Editing High School DxD:Tom DX6 Żywot 4 (section)

===Część 2===
– Co? Czyż to nie Hyoudou-shi? Dzisiaj jesteś razem z Koneko-chan? – powiedział stały klient Koneko-chan, Morisawa-san, kiedy mnie zobaczył. 

– Tak. Zastanawiałem się, czy powinienem obserwować dzisiejszą pracę Koneko-chan. Nie będę wam przeszkadzał, więc pozwól że będę się wszystkiemu przypatrywał z boku, dobrze?

– Też jestem twoim klientem, Hyoudou-shi, więc nie mam nic przeciwko. Czy Asia-san także przybyła tu na moje wezwanie?

– N-nie, jestem tu z tych samych powodów co Ise-san.

Tak przy okazji, czy Morisawa-san poznał już Asię? Gdy do nas dołączyła, Koneko-chan początkowo pracowała z nią, jako jej wsparcie. Chyba wtedy ją wezwał.

Najwyraźniej Morisawa-san prosił zwykle Koneko-chan, aby ta brała udział w  cosplayowej sesji. Dzisiaj też zamierza zrobić coś takiego...?

Nagle Morisawa-san wyjął coś z szafy. 

– Może zagrasz ze mną, Koneko-chan! Ta gra dopiero co wyszła!

To co Morisawa-san trzymał w dłoni, było grą konsolową!

Ach, znałem ją! To „Super Street Fighters 4”! Matsuda albo Motohama powiedział mi, że to bijatyka o tak wymagającym sterowaniu, że początkowo nikt nie chciał w nią grać, ale dla wprawionych graczy była tak dobra, że chcieli nawet organizować turnieje.

– Dużo grywam na automatach. W miejscu z którego pochodzę, jestem znany jako Mori, Ustanawiacz Rekordów… Fufufu, zagrajmy, Koneko-chan!

– Dobrze.

Tak oto włączyli konsolę i zaczęli grać.

Morisawa-san używał jakiegoś wymyślnego kontrolera, a Koneko-chan...zwykłego pada, ale...

Kilka minut później….

– Wygrałam...

Koneko-chan zwyciężyła! Nie znałem się na bijatykach, ale nawet moje niewprawne oko zauważyło, że postać kontrolowana przez Koneko-chan świetnie się poruszała! Kombinacje ciosów których używała, też nie można było na co dzień oglądać!

Jeśli chodzi o Asię, to w ogóle nie miała pojęcia o grach komputerowych i teraz stała z wyrazem niezrozumienia na twarzy, a nad jej głową unosiły się znaki zapytania. Jednak mimo tego pilnie obserwowała jak pracuje Koneko-chan.

Zaraz potem znów zaczęli grać, ale Morisawa-san przegrywał raz po raz.

– To niemożliwe! N-nie mogę uwierzyć, że pokonałaś wszystkie moje postacie!

Zszokowany Morisawa-san obejmował swoją głowę.

–  Nie potrafisz skoordynować swoich ruchów.

...Więc Koneko-chan była dobra w grach… Pojęcia o tym nie miałem.

Kiedy przyjrzeliśmy się już, jak pracuje Koneko-chan, dołączyliśmy do Kiby.

– Ara, więc przybyłeś, Kiba-kun. Dziękuję.

Kiedy teleportowaliśmy się już za pomocą magicznego kręgu, okazało się, że na Kibę czekała dziewczyna! 

Była bardzo piękna i ubrana jak pracownica biura, jednak z całego jej ciała biło zmęczenie. Nie byłem pewien, co o tym sądzić. Czuło się też od niej zmysłową atmosferę.

Kiba uśmiechnął się, kiedy ją zobaczył.

– Witaj, Mika-san. Dawno się nie widzieliśmy. W twojej pracy wszystko dobrze?

– Tak, dziękuję. Przepraszam, ale chciałabym zapytać, czy możesz zrobić mi to co zwykle...?

Po powiedzeniu tego, dziewczyna zdjęła marynarkę! Cz-czyżby...? Zrobić to co zawsze?! Oczekiwałem erotycznej atmosfery, ale….

– Możesz przyrządzić kolację? Kupiłam wszystkie składniki w drodze powrotnej...

Dziewczyna wskazała palcem torby leżące na stole i zemdlała!

– W-wszystko dobrze!?

Asia ruszyła w stronę dziewczyny i uleczyła ją swoim Boskim Darem.

– Bez obaw, Asiu-san, nic jej nie jest. Mika-san pracuje teraz nad bardzo ważnym projektem, więc myślę że się przepracowuje i brakuje jej sił. Niech sobie trochę pośpi.

Kiba pożyczył sobie fartuch, który wisiał na ścianie w kuchni i wziął się do gotowania!
[[File:DxD Dx6 illustration 11.webp|thumb]]
– Kiedy Mika-san pracuje nad ważnym projektem, poświęca mu się bez reszty i często wtedy zapomina o jedzeniu oraz spaniu. Dlatego wzywa mnie nocami, abym jej coś ugotował – powiedział Kiba, kiedy krzątał się nad garnkami. Wyglądał teraz jak przystojny szef kuchni! 

– P-potrafisz gotować.

– Tak. Otrzymywałem wiele takich wezwań, więc Buchou i Akeno-san dużo mnie nauczyły, a i sporo dowiedziałem się na własną rękę.

– Czy można pokonać przystojniaka, który potrafi gotować? – mruknąłem sam do siebie.

– Co takiego, Ise-kun? – zapytał, patrząc na mnie z uśmiechem na swojej przystojnej twarzy.

