Editing High School DxD:Tom DX6 Żywot 4 (section)

===Część 1===
Wydarzyło się to pewnego dnia po szkole….

Zajęcia dobiegły końca i w naszej klasie było już tylko kilku uczniów.

Ja, Matsuda i Motohama siedzieliśmy dookoła ławki, ze zboczonymi wyrazami twarzy.

– Popatrzcie tylko, panowie!

Motohama otworzył swoją torbę, a w środku było….

– N-niesamowite!! Czyż to jest „Petal Rider Pinky VS Special Breast Squadron Niyuu Busters”, który natychmiast został zabroniony z powodu ekstremalnej zawartości!? Naprawdę to zdobyłeś!

Podekscytowany Matsuda patrzył na pornosa z poważnym wyrazem twarzy. Ja też byłem zaskoczony! Niemożliwe, to klejnot, który rzadko można zobaczyć w sklepach i sprzedawał się wśród fanów na pniu! Zawsze chciałem obejrzeć ten film!

– Fufufu, skoro o mnie mowa, to potrafię zdobyć wszystko, choćby nie wiem jak rzadkie to było! – powiedział Motohama z dumnym wyrazem twarzy.

Jak najbardziej, możesz być z siebie dumny! 

– Tego można się było spodziewać po Motohamie-sensei! Musimy wydać przyjęcie na twoją cześć!

– Masz rację, Ise! Obejrzyjmy to razem podczas następnego wolnego dnia!

Zaakceptowałem propozycję Matsudy! Dobrze, teraz będę wyczekiwał wolnego dnia!

– Popatrz tylko, Katase. Ci trzej zboczeńcy znów rozmawiają o jakichś świństwach.

– Chodźmy szybko do naszego klubu. Murayama. Jeszcze coś nam się stanie, jeśli będziemy oddychały tym samym powietrzem co oni.

Dwie dziewczyny z Klubu Kendo powiedziały takie rzeczy, ale...zignorowaliśmy je. W końcu pojęcia nie miały, jak cenny był ten film.

– He he he, naprawdę będę wyczekiwał dnia wolnego.

Podniosłem film i spojrzałem na niego. 

Byłem odizolowany od tego typu pornografii, odkąd Buchou wprowadziła się do mojego domu. W końcu często wchodziła do mojego pokoju mówiąc, że chce „pogłębić więź ze swoim sługą”, więc nie miałem jak oglądać takich filmów!

Od kiedy zamieszkała ze mną Asia, zacząłem bardziej zwracać uwagę na takie rzeczy, ale gdy dołączyła do niej jeszcze Buchou, mój czas na zabawę został mocno ograniczony.

W końcu Asia i Buchou nie mogły zobaczyć, jaką mam minę gdy oglądam pornole, prawda!?

Mieszkanie z kobietą twoich marzeń było wspaniałe i czarujące, ale...miało też i swoje minusy...

Jak każdy normalny, zdrowy chłopak, chciałem sobie oglądać pornosy!

Kiedy westchnąłem, Matsuda i Motohama popatrzyli na mnie czujnie.

– Nie pomyślałeś czasem o Rias-senpai?

– O Asi-chan też pomyślałeś, prawda?

W takich momentach ci faceci zawsze byli dla mnie ostrzy! Aura zazdrości tak od nich biła, że prawie ją widziałem!

– U-uspokójcie się. Przecież wiecie, jak trudno znaleźć mi wolną chwilę, na obejrzenie takiego filmu… – powiedziałem.

Nagle poczułem, że ktoś stanął za moimi plecami.

Gdy się odwróciłem, zobaczyłem Asię! Z jakiegoś powodu miała zakłopotany wyraz twarzy. ...Cz-czyżby słyszała naszą rozmowę...?

Kiedy jednak otworzyła usta i zaczęła mówić, okazało się, że chodziło jej o coś zupełnie innego.

– ...Hej, Ise-san. Chciałby się ciebie poradzić...

– Chodzi o sprawy związane z diabłami? – zapytałem.

Asia skinęła głową.

Asia chciała zapytać mnie o radę. Wyszliśmy z klasy i ruszyliśmy w stronę starego budynku szkoły. Gdy doszliśmy na miejsce zapytała mnie o „Styl życia diabłów”.

