrąciła.
  
   
  +
“Did something happen?”
−
– Albo jak dom de Gramont, rodzina Guichego, która ze względu na honor zaangażowała się wojnę i zmarnowała całe swoje pieniądze…
  
   
  +
He asked while holding on to her hand.
−
– W każdym razie, są arystokraci bez pieniędzy. W rzeczywistości, i nie wyolbrzymiam, połowa arystokratów na świecie ma, w najlepszym wypadku, dość pieniędzy tylko by utrzymać rezydencję i ziemię wokół niej. Jednakże, dla człowieka z gminu jak ty nie do pojęcia są trudy utrzymania honoru i dumy szlachcica.
  
   
  +
“What do you mean by something?”
−
Ci ludzie… Saito niechętnie zaczął szukać czegoś w kurtce i kieszeniach dżinsów. Następnie wyciągnął złote monety, które otrzymał wcześniej od Henrietty. Połowę kwoty zostawił w pokoju Louise, a drugą, przyniósł ze sobą.
  
   
  +
“You’re very fresh today Hasegawa-sensei. A sensei who’s different from usual is good too, I think. I’ve seen unexpected sides of you. However… It seems like you’re trying too hard to show that”
−
– Czy to wystarczy.
  
   
  +
Basara’s face was serious.
−
Wysypał je na stół.
  
   
  +
“Toujou…”
−
– Uuu! Czemu masz tyle pieniędzy? Ty!
  
   
  +
Haseagwa averted her gaze away from those eyes.
−
Widząc taką ilość złota leżącą na całym stole Montmorency zaparło dech.
  
   
  +
“That’s right, you’re that kind of person. Because, even Tachibana and others…”
−
– Fantastyczne, niektóre to nawet monety 500 écu.
  
   
  +
“Tachibana?”
−
– Nie pytaj skąd pochodzą. Po prostu kup za to, ten drogi specyfik do końca jutrzejszego dnia.
  
   
  +
“No, that’s not related. That’s right…”
−
Montmorency niechętnie kiwnęła głową.
  
   
  +
Hasegawa seemed lost but, she raised up her face and stared into Basara’s.
   
  +
Then she parted her lips.
   
  +
“On Valentine’s day, I as a teacher, for your surrounding… No, watching the time passed by students other than you as well. In the same place, same time, same day, they live. To me, that is a right scene. After all, I live in a time that flows differently from yours. Not just from our age.”
−
Gdy wrócił do swojego pokoju z kieszonkową latarką, wyglądało tam dziwnie.
  
   
  +
Hasegawa had a far look.
−
Jakoś całe pomieszczenie był wypełniony jakby papierosowym dymem o słodkim aromacie. Louise siedziała pośrodku z kadzidełkami wydzielając wokół niej opary.
  
   
  +
“I’m a Togami. Not a normal human. Unlike you students, I don’t pass time in this world. Well, you have a bit of a special history but… Even so. I’m different from you.”
−
– Hej, co? O co z tym wszystkim chodzi?
  
   
  +
Her expression seems defeated.
−
Gdy Saito tak powiedział, Louise, która na niego spoglądała, odpowiedziała płaczliwie.
  
   
  +
“That’s why… Just to somehow, experience the same time as you. I thought I wanted to try something like that. Not even as teacher and student, but for fumbling a date at the mall… Isn’t it odd?”
−
– Gdzie byłeś…?
  
   
  +
There’s loneliness too.
−
Dopiero wtedy zauważył jak kusząco wyglądała Louise. Nie miała na sobie spódnicy.
  
   
  +
“Furthermore,” Hasegawa continued.
−
– Zostawiłeś mnie całkiem samą…
  
   
  +
“There’s a time where I’d be seperated from you”
−
Powiedziała płaczliwym głosem, chmurnie patrząc w górę na Saita. Wyglądało, jakby czująca się samotną, zaczęła palić te wszystkie kadzidła.
  
   
  +
“That’s…”
−
– Prze-przepraszam…
  
   
  +
“Thinking of that, I’m scared, it’s painful. That’s why, I was excessively moved by the movie just now”
−
Dlaczego ona nie zakłada spódnicy?! Próbował odwrócić swoje oczy od jej ciała, gdy zauważył inny niespodziewany fakt. Dobrze… Lo-Louise, Louise Françoise – ten nicpoń, spódnica nie była jedyną rzeczą, którą zapomniała? Jej majtki też zniknęły.
  
   
  +
“Hasegawa-sensei”
−
Część poniżej linii pasa wyzierała z luki koszuli. Nie było śladu żadnej bielizny.
  
   
  +
Hasegawa widened her eyes in surprise.
−
Saito zaczął drżeć.
  
   
  +
Basara brought her into a tight hug.
−
– Z-załóż jakieś m-m-m-majtki!
  
   
  +
“I’m not letting go of you”
−
Drżąc, wykrzyknął patrząc w inną stronę.
  
   
  +
Basara hugged her, to the point she felt a little pain.
−
– N-nie!
  
   
  +
At a close proximity, Basara focused on Hasegawa.
−
– Czemu nie?!!
  
   
  +
Her surprised expression turned to one of affection.
−
– Nie jestem wystarczająco sexy. Wiem to ponieważ co noc Saito śpi w łóżku u mego boku, ale nic nie robi. Nie zniosę już tego dłużej – płaczliwym głosem powiedziała Louise.
  