Cholera! Widok przystojniaka zajętego gotowaniem jest idealny! Wyglądał na zadowolonego i nucił coś  pod nosem, kiedy gotował! ...Jednak unoszący się w powietrzu zapach jedzenia był bardzo przyjemny. 

Po chwili posiłek Kiby był gotowy!

Makaron udon, wraz z aromatem japońskiej zupy i japońskich moreli w bulionie jajecznym, działały kojąco na zmęczone ciało!  

Tenkasu<ref>Tenkasu to chrupiące kawałki mocno smażonego ciasta mącznego, stosowane w kuchni japońskiej, szczególnie w potrawach takich jak soba, udon, takoyaki i okonomiyaki.</ref>, nasiona sezamu i siekane wodorosty nori, którymi pokryty był udon, też wyglądały apetycznie...!

Zawsze byłem ciekawy, jak wygląda praca Kiby! Słyszałem, że zawsze wzywają go piękne kobiety, więc byłem zazdrosny i chciałem wiedzieć co z nimi robi.… Byłem pewien, że coś zboczonego, a okazało się, że to poważna praca.

– Mika-san, posiłek gotowy.

Kiba obudził delikatnie dziewczynę, która otworzyła oczy i dowlekła się do stołu.

– Dz-dziękuję ci, Kiba-kun! Itadakimasu! Hmm, pyszne jak zawsze! Ten smak przenika moje zmęczone ciało!

Poczułem że burczy mi w brzuchu, kiedy obserwowałem, jak dziewczyna je z apetytem.

Hmm, takie przyglądanie się nie było dobre dla mojego żołądka. Kiedy się nad tym zastanowiłem, Kiba podał nam posiłek.

– Ise-kun, Asiu-san, to dla was. Tak pomyślałem, że w ramach rekompensaty przygotuję też jedzenie dla was – powiedział Kiba, mrugając do nas.

Cholera! Co za przystojny drań! Nie potrafiłem pozbyć się odczucia, że jego praca i wynagrodzenie były bez zarzutu!

– Uuch! I-itadakimasu!

Mimo że czułem się pokonany przez pracę tego przystojniaka, to ja i Asia zjedliśmy przygotowany przez niego posiłek.

...To jedzenie było znakomite! Jakie to frustrujące!

Tak oto ja i Asia skończyliśmy obserwować pracę Kiby, która mnie ciekawiła.

W końcu nadszedł czas na naszą Królową i Fuku-buchou, Akeno-san.

Wraz z nią przybyliśmy do biura dyrektora generalnego jakiejś korporacji. W pokoju stało biurko oraz stolik i sofa dla gości. Przez wielkie, zajmujące całą ścianę okno, na panoramę nocnego miasta patrzył dostojnie wyglądający mężczyzna w średnim wieku!

C-ciekaw jestem, czy szefuje tej korporacji? W końcu Kogoś takiego jak Akeno-san na pewno nie przyzywa byle płotka.

– Panie dyrektorze, czego dziś potrzebujesz ode mnie? 

– Przepraszam, Akeno-kun, ale dzisiaj znów będą mi potrzebne twoje zdolności – odparł prezes z poważnym wyrazem twarzy.

J-jej zdolności...? Cz-czyżby chciał, aby zamordowała szefów konkurencyjnych firm? To tego typu praca...?

– Fufufu, więc to takt. To dla mnie łatwizna.

Akeno-san uśmiechnęła się złowrogo! Miała wyraz twarzy jak straszna sadystka! Czułem, jakby zaraz miało tu dojść do zawarcia mrocznej umowy!

– Asiu! Chyba wreszcie zobaczymy, jak wygląda prawdziwa diabelska praca!

– T-tak! Boję się, Ise-san, ale t-to teraz część mojego życia, więc uważam, że to będzie dobry przykład!

Przełykając ślinę, ja i Asia przyglądaliśmy się rozmowie, ale….

– Aaaaaaaachhh! Jak dobrze! Jakie to przyjemneeeeeee!

Nagle,  Akeno-san zaczęła robić masaż stóp dyrektorowi!

– Ara ara. Wygląda na to, że jesteś wyczerpany, dyrektorze-san. Ufufu, dobrze się tobą dzisiaj zaopiekuję – powiedziała, masując palcami stopy swojego klienta. Z jakiegoś powodu miała na sobie strój kapłanki!

Akeno-san wzmocniła trochę ucisk swoich palców, ale dyrektor nadal miał zachwycony wyraz twarzy!

– Aaaachh! Co za wyśmienita technika! Wspaniały masaż! Jednak boli! Jest przyjemne, ale boli!

Dyrektor był podekscytowany masażem robionym mu przez palce Akeno-san!

– Ufufu, ten dyrektor często mnie prosi o masaż stóp, gdy jest zestresowany do granic możliwości. Dzięki temu może się odprężyć – powiedziała Akeno-san, wkładając więcej siły w masaż.

Miała sadystyczną minę, gdy przyglądała się twarzy dyrektora!

Uwaaaaaa! Jak to możliwe! To wszystko podobało się Akeno-san!

– Aaaaaaachhh! Mocniej moja Królowo! Mocniej! Uooooooooooo!

– Ufufu, będę to robiła tak mocno, jak tylko będziesz chciał! Obrzydliwy z ciebie dyrektor! Co by pomyśleli twoi pracownicy, gdyby zobaczyli cię w takiej sytuacji!?

– Proszę, ubliżaj mi jeszcze takimi słowami!

Akeno-san cieszyła się z tego, co robiła, a dyrektorowi też podobał się masaż! 

Zastanawiam się, czy też powinienem się nauczyć masażu stóp?

Zacząłem się nad tym zastanawiać.