Editing Date A Live:Tom 4 Rozdział 10 (section)

===Część 2===

„W po--rządku! Kotori gdzie idziemy teraz?”

Shidou zadowolony z przejażdżki na  maszynie w której poziomo się spadało, trzymał Kotori za rękę i szedł na przód. 

„C-Czekaj chwilę!”

Kotori z rozczochranymi włosami zatrzymała się i nie pozwoliła się Shidou się ruszyć.

„O co chodzi Kotori?”

„Jak to o co chodzi......! Żądam prawidłowych wyjaśnień!”

Kotori krzyknęła ze wzburzeniem.

Cóż, nie było to bez powodu, z racji tego, że Shidou zaciągnął Kotori do parku rozrywki, a potem do najbliższej kolejki górski bez żadnego wyjaśnienia.

„Wyjaśnienia? Przecież, ci już powiedziałem. Ja, twój braciszek, kocham parki rozrywki.”

„To żadne wyjaśnienie! Zaciągnąłeś mnie, tylko z tego powodu?”

„Powiedziałaś 'tylko z tego powodu'. Kiedy chłopcy idą do liceum, nie mają prawie żadnej  okazji aby pójść do parku rozrywki, wiesz? Czują się zawstydzeni, kiedy tu przychodzą sami, lub z własną rodziną. Co jest bardziej zasmucające, to jest to, że jedyni chłopcy którzy tu przychodzą, mają ze sobą swoja dziewczynę! Pomyśl o tych wszystkich chłopcach, którzy nie mogą przyjść do parku rozrywki, ile się muszą wycierpieć.  ”

Powiedział Shidou dramatycznym tonem, Kotori się na niego gapiła.

„Wiem o tym! Po pierwsze......” W trackie zdania nagle zdała sobie z czegoś sprawę, więc dlatego urwała je w połowie.

„D-Dziewczyną......”

Z nieznajomego powodu zakaszlała i jej twarz zrobiła się czerwona.

„Hmm? O co chodzi Kotori? --Nie mów mi, że......”

„Nic się nie stało! Nie......”

„Boisz się tej spadającej maszyny? Trzeba było powiedzieć mi wcześniej.”

Shidou zachichotał. Kotori zamachnęła się ręką.

„Ała, to boli, przestań.”

„Zamknij się! A masz.”

Shidou ledwo się udało uchylić przed ciosem. Potem wskazał na wejście na kolejkę górską.

„W takim razie Kotori, chodźmy tam teraz.”

„Dlatego powiedziałam, że byś mnie wreszcie posłuchał!”

„Naprawdę, myślę, że jesteś jednak na niska na ta przejażdżkę--”

Jak tylko Shidou skończył mówić, Kotori ponowiła swój atak.

„Jesteś idiotą! Kolejką górską nie mogą jeździć osoby niższe niż 110 centymetrów. Ja nie jest aż taka niska!”

„Eee...... Ale to jest naprawdę przerażające, wiesz?”

„Nie lekceważ mnie! To ty powinieneś się martwić, aby nie zmoczyć spodni.”

„Że niby ja? Załóżmy się, pierwsza osoba która się przestraszy, będzie przegranym.”

„Dokładnie to miałam powiedzieć!”

Kotori kiwnęła głowa, jednocześnie ciężko dysząc. Następnie weszła do kolejki górskiej razem z Shidou.

Zanim Kotori ostatecznie zrozumiała, że została podpuszczona przez Shidou, kolejka już ruszyła.

„Yyy..... wszystko będzie w porządku, Shidou-kun?”

Na mostku <Fraxinus> który był nas Parkiem Wodnym, Kannazuki założył rękę za rękę i z zaniepokojonym wyrazem twarzy, stukał butem o podłogę.

„......To może być dobre dla Kotori.”

W tym momencie, Reine która siedziała na niższej części mostka, powiedziała spokojnym tonem głosu, gapiąc na ekran.

„Na pewno?”

„......Tak. Czyż Shin nie daje z siebie wszystkiego? Chyba martwiliśmy się na zapas.”

Reine lekko westchnęła. Kannazuki ciągle zaniepokojony, uniósł brwi, patrząc się na ekran.

W tym momencie kiedy Shidoi i Kotori weszli do nawiedzonego dworu, Kannazuki zaskoczony krzyknął.

Ne ekranie głównym wyświetlały się dwie postacie, weszły do środka, kiedy tylko znikło światło do wejścia, Shidou wyciągnął rękę do Kotori.

„Hej Kotori. Po trzymajmy się za ręce.”

„Że...... co? Co ty powiedziałeś. Nie traktuj mnie jak małego dziecka. Nie mów, może ty jesteś przestraszony, Shidou?”

Powiedziała Kotori mocno potrząsając głową, Shidou normalnie by sobie odpuścił.

Jednakże tym razem, Shidou przesadnie pokiwał głową, 

„Masz racje. Jestem okropnie przestraszony, dlatego Kotori weź za rękę swojego Braciszka.”

„Co jest z tobą nie tak, jesteś odpychający!”

„Kotori......”

„R-Rozumiem......! Kapuję, więc się zamknij!”

Kotori podrapała się po głowie i po chwili wahania złapał Shidou za rękę. Pochyliła głowę po tym, przybierając zawstydzony wyraz twarzy. To była naprawdę scena chwytająca za serce. Jednakże załoga mostka nadal nie wiedziała, czemu Kannazuki się tak zbulwersował.

„O-O co chodzi, Zastępco Dowódczyni?”

„Shidou-kun, nawiedzony dwór to była taka idealna sytuacja, czemu ją zmarnowałeś......!”

„Eee......? Przecież trzymają się za ręce, i wygląda na to, że wszystko jest w porządku......”

Słysząc tą wypowiedź, Kannazuki potrząsł głową przecząco.

„O czym wy mówicie! Czemu on nie przytula się do Dowódczyyyyni! Przecież mógłby w pełni doświadczyć jej miękkiego, przytulnego ciała, ponadto jest szansa, że jego twarz mogła wejść w kontakt z obcasem na jej bucie......!”

„............”

Pot spłynął po reszcie załogi.

W tym momencie Shidou i Kotori wyszli z nawiedzonego dworu i udali się do zderzalnych samochodzików. Plan był taki, że mieli siedzieć w osobnych samochodzikach, ale kiedy Shidou wskazał ręką dwuosobowy model, Kotori zarumieniła się, i wybrali ten model.

„Aaa......! Shidou-kun, źle to robisz......!”

Patrząc się na ekran, Kannazuki znowu krzyknął.

„Czemu musisz z nią siedzieć razem! Powinieneś pozwolić Dowódczyni siedzieć samej, a samego chodzi na nogach! Zbliżałbyś się do samochodzika Dowódczyni mając masochistycznych uśmiech! Zmniejszałbyś odległość między nią i sobą! Upadłbyś na ziemię, natychmiast po tym jak twoje ścięgno Achillesa zostałoby uderzone i twoje ciało zostałoby 'poświęcone' przez okrutny zderzak! Aaa, Dowódczyni! Proszę miej litość! Miej litość!”

„......”

Kiedy tak Kannazuki zwijał się w ekstazie i urojeniach. Wszyscy się jeszcze bardzie na niego gapili. Istniała między nimi jednomyślne stwierdzenia, że „To dobrze się stało, że Shidou wyciągnął z ucha interkom.”