   
  +
“Stupid… We’re outside today, even if we can say there’s no students from our school here today”
−
– To znaczy, ty, ja, mówisz, że chcesz, abym cię p-położył i potem r-r-r-robił z tobą te rzeczy?
  
   
  +
As her cheeks are tinted, Hasegawa said that, and the environment around them changed.
−
– Czy to źle…?
  
   
  +
The crowd disappeared, and all that was left is an empty shopping mall.
−
– Racja.
  
   
  +
She had cut them off, making a barrier that copied the place.
−
– Ale zamknę oczy i przez godzinę będę udawać, że nic nie wiem.
  
   
  +
Hasegawa got closer to the Basara who was holding her.
−
Ale mówiąc, że uda, że nic nie będzie wiedzieć… Louise mocno się zaangażowała.
  
   
  +
Rubbing on, putting their bodies together, the shape of her nipples under the sweet clothes changed.
−
Opuściła rąbek swojej koszuli by nakrył jej intymne części ciała i stanęła. Poruszyła swoje nagie, smukłe nogi. Serce Saita waliło wewnątrz klatki piersiowej, brzmiąc jak nieustanne dzwonienie dzwonka.
  
   
  +
“Mmm,” Hasegawa’s voice leaked out.
−
Louise skoczyła na jego klatkę piersiową. Słodki zapach jej włosów był nawet wyraźniejszy niż aromat kadzidła w pokoju. Nigdy nie użyła perfum, to był naturalny zapach jej ciała. Z twarzą wtuloną kurtkę Saita, zadrżała i szarpnęła.
  
   
  +
“Toujou… I want you to remember everything of me”
−
– Jestem samotna… Idioto…
  
   
  +
She said that, words from the movie earlier.
−
Obie ręce Saita ulokowały się na ciele Louise.
  
   
  +
The words that minced through the protagonist, from the girl who was supposed to leave.
−
Wydawały się obejmować ją zdecydowanie instynktownie.
  
   
  +
As their bodies were put together, their hands were on each other, fingers entangled.
−
Saito ugryzł swoją wargę. Włożył trochę siły w ugryzienie, starającym się odzyskać część swojego spokoju przez ból.
  
   
  +
Body and body, hand and hand put together, on top of it, she put her thigh between Basara’s legs.
−
Obecna Louise… nie jest Louise, którą znam. To napój miłosny sprawia, że zatraca siebie. Moja Louise jest tą, którą chronię i lubię… Z tego powodu, nie mogę w taki sposób jej teraz obejmować. Co jeśli jego hamulce zawiodłyby? Na pewno pragnąłby Louise jak bestia.
  
   
  +
There’s no situation where they could be closer, and Hasegawa took Basara’s lips.
−
Z powodu miłości, to nie może być dopuszczalne.
  
   
  +
“Mm… Mm chuu (♥) Mmm”
−
Saito drżącymi rękami chwycił ramiona Louise. Następnie spojrzał prosto w jej oczy i wycisnął z siebie głos łagodny jak to możliwe.
  
   
  +
Their touching lips pushed in strongly. Then, Hasegawa’s tongue pushed in between Basara’s lips, and he answered to that.
−
– Louise…
  
   
  +
Their tongues desired each other, entangling and making lewd noises.
−
– Saito…
  
   
  +
“Chuu, nnn, fuu…. Nnnn (♥)”
−
– Więc… Zachowujesz się dzisiaj dziwnie z powodu mikstury.
  
   
  +
Both their saliva flowing, mixing together in a dense kiss.
−
– Mikstury… ?
  
   
  +
As they kiss, Hasegawa led Basara’s hand on her stomach towards her crotch.
−
Louise patrzyła na Saita wilgotnymi oczami.
  
   
  +
“Touch me”
−
– To prawda. Obecna ty, nie jesteś prawdziwą sobą. Ale nie martw się, znajdę jakoś antidotum. Dobrze?
  
   
  +
She said, in between the kisses.
−
– To nie z powodu mikstury.
  
   
  +
Basara complied, tasting Hasegawa’s body with his palm over her clothes.
−
Louise patrzyła prosto na Saita.
  
   
  +
Under the thick warm winter clothes, was definitely her body. That special female softness, a warmth that transcended the cloth in between them.
−
– Te uczucia nie są z powodu mikstury. Ponieważ kiedykolwiek patrzę na Saita moje serce zaczyna bić gwałtownie. Nie tylko to… nie mogę oddychać i czuję się bezradna. Wiem, to uczucie jest…
  
   
  +
“Aah, nn… Haaah (♥) Toujou…”
−
– T-to coś innego. Chciałbym, aby to były twoje prawdziwe uczucia, ale nie są, to coś innego. To z powodu mikstury. Antidotum będzie gotowe do jutra wieczora, więc poczekaj. Albo idź teraz spać, dobrze?
  
   
  +
Parting from the kiss, Hasegawa let out a pained breath.
−
Louise potrząsnęła głową.
  
   
  +
Basara’s hand caressed her stomach, gripping around her waist and then grabbing her butt from under her skirt.
−
– Nie rozumiem. To bez znaczenia. W każdym razie musisz mnie mocno przytulić albo nie pójdę spać.
  
