Editing High School DxD - Tom 13 - rozdzial 2 (section)

===Cześć 4===

Finałowe starcie. Bitwa powietrznych potworów. Zmieniliśmy lokacje na górę, gdzie nie było nawet śladu ludzi. Teleportowaliśmy się tam za pomocą magicznego diabelskiego kręgu. Skoro jesteśmy głęboko w górach, to potwory mogą latać tak wysoko jak chcą i nikt ich nie zobaczy.

Ja i ojciec Senpai staliśmy na obszarze pokrytym wyboistymi skałami. W tym miejscu możemy swobodnie obserwować niebo i nic nie stoi nam na przeszkodzie.

– Obydwaj będziemy walczyć, lecąc na potworach, dobrze? – tata Senpai opowiedział o regułach.

Rozumiem. Zaraz! Przygotował wielkiego, tajemniczo wyglądającego ptaka! 

''GYAAAAAAAON!'' 

Grozi nam przerażającym wyciem! Hiiiiii! Jeśli to coś dziabnie nas swoim wielkim dziobem, to zostaniemy przebici na wylot! 

Moim partnerem jest Takahasi-san! Mam lecieć na jego plecach. To się chyba nazywa jazda na barana.

– Fufufu, chłopcze. Cóż za dobra pogoda. Wiatr który czuje na mojej skórze, jest zachętą do walki. 

– Dlaczego jesteś taki podniecony……? Z drugiej strony chcę szybko wrócić do domu…… 

– Można powiedzieć, że teraz jestem wiatrowskazem! 

Nie lubię tego ptaka. Nie rozumiem co mówi i mam ochotę mu przyłożyć…… Wkurza mnie to tym bardziej, że dotyk jego piór jest taki przyjemny!

Ojciec Senpai wzbił się już w powietrze na grzbiecie złowrogiego ptaka. Dodatkowo dosiada swojego konia! Leci na ptaku, który dodatkowo ma na grzbiecie konia! Złowrogi ptak ma na grzbiecie wielkiego konia, którego dodatkowo dosiada król pięści. Wygląda to nienormalnie i do tego emanuje niesamowitą intensywnością! Czy on tak bardzo lubi jeździć konno!?

Kiba stanął pomiędzy nami i krzyknął:

– Finałowa bitwa, poczynajcie!  

''TRZEPOT!''

Groźny ptak wzbił się bardzo wysoko z zawrotną prędkością! Ale szybki! Niedobrze! Nieźle nam się dostanie, jeśli uderzy w nas z taką szybkością! My też musimy wzbić się jak najwyżej! 

– Takahashi-san, my też musimy-- 

– Uoooooooooooooo! 

''DODODODODODODODO!''

Takahashi-san zaczął szybko biec po ziemi, całkowicie ignorując moje polecenia! Eeeeeeeech! Co on wyprawia!?

– He… hej Takahashi-san!? Dlaczego tak szybko biegniesz!? Jesteś przecież człowiekiem ptakiem, prawda!? Nie będziesz w stanie walczyć, jeśli nie pofruniesz do góry!   

– Fu. Jestem  człowiekiem ptakiem, ale z gatunku Nagoja-kochin<ref>Nagoja-kochin to specjalna rasa kurczaka, powstałego ze skrzyżowania nagojskich kur z mięsną rasą cochin.</ref>. My nie umiemy latać! – powiedział. 

To było bardzo odważne! 

– Nie umiesz lataaaaaaaaaaać!? Zaraz, Nagoja-kochin!? A nie mówiłeś czasem, że jesteś z Kobe!? 

– Kobe też jest wielkie! 

Zignorował prefekturę Hyogo! Co jest z tym ptakiem!? Skoro jego przodek pochodził z Wyspy Wielkanocnej, to dlaczego jest z gatunku Nagoja-kochin!?

– Zmyśliłeś to! Zmyśliłeś to wszystko!? Nie mógłbyś się nazywać Sky, gdybyś nie umiał latać!  

– To nie jest oszustwo! To Nagoja-kochin! 

– Upiekę cie na rożnie, ty ptasi draniuuuuuuuuuuuuuuu!

– Opuściłeś swoją gardę!

Kiedy ja i „Nagoja-kochin” kłóciliśmy się, siedzący na strasznym ptaku ojciec senpai ruszył prosto na nas!

– Och! 

Takahashi-san zrobił szybki unik! Och! Nawet jeśli nie umie latać, to zna się na robieniu uników!

– Całkiem nieźle! Ale to za mało!  

Zauważyłem że ojciec senpai wydał ptakowi jakieś polecenie! 

Ptak otworzył szeroko dziób!

''GOOOOOOON!''

Z otwartego dziobu wyleciała wielka kula ognia!

''DOOOOOOON! DOOOOON!''

I leciała prosto na nas~!    

– Jeśli tym oberwiemy, zmienimy się w yakitori<ref>Grillowany kurczak.</ref>, ha ha ha ha! 

– Z czego się tak śmiejesz, ty opierzony draniu! Ja się zmienię w upieczonego smoka! Uciekaj, każę ci uciekać! 

Takahashi-san biegł dalej, unikając kolejnych ognistych kul, które leciały w nasza stronę!

Niedobrze! Ptak nielot nie jest do niczego przydatny!

Huff huff! Zacząłem ciężko oddychać. Zginę. W tym przypadku zostanę zamordowany!

Takahashi-san i ja jakoś uniknęliśmy ataków i schowaliśmy się za wielką skałą.