– Ostatnio obawiam się, że nie żyję jak na diablicę przystało – powiedziała z poważnym wyrazem twarzy.

Cóż, nawet jeśli tak mówisz...

Ja też nie mogłem powiedzieć, że rozumiałem styl życia diabłów...

W końcu diabły żyły pierwotnie w Zaświatach, prawda? Pojęcia nie miałem, jak wyglądał styl życia mieszkających tam diabłów...

– Cóż, w końcu urodziliśmy się w ludzkim świecie jako ludzie i dopiero potem staliśmy się diabłami. Myślę, że powinnaś zapytać Buchou, która jest diablicą od urodzenia, o to jak żyją diabły w Zaświatach – powiedziałem, drapiąc się po policzku.

– Chyba masz rację.

Asia przytaknęła moim słowom, ale nawet jeśli ją o to zapytamy….

„Jesteśmy diabłami, które żyją w ludzkim świecie. Nie widzę więc żadnych przeciwwskazań, abyście żyli jak ludzie.”

To sądzę, że odpowiedziałaby nam w taki właśnie sposób.

– Ale w takim razie chciałabym przynajmniej wykonywać moją diabelską pracę tak, jak powinna to robić diablica. Wydaje mi się jednak, że nie robię tego dobrze.

Wykonywać diabelską pracę jak na diabła przystało? Ja robiłem to, czego klienci ode mnie chcieli...i chyba dobrze się spisywałem...ale czasami sam wątpiłem w to, czy zachowuję się jak diabeł.

– Hmm, w takim razie może będzie najlepiej, jeśli zapytamy bezpośrednio?

– Co masz na myśli? – zapytała Asia ze zmieszaną miną.

– Chodzi o to, że nasi towarzysze są przecież diabłami – odparłem z uśmiechem.

– Chcecie nas obserwować...? – zapytała Akeno-san, podając herbatę.

Asia i ja czekaliśmy na przybycie pozostałych i kiedy się wreszcie pojawili, poprosiliśmy ich o coś.

„Czy możemy was obserwować podczas waszej diabelskiej pracy?”

– Tak, Akeno-san. Ja i Asia, a zwłaszcza ona, zastanawiamy się, czy dobrze wywiązujemy się z naszych diabelskich obowiązków.

Siedząca obok mnie Asia skinęła głową.

– Jestem pewien, że klienci bardzo wysoko oceniają pracę Asi-san – powiedział Kiba, sącząc herbatę.

– Jest oceniana wyżej niż Ise-senpai i ma też na koncie większą ilość podpisanych kontraktów – dodała Koneko-chan.

To prawda.

Asia była wysoko oceniana przez klientów, jako piękna, niewinna i głupiutka diabliczka, co było dość niespotykane wśród diabłów. Miała wielu regularnych klientów.

Początkowo martwiłem się, czy będzie w stanie sama wykonywać swoje obowiązki jako diabeł, ale teraz czułem ulgę, gdy widziałem że świetnie sobie radziła. Jej klienci byli normalnymi ludźmi, którzy nie zmuszaliby jej do robienia czegoś zboczonego, więc cieszyła się swoją pracą.

Czy zachowuję się jak diabeł?

To pytanie padało po każdej wykonanej pracy. Myślę, że bardzo gnębiło to Asię, która była taka czysta i poważna w tej sprawie.

Cóż, w końcu to rzadki przypadek, gdy zakonnica zostaje diablicą.

– Potrafię zrozumieć wątpliwości Iseia i Asi. W końcu od niedawna jesteście diabłami. W takim razie zaplanujcie swoje grafiki z pracą tak, abyście mogli obserwować Akeno i pozostałych – powiedziała Buchou, gdy siedziała za biurkiem i przeglądała jakieś papiery.

– Cz-czy to w porządku? – zapytałem.

Buchou skinęła głową.

– Tak, nauki nigdy za wiele. Możecie się czegoś nauczyć, gdy będziecie obserwować pracę Akeno i pozostałych, ale nie przeszkadzajcie im, dobrze? Nie naprzykrzajcie się też klientom, jasne?

Akeno-san, Koneko-chan i Kiba uśmiechnęli się, gdy usłyszeli słowa Buchou! Oni też wyrazili zgodę!

– Zrozumieliśmy, Buchou – powiedziałem razem z Asią.