   
  +
“Fuuah, aah…. (♥) There. Feel… Feel me more, nn, haah”
−
– Jeśli to zrobię, pójdziesz do łóżka?
  
   
  +
Basara’s lips once again closed up on hers.
−
Louise skinęła głową. Saito przeniósł ją do łóżka, następnie położył się przytulając obok niej. Jak zwykle Louise zdecydowanie przylgnęła do niego.
  
   
  +
“Nn, nn”
−
– Nie idź nigdzie. Patrz tylko na mnie, nie na inne dziewczyny, tylko na mnie.
  
   
  +
Indulged in a kiss with bewitched eyes, Hasegawa exposed her own large chest.
−
Powtarzała jak jakiś rodzaj zaklęcia.
  
   
  +
She invited Basara’s hand over.
−
Saito pokiwał głową.
  
   
  +
Basara’s hand slipped in and the not entirely opened space of the clothes that was different from her usual. Softly, his hand clung to the skin that’s wet with sweat.
−
– Nigdzie nie pójdę. Zostanę tutaj przez długi czas.
  
   
  +
“Nn… Aaah”
−
– Naprawdę?
  
   
  +
As his hand moved in further, with that, Hasegawa’s lips that were piled on with kisses let out sharp breath, aroused.
−
– Acha. Tak, więc odpocznij, dobrze?
  
   
  +
Basara arrived at the valley between the pair.
−
Jednakże, Louise nie zasnęła. Za to, przesunęła się trochę i uniosła swoją zaczerwienioną twarz ku karkowi Saita. Zanim nawet mógł się zorientować co zrobiła, zaczęła całować jego szyję. To sprawiało wrażenie, jakby potoki igiełek przebiegały wzdłuż jego kręgosłupa.
  
   
  +
Taking off her clothes completely, the breasts that were pressed down created a deeper valley than usual.
−
– Haaaaaaaaa…
  
   
  +
Basara’s finger, going into the swelling.
−
Saito zaczął trząść się w strachu. W międzyczasie Louise zaczęła mocno ssać jego skórę.
  
   
  +
“Aah, ah (♥)”
−
– Louise! Louise!
  
   
  +
Hasegawa without being able to continue to kiss, held even stronger to Basara’s hand. Guiding his hand on her chest, and once it had completed its duty her arm clung to his sturdy body.
−
Jeśli nie przestaniesz, umrę. Jednakże, nie przestała. Z rumieńcami na policzkach obserwowała miejsce, które właśnie pocałowała. Zaczerwieniło się jakby ugryzione przez owada.
  
   
  +
“Toujou, more, deeper… Uh, aaah (♥)”
−
Zauważając to, kontynuowała zostawianie śladów na skórze Saita z pełnym zaangażowaniem.
  
   
  +
“I understand”
−
– Louise, stój! Dosyć! Ach!
  
   
  +
Basara’s hand continued deeper, inserting itself within the bra, holding it directly inside. He touched the pressed down nipples with his fingertips.
−
Jego umysł nie mógł już tego znieść. Gdy Louise oderwała swoje usta, wymruczała nadąsanym głosem.
  
   
  +
“Ah, aaaah, nn! Nnn (♥)”
−
– Nie. Nie przestanę. Saito jest mój i tylko mój. Dlatego będę zostawiała znaki, by pokazać że jest mój i trzymać inne dziewczyny z dala.
  
   
  +
Hasegawa’s lips releasing louder sounds, were closed up by Basara’s.
−
Po tym, tortury Saita toczyły się przez chwilę dalej. Zaczęła zostawiać ślady malinek nie tylko na karku, ale również na jego klatce piersiowej. W końcu było ich tam dziesięć.
  
   
  +
Finger and finger, body and body, tongue and tongue entangled densely. The same temperature and breath, a feeling of all mixed together.
−
Silne drgawki Saita przeszły w lekkie dreszcze, gdy jej wargi w końcu zostawiły jego klatkę piersiową. Wtedy Louise, obróciła głowę na bok, odsłaniając swoją własną szyję.
  
   
  +
“So cute. Sensei. Those clothes, and sensei today too”
−
– Teraz ty oznacz mnie.
  
   
  +
“Nn…. You don’t think of me, as weird (♥) I’m glad”
−
– A-ale…
  
   
  +
Basara and Hasegawa felt each other’s everything.
−
Saito patrzył na smukłą, śnieżnobiałą szyję Louise.
  
   
  +
“Sensei… No, Afureia, I’m right here”
−
– Jeśli tego nie zrobisz - nie pójdę spać.
  
   
  +
Basara said Hasegawa Chisato’s real name.
−
Nie było innego wyjścia. Zamknął oczy i zbliżył swoje wargi do szyi Louise. Dotknął jej. Głębokie westchnienie uszło z ust Louise. Nigdy nie słysząc tak słodkiego jej westchnienia, Saito prawie umarł.
  
   
  +
“I will never let go of you. I’m already walking in the same time as you”
−
Bardzo zdenerwowany, przyssał seledynową skórę Louise.
  
   
  +
“Toujou…”
−
– Nn…!
  
   
  +
Hasegawa’s eyes narrowed in happiness.
−
Ona też musiała być zdenerwowana, ponieważ wydawanie takiego krzyku wydawało się to potwierdzać.
  