Kiedy wyjrzałem zza niej tak, aby samemu nie być widzianym, zauważyłem, że dosiadający potwornego ptaka ojciec senpai krążył nad całym polem bitwy, pilnie nas wypatrując!

To tylko kwestia czasu, kiedy nas spostrzeże. W każdym razie muszę się uspokoić i trzeźwo pomyśleć nad tym, co mam zrobić!

Dobrze! Powinienem ustalić jakiś plan z Takahashim-san! Ten ptak nielot też ciężko oddychał.

– W takich chwilach jak ta trzeba zachować spokój. Moja rodzina ma takie przysłowie, że jeśli zrobisz trzy kroki naprzód i dwa w tył, to twój umysł się oczyści…… Zaraz, co ja znowu robię? Co to za miejsce? Kim jesteś? Wyglądasz jak mój krewny Yoshida-san. Jesteś nim?       
 
--Czy jego pamięć się zmieniła!? 

– Zamiast oczyszczonej pamięci, twoja została wyczyszczonaaaaaaaaaa! Ptasi móżdżku! No i kto to jest ten Yoshida!? Czy on wygląda jak ja!? Czy ja wyglądam jak Nagoja-kochin!? Rany! Sam już nie wiem co mówię! Od teraz Nagoja-kochin będą mi się źle kojarzyć! 

--To koniec.

Trzymałem się za głowę, ukrywając się jednocześnie cały czas za skałą.

– Tak przy okazji Yoshida-san, co to w ogóle za miejsce? – zapytał ten opierzony drań, rozglądając się dookoła.  

Nie mogę już kontrolować tego ptaka~. Kiedy byłem już na skraju paniki, przed moimi oczami pojawiło się pudło.

Czyżby to…!? Kiedy je szybko otworzyłem, w środku siedział Gasper!

– …… W… Witam.   

– Och, Gasper! Dlaczego tu jesteś? 

– T… Tak, zostałem tu przysłany. B… Buchou powiedziała że chce pomóc Iseiowi-senpai, który jest w niebezpieczeństwie…….. 

Rozumiem! Skoro to pudło, to nikt nie powinien nic podejrzewać! Właściwie to nawet jest to podejrzane! W końcu w środku siedzi wampir transwestyta. A w dodatku w górach, w takiej najeżonej skałami lokacji! 

Najprawdopodobniej Buchou i pozostali przysłali mi ten „użyteczny przedmiot” za pomocą małego magicznego kręgu.

Specjalną umiejętnością tego gościa jest to, że potrafi zamrażać za pomocą swojego wzroku! Nawet w największym internetowym serwisie aukcyjnym nie sprzedają czegoś takiego jak on!  

– Ostatnio jesteś naprawdę użyteczny. Korzystanie z ciebie jest naprawdę wygodne. 

– N…Nie wiem co tu się dzieje, ale postaram się najlepiej jak umiem~. 

Gasper wyglądał na trochę spanikowanego, ale to nie problem.

Huh! Do pudełka jest dołączone coś, co wygląda na list! Podpisany imieniem Buchou! Osoba którą kocham! Oto co było napisane w liście! 

„Daj z siebie wszystko. Wierzę że wygrasz. Mój ukochany Ise.” 

--! 

Spróbowałem znaleźć Buchou w tym skalistym miejscu. Ach! Znalazłem ją i pozostałych członków klubu w wysoko położonym miejscu!

Byłem tak głęboko poruszony, że aż moje oczy zaczęły łzawić Aaaach, tak jak myślałem, kobieta którą kocham jest najlepsza! Ufa mi niezależnie od tego, co by się nie działo! Dzięki temu ponownie naszło mnie przeczucie, że mogę jeszcze wygrać!

Też pomyślałem o planie! Jest tylko jedno wyjście!

– Takahashi-san! – zawołałem tego nielota. 

– O co chodzi Yoshida-san? 

Drobniejsze sprawy powinienem teraz zignorować!
 
– Wyjdź za skały i pomachaj rękoma do tego straszliwego ptaka. 

– Naprawdę nic z tego nie rozumiem, ale nie ma jednocześnie powodu, dla którego miałbym odrzucić żądanie Yoshidy-san. Heeej! 

Och, zrobił wszystko bez chwili namysłu! Wybacz mi Takahashi-san. Użyję cię jako przynęty! 

Takahashi-san został od razu znaleziony. Ptak pędził w jego kierunku z zawrotną szybkością! 

– Gasper! Oto twój cel! Zamroź goooooooo! – rozwrzeszczałem się na całe gardło, podnosząc jednocześnie do góry zapudłowanego Gaspera. 

– T-taaaaaaaaaaaaaaak~! 

''BŁYSK!''

Z pudła błysnęło czerwone światło, a ptak niosący ojca Abe-senpai zatrzymał się.

''UPADEK.....''

Ojciec Abe-senpai i jego ptaszysko runęli w dół. Ale tuż pod nimi… jest Takahashi-san! 

Zaraz, nie został zamrożony w powietrzu, mimo iż Gasper zatrzymał go swoją mocą!? Myślałem że moc tego gościa może zamrozić wszystko!

Czy to dlatego, że moc Gaspera się zmienia, czy dlatego że nie był w stanie utrzymać tego faceta i jego ptaka w powietrzu?

Ojciec Abe-senpai i jego ptaszysko uderzyli w ziemię!

''DOOOOOOON!''

Takahashi-san został przez nich przygnieciony, ponieważ cały czas stał w miejscu……

– KOKOOOOOOOOO~!

Wrzask Nagoja-kochina rozszedł się po całych górach.