   
  +
Once more, they kissed. A long, long kiss.
−
Zmęczenie szybko ją opanowało i po chwili zaczęła oddychać jak śpiąca osoba.
  
   
  +
“Nn…”
−
Oślepiony patrzył na swój własny czerwony ślad na karku Louise. Wyglądał jak czerwona truskawka na środku białego śniegu.
  
   
  +
After that, Hasegawa parted from it.
−
Saito odetchnął ciężko, musiał hamować się wiele razy, bo zaatakowałby Louise, która spokojnie spała obok niego.
  
   
  +
“I’m sorry”
−
Uspokój się! Louise zachowuje się tak z powodu magicznego napoju.
  
   
  +
She released her body that was glued closely to him. Spontaneously letting go of his hand.
−
Musiał szybko znaleźć antidotum, by odesłać ją z powrotem do zwykłego zuchwałego ja, zamiast tego słodkiego!
  
   
  +
“Sensei?”
−
Następnie zauważył coś, co Louise mocno trzymała śpiąc.
  
   
  +
“If it’s like this, I can’t hold back”
−
To był wisiorek, który kupił jej w mieście. Trzymała go mocno jakby był jakimś rodzajem skarbu. Widząc tą uroczą scenę, stracił całą swoją siłę.
  
   
  +
Hasegawa gave a bitter smile.
−
To było okrutne. Louise była okropna. Przestępstwem jest wyglądać tak niepokojąco słodko.
  
   
  +
Basara looked blankly, but quickly turned to a similar bitter smile.
−
Podświadomie, wyciągnął swoją rękę ku Louise, tylko po to, aby zacisnąć na niej drugą. Nie mam prawa wykorzystać jej w ten sposób. To z mojego powodu. To z powodu magicznego napoju. Wytrzymaj to.
  
   
  +
“Indeed, that’s the same for me too”
−
Gdybym tylko nie chciał by Siesta ubrała ten marynarski mundurek, Louise nie zamieniła by się w to… Dlatego to jest moja wina.
  
   
  +
“That’s why, Toujou. From here on… Let’s be as usual? Not as me who’s jealous of those who live in the same time… But as the me who walks together with Toujou Basara.”
−
Jestem do niczego, pomyślał Saito. Nigdy nie odrzucam okazji, by poflirtować z dziewczyną i…Siestą. To prawda, Siesta.
  
   
  +
“Yes. You’re cute today sensei, but the usual sensei is also good”
−
Ach, Siesta, ona podziałałyby uspokajająco na niego po prostu przez swoją obecność. Świetnie też wyglądała. Gdy jednak obok znajdowała się Louise to sprawiła, że jego serce tętniło.
  
   
  +
“I’ll just say this, but being called cute is embarrassing”
−
Ach, którą z nich kocham bardziej?
  
   
  +
She averted her eyes.
−
Co za rozkoszne zmartwienie. Nie mógł sobie nawet wyobrazić posiadania takich zmartwień z powrotem na Ziemi.
  
   
  +
Hasegawa put her clothes back on, and let her eyes wander.
−
Patrząc na twarz śpiącej Louise, zaczął myśleć… czemu wracać do swojego dawnego świata, jeśli może tu pozostać?
  
   
  +
In an instant with that, the crowd returned. The barrier was taken down.
−
Gdy Louise została damą dworu Henrietty, to podróżowanie na wschód stało się trudne… Chociaż był rozczarowany, jednocześnie poczuł się zadowolony. Przez to, że mógł zostać przy Louise.
  
   
  +
“So, like usual… Let’s go to my room.”
−
Ach, Ziemia, Siesta i Louise. Ta trójka kręciła się w kółko w głowie Saita, doprowadzając go do frustracji.
  
   
  +
As she said that, she linked her arm with Basara’s.
−
Co powinienem wybrać? Dziś nie mógł dokonać wyboru, ale będzie musiał.
  
   
  +
“Yes. Let’s go, Hasegawa-sensei”
−
Może w najbliższej przyszłości.
  
   
  +
Together with Hasegawa, Basara walked towards the shopping mall exit.
   
  +
“Hey, Toujou”
   
  +
Hasegawa said soon after.
−
Następnego dnia wieczorem, Saito było w pokoju Montmorency. Pokłócił się z Louise przed zostawianiem jej i przyjściem tu…
  
   
  +
Looking at Basara with mischievous eyes.
−
– Nie możesz zrobić antidotum?
  
   
  +
“Say it one more time, my name”
−
Z podniesioną twarzą, Saito wpatrywał się w Montmorency. Przy niej siedział Guiche trzymając brodę i marszcząc brwi. Tego dnia Montmorency i Guiche poszli do miasta na czarny rynek z nadzieją na znalezienie antidotum, jednakże....
  
   
  +
Despite a slight surprise, Basara quickly adjusted his expression.
−
– To nic nie da! Zostało wyprzedane!
  
   
  +
“Let’s go. Afureia”
−
– A więc kiedy możesz to kupić?!
  
   
  +
Basara and Hasegawa once more spend their time together.
−
– To… wygląda, że nie mają towaru, który potrzebujemy.
  
   
  +
Even if they may not spend it at the same time, they are walking forward together. Not letting go of each other’s hands.
−
– Co to jest?
  
   
  +
In Hasegawa, and in Basara, that feeling is engraved in their hearts.
−
– Ten szczególny specyfik pochodzi z Jeziora Ragdorian, przy granicy z Galią. Zrobiony jest z łez ducha wody… jednak, wygląda, że ostatnio nie są w stanie skontaktować się z duchami wody.
  
−  
−
– Cooo ?!
  
−  
−
– Inaczej mówiąc, nie możemy zdobyć tego szczególnego specyfiku.
  
−  
−
– To, co z Louise?
  
−  
−
– No więc, myślę, cóż naprawdę jest w tym złego? Zakochała się w tobie. Lubisz ją, czyż nie?
  
−  
−
Jednak Saito nie mógł zgodzić się z tym, co powiedział Guiche.
  
−  
−
– Nie potrafię być szczęśliwy, jeśli powodem, że mnie kocha jest mikstura. To nie są prawdziwe uczucia Louise. Dlatego chcę by wróciła do swojej własnej siebie.
  
−  
−
Ale… Montmorency wydęła wargi, a Guiche potrząsnął głową z ociąganiem. Nawet Saito pomyślał przez chwilę, aż w końcu zacisnął dłonie w pięści, zdecydowany.
  
−  
−
– Gdzie jest ten duch wody?
  
−  
−
– Powiedziałam ci już, w jeziorze Ragdorian.
  
−  
−
– A więc tylko musisz się z nim skontaktować, racja?
  
−  
−
– Eeeech!? A teraz słuchaj! Duch wody rzadko ukazuje swą twarz ludziom! Nawet gdyby to zrobił, jest bardzo silny! Jeśli będzie rozgniewany, rezultaty mogą być katastrofalne!
  
−  
−
– Nie obchodzi mnie to, idziemy!
  
−  
−
– Dobrze, mnie obchodzi! Zdecydowanie nie idę.
  
−  
−
Saito skrzyżował ramiona.
  
−  
−
– W takim razie, jest tylko jedna rzecz, którą mogę zrobić. Będę musiał powiedzieć Jej Królewskiej Wysokości Księżniczce, a może teraz Jej Wysokości Królowej o napoju miłosnym. W każdym razie, będę musiał prosić o jej pomoc w tym problemie. Pomyśl, czy ten napój nie został zabroniony? Zrobienie tego nie powinno być dopuszczalne, prawda? No więc, zastanawiam się co zrobiła by Jej Wysokość gdyby dowiedziała się o tym?
  
−  
−
Twarz Montmorency szybko zbladła.
  
−  
−
– Co myślisz Monmon?
  
−  
−
W porządku! Rozumiem! Pójdę, jeśli ty pójdziesz!
  
−  
−
– Hmm, nie możemy także pozwolić zostać Louise w tym stanie. Ktoś inny może zauważyć jej dziwne zachowanie i podejrzewać napój miłosny.
  
−  
−
Guiche skinął głowa.
  
−  
−
– Nie bój się moje kochanie. Zostanę przy tobie w tej podróży – powiedział Guiche, gdy pochylał się i próbował wolno położyć rękę na ramionach Montmorency, ale ona szybko uchyliła się przed nim.
  
−  
−
– To naprawdę nie jest budujące. Jesteś zbyt słaby.
  
−  
−
Po tym, trójka zrobiła przygotowania do wyprawy.
  
−  
−
Mieli wyjść następnego dnia, z samego rana. Ponieważ nie wiedzieli jak Louise może się zachować, jeśli została by sama, zdecydowali się też ją zabrać.
  
−  
−
– Cha, to moje pierwsze wagary – westchnęła Montmorency.
  
−  
−
– A co ze mną, jak nie chodzę do szkoły od pół roku? Po przybyciu Saita, przygoda była co dnia! Hahaha! – Guiche wybuchnął serdecznym śmiechem.
  
−  
−
== Przekład ==
  
−  
−
Tłumaczył: [[user:egaro|egaro]]<noinclude>
  
−  
−
----
  
−
{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; border-collapse: collapse;"
  
−
|-
  
−
| [[Zero_no_Tsukaima_wersja_polska_Tom_4_Rozdział_4|Cofnij do Rozdziału 4 z Tomu 4 - Sekret Tabithy]]| [[Zero_no_Tsukaima_wersja_polska|Powrót do strony głównej]]| [[Zero_no_Tsukaima_wersja_polska_Tom_4_Rozdział_6|Skocz do Rozdział 6 z Tomu 4 - Duch Wody]]
  
−
|-|}</noinclude>
  

Revision as of 21:00, 1 November 2017

Lost Valentines Day

1

“It’s an obligatory one okay, obligatory! You’ve helped me all this time so… I have to give you an obligatory chocolate so…”

Kajiura Rikka handed Toujou Basara the chocolate, her face couldn’t get any redder than it was.

As Basara took it, Rikka’s eyes narrowed, in contrast to her words.

It’s the noon of Valentine Day.

The school nurse of “Hijirigasaka Academy”, Hasegawa Chisato watched this from the infirmary.

She brought her now cold coffee to her lips. A sigh spilled from her.

“…Really, Tachibana and Kajiura too. I’m too much of a teacher huh.”

The twisting of her lips was not just from the coffee.

“I’m somewhat jealous of how naïve they are”

As she muttered, Hasegawa recalled what happened not long ago.

So that on February the 14th Basara could spend it with Mio, Yuki and the rest of his household as a family, “Valentine Day” with Hasegawa was a week earlier, when she was invited to his house. It was a day that was just right on a secret meeting for Mio and the others.

Hasegawa passed her handmade chocolate, ate some food and expressed her feelings with her body once more.

In addition, when they went to the hot springs together in January, spending much longer with Basara than actual time, deepening their bond.

That’s why on Valentine Day, she would be an adult and be satisfied with this – or so she thought.

“It’s not that isn’t enough”

Even though it should be so, the pain in her didn’t disappear. It was a feeling that was strange to her that wouldn’t melt away.

She somehow looked to her work PC.

“This is…”

As she opened, she looked at a news page. Her eyes behind her glasses narrowed. Soon, she was grabbing her cell phone and began typing her text.


2

A holiday, a few days after.

Hasegawa and Basara walked together at a shopping mall.

Despite Valentine being over, there are many visitors here. Not just couples, but families and middle-aged couples, there were a variety of customers.

“We went quite far out today”

“Yes. It seems like this was renewed just a few months ago. I have interest in it”

As she said so, Hasegawa linked her arm around Basara.

“Sensei!? That’s…”

“It’s bad in front of others because we are teacher and student?”

To the surprised Basara, Hasegawa made a mischievous face.

“It’s fine. The students of Hijirigasaka Academy generally don’t come here”

“That is true”

Just as Hasgeawa said, this shopping mall is located far from the nearest station of Hijirigasaka Academy. The students there would find it too troublesome transport-wise to come here.

It was a place that Hasegawa found on the net news the other day.

“So, I don’t have to hold back right? Though we are teacher and student”

“Well, that’s true…”

Saying that grinding at the back of his teeth, Basara glanced at Hasgeawa.

“What’s wrong?”

Even though she somewhat understood what he meant to ask, she ventured to ask.

Seeing Basara’s words contained, Hasegawa narrowed her eyes.

Usually, Hasegawa’s clothes would have a strong adult appeal. At school, her white outfit and tight skirt, at the hot spring she had worn a combination with a high-quality coat.

But today, she had a different feel from usual.

Her coat was a half-coat, her skirt a fluttery flare skirt. She was also adorned by adorable accessories. Beside the coat and skirt, it was coordinated in the same way.

Different than usual, her adult appeal was wrapped in girlishness.

Hasegawa whose softness and warmth exceed her clothes asked Basara.

“Does it not suit me?”

Basara quickly shook his head.

“I don’t understand fashion but”

He answered shyly.

“But, I think it’s good somehow”

“That’s good. I didn’t get something that didn’t suit your tastes”

Hasegawa’s expression loosened up.

“By the way, why did you ask to come here? Is there some kind of event?”

As it’s a holiday after renewal, they have an event stage and seem to have something going on.

“No, I didn’t choose it for that kind of reason”

Hasegawa stopped her steps, looking around the unfamiliar shopping mall.

And she narrowed her eyes mischievously.

“If I have to say, it’s a test from me. Like a teacher”

“Test?”

“I thought I’d have you escort me today”

Basara blinked.

“Eh…? I didn’t decide on anything though”

“Precisely because of that, it’s a test. We’ve always gone to places I’ve decided on”

“That is true… I do feel like at times I should properly do something”

Looking at Basara with a troubled face, Hasegawa in her heart thought “Aren’t you working too hard?” though she said nothing.

“So then, let’s think while we have lunch. Let’s see –”

Looking around once more, Hasegawa pointed to one of the tenant shops.

“How about that?”


3

It’s a well-known national fast food chain.

“This kind of thing is delicious too”

Hasegawa enthusiastically ate up a 3 meat patty hamburger. Licking the sauce off her lips, a satisfied expression appeared on her face. Basara, holding on to his standard teriyaki burger looked blankly at Hasegawa.

“What’s wrong? Is there sauce on me?”

“No, it’s just unexpected. I didn’t have an image of hamburgers for you”

“That’s not true. I’m pretty loose when I’m eating alone. I don’t hate dull tastes too. To begin with, didn’t we meet at a yakiniku place before?”

“Now that you mention it, that’s true”

“Though I won’t deny it’s odd for a Togami. Doesn’t affinity swell up like this?”

“That’s true.”

At the joking words, Basara’s expression relaxed.

“So then, have you decided where you’d take me? You have time till we finish eating”

“Uwah. Wait a second”

Looking at Hasegawa who went back to stuffing herself with the hamburger, Basara let out a surprised voice.

As he continued to eat, Basara knit his eyebrows together, forehead creasing as he thinks.

“Today you said something quite difficult… I don’t have much of an experience in this”

“I’ve always let you experience though, don’t I?”

With a troubled face, Basara turned his gaze.

And then those eyes stopped.

Behind Hasegawa, outside of the fast food chain was a cinema. The large posters of the showing movies and the large POP came up to his eyes.

“What about a movie”

“Aah. I see”

Hasegawa turned around, and confirmed the cinema behind her.

“I think it’s good. I’ll give you a passing grade. For someone you’ve just met, and you may not have common interest I would say to be careful”

“Is that so?”

“But it’s you and me. In a way, we have been together for a long time”

With a coy smile, Hasegawa gazed at the cinema from inside the store.

“What movie would you like to watch?”

Saying that, Basara used his phone to look up the movies that are currently showing.

“There’s an American comic book hero movie. It’s not a series, so it seems easy to watch. Beside that, this sci-fi movie seems interesting, It’s about Mars…”

“No, let’s go with that”

Hasegawa pointed at a poster.

“Lost Day Memorial”, a title for a foreign film. Different from the action or sci-fi movie posters, the poster was a simple one of a boy and a girl holding hands.

“I remember everything”, by that catch phrase he had an impression of it.

Might it be that kind of subject, Basara has never heard of the title.

“A love drama?”

“Isn’t it date like? Is it too normal? It’d be good if it isn’t childish”

Hasegawa smiled.

A devilish smile that’s different than usual, that face, made Basara’s heart beat faster.


4

“Sensei, are you really okay?”

“I’m okay. But, just for a little bit… Just a little bit more, I’m sorry…”

Fifteen minutes after watching the movie “Lost Day Memorial”, in the lobby.

Hasegawa’s eyes were red.

Having taken her glasses off, she wiped her eyes with a handkerchief. The handkerchief was already soaking wet, but her tears had not stopped.

And this is an already better condition. In the latter half of the movie, she kept on sobbing.

As to not disturb the other customers coming and going, Basara and Hasegawa stood in a corner of the lobby.

After a bit, Hasgeawa finally put her glasses back on, and exhaled a deep breath.

It’s not a sigh, but it’s a kind of action for all the feeling of satisfaction in her chest.

“It was a good story. Truthfully, I thought I felt apologetic for thinking it may be childish now”

She said earnestly.

“The heroine who must leave on a journey to make her dreams come true. Even though when they part they may not meet again. Even so, the protagonist… the boy watched the girl off.”

Tears flowed out of her again.

“It’s just painful. How much they yearned for each other. That performance was good. The last kiss… They expressed the hidden passion. That performance.”

“I definitely think so as well… I’m glad you liked the movie”

Basara wiped Hasegawa’s tears with his own handkerchief.

“Hasegawa-sensei, you being this emotional is quite unexpected.”

“With the hamburger earlier too, what kind of woman do you think I am?”

She asked with a pouty face.

“I’m a girl too”

At one strike, a smile, Hasegawa took Basara’s hand.

“So, thanks for waiting. Let’s continue our date”

“Y-yes”

As Hasegawa dragged him along, Basara walked in the shopping mall.

“Ah!” exclaiming that, Hasegawa ran towards one of the shops.

“So, what do you think of this?”

It’s a glasses shop.

Hasegawa tried on a pair of glasses. It’s a type with distinctive frames, different from her usual under-rim glasses.

“It’s a different impression–”

“Next is here”

Without waiting for Basara’s reply, she returned the sample and aimed for a different shop.

This time, it was an apparel shop.

“Something like this… It’d definitely be too tight huh?”

What’s in Hasgeawa’s hand is clothes with a stronger sweet look than the clothes she was wearing.

Fluttery with lots of decoration, it has a childish feel to it.

“What do you think?”

“It’s cute but…”

“Ah, that shop too”

Haseagwa who instantly went to the shoe shop, left Basara to go after her confused.

“I don’t hate wearing sneakers but, what do you think? These shoes too…”

“Please wait”

He stopped Hasegawa, who was once again heading off without waiting for his answer.

“What is it? Are you already tired?”

Hasegawa who turned around with a bitter smile, paused as she saw Basara’s expression.

“Did something happen?”

He asked while holding on to her hand.

“What do you mean by something?”

“You’re very fresh today Hasegawa-sensei. A sensei who’s different from usual is good too, I think. I’ve seen unexpected sides of you. However… It seems like you’re trying too hard to show that”

Basara’s face was serious.

“Toujou…”

Haseagwa averted her gaze away from those eyes.

“That’s right, you’re that kind of person. Because, even Tachibana and others…”

“Tachibana?”

“No, that’s not related. That’s right…”

Hasegawa seemed lost but, she raised up her face and stared into Basara’s.

Then she parted her lips.

“On Valentine’s day, I as a teacher, for your surrounding… No, watching the time passed by students other than you as well. In the same place, same time, same day, they live. To me, that is a right scene. After all, I live in a time that flows differently from yours. Not just from our age.”

Hasegawa had a far look.

“I’m a Togami. Not a normal human. Unlike you students, I don’t pass time in this world. Well, you have a bit of a special history but… Even so. I’m different from you.”

Her expression seems defeated.

“That’s why… Just to somehow, experience the same time as you. I thought I wanted to try something like that. Not even as teacher and student, but for fumbling a date at the mall… Isn’t it odd?”

There’s loneliness too.

“Furthermore,” Hasegawa continued.

“There’s a time where I’d be seperated from you”

“That’s…”

“Thinking of that, I’m scared, it’s painful. That’s why, I was excessively moved by the movie just now”

“Hasegawa-sensei”

Hasegawa widened her eyes in surprise.

Basara brought her into a tight hug.

“I’m not letting go of you”

Basara hugged her, to the point she felt a little pain.

At a close proximity, Basara focused on Hasegawa.

Her surprised expression turned to one of affection.

“Stupid… We’re outside today, even if we can say there’s no students from our school here today”

As her cheeks are tinted, Hasegawa said that, and the environment around them changed.

The crowd disappeared, and all that was left is an empty shopping mall.

She had cut them off, making a barrier that copied the place.

Hasegawa got closer to the Basara who was holding her.

Rubbing on, putting their bodies together, the shape of her nipples under the sweet clothes changed.

“Mmm,” Hasegawa’s voice leaked out.

“Toujou… I want you to remember everything of me”

She said that, words from the movie earlier.

The words that minced through the protagonist, from the girl who was supposed to leave.

As their bodies were put together, their hands were on each other, fingers entangled.

Body and body, hand and hand put together, on top of it, she put her thigh between Basara’s legs.

There’s no situation where they could be closer, and Hasegawa took Basara’s lips.

“Mm… Mm chuu (♥) Mmm”

Their touching lips pushed in strongly. Then, Hasegawa’s tongue pushed in between Basara’s lips, and he answered to that.

Their tongues desired each other, entangling and making lewd noises.

“Chuu, nnn, fuu…. Nnnn (♥)”

Both their saliva flowing, mixing together in a dense kiss.

As they kiss, Hasegawa led Basara’s hand on her stomach towards her crotch.

“Touch me”

She said, in between the kisses.

Basara complied, tasting Hasegawa’s body with his palm over her clothes.

Under the thick warm winter clothes, was definitely her body. That special female softness, a warmth that transcended the cloth in between them.

“Aah, nn… Haaah (♥) Toujou…”

Parting from the kiss, Hasegawa let out a pained breath.

Basara’s hand caressed her stomach, gripping around her waist and then grabbing her butt from under her skirt.

“Fuuah, aah…. (♥) There. Feel… Feel me more, nn, haah”

Basara’s lips once again closed up on hers.

“Nn, nn”

Indulged in a kiss with bewitched eyes, Hasegawa exposed her own large chest.

She invited Basara’s hand over.

Basara’s hand slipped in and the not entirely opened space of the clothes that was different from her usual. Softly, his hand clung to the skin that’s wet with sweat.

“Nn… Aaah”

As his hand moved in further, with that, Hasegawa’s lips that were piled on with kisses let out sharp breath, aroused.

Basara arrived at the valley between the pair.

Taking off her clothes completely, the breasts that were pressed down created a deeper valley than usual.

Basara’s finger, going into the swelling.

“Aah, ah (♥)”

Hasegawa without being able to continue to kiss, held even stronger to Basara’s hand. Guiding his hand on her chest, and once it had completed its duty her arm clung to his sturdy body.

“Toujou, more, deeper… Uh, aaah (♥)”

“I understand”

Basara’s hand continued deeper, inserting itself within the bra, holding it directly inside. He touched the pressed down nipples with his fingertips.

“Ah, aaaah, nn! Nnn (♥)”

Hasegawa’s lips releasing louder sounds, were closed up by Basara’s.

Finger and finger, body and body, tongue and tongue entangled densely. The same temperature and breath, a feeling of all mixed together.

“So cute. Sensei. Those clothes, and sensei today too”

“Nn…. You don’t think of me, as weird (♥) I’m glad”

Basara and Hasegawa felt each other’s everything.

“Sensei… No, Afureia, I’m right here”

Basara said Hasegawa Chisato’s real name.

“I will never let go of you. I’m already walking in the same time as you”

“Toujou…”

Hasegawa’s eyes narrowed in happiness.

Once more, they kissed. A long, long kiss.

“Nn…”

After that, Hasegawa parted from it.

“I’m sorry”

She released her body that was glued closely to him. Spontaneously letting go of his hand.

“Sensei?”

“If it’s like this, I can’t hold back”

Hasegawa gave a bitter smile.

Basara looked blankly, but quickly turned to a similar bitter smile.

“Indeed, that’s the same for me too”

“That’s why, Toujou. From here on… Let’s be as usual? Not as me who’s jealous of those who live in the same time… But as the me who walks together with Toujou Basara.”

“Yes. You’re cute today sensei, but the usual sensei is also good”

“I’ll just say this, but being called cute is embarrassing”

She averted her eyes.

Hasegawa put her clothes back on, and let her eyes wander.

In an instant with that, the crowd returned. The barrier was taken down.

“So, like usual… Let’s go to my room.”

As she said that, she linked her arm with Basara’s.

“Yes. Let’s go, Hasegawa-sensei”

Together with Hasegawa, Basara walked towards the shopping mall exit.

“Hey, Toujou”

Hasegawa said soon after.

Looking at Basara with mischievous eyes.

“Say it one more time, my name”

Despite a slight surprise, Basara quickly adjusted his expression.

“Let’s go. Afureia”

Basara and Hasegawa once more spend their time together.

Even if they may not spend it at the same time, they are walking forward together. Not letting go of each other’s hands.

In Hasegawa, and in Basara, that feeling is engraved in their hearts.

Retrieved from "https://www.baka-tsuki.org/project/index.php?title=Zero_no_Tsukaima_wersja_polska_Tom_4_Rozdział_5&oldid=